1,910 matches
-
în 1909, cu epigrame, la „Dunărea de Jos”. Conduce o perioadă „Universul literar” și revistele școlare „Drum” (1931) și „Mugurul” (1933-1940). Colaborează la „Universul”, „Universul literar”, „Drum drept”, „Cuget clar”, „Neamul românesc”, „Provincia literară” (Sibiu), „Munca literară și artistică”, „Credința”, „Năzuința” (Craiova), „România viitoare”, „Orizonturi”, „Revista vremii”, „Cele trei Crișuri”, „Licăriri”, „Zburătorul”, „Adevărul literar și artistic”, „Preocupări literare” ș.a. Și-a semnat cronicile, recenziile și, mai ales, intervențiile polemice cu pseudonimele Alf. A. Grama, Pip, Rică Venturiano ș.a. Figură predominant culturală
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288670_a_289999]
-
morală. Aceasta Îmi arată că Binele se Întemeiază pe datorie, situație În care, așa cum afirmă I. Kant, orice morală este o „morală a datoriei”. Întrucât Însă persoana are datoria de a face binele, rezultă că și datoria se Întemeiază pe năzuința de a realiza Binele și de aici faptul că orice morală este o „morală a binelui”. Aspectele sunt complementare. În plan ideal, orice atitudine sau acțiune morală cuprinde În centrul său ideea de bine, acel bine suprem către care tinde
[Corola-publishinghouse/Science/2265_a_3590]
-
transcendenței, al deschiderii de dincolo de moartea ființei. Dar această moarte va reprezenta nu Închiderea pe care o presupune perisabilitatea, ci deschiderea, ca formă de trecere dincolo, În registrul eternității, care anulează destinul, ca Închidere. Această speranță escatologică se transformă În năzuința spirituală a persoanei. Ea confirmă afirmația lui B. Spinoza: sentimus, experimurque nos aeternos esse - simțim și Înțelegem că suntem eterni (Eticaă. Împăcarea cu soarta este rezultatul acceptării și Înțelegerii continuității, și nu al unei atitudini prin care omul se declară
[Corola-publishinghouse/Science/2265_a_3590]
-
colective (atitudini, opinii, credințe, mentalități, prejudecăți etc.) care influențează pozitiv sau negativ nu doar viața de grup, ci și productivitatea muncii grupului sau organizației. A conduce înseamnă, printre altele, a munci cu oamenii, a te raporta permanent la viața, interesele, năzuințele, doleanțele, aspirațiile lor, fie individuale, fie de grup. Într‑un fel, am putea spune că materia primă a conducerii sunt oamenii, deoarece numai prin intermediul și cu ajutorul lor pot fi manevrate mijloacele tehnice. 1.3. Accepțiunea psihoorganizațională a conduceriitc "3. Accepțiunea
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]
-
dobândește noi particularități psihice. Experiența lui cognitivă se îmbunătățește, sfera reprezentărilor se extinde, funcția reglatorie a sistemului verbal se intensifică.La fel se dezvoltă operațiile gândirii intuitiv- concrete, apar forme ale trăirilor emoționale mai complexe, se constituie noi dorințe, interese, năzuințe. Privind copilul în cadrul procesului de dezvoltare, ca o făptură activă legată de obiecte, evenimente naturale și sociale, trebuie să creăm cadrul în care el să se poată dezvolta convergent și divergent. În acest sens înclinațiile și interesele copilului sunt punctele
Activit??i didactice desf??urate in gr?dini?? ?n scopul ?nsu?irii no?iunii de num?r natural by Gu?u Mihaela. Pasat Ionel-Marius () [Corola-publishinghouse/Science/83651_a_84976]
-
sale fiind delicate, el a fost silit să accepte unele condiții care aveau ca scop calvinizarea românilor. Una dintre acestea se referea la obligația de a folosi limba română în biserică. Dând curs unei inițiative oficiale, care corespundea întru totul năzuințelor mai vechi ale oamenilor de cultură, manifestate încă din secolul anterior, el a mobilizat mai mulți cărturari, împreună cu care a terminat și perfecționat traducerea tipărită în 1648 cu titlul Noul Testament sau Împăcarea cu leagea noao a lui Is. Hs. Domnului
