1,126 matches
-
oferă un grad mare de interes. Așezarea în pagină, elementele îmbucurătoare sunt specifice doar acestui tablou. De la depărtare, pare ceva simplu, dar afundându-te în tainele lui, totul devine ceva complex. Întregul univers începe de la o vază reprezentată în culoarea maro cu nuanțe care fac parte din acea scară a culorilor, începând cu un maro închis și terminând cu un maro alburiu care-ți reîmprospătează sufletul. Anemonele, flori mici, frumoase, a căror roșu este închis pentru a realiza contrastul cu albastru
Manual de compunere pentru clasele II - VIII by Luminiţa Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1636_a_2907]
-
un dulap din lemn masiv și un pat. Iar pe acest pat era întinsă Lysia Verhareine. Cu ochii închiși. Cu ochii închiși pentru totdeauna. Mâinile îi erau împreunate pe piept. Purta rochia de dimineață, de culoarea piersicii coapte, și pantofi maro ca pământul crăpat de soare care se transformă în praf fin. Un fluture de noapte zbura pe deasupra ei, înnebunit, lovindu-se de gemulețul întredeschis și revenind în cercuri tremurătoare spre chipul ei pentru a se ciocni din nou de geam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2242_a_3567]
-
cu dificultate ochii deschiși, o caut orbește, Yael, sunt aici, șoptesc eu spre locul gol din jurul meu, nu îți fie teamă, te voi ajuta, dar abia în clipa în care mă apropii de el îl recunosc, după sandale, două fâșii maro, pe care nu mai devreme decât ieri le ridicasem în mâini ca pe un trofeu, și tricoul său, pe care de ani de zile îl rog să îl arunce și strig, Udi, ce faci aici, încerc să îmi ascund dezamăgirea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
a unor copii speriați, agățați unul de celălalt prin ură, dar când intră, simt furnicături în unghiile ascuțite, a fost al tău, iar acum nu mai este, jelește-i plecarea, stă în fața mea îmbrăcat în cămașa de jeanși și pantalonii maro, înalt și însingurat, fața lui sculpturală este inexpresivă, nemiloasă. Am venit să îmi iau câteva lucruri, spune el, plec de aici, iar eu îl înjur mușcându-mi buzele, iar ai câștigat, întotdeauna ai fost mai îndrăzneț, mai crud, credeam că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
rând, dar bătrânul era de neclintit în susținerile sale. De la o zi la alta însă, declarațiile sale difereau în descrierea unor amănunte, cum ar fi, de pildă, culoarea jachetei pe care o purta Ș.R. - când bej, când galbenă, când maro. Până la urmă, văzând că îl încurc cu acest detaliu, omul a găsit soluția: de fiecare dată când îl reîntrebam de culoarea jachetei, arăta spre ușă. Iar când, aproape exasperat, am schimbat camera de anchetă, fără ca el să-și dea seama
ANCHETE ALE SECURIT??II by GHEORGHE COTOMAN () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84041_a_85366]
-
AȚI ÎNTREBAT fără zahăr V| R|SPUNDE BOBO Exercițiu de scriere pentru cursul domnului Croitoru O bătrână se deplasează agale pe trotuarul din fața universității. E mică și gârbovită, îmbrăcată în negru, cu poșetă neagră, cu papuci negri, dar cu părul maro. Maro ruginiu și cărunt spre rădăcină. În mână ține o bucată de hârtie pe care sunt scrise niște nume și date. Unul sub altul. Un nume, o dată. Ar putea fi o listă cu rudele decedate. Poate ține o evidență a
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2208_a_3533]
-
că mă faci să mă simt o ușuratică, am spus. O tentație căreia îi reziști doar atâta timp cât i te poți sustrage. — Asta pentru că ești într-adevăr ușuratică, răbufni el. Își găsise haina, o haină de tot râsul, dintr-o piele maro, jerpelită, care oricum nu îi servea la nimic. —Și asta e sigur ultima oară când îți cedez. — Așa spui mereu. Ochii lui Hawkins se îngustară de furie. Singurul lucru frumos la el erau ochii săi albaștri. Dar fața pe care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
de moșmoană cu pară europeană ... o emisferă transparentă, cu o nuanță vagă de verde jos - poate și pentru că pardoseala nu era de un negru pur. Crăpătura de dedesubt se termina cu o umflătură În vîrful vertebrei lombare. Interiorul, de un maro Închis accentuat, semăna cu o membrană acoperită de mucus. Jumătatea superioară era de un alb opac cu ușoare nuanțe de rozaliu. Opacitatea se datora probabil firelor de păr ondulat și poate că și albul era un efect difuz al acelgiași
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
