4,645 matches
-
valuri în păduri din pini în armuri pe lângă antice drumuri romane unde maree loveau în tambure - Erau râuri vestejite, deșarte și sure unde toamnele făceau matrițe din oameni De departe oglinda cu vise chema pe Julia May O stradă cu noroi și cu pietre case modeste disciplinat aliniate Bătrânii pliveau straturi prin grădini Bătrânele smulgeau buruieni Copiii jucau fotbal frenetic în strada cu praf, în căldura toridă Casele aveau hârtie albastră la ferestre pentru siesta de după-prânz atunci o ploaie nărăvașă
JURNALUL CU VISE AL JULIEI MAY DE MARIANA ZAVATI GARDNER de MARIANA ZAVATI GARDNER în ediţia nr. 864 din 13 mai 2013 by http://confluente.ro/Jurnalul_cu_vise_al_juliei_may_mariana_zavati_gardner_1368439114.html [Corola-blog/BlogPost/350287_a_351616]
-
fusese o vară-mplinită pentru cei invizibili sau pentru cei fără identitate Ziua scrâșnea din dinți Anotimpul se isprăvea Un oarecare-și adulmeca prada divină lângă Sperietoarea cea oarbă din Livada cu muzică a Domnului Ion Se ridicau bulgări lăudați de noroi, noroi din cel proaspăt la-ndemână să fie gheare în jocul de sacrificiu De departe oglinda cu vise chema pe Julia May Dincolo de fereastra cu țurțuri crăpată în anii din urmă - erau lungi coridoare de zăpadă - nimeni nu era ispitit
JURNALUL CU VISE AL JULIEI MAY DE MARIANA ZAVATI GARDNER de MARIANA ZAVATI GARDNER în ediţia nr. 864 din 13 mai 2013 by http://confluente.ro/Jurnalul_cu_vise_al_juliei_may_mariana_zavati_gardner_1368439114.html [Corola-blog/BlogPost/350287_a_351616]
-
o vară-mplinită pentru cei invizibili sau pentru cei fără identitate Ziua scrâșnea din dinți Anotimpul se isprăvea Un oarecare-și adulmeca prada divină lângă Sperietoarea cea oarbă din Livada cu muzică a Domnului Ion Se ridicau bulgări lăudați de noroi, noroi din cel proaspăt la-ndemână să fie gheare în jocul de sacrificiu De departe oglinda cu vise chema pe Julia May Dincolo de fereastra cu țurțuri crăpată în anii din urmă - erau lungi coridoare de zăpadă - nimeni nu era ispitit s-
JURNALUL CU VISE AL JULIEI MAY DE MARIANA ZAVATI GARDNER de MARIANA ZAVATI GARDNER în ediţia nr. 864 din 13 mai 2013 by http://confluente.ro/Jurnalul_cu_vise_al_juliei_may_mariana_zavati_gardner_1368439114.html [Corola-blog/BlogPost/350287_a_351616]
-
cărămidă care iese de sub țărmul acestuia. Ne-am deplasat la fața locului împreună cu Varga Gheorghe. Am ridicat câteva piese care după formă și sgârieturile de pe ele, păreau interesante. Le am adus la Arad. După ce au fost spălate și curățate de noroi, săptămâni zi și noapte au fost examinate de către mine cu lupă. Le am fotografiat în atelierile foto din Arad, în atelierele SC „Universum Trade”, patron dl profesor Mureșan Ștefan reprezentant autotrizat Xerox, în atelier de fotografiat din Timișoara. Fotografiile erau
MAREA DESCOPERIRE ARHEOLOGICĂ de TEODOR ARDELEAN în ediţia nr. 2168 din 07 decembrie 2016 by http://confluente.ro/teodor_ardelean_1481100907.html [Corola-blog/BlogPost/342047_a_343376]
-
cerul meu împrumutat, Plouă, cu miros de vanilie, Dintr-un stoc deja epuizat. Ne plouă cu iluzii toante, Fata Morgana e tot virgină, Într-un deșert cu mii de oaze, Iluzia așteaptă iluzii să vină. Atâta ploaie cade pe noi, Noroiul face grevă-n depouri, Pășind pe stropi de ploaie, goi, Ne-mbolnaviră niște e-uri. Ploaia de flori ne cuprinde, Ne colorează pașii tăcuți, În eter, un radio transmite, Ploile de flori, să le asculți. Plouă cu tăceri abstracte, Ce fac