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289683_a_291012]
-
paragini/ Un chip de față cu surâs banal.// Dar contemplând profilu-i sculptural,/ Transfigurat prin filtru de imagini,/ Tu să citești pe locul gol din pagini/ Nepotolita-mi sete de ideal” (Epilog sentimental - cititorului). Goana după găteli fine duce la manierism. Năzuința spre desăvârșire, cu toate proiecțiile fantasmatice ale idealității râvnite, stimulează, însă, constiinta zădărniciei eforturilor: „Eternă căutare, cărbunele și-l scrie/ Pe lespedea stâncoasa, pe arbori și pe zări,/ Răspunsul singur naște iar mii de intrebari/ Că vântul se ridică nisipul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289887_a_291216]
-
pământenilor de credință ortodoxă. Desconsiderând cu infatuare „datina”, temei spiritual al existenței unui neam, Doamna Clara se lasă surescitată de visul nebunesc al oricărui agresor, amețit de iluzia invincibilității sale - acela de a dezmoșteni un popor de sufletul lui adânc: „năzuințe”, „doruri”, „vise”. Din spațiul închis de sumbre orizonturi, pândit de forțe potrivnice, tentaculare, cârmaciul valah nu se poate despresura decât contractând utile alianțe (în primul rând, căsătoria Ancăi, sora domnitorului și iubita lui Mircea Basarab, cu „kralul” sârb Simion Stareț
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286707_a_288036]
-
său, replica supremă mediului trivial în care a trăit. Critica a observat în Brațul Andromedei, ca și în celelalte romane ale lui M., dezvoltarea concomitentă a unei alte teme care structurează universul romanesc și individualizează personajele: bovarismul. Pentru Andrei Lazăr, năzuința către idealul erotic este modul său de a-și încununa existența într-o suprarealitate compensatoare și opusă cotidianului dezolant, așa cum pentru locotenentul Ragaiac ori pentru Mihnea Băiatu, protagoniștii din Rusoaica și din Zilele și nopțile unui student întârziat, proiecția erotică
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288116_a_289445]
-
decât sporul de competențe tehnice solicitate de progresul tehnologic, este o reflectare a acestui fenomen (Bills, 2004). Pentru unii sociologi (Boudon, 1997), inflația diplomelor - sau devalorizarea acestora - este doar un efect pervers al cererii în creștere de acreditări, motivată de năzuința de ocupare a unei poziții sociale cât mai bune. Chiar și acest argument recunoaște efectul de diplomă, rolul pe care certificatele educaționale îl au în selecția și plasarea persoanelor în roluri ocupaționale și poziții sociale. Pentru sociologii conflictualiști, inflația diplomelor
[Corola-publishinghouse/Science/2235_a_3560]
-
-i dea Olgăi o explicație, o invită într-o excursie la munte, pe același traseu pe care obișnuiau să-l străbată înainte de ruperea dramatică a relației lor. Obsedat de semnificații suprapersonale și de legi istorice generale, care strivesc inițiativele și năzuințele individului (de altminteri, I. a fost întreaga sa viață un adept al marxismului, la care nu a renunțat nici după anii de închisoare comunistă), Ilie Chindriș încearcă să-și justifice atitudinea printr-o înțelegere superioară a istoriei: „demascarea” prietenei sale
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287655_a_288984]
-
Pe unii istorici i-a surprins solia trimisă de N.B. la papa Leon al X-lea, pontiful deschis către luminile Renașterii, unde pleacă în 1519 Antonio Policalas, un grec de la Curtea voievodului, inițiativa fiind menită să confere un oarecare suport năzuințelor românilor. Aproape concomitent domnul muntean îi cerea lui Manuil din Corint, „mare ritor” al Patriarhiei din Constantinopol, un text privitor la deosebirile de dogmă dintre ortodocși și catolici, având nevoie de un înscris emis de o autoritate ecleziastică. Doveditoare pentru
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288381_a_289710]
-
