3,752 matches
-
a făcut bine tipul ăla, până la urmă? Întrebă Tom Într-un final. — Cine? a cerut Pegg lămuriri, fiind nedumerit o clipă. Ah, vrei să zici tipul pe care l-a aranjat Jeff? Da, e bine. Pentru un tâmpit de muncitor marxist, adică. Mai mâncă niște chipsuri. — Jeff e o jigodie, asta-i drept, dar să nu exagerăm. Adică, n-ar omorî pe nimeni! 21 — Nu știu ce să mă fac, spunea Janey profund deznădăjduită. Proprietarul jură că a Încercat totul. A pus trei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
filozofia la Londra, George fusese studentul lui John Robert Rozanov. Pe atunci, George avea douăzeci de ani și Rozanov cincizeci. Așa cum am mai arătat, Rozanov se trăgea dintr-o familie nevoiașă, care locuia în cartierul Burkestown. Bunicul lui, un socialist marxist, fugise din Rusia țaristă. (Erau rude, se pare, cu pictorul cu același nume.) A emigrat la Londra, la sărăcie, obscuritate și dezamăgire. Fiul său, tatăl lui John Robert, s-a căsătorit cu o fată din Ennistone, o metodistă, a trecut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
ăstora li se usucă limbile și ceru'gurii, pân' la omușor! Mișcă din copane, umblă și tu după lichidități și după culinare, prin frigider și prin congelator... Dă-ne să-mbucăm! Ca să nu-ți umblu eu ție pe sub capotă, pupăză marxistă ce ești! Vacă proastă și tâmpită..., mai mormăie el stins, după dispariția ei. În mijlocul mesei, zăceau: O sticlă golită de tequila, expunându-și propria inocuitate, printre coji de alune smălțuite cu sare grunjoasă și feliuțe străvezii de lămâie, mozolite și
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
să acordăm o importanță deosebită rolului personalității În istorie, care acționează ca un catalizator În momentele ei cruciale. Personal, am pus Întotdeauna În centrul preocupărilor mele omul, cu năzuințele și idealurile lui. Deși mi am Însușit Încă de tînăr filosofia marxistă, materialist-dialectică, aș putea spune că de fapt am fost un idealist. Am știut Întotdeauna că sensul vieții este să ne bucurăm de valorile spirituale, să ne Îmbogățim cunoștințele despre lumea Înconjurătoare și să contribuim la progresul omenirii. Acest lucru l-
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
alții -, ceea ce, în condițiile accesului restricționat la bibliografia de specialitate, care a marcat știința din țările comunizate, constituia o veritabilă performanță). În același timp, istoricul de la Szeged arăta că, în esență, J. Szűcs a urmat în tratarea fenomenului național argumentația marxistă și a devenit prizonierul unor evidente contradicții. G. Kristó însuși crede că nu este cazul să căutăm în evul mediu trăsăturile națiunii moderne, pentru că acolo nu vom putea găsi decât o națiune medievală. Cu toate acestea, națiunea medievală prezintă, după
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
muncă a țăranilor disponibilă de obicei în lunile de iarnă, un fel de industrie casnică. Stere susținea dezvoltarea meșteșugurilor și a micii industrii și, în același timp, se pronunța pentru naționalizarea marilor întreprinderi, precum erau cele din ramura petrolului. Împotriva marxiștilor, care exprimau opinia că o bună societate românească putea să se dezvolte abia după ce revoluția proletară ar fi avut succes în vestul Europei, Constantin Stere venea cu argumentul că țărănimea avea capacitatea de a produce lideri politici și de a
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
sau în alte „țări burgheze“38, imediat după preluarea puterii, noile autorități au acceptat serviciul unor personalități culturale și științifice importante. • A se vedea, de pildă, I. V. Stalin, Cu privire la întrebările politicii agrare în URSS. Cuvântare ținută la Conferința agrarnicilor marxiști, 29 decembrie 1929, în I. V. Stalin, Opere, vol. 12, Chișinău, 1952, p. 185, 198-199, 204. • Constantin I. Stan, Alexandru Gaiță, Biserica ortodoxă română din Basarabia și Bucovina de Nord în anii 1940-1941, în „Destin Românesc“ (Chișinău), nr. 3, 1997
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
sovieticus). Câtă iluzie și câtă certitudine în acest obiectiv merită o analiză aparte și literatura de specialitate a insistat suficient asupra problemei. Tot Jacques Ellul 7 remarcă faptul că elemente de circumstanță / anumite împrejurări determină conducerea bolșevică să interpreteze doctrina marxistă într-un sens precis și să creeze un nou tip de propagandă. Declanșarea războiului civil implica folosirea propagandei pentru continuarea războiului contra albilor și pentru a convinge masa de necesitatea revoluției. Patru sunt direcțiile acestei propagande. O direcție viza celelalte
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