PLOUĂ CU LACRIMI DE MÂINE de MIHAIL COANDĂ în ediţia nr. 2287 din 05 aprilie 2017 by http://confluente.ro/mihail_coanda_1491371279.html [Corola-blog/BlogPost/362603_a_363932]
-
de altfel, student de această notă. Catedra de sociologie a Universității i-a propus colaborarea și includerea printre membrii ei. Nu a acceptat. A ales un post într-un sat din fundul Moldovei, când avea posibilitatea să nu cunoască culoarea noroiului și nici mirosul lămpii cu gaz. S-a remarcat după prezentarea la post prin intrasingență, integritate morală și probitate profesională. A reușit (!), el care era luat permanent în colimatorul Securității, să dea în vileag impostura, corupția și abuzul ce se
FRONDA ŞI CĂTE CEVA DESPRE LAŞITĂŢI... de GEORGE NICOLAE PODIŞOR în ediţia nr. 192 din 11 iulie 2011 by http://confluente.ro/Fronda_si_cate_ceva_despre_lasitati_.html [Corola-blog/BlogPost/367096_a_368425]
-
lepede frica și să devină un copil fără copilărie. Cu o copilărie încheiată înainte de vreme, Mihai Vișoiu a căutat școala, o instituție care l-a refuzat în multe rânduri, orânduirii celei noi, care tocmai dăduse buzna cu bocancii mînjiți de noroiul stepei, nefiindu-i pe plac toți oamenii, ci mai mult aceia care au arătat o deosebită plăcere de a pupa dosuri neșterse și de a mânca rahat. Refuzând acest fel de a se înscrie cu bile albe în catalogul celor
LANSAREA TRADUCERILOR ÎN LIMBA ENGLEZĂ A VOLUMELOR DE PROZĂ ALE LUI MIHAI VIȘOIU de POMPILIU COMSA în ediţia nr. 1567 din 16 aprilie 2015 by http://confluente.ro/pompiliu_comsa_1429204195.html [Corola-blog/BlogPost/357733_a_359062]
-
ca să muncească în locul oamenilor. Păcatul rasei albe a guganilor era că nu voiau să împărtășească celorlalte rase, pe care le priveau cu un aer de superioritate, invențiile lor. Guganii purtau straie albe, se păstrau curați și puternici, urau murdăria, praful, noroiul. Își construiau case din piatră, marmură și cristal, aveau plante artificiale care mențineau un aer curat, de aceea trăiau mai mult decât celelalte rase. Acestea nici nu aveau voie în aria lor, decât ca servitori, cântareți si dansatori. Fiind atât
TRĂIM ÎN LEGENDĂ? SAU LEGENDA NE TRĂIEŞTE PE NOI? de AL FLORIN ŢENE în ediţia nr. 683 din 13 noiembrie 2012 by http://confluente.ro/Traim_in_legenda_sau_legenda_ne_tra_al_florin_tene_1352799509.html [Corola-blog/BlogPost/351307_a_352636]
-
din 25 aprilie 2016 Toate Articolele Autorului Iartă-mă, apă murdară de râu, Iertați-mă, păsări fără de glas, Iartă-mă, mlaștină până la brâu, Iartă-mă, codrule fără lujeri rămas. Iartă-mă, pajiște înecată în lavă, Iartă-mă, lan scufundat în noroi, Iartă-mă, aer îmbâcsit de otravă, Iartă-mă, patrie fără eroi. Iartă-mă, drum ce nu duci nicăieri, Iertați-mă, tăceri înecate-n cuvinte, Iartă-mă, chin ce nu duci mângâieri, Iertați-mă, pași înapoi și-nainte. Iartă-mă, sânge
TÂNGUIRE DE ÎNGROPARE de FLORIN T. ROMAN în ediţia nr. 1942 din 25 aprilie 2016 by http://confluente.ro/florin_t_roman_1461592170.html [Corola-blog/BlogPost/380364_a_381693]
-
Acasa > Poeme > Devotament > E ORA... Autor: Valentina Becart Publicat în: Ediția nr. 1627 din 15 iunie 2015 Toate Articolele Autorului E ora, iubite, când ploile s-au revărsat în noi, secundele de praf au fruntea în noroi. Eu vin din universul ce și-a păstrat credința; tu vii de nicăieri, un fulger. * E ora, iubite, când visele s-au prăbușit în mare, când moare frumusețea în neculeasă floare. * E ora, e gândul, scrisoarea de adio ; e ora