și o puse în mijlocul cetății Romei și o scrise cu slove letenești, așa zicând, adecă: «Aceasta au izbăvit cetatea noastră den muncă»”. Nu trebuie exclusă ideea că acest recurs la modelul lui Constantin cel Mare să trimită și la niște năzuințe ale voievozilor români de a afișa legătura între ei și monarhii Imperiului Bizantin. Într-un context care, substituind consistent politicul religiosului, metamorfozează marca ecumenică în marcă eroică, îi adaugă și îi subsumează toate atributele ce țin de putere și proteguire
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288381_a_289710]
-
preamărind Gloria// întotdeauna ploaia spală eșafodul”. Adept al unei lirici în care termenii programatici se referă la realități cotidiene și plate, S. folosește uneori antilirismul ca armă împotriva căderii în deznădejde. Spiritualizarea se împlinește prin înfruntarea dintre iminența dispariției și năzuințele trupului (Ars moriendi). De aici rezultă un acut simț al tragismului condiției umane, care s-ar afla mereu în preajma „intrării în apocalipsă”. Consolarea vine din partea transmutațiilor eterne ale ființei și nu dinspre divinitate, percepută ca o absență: „am viață spre
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289833_a_291162]
-
Când vorbea cu fiul lui, Nikolai înțelegea că era ceva adevărat în inscripția aceea stupidă. Copilul credea cu adevărat că Armata Roșie era cea mai frumoasă și cea mai puternică din lume, că muncitorii din toate țările nu aveau altă năzuință decât să trăiască precum oamenii din Dolșanka, credea că exista undeva la Moscova acel misterios Kremlin, cu stele roșii deasupra, unde trăia cel care se gândea zi și noapte la fiecare locuitor al imensei lor țări, lua întotdeauna decizii drepte
[Corola-publishinghouse/Science/2348_a_3673]
-
Naïve Kunst Rumäniens Herbert Wiesner, Ed. Ansid, Târgu-Mureș, 2002, pag. 60, 61, 208. Lucrări în instituții: Galeria de Artă Naivă a Muzeului Județean de Artă Argeș, Pitești. „Fost jurist, cu pasiune pentru vânătoare și pentru pictură, creația lui resimte atât năzuința către exactitate (aproape de pedanterie), cât și evaziunile cinegetice care i-au orientat subiectele. Scăpărări discrete de umor au evoluat concomitent cu întâietatea pe care pictura a cucerit-o, odată cu vârsta, în preocupările sale.”( Vasile Savonea - Arta naivă în România, Ed.
50 de ani de art? naiv? ?n Rom?nia:enciclopedie by Costel Iftinchi () [Corola-publishinghouse/Science/84035_a_85360]
-
Die Naïve Kunst Rumäniens - Herbert Wiesner, Ed. Ansid, Târgu-Mureș, 2002, pag. 64, 65, 208. „La Gheorghe Dumitrescu fabulația, situațiile inventate, au o frecvență mai bogată, el raportează mereu ceea ce vede la spectacolul plastic dorit, în care-și plasează amintirile sau năzuințele. Există, în interioarele pe care le zugrăvește și în sculptura lui (pe care o practică alternativ cu pictura) note calofile care răspund necesității unei ambianțe estetice, o primă dovadă construind-o chiar grădina plină de flori din fața casei sau scenele
50 de ani de art? naiv? ?n Rom?nia:enciclopedie by Costel Iftinchi () [Corola-publishinghouse/Science/84035_a_85360]
-
și viață de la țară, reface imagini din copilărie.” (Diana Iosub, 24 ore mureșene, 6 sept. 1996) „Calitățile de excepție ale picturii lui Teodor Moraru s-au împlinit în ultima vreme nu prin avansul către spectacularul facil cât prin clarificarea propriilor năzuințe, prin întoarceri tot mai convingătoare către amintirile copilăriei petrecute la sat, către sensurile anecdotice frecventate de categoria socială din care face parte și care îl proiectează reprezentativ și autentic în fiecare expoziție la care participă. Descoperirea, prin fiecare tablou, a
50 de ani de art? naiv? ?n Rom?nia:enciclopedie by Costel Iftinchi () [Corola-publishinghouse/Science/84035_a_85360]
-