evitat materialele înflorate sau cele prea încărcate. 3. De asemenea, este preferabilă îmbrăcămintea cu cât mai puține culori. Alege combinații din aceleași culori, în nuanțe diferite. Spre exemplu, în loc să asortezi o cămașă roșie la un sacou verde și o fustă maro, alege nuanțe de crem, bej sau maro pentru toate trei. 4. Renunță la orice obiect vestimentar decorat cu modele geometrice mici: dungi, pătrate, buline. Toate creează iluzii optice, alterând imaginea. 5. Alege materiale cât mai naturale, evitând țesăturile sintetice. Lâna
TRANSMISIUNEA ÎN DIRECT by ANA-MARIA NEAGU () [Corola-publishinghouse/Journalistic/861_a_1560]
-
arunc te miri ce în valiză. Îmi strâng părul într-un coc ce nu-mi vine bine și îmi dau cu fond de ten pe față. Îmi împing lentilele de contact în ochii roșii și trag pe mine niște dresuri maro, urâte. În mai puțin de zece minute sunt în taxi, cerându-mi în mod exagerat scuze pentru întârziere, îngrozită că îmi ies aburi de alcool prin toți porii. — Fii fără grijă, spune, spre surprinderea mea, taximetristul. Am noroc. Am dat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
în pahare. Cu puțin noroc, or să plece în curând. Mike arată destul de bine, din câte observ. Are păr brunet, foarte scurt și ochi albastru-deschis. Totuși nu am o părere prea bună despre gusturile sale în materie de vestimentație (jachetă maro și blugi negri). Dar are o față drăguță. Nu e de mirare că Amy îl acaparează. Derek nu arată așa de bine, dar am observat cum i s-a luminat fața când a văzut-o pe Amy, așa încât nu cred
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
casă. Și nu e a mea. E a părinților mei. Parchează mașina și îl urmez pe scări până la imensa ușă georgiană. Înainte să-și găsească cheile, ușa se deschide. O femeie mică, suspicioasă, purtând ochelari cu lentile groase și pantofi maro, cu talpă plată se uită de jos în sus la mine. Bună, sunt Katie. Îi ofer cel mai reușit zâmbet de stewardesă și îi strâng mâna. Parcă aș strânge un pește mort. Nu îmi spune cine e sau ce face
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
tânără, îmbrăcată în rochie roșie. I-am spus cum mă numesc și că mi s-a indicat să iau legătura cu doamna doctor Ishida. Mi-a zâmbit și mi-a făcut semn cu mâna să mă așez pe o canapea maro, spunându-mi în șoaptă să aștept acolo. A format un număr de telefon. Eu mi-am scos rucsacul și m-am cufundat în canapeaua moale, privind în jur. Era un hol curat, plăcut, cu multe plante ornamentale și picturi abstracte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
scosesem din cutia cu lucrurile de iarnă. Pe geamul de sus a poposit o muscă mare și a r\mas acolo, nemișcată. Deoarece nu adia vântul, Soare Răsare atârna parcă neputincios, de catarg, asemenea togăi unui senator roman. Un câine maro, jigărit și fricos, luase la mirosit toate florile din stratul de flori ce se afla în grădina interioară. Nu-mi puteam imagina de ce trebuie un câine să adulmece flori, pe o zi ploioasă. Scriam și scriam, iar când mă durea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
Reiko, în gară. Purta o haină bărbătească din stofă de lână englezească, țesută de mână, pantaloni albi și teniși roșii. Era tunsă scurt și, pe alocuri, șuvițele stăteau ridicate în sus ca niște țepi. În mâna dreaptă ținea o valiză maro, din piele, iar în stânga, cutia neagră în care se afla chitara. Când m-a zărit, mi-a aruncat un zâmbet șiret căruia, surprinzător, i-am răspuns pe loc, în același mod. I-am luat din mână valiza și am pornit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
dumneavoastră n-are nici o importanță pentru noi. Important e unde ați fost aseară. Era brunet și cu părul un pic prea lins și pieptănat, avea niște trăsături regulate și buze pline. Wickert purta cămașa descheiată; gulerul alb scos peste sacoul maro. Lăsând la o parte dinții perfecți, semăna cu un comediant al cărui nume nu mi-l aminteam. Unde mai văzusem privirea această blândă și ursuză În același timp, acești umeri Înclinați, această răbdare melancolică? Stați așa, mi-am amintit: Wickert
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
din presa ilustrată năvălește În mașină, afișînd un zâmbet larg, ascuns după ochelari Întunecați. Altă dată organizațiile studențești desfășoară afișe și cântă din tot sufletul, cu spatele drept și cu fața Întoarsă spre fundație. Dar cele mai rele sunt cămășile maro, care Începuseră să patruleze pe străzi ca să alunge pacienții timorați. Aparent, există șaizeci și cinci de camere În toată clădirea. În partea care i-a aparținut prințului Radziwill, subsolul adăpostește bucătăria, birourile și apartamentele angajaților. Parterul include recepția și un hol cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
În mod regretabil, aceasta spune prea puțin despre mediul În care trăim, care deseori e deprimant de monocromă. Se trase de manșete. Sunt de părere că anusul trebuie considerat soarele Germaniei. Obscur et froncé...Într-adevăr, trăim Într-o cultură maro. Ceremonios, Karp arătă spre ultima cameră. — Am ajuns la camera mea prefarată. Intrând acolo, am văzut un șir de picturi pe pereți, executate În diverse tehnici. „Mes sœurs. “ Karp Își consultă din nou ceasul răsucindu-și Încheietura cu un gest
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
clic de câteva ori, apoi se deschise pocnind. Din păcate În valiză n-am găsit nimic surprinzător: ceva lenjerie intimă curată, o cheie universală preferată de lăcătuși (am bănuit că așa a reușit să intre Anton la Dora), un plic maro cu două teancuri groase de franci și un sâmbure lipicios de cireașă, precum și, În mod ciudat, un studiu francez despre tatuaje. Cartea, nedesfăcută Încă din țiplă, fusese scrisă de o anumită „Karp, Adele, lic. méd. , sous la direction des mssrs
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
i-am dat drumul Înăuntru, și când sună și stăpânul ei ca să mă anuțe că el și cu Boris vor Întârzia, i-am spus despre pagubele provocate de ruperea de nori. Apa murdară curgea pe scări, adunându-se În băltoace maro În jurul ghivecelor și al găleților. Heino mă rugă să astup intrarea cu niște cârpe și să mă rog că totul se va sfârși cu bine. Acum câteva minute, făcusem primul lucru. Acum, o să Încui, o să ascund cheia sub vasul lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
bine: sex, bărbați și tați. Îmi place familia ta, a spus Armanoush. E atât de plină de viață. — Mda, sigur, mie-mi spui, a obiectat Asya zonăindu-și nenumăratele brățări. Purta o fustă hippie lungă, verde-salvie cu un imprimeu cu flori maro, o geantă cu petice și multe bijuterii - mărgele de sticlă, brățări și inele de argint pe aproape fiecare deget. Pe lângă ea, Armanoush se simțea cam prost Îmbrăcată În blugi și În haină de velur. — Există și o parte proastă, a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
afară din apartament. V.P.: O clipă, o clipă, don Cezar...am un citat din Jurnalul lui Virgil Mazilescu. Se potrivește: Se sfârșește vodca, începe depresiunea, mi-e dor de Rodica. Redă-mi-o, Doamne! Era ultima oară, în halatul ăla maro, caraghios, cu ciorapii ușor căzuți, nespus de dulce. Trăgea absentă (sau nervoasă?) de câteva fire de păr. Lasă, V.M., lasă. Totul e pierdut... " C.I.: Întâmplarea pe care vreau s-o povestesc eu se petrecea între anii 1979-1980. La sfârșitul anului
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1572_a_2870]
-
Uitase că, În urmă cu douăzeci de ani, Înainte de a fi fost avansat creol autentic, se exprima și el În același chip, cu s-uri tărăgănate și risipă de gesturi. Savastano și-a potrivit cravata și și-a zvârlit pălăria maro pe unul din cele două paturi reglementar suprapuse. Era brunet, băiat bun și ușor antipatic. — Don Molinari mi-a zis că să vă scot din țâțâne, a lămurit. Viu pentru crima sângeroasă de la hanu Noul Imparțial. Misteru ei ține În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
Fără presiune, fără responsabilități prea mari, pe principiul „poți prezenta ziua ce-ai visat noaptea“. Este vorba despre două camere din casa din Maria Rosetti nr. 12 a doamnei Maria Dulham, dintre care o cameră perfectă, cu tapet din mătase maro, sobă din teracotă decorată cu căprioare și alte fragile creaturi, perdea cu imprimeu peisagistic (munți/dealuri), ladă, vitrină, goblenuri, iconițe, fotografii alb-negru cu suave portrete feminine cărora nimeni nu le mai cunoaște numele, calendare de perete contemporane (cu Monica Bârlădeanu
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2212_a_3537]
-
că fumează? — Dădeai, idioata dracului, foc la bloc! — E o zdreanță. E beată, nenorocita. — Boschetaro! — O drogată. — Cine ești, fă, aurolaco? — Nea Gică, cheamă, bre, poliția. — N-am credit. Manuela Mureșan Dosarul Deschid ochii. Gresie albă. Niște vârfuri de cizme maro de piele, necunoscute. Ridic capul. Faianță albă, uși de termopan alb, o targă goală. Un spital. Sunt într-un spital. Oare ce caut aici? Întorc capul spre stânga. O femeie blondă, tunsă scurt. E frumoasă. Mă ține de mână și
Ficţiuni reale by ed.: Florin Piersic jr. () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1342_a_2714]