E ORA... de VALENTINA BECART în ediţia nr. 1627 din 15 iunie 2015 by http://confluente.ro/valentina_becart_1434388100.html [Corola-blog/BlogPost/379241_a_380570]
-
de toate în această lume, Doar fată mare și popă nu am fost, Nu prea este cunoscut al meu nume, Să discut de asta nu are acum rost! Am fost copil în satul meu natal, Am umblat pe drumuri cu noroi, Pentru mine părea atât de ireal, Nu credeam să ajung acum la voi. Am fost și tânăr cu multe vise, Cu capul plimbându-mă prin nori, Toate mi se păreau praguri atinse, Care s-au pierdut printre vâltori. Dar iată
AM FOST DE TOATE de MIHAI LEONTE în ediţia nr. 2226 din 03 februarie 2017 by http://confluente.ro/mihai_leonte_1486143111.html [Corola-blog/BlogPost/375475_a_376804]
-
lui Duruma. O, Doamne, să fie de vină mediul în care a crescut? Totuși, până acum, nu s-ar fi putut spune că acesta își pusese amprenta asupra lui! * * * De locurile în care se născuse îl lega o singură amintire; noroiul. Noroiul cu care se juca făcând “plișcoace”. Era un noroi deosebit de grozav. Se lăsa modelat în turte mici, rotunjoare, apoi marginile puteau fi ridicate cu ușurință, prin frământare între degete, luând forma unei arme de temut. Încărcătura explozivă o constituia
I. CASA SUFLETULUI MEU de ADRIAN LIȚU în ediţia nr. 2011 din 03 iulie 2016 by http://confluente.ro/adrian_litu_1467524018.html [Corola-blog/BlogPost/340523_a_341852]
-
Duruma. O, Doamne, să fie de vină mediul în care a crescut? Totuși, până acum, nu s-ar fi putut spune că acesta își pusese amprenta asupra lui! * * * De locurile în care se născuse îl lega o singură amintire; noroiul. Noroiul cu care se juca făcând “plișcoace”. Era un noroi deosebit de grozav. Se lăsa modelat în turte mici, rotunjoare, apoi marginile puteau fi ridicate cu ușurință, prin frământare între degete, luând forma unei arme de temut. Încărcătura explozivă o constituia scuipatul
I. CASA SUFLETULUI MEU de ADRIAN LIȚU în ediţia nr. 2011 din 03 iulie 2016 by http://confluente.ro/adrian_litu_1467524018.html [Corola-blog/BlogPost/340523_a_341852]
-
care a crescut? Totuși, până acum, nu s-ar fi putut spune că acesta își pusese amprenta asupra lui! * * * De locurile în care se născuse îl lega o singură amintire; noroiul. Noroiul cu care se juca făcând “plișcoace”. Era un noroi deosebit de grozav. Se lăsa modelat în turte mici, rotunjoare, apoi marginile puteau fi ridicate cu ușurință, prin frământare între degete, luând forma unei arme de temut. Încărcătura explozivă o constituia scuipatul. Arma era aeropurtată până deasupra obiectivului, în podul palmei
I. CASA SUFLETULUI MEU de ADRIAN LIȚU în ediţia nr. 2011 din 03 iulie 2016 by http://confluente.ro/adrian_litu_1467524018.html [Corola-blog/BlogPost/340523_a_341852]
-
ieșit în uliță. De ce a făcut asta nici nu avea habar. Nu a făcut însă prea mulți pași. Piciorele i-au devenit neputincioase. Sprijinindu-se pe un picior ca să și-l tragă pe celălalt, se afunda și mai mult în noroi. A început să strige cu disperare: - Mamăă ... mamăă ... A fost scos din noroi, dar fără șoșoni. * Autobuzul se deplasa fără grabă. Oricum, graba nu-și avea rostul. Drumul era fără de sfârșit. Această convingere îi fusese întărită lui Albert încetul cu
I. CASA SUFLETULUI MEU de ADRIAN LIȚU în ediţia nr. 2011 din 03 iulie 2016 by http://confluente.ro/adrian_litu_1467524018.html [Corola-blog/BlogPost/340523_a_341852]
-
făcut însă prea mulți pași. Piciorele i-au devenit neputincioase. Sprijinindu-se pe un picior ca să și-l tragă pe celălalt, se afunda și mai mult în noroi. A început să strige cu disperare: - Mamăă ... mamăă ... A fost scos din noroi, dar fără șoșoni. * Autobuzul se deplasa fără grabă. Oricum, graba nu-și avea rostul. Drumul era fără de sfârșit. Această convingere îi fusese întărită lui Albert încetul cu încetul de pomii înșirați de o parte și de alta a drumului. Gândea
I. CASA SUFLETULUI MEU de ADRIAN LIȚU în ediţia nr. 2011 din 03 iulie 2016 by http://confluente.ro/adrian_litu_1467524018.html [Corola-blog/BlogPost/340523_a_341852]
-
un volum de versuri lângă mine,/ Uitând de viață și uitând de tine,/ Doresc să mor, strivită-n pocăința-mi.// De-ai trece-n drum pe lângă mine-odată,/ Nu te-aș mai recunoaște nici la față,/ Căci sufletul mi-e în noroi și-n ceață,/ Și n-aș mai vrea să te privesc vreodată.// Tu sufletu-mi l-ai preschimbat în gheață,/ Pierzându-ți din dorință și putere./ Ai mai simți figura zâmbăreață?// Tu-n lăcomie, eu doar în durere./ Privesc spre
SONETUL ALEXANDRINEI CHELU – O „AVENTURĂ” PLINĂ DE HAR de GEORGETA RESTEMAN în ediţia nr. 741 din 10 ianuarie 2013 by http://confluente.ro/Georgeta_resteman_sonetul_alexandrinei_georgeta_resteman_1357817287.html [Corola-blog/BlogPost/343472_a_344801]
-
mine și-n decoru-acesta sferic Mai ascultă-mă cum tremur în dorința-mi de nuntiri! Răsucești tăișul vorbei, cioburi se desprind din noi Într-o jalnică-ntomnare, ce mai naște-o simfonie M-ai zidit în zorii zilei printre nuferi și noroi Tu- sămânță, eu- miracol, noi, extaz și agonie... Referință Bibliografică: Sămânță și miracol / Violetta Petre : Confluențe Literare, ISSN 2359-7593, Ediția nr. 784, Anul III, 22 februarie 2013. Drepturi de Autor: Copyright © 2013 Violetta Petre : Toate Drepturile Rezervate. Utilizarea integrală sau
SĂMÂNŢĂ ŞI MIRACOL de VIOLETTA PETRE în ediţia nr. 784 din 22 februarie 2013 by http://confluente.ro/Samanta_si_miracol_violetta_petre_1361541747.html [Corola-blog/BlogPost/341268_a_342597]
-
Regrete, durere, rușine Și fără de țară urmași?! Române, române, ajunge, Destul ai fost frânt și bătut, În vatra de veacuri te strânge, Sorbi grabnic vremelnicul Prut! Rob cu rob să ne unim Rob român, cruntă-i robia, Cruntă zbaterea-n noroi Până când nu vom zdrobi a Umilinței fiară-n noi. Rob român, robia-i cruntă, Crunt e lanțu-n os încins, Dar mai crunt când se împlântă Za cu za în suflet prins. Rob român robind acasă Ori prin lume prigonit, Cruntă
GRUPAJ LIRIC DEDICAT IDEALULUI REÎNTREGIRII ȚĂRII de ROMEO TARHON în ediţia nr. 1539 din 19 martie 2015 by http://confluente.ro/romeo_tarhon_1426750557.html [Corola-blog/BlogPost/370250_a_371579]
-
nu io v-am ucis bărbații și feciorii! Of, Doamne! Io cît am stat în Siberia n-am avut încălțări, din primăvară, din aprilie, cînd se topea omătul, umblam așa cu tălpile goale, pe unde nu mai era omăt, prin noroi, iar în glodul acela rămîneau urmele picioarelor. Oamenii le vedeau și ziceau “Vot moldovanschii Iisus Cristos”, pe românește, uite-l pe Iisus Cristos moldoveanul, a trecut pe aicea. Și rîdeau. Rîdeau de tălpile mele. Cînd am văzut că nu pot
Dan Cristian Turturică by http://balabanesti.net/2012/10/06/dan-cristian-turturica-rusia-si-romanii/ [Corola-blog/BlogPost/340008_a_341337]