seducător pentru mulți intelectuali ruși (și sovietici) adepți ai doctrinei socialiste, fără excesele staliniste“. Mai târziu, în 1967, un simpozion organizat la Cambridge Massachusetts reunea învățați între care Adam B. Ulam16. Ulam insista atunci asupra problemei controversate: ce a fost marxist în Revoluția bolșevică?17. Acest tip de controverse ne-a focalizat atenția asupra felului în care conducătorii, în genere, aduc adevărul în fața masei; cei bolșevici au biruit propunând utopia. Filosoful spaniol Miguel de Unamuno (1864-1936) va remarca faptul că „Adevărul
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
problema, putem să ne gândim la aceeași eficiență a propagandei din perspectiva proiectului de a schimba lumea și a crea omul nou; scrisul și cititul erau doar mijloace ale învățării unei gândiri corecte; corecte din punctul de vedere al doctrinei marxiste. Conducătorii bolșevici se loviseră de analfabetismul masiv al rușilor și s-au văzut nevoiți să facă propagandă, folosindu-se de imagine și sunet, în defavoarea cuvântului. La 12 noiembrie 1920 se crea Comitetul Central de Educație Politică a Republicilor Sovietice pentru
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
Paris, Flammarion, 1979, p. 245. • Richard Pipes, op. cit. Buharin etc.), ajungeau la o viziune paralelă cu aceea din Uniunea Sovietică: „Octombrie a fost o adevărată revoluție de masă pornită de jos“. Poziția revizioniștilor mai este șubrezită de diminuarea autorității istoricilor marxiști în Franța înclinați să vadă Revoluția din 1789 „ca o luptă de clasă între burghezia în ascensiune și aristocrația în declin“. Tot marxiștii francezi vedeau în Octombrie 1917 „victoria maselor proletare asupra burgheziei“. Deschiderea arhivelor rusești va forța pe „revizioniști
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
o adevărată revoluție de masă pornită de jos“. Poziția revizioniștilor mai este șubrezită de diminuarea autorității istoricilor marxiști în Franța înclinați să vadă Revoluția din 1789 „ca o luptă de clasă între burghezia în ascensiune și aristocrația în declin“. Tot marxiștii francezi vedeau în Octombrie 1917 „victoria maselor proletare asupra burgheziei“. Deschiderea arhivelor rusești va forța pe „revizioniști“ să-și... nuanțeze părerile; vor fi validate cele înscrise într-o serie care se deschide cu Roza Luxemburg și Karl Kautsky și vine
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
în Petrogradul „roșu“, doar 2-3% dintre muncitorii industriali erau membri de partid 31. Aprecierea Revoluției din Octombrie este de cardinală importanță în măsura în care trimite spre întrebarea dacă are istoria un sens; cei care au dobândit victoria la 7 Noiembrie și istoriografia marxistă, în genere, afirmă că da și aici intervine falia despărțitoare între istoriografii. În fața prăbușirii sistemului sovietic, R. Pipes conchide că a venit timpul, după două războaie mondiale, Lenin, Stalin, Hitler, Mao și Pol Pot, să abandonăm noțiunea de istorie larg
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
regenerează și justifică acolo unde știința doar explică 44. Și nu oricum: față de explicația științifică, animată de un determinism fragmentar, cea susținută de mit este funciarmente teleologică 45, o singură cauză fiind responsabilă pentru milenii de istorie. Coroborat cu fetișizarea marxistă a progresului, „mitul Vârstei de Aur“ ieșea din illo tempore și devenea universal, dar preocupat nu de originea lumii ci de experiența umană a acestei lumi46. Gândirea mitică și cea marxistă se întâlnesc în gustul pentru scheme sumare. Faptele sunt
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
el53. E o indistincție specifică gândirii mitice care operează totdeauna cu niște conținuturi concrete, excluzând abstractul și punând semnificațiile în ceva material, sensibil, spre a le putea conserva și ține sub observație 54. Ostil oricărui hazard, discursul mitizant, asemeni celui marxist, acordă o mare atenție explicației cauzale 55. De asemenea, imaginea globală asupra omenirii, asupra raportului cauză-efect, este una dintre manifestările tendinței spre explicații ultime, proprie mitului 56. E vorba de o totalitate intuitivă, diferită de totalitatea conceptuală a științei, mitul
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
redăm totalitatea 67. Mitologia este un acord cu trecutul, nu așa cum a fost ci așa cum am fi vrut să fie: îl investigăm și, deopotrivă, suntem complici cu el68. De aceea, încercarea noastră de a descifra câteva permanențe mitice ale gândirii marxiste nu se bazează pe o metodologie de cercetare în sensul propriu al cuvântului ci, mai curând, pe câteva precauții, delimitări. Căci a critica miturile nu înseamnă a demonstra că sunt mincinoase ci, mai curând, a le regăsi fondul de adevăr
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
Ibidem. • Ibidem. • Ibidem. • Robert Darnton, op. cit., p. 202. • Ibidem, p. 212. • Lucian Boia, op. cit., p. 154. • Ibidem. • Sergio Givone, op. cit., p. 231. realitatea nu rezidă în sine ci trimite mereu către „altceva“ absolut, orizont incert al lucrurilor sensibile 135. Nostalgia marxistă a comunismului primitiv este, la rigoare, fetișizarea unei absențe, a unei Vârste de Aur136. În marxism, realitatea se lasă cunoscută, în mod paradoxal, prin intermediul negării sale. Dar nu pentru a fi anulată definitiv ci pentru a fi restituită sieși, purificată
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
128. • Ibidem, p. 130. • Ibidem. • Ibidem. • Ibidem, p. 118. • Ibidem, p. 136. visătorul 145. Putea, așadar, să dea iluzia obiectivității de care Marx avea neapărată nevoie. Deși e sărac și e garanția unei absențe, visul corespundea foarte bine gândirii teleologice marxiste prin faptul că esențializează timpul vieții transformându-l în destin 146. De altfel, pentru romantici, doar în vis - inclusiv în visul colectiv și codificat, adică în mit - se experimentează adevărul 147. Visul accede la viziune, capătă densitate ontologică și deschide
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
logica istoriei. Vor urma la rând ideologiile străine, repudiate ca incompatibile cu firea neamului și ființa națională. Dacă nu a fost generat de societatea românească, atunci comunismul nu a fost nici o necesitate istorică, în sensul determinismului hegelian, ori a celui marxist. Dar societatea românească s-a metamorfozat treptat, oferind utopiei comuniste mediul prielnic dezvoltării sale, până la stadiul paroxistic. Evoluția lentă a procesului de modernizare pe verticală a societății românești; opoziția, vehementă adesea, față de prețul plătit pentru acest proces, care avea să
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
se bazează această lume și că posibila dispariție a acestor valori poate lăsa în urma sa un gol uriaș în care ne putem pierde, în întunericul revoluțiilor sociale, mii de ani de istorie. Judecățile de asemenea natură au la bază convingerea marxistă conform căreia capitalismul este un simplu mod de producție economică ce poate fi înlocuit și care trebuie înlocuit. De fapt, capitalismul este un mod de a fi, este o civilizație, ce are în spatele său o cultură, cultura occidentală. Dacă ținem
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
general cu nefericirea umană pe acest pământ. Marx a dat tonul și tonul este acceptat azi chiar și de către economiștii liberali. Ne propunem, din aceste motive, să încercăm și o altă privire asupra capitalismului, prin detașare și distanțare de doctrina marxistă, dar nu fără a o lua în calcul. Există o multitudine de păreri și încercări de a arăta ce este capitalismul 1, lumea capitalistă, și prin ce se caracterizează în raport cu alte modalități de organizare socială. Vom lua în dezbatere părerile
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
legate de producție și repartiție, instituind criterii simple și flexibile după care oamenii au acces la muncă și la împărțirea rezultatelor muncii. În general, în judecățile despre capitalism trebuie să evităm șabloanele impuse de Marx și duse mai departe de marxiști sau nemarxiști. Este dificil să mai gândim azi lumea liberă ca pe o lume a exploatării umane și a dușmăniei de clasă. De asemenea, este imposibil să mai gândim o lume egală în sensul egalității totale pe care ni-l
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
iar prețurile se formează liber, în funcție de cererea și oferta de pe piață"33. De asemenea, autorul citat, distinge trei mari abordări ale capitalismului ca sistem economic. Este vorba despre abordarea clasică, în care capitalismul este identificat cu economia de piață; abordarea marxistă, care consideră capitalismul un mod de producție, în care relația socială fundamentală este aceea dintre capitaliști și muncitorii salariați; abordarea neoclasică, ce pune accentul pe factorii culturali și politici. În viziunea lui Cerna, elementele fundamentale pe care se bazează capitalismul
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
numim revoluții sau războaie. Singura lume care nu a ținut cont de această lege a fost socialismul. Poate că tocmai din această cauză părea atât de nenatural, atât de nefiresc, în contextul contactului cu viața umană și cu destinul uman. Marxiștii au făcut eroarea de a împărții istoria umană în moduri de producție pe care le-au descris cu ajutorul unor caracteristici și criterii pe care le pretindeau a fi clare. Se întâmpla așa tocmai pentru a pune bazele viitoarei concluzii, a
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
și ce nu este capitalismul considerăm a fi foarte important să elucidăm, mai întâi, problema legată de marfă și bani. Pare paradoxal, dar despre capitalism nu s-a scris cu atâta obstinație de către economiștii liberali, cât au făcut-o economiștii marxiști, în frunte bineînțeles cu Marx. Pentru început vom discuta în jurul conceptelor de marfă și bani analizate cu atâta acuratețe și adevăr de către Marx. În dezbaterea despre marfă și bani94, clasicul socialist spune un adevăr pe care îl constatăm de-a
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]