1,491 matches
-
a elaborate-o pentru el însuși”.) Crecetarea filosofică actuală trebuie să stabilească, între credința revelată și ateism o “credință în mod autentic filosofică.” ) Mai mult decât oricine din epoca sa, Descartes a propus acest nou fel de credință care leagă ontologia de logică, certitudinea și evidența, subiectul și obiectul prin intermediul cogito-ului ca principiu. Analiza antecedentelor cogito-ului cartesian ne-a permis să vedem filosofia lui Descartes ca filosofie și ca artă de “a ști să treci”. Făcînd din cogito un principiu, Descartes
Cartesianismul ca paradigmă a "trecerii" by Georgia Zmeu () [Corola-publishinghouse/Science/471_a_1370]
-
prin credință, ceea ce-i permite omului să trăiască într-o manieră justă a realității sale. Paradigma cartesiană nu este însă una care exclude complet elementele celei medievale. Mai mult, regăsim în ea deopotrivă gîndirea Greciei antice. Paralelismul dintre logică și ontologie este prezent deja la Platon. Prin inneismul său Descartes se înscrie în curentul acelei tendințe, deschisă de Socrate prin fondarea teoriei reminescenței pe mituri, care recunoaște în om ceea ce-l depășește. Deși prin Meditațiile sale Descartes întrezărește o ieșire din
Cartesianismul ca paradigmă a "trecerii" by Georgia Zmeu () [Corola-publishinghouse/Science/471_a_1370]
-
pe traseul devenirii poeziei românești. P. a fost și un teoretician remarcabil, interesat de punctele nodale ale studiului literaturii și propunând adesea soluții îndrăznețe și ingenioase. De altfel, multe din preocupări sunt convergente cu - și uneori independente de - investigațiile de ontologie și semantică a ficțiunii demarate de critica americană în deceniile al șaptelea și al optulea. Conceptul central al teoriilor sale este acela de „model cosmologic”, pe care îl construiește combinând date din filosofia culturii a lui Lucian Blaga și din
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288787_a_290116]
-
conducător al dezvoltării ontogenetice 1.2. Modele și teorii ale dezvoltării psihicetc "1.2. Modele [i teorii ale dezvolt\rii psihice" Sub impactul mai general al modelelor filosofice și științifice ale devenirii și evoluției lumii vii Ă problemă fundamentală a ontologiei Ă, explicarea dezvoltării psihice face și ea obiectul unor poziții interpretative diverse. Respectând și acceptând nuanțele, se poate distinge, totuși, mai evident sau mai voalat, o grupare a teoriilor psihologice ale dezvoltării în jurul a trei modele clasice: modelul organicist, modelul
[Corola-publishinghouse/Science/2106_a_3431]
-
poartă dureros în sine nostalgia vidului originar. Mai dispersat în fragmentele universului și ale timpului decât la romantici, sufletul nu încetează totuși să aspire la un punct de idealitate, îndepărtat de contingent la o distanță măsurabilă în absolut. Trecut prin ontologia banalității sufocante a simboliștilor, încercat de fiorul metafizic expresionist, poetul recuperează romantismul printr-un proces de o specială clasicizare a atitudinii. Simptomatice sunt unele texte din Visuri în vuietul vremii, unde se abandonează declarat elementul circumstanțial, ocazional, în favoarea unei viziuni
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288805_a_290134]
-
București, 1979, 115-144; D. Păcurariu, Clasicismul românesc, București, 1971; Marino, Dicționar, I, 283-353; Streinu, Pagini, IV, 355-358, 367-370, 374-375; Romul Munteanu, Clasicism și baroc în cultura europeană din secolul al XVII-lea, I-III, București, 1981-1985; Edgar Papu, Apolo sau Ontologia clasicismului, București, 1985, passim; Edgar Papu, Despre stiluri, București, 1986, 407-490. D.Mc.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286294_a_287623]
-