-
cea de comandant al Corpului de Gardă al batalionului. Poartă centură cu diagonală, de culoare albă. * - Târâș înainte ! - Nu așa soldat ! Târâș am spus ! Sergentul Robert apasă pe spinarea fiecărui soldat aflat în preajmă forțându-i să se afunde în noroi. Comandanții de grupă îi urmează exemplul. Au primit, neoficial, ordin să-i pedepsească pe soldați pentru rezultatele slabe obținute în poligonul de tragere. În loc să se târască, ca râmele, soldații înceacă pasul cărăbușilor sprijinindu-se în măini și în vârful bocancilor
IX. ECOU RĂTĂCIT (INCURSIUNE ÎN ABSURD) de ADRIAN LIȚU în ediţia nr. 2097 din 27 septembrie 2016 by http://confluente.ro/adrian_litu_1474971512.html [Corola-blog/BlogPost/365289_a_366618]
-
în vârful bocancilor, încercând să nu-și terfelească ținutele. Încercările le sunt zădărnicite de zelul gradaților. Soldatului Bert nu-i pasă de ținuta militară : simte o plăcere nebună să o terfelească, atâta plăcere că își înfundă până și fața în noroi. - Ai înebunit ?! îl întrebă soldatul Vlașin, aflat în imediata apropiere. - Nu ! Mă distrez doar. - Nu-i rea ideea... Eu de ce nu m-aș distra ?! S-au molipsit cu toții. După fiecare salt înainte, la comanda „culcat ! ” se aruncă în noroi împroșcându
IX. ECOU RĂTĂCIT (INCURSIUNE ÎN ABSURD) de ADRIAN LIȚU în ediţia nr. 2097 din 27 septembrie 2016 by http://confluente.ro/adrian_litu_1474971512.html [Corola-blog/BlogPost/365289_a_366618]
-
în noroi. - Ai înebunit ?! îl întrebă soldatul Vlașin, aflat în imediata apropiere. - Nu ! Mă distrez doar. - Nu-i rea ideea... Eu de ce nu m-aș distra ?! S-au molipsit cu toții. După fiecare salt înainte, la comanda „culcat ! ” se aruncă în noroi împroșcându-se. Singurul care a rămas cu ținuta aproape curată este soldatul Covaci nedumerit de cele ce se întâmplă. Ceilalți, murdari din tălpi până în creștet, sunt cuprinși de o ciudată veselie, de parcă ar fi primit vestea că de mâine au
IX. ECOU RĂTĂCIT (INCURSIUNE ÎN ABSURD) de ADRIAN LIȚU în ediţia nr. 2097 din 27 septembrie 2016 by http://confluente.ro/adrian_litu_1474971512.html [Corola-blog/BlogPost/365289_a_366618]
-
vedea condamnării presupusului criminal. Ambele povești se petrec în același loc, o casă dintr-un sat muntenesc izolat, casa rea care dă și numele filmului. Scenele din primul plan sunt filmate toate noaptea, pe o ploaie torențiala și într-un noroi tot mai adînc. Cele din planul al doilea, reconstituirea ce are loc patru ani mai tarziu, sunt filmate ziua, într-o zi de iarnă limpede și luminoasă, că nu cumva spectatorul să confuzeze vreo clipă scenele originale cu reconstituirea. Finalul
Umor polonez criminal by http://www.zilesinopti.ro/articole/18/dark-house-umor-polonez-criminal [Corola-blog/BlogPost/100062_a_101354]
-
Copilul: O tânără femeie? X: Cred că are în jur de treizeci și cinci de ani. Copilul: Aici sunt doar eu. Aceasta e ușa mea. Mi-a lăsat-o bunica când a plecat. Mi-a spus să am grijă de ea, fiindcă noroiul pândește pe la toate colțurile să acopere tot ceea ce este mai pur în lume. X: Și eu am fost cândva copil. Am avut și eu o ușa albă, dar nu mi-a păsat de nisipul ce se vântura prin fața ei, de
UȘA PIERDUTĂ de ANA CRISTINA POPESCU în ediţia nr. 2101 din 01 octombrie 2016 by http://confluente.ro/ana_cristina_popescu_1475336686.html [Corola-blog/BlogPost/382374_a_383703]