pe măsură ce crește viteza, dîrele se alungesc și tind spre orizontală. Ceva pare să nu consimtă să plece odată cu trenul. Contrastul mișcării devine interesant și incitant. Simbolistica apare singură chiar din imagine: ploaia e și plîns, stropii lacrimi, plecarea e despărțire, năzuința și avîntul sînt compensate de un fel de rămînere În urmă ca un regret. E ceva ca o sfîșiere Între doi vectori opuși. Încerc să notez ce se petrece, schimb de cîteva ori și ajung la: pe geam picăturile / se
Mulcom Picurând by Corneliu Traian Atanasiu () [Corola-publishinghouse/Science/1259_a_2200]
-
scrie de timpuriu, iar la șaisprezece ani îi apare o poezie în „Universul”. În 1921 va fi prezentă cu versuri în „Sburătorul”, unde E. Lovinescu îi dă numele literar sub care va fi cunoscută. Mai colaborează la „Flacăra”, „Spre ziuă”, „Năzuința”, „Adevărul literar și artistic”, „Mișcarea literară”, „Vremea”, „Cele trei Crișuri”, „Azi” ș.a. Editorial, debutează în 1925 cu volumul de poeme Crinii roșii. Atrasă din copilărie de insolit, de extraordinar, M. obține un anume succes de critică la apariția primelor poeme
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288263_a_289592]
-
a cântat dumnezeiește, eu-l sau sentimental cel mai profund revine la ce este, fără necaz, fără pasiune".149 Leon Benaros atribuie transformarea tangoului în muzică națională, în ciuda originii sale marginale, faptului că, "născut în La Plata, reprezenta insatisfacția și năzuințele oamenilor locului, însă fără a se fi oprit aici. Tangoul avea o forță sugestiva și o cadența molipsitoare care i-au deschis ușor ușile. A trecut de la leagăn la centrul orașului"150. Tangoul este un univers mental special, care pornește
[Corola-publishinghouse/Science/1473_a_2771]
-
Primul colegiu de redacție: Ioanichie Olteanu (redactor-șef), Ion Agârbiceanu, Valeriu Bologa, Ioan Ceterchi, Victor Cheresteșiu, Aurel Ciupe, Dumitru Isac, I. D. Mușat, Iosif Pervain, Sigismund Toduță, Mircea Zaciu. Într-un Cuvânt de început, aparținând redacției, se precizează: „«Tribuna» apare cu năzuința de a umple un gol în cultura noastră nouă [...]. Apărând aici, în inima Transilvaniei, e de la sine înțeles că «Tribuna» va fi legată strâns de viața acestei regiuni. Dar se va feri să devină o revistă de provincie”. Pe parcursul a
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290269_a_291598]
-
european în adevăratul sens al cuvântului, din punct de vedere politic și cultural. Regele Carol I și Regine Elisabeta și-au pus toată priceperea și toate resursele, în slujba României, pentru modernizarea și consolidarea ei, identificându-se cu idealurile și năzuințele țării lor de adopție.
CASTELUL REGAL PELEŞ (1875-1916) by POPA GABRIELA KARLA () [Corola-publishinghouse/Science/497_a_730]
-
titlul Iubita din Paris. Traducerile sunt, de asemenea, orientate spre promovarea literaturii simboliste: din Émile Verhaeren tălmăcește G. Răceanu poemul Căldură, iar Iosif Bercovici transpune Fecioare pătimașe, Barbu Solacolu și Al. Westfried (care semnează V. Sandu) dau versiuni la poeziile Năzuințe și Cântecul IX de Maurice Maeterlinck, Emanoil Cerbu (sub pseudonimul Mircea Cerbul) tălmăcește din Albert Samain, iar Alexandru Munteanu din Walt Whitman. M.Ș.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289491_a_290820]
-
291-292; Pușcariu, Cinci ani, 102; Emil Nicolau, Cum muri căpitanul Vulovici, U, 1916, 260; Chendi, Schițe, 161-162; C. Ș. Făgețel, Căpitanul N. Vulovici, R, 1920, 1; N. Iorga, Războiul nostru în note zilnice, II, Craiova, 1922, 137-138; Eugen Constant, „Vitejești”, „Năzuința”, 1925, 1; Lovinescu, Ist. lit. rom. cont., I, 63-64; Ion Agârbiceanu, Meditație în septembrie, Cluj, 1971, 70-71; Iorga, Ist. lit. cont. (1986), II, 144, 226; Predescu, Encicl., 914; Augustin Z.N. Pop, Despre scriitorul soldat N. Vulovici, „Revista Bucovinei”, 1942
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290667_a_291996]