Editura Humanitas, 1994. Blackburn, Simon, The Oxford Dictionary of Philosophy, Oxford, Oxford University Press, 1996. Bloch, David, Aristotle on memory and recollection: text, translation, interpretation, and reception in Western scholasticism, Leiden, Brill, 2007. Boboc, Alexandru, Filosofi contemporani. Fenomenologie, hermeneutică și ontologie (de la Brentano și Nietzsche la Heidegger și Sartre), Cluj-Napoca, Editura Grinta, 2006. Boboc, Alexandru, Postfață, în Edmund Husserl, Filosofia ca știință riguroasă, București, Editura Paideia, 1994. Boia, Lucian, Explorarea imaginară a spațiului, București, Editura Humanitas, 2012. Boia, Lucian, Pentru o
by CORINA DABA-BUZOIANU [Corola-publishinghouse/Science/1013_a_2521]
-
Alexandru Boboc, Postfață, în Edmund Husserl, Filosofia ca știință riguroasă, București, Editura Paideia, 1994, pp. 97-98). 94 Emmanuel Lévinas, En découvrant l'existence avec Husserl et Heidegger, Paris, Vrin, 1967, p. 67. 95 Alexandru Boboc, Filosofi contemporani. Fenomenologie, hermeneutică și ontologie (de la Brentano și Nietzsche la Heidegger și Sartre), Cluj-Napoca, Editura Grinta, 2006, p. 97. 96 Într-un volum dedicat comemorării lui Edmund Husserl, Nicolas de Warren analizează problema imaginii în opera husserliană, evidențiind importanța pe care filosoful o acordă procesului
by CORINA DABA-BUZOIANU [Corola-publishinghouse/Science/1013_a_2521]
-
a lui Mircea Eliade, un mare indecis între perenialism și istorism - ca orice antimodern -, dar problematic pentru o istorie propriu-zisă a creștinismului românesc), o geografie simbolică indisociabilă de construcția continuă a identității naționale, în special de ceea ce eu am numit ontologie etnică. Nu ar fi simplu, fiindcă ar trebui depășite ambiguitățile și abuzurile filetismului, ignoranței, politicianismului și pietății populare, între care suprapunerea topografiei sacre peste teritoriul statului național, precum și etnicizarea categoriei de popor ales (cel puțin potențial universală, deși inițial tribală
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
Scrisori inedite 61. Andrea Giardina - Omul roman 62. Sergio Donadoni - Omul egiptean 63. Anne Cheng - Istoria gândirii chineze 64. Artemidor Daldianul - Carte de tălmăcire a viselor 65. Dolores Toma - Despre grădini și modurile lor de folosire 66. Silviu Rogobete - O ontologie a iubirii. Subiect și Realitate Personală supremă în gândirea teologică a părintelui Dumitru Stăniloae 67. Plinius - Naturalis historia. Enciclopedia cunoștințelor din Antichitate (vol. II) 68. Jean -Pierre Vernant - Omul grec 69. Matei Călinescu - Despre Ioan P. Culianu și Mircea Eliade
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
libere ale spiritului uman, ca pe niște acte de cultură, devenind pentru studenți exerciții de gândire, ei fiind liberi să le discute, să le accepte sau să le respingă în comentariile ce urmau. în altă lecție am încercat să descifrăm ontologia lui Mircea Eliade pornind de la un fragment din LEpreuve du labyrinthe, această minunată biografie spirituală a gânditorului. Vizând existența, autorul stăruie asupra ideii de totalitate, deci de integrare a părții în tot, a vieții (de natură sacră) în cosmos
Ultimul deceniu comunist: scrisori către Radio Europa Liberă by Gabriel Andreescu, Mihnea Berindei (eds) () [Corola-publishinghouse/Memoirs/619_a_1376]
-
spre noi < Văd faptul că vine spre noi. Acceptând această posibilitate de analiză, am admite că în toate structurile analizate la 4.2.2.1 s-ar exprima percepții abstracte. Considerăm însă că distincțiile menționate în subcapitolul 3, referitoare la ontologia stimulilor vizuali/mentali, ne ajută să nuanțăm analiza acestor structuri, arătând că există mai multe tipuri de percepții care se pot exprima în configurațiile sintactice de tipul [a vedea + GComplcă]. Reținem însă analiza propusă de autoare pentru contextele în care
[Corola-publishinghouse/Science/85018_a_85804]
-
din Cer", în același timp cu însemnele sale, tiara și tronul 13. După potop, ea a fost pentru a doua oară coborâtă pe pământ. Credința într-o preexistentă celestă a "operelor" și a instituțiilor va avea o importanță considerabilă pentru ontologia arhaică și va cunoaște cea mai celebră expresie în doctrina platoniciană a Ideilor. Ea este atestată pentru prima oară în documentele sumeriene, dar rădăcinile sale vin probabil din preistorie, într-adevăr, teoria modelelor celeste prelungește și dezvoltă concepția arhaică, universal
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
texte care evocă victoria împotriva unui monstru ofidian numit dragon (tannin), sau Rahab sau Leviathan, și care amintesc tradițiile mesopotamiană și canaaneană (cf., de ex., Psalmul 74: 13 sq.; Iov, 26: 12 sq.) 5 E vorba de o trăsătură specifică ontologiilor arhaice: animalele și plantele încep să existe cu adevărat din momentul în care li se dau nume (cf. exemplul unui trib australian, în M. Eliade, Mythes, reves et mysteres, p. 255). 6 Adăugăm că, în numeroase tradiții, îngropându-se omul
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
corporală (și muritoare) și nemuritoare. Upanișadele medii 41 dezvoltă în mod mai sistemat această tendință - atestată deja în Rig Veda - de a reduce totalitatea cosmică și constiin la un unic principiu. Kaâha Up. (în special III, 11 sq.) prezintă o ontologie cosmologică desti de originală: Spiritul universal (purusd) stă deasupra; dedesubt e "nonmanifestatul" (avyakta care pare să participe și la lumea "spirituală" și la cea "materială"; și mai jos încă, Marel Sine (mahăn ătmă), Spiritul manifestat în materie, urmat pe planuri
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
Paralel cu activitatea didactică și metodică a desfășurat și activitatea științifică, concretizată în peste 30 de lucrări de specialitate și de perfecționare profesională, studii, articole, comunicări și referate științifice în reviste de profil. În decursul activității didactice a predat disciplinele: Ontologia, Gnoseologia, Antropologie filosofică și socială, Istoria mișcării muncitorești internaționale, Materialism dialectic, Teoria cunoașterii, Etică. A îndrumat zeci de generații de studenți și profesori din învățământul preuniversitar, predând cu măiestrie cursuri de înaltă ținută, atrăgătoare, din diferite domenii, mereu actualizate. În
Personalităţi ieşene: omagiu by Ionel Maftei () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91547_a_93092]
-
fie neașteptat, așa cum se întâmplă în Revelație, dimensiune deloc străină excesului și evenimentului ce stă gata să se petreacă și care, încă de la primele pagini, însoțește Jurnalul lui Ovidiu. Vom vedea despre ce e vorba. Deocamdată să ne întoarcem la ontologia desprinderii și a golului („Simt înlăuntrul meu noi chemări și, pentru a le putea urma, trebuie să-mi părăsesc vechea mea existență”). Slăbiciune, oboseală, sacrificiu, până la nuditate și la dezgolire, până la o kafkiană regresiune vegetală și animală („Viața mea tinde
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
european, deși ele sunt expresiv exacte pentru mentalitatea indică"), la Lucia Cifor ("privind semantizarea ideii divinului /.../ Lucia Cifor acceptă cele două lumi semantic-textuale, numite de mine "lumea posibilă" a Luceafărului și o alta, cea a lui Hyperion, ca "proiecții de ontologii diferit structurate" /.../din punctul meu de vedere, figura divinului se poate dezambiguiza în poem prin asumarea consecințelor evaluative ale sintagmei extrem rezumative a narativului poetic: Luceafărul devine Hyperion") ș.a.m.d., în diferend sau în consens cu Petru Creția, Ion
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1482_a_2780]
-
avea ambiții creatoare pe cât de fabuloase, pe atât de lovite de sterilitate ca de grindină: îmi vorbea de „sistemul“ lui filosofic, deja compartimentat în dosarele elegante unde-și depunea cu aceeași pedanterie nativă manuscrisele, în care rezolvase problemele fundamentale ale ontologiei, epistemologiei, esteticii și moralei; îmi da să-i citesc lungile piese de teatru, mai mult sau mai puțin istorice, fastidioase și complet inutile, îngrijitele caiete cu versuri, și necoapte, și senile, ale celui care se grăbise să ne părăsească pentru
Memorii jurnale by Ion Negoitescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1349_a_2742]
-
ființa într-o continuă inițiere. 70 Problema ființei la Aristotel? Ideea aceasta a intrat în meditația atâtor filozofi, de la cei antici până la cei de azi. Numai că mai toți au plecat de la gândirea aristotelică prin incursiunile ei în metafizică și ontologie. Cineva spunea: pentru ca Aristotel să ni se dezvăluie cu adevărat este suficient să lăsăm să vorbească textele dar și tăcerile lor. Întrebarea rămâne: ce este ființa? Judecata comună nu și-o pune aproape niciodată, pentru mințile înzestrate însă problema ființei
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]
-
și filozofice, G. Călinescu putea determina rațional, din punct de vedere ontologic, tema ființei în opera lui Eminescu, ceea ce, de fapt, a și făcut. Dar onticul nu poate fi determinat cu astfel de mijloace decât ca simplu concept. Preluat de ontologie, el devine o simplă funcție terminologică. „Die ontologische elementare Ganzheit... kann nicht auf ein ontisches «Urelement» zuruckgeführt werden”, spune Heidegger, magistrul în materie (Sein und Zeit, Halle, 1941, p. 196). Onticul, ca realitate adâncă, e obscur și nedeterminabil ; în speță
Despre lucrurile cu adev\rat importante by Alexandru Paleologu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/827_a_1562]
-
Ion Petru, I. Petru-Tomis) articole, cronici și eseuri filosofice și literare, proză și versuri. Ca eseist din ultima promoție gândiristă, I. s-a bucurat de oarecare apreciere. Dintre lucrările care i-au apărut în volum se remarcă, prin ecoul ei, Ontologia umană și cunoașterea (1939; Premiul Fundațiilor Regale), o incitantă disertație filosofică pe tema destinului creștin al omenirii. În 1936 publică, sub pseudonimul Sergiu Vladimir, Jurnalul unui om inutil, iar un an mai târziu, un volum de versuri intitulat Mirele de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287584_a_288913]
-
italiană, germană și a tălmăcit în aceste limbi din lirica lui Mihai Eminescu. A dat, de asemenea, o transpunere în românește a romanului O viață de Christian Barnard. SCRIERI: Jurnalul unui om inutil, București, 1936; Mirele de Miazănoapte, București, 1937; Ontologia umană și cunoașterea, București, 1939. Traduceri: Christian Barnard, O viață, București, 1971. Repere bibliografice: Ar. A. [Arșavir Acterian], „Mirele de Miazănoapte”, VRA, 1937, 512; Călinescu, Ist. lit. (1982), 955; Micu, „Gândirea”, 969; Scrisoare de la Cristina Ionescu. 1980, ADLTR, I-34
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287584_a_288913]
-
iraționale) și că Duhul Sfânt nu este absent, căci sfânta, preafericita și desăvârșita Treime este nedespărțită”. El Îl amendează pe Origen printr-o piruetă ingenioasă: teoria din Peri archon se situa, am văzut, pe plan gnoseologic (deși nu rupt de ontologie). Atanasie face amendamentele din unghi dogmatic, trinitar. El se așază nu În perspectiva creaturilor, ci În perspectiva Treimii. Iată desfășurarea Întregului raționament! Dacă totul a fost făcut prin Fiul (Ioan 1,3), atunci cum se poate spune că unele entități
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2307_a_3632]
-
reproșează acestei „noi teologii” că Încearcă să „relativizeze” și să „subiectivizeze” noțiunea de adevăr (care nu mai este adequatio rei et intellectus, ci conformitas mentis et vitae) și că substituie filozofiei ființei, proprie catolicismului, și a cărei supremă expresie rămâne ontologia tomistă, o filozofie a acțiunii, inspirată din lucrările lui Blondel. Scandalul declanșat și Întreținut de acești tomiști vexați, pe de o parte, de articolul lui Daniélou, iar pe de altă parte, de cărțile despre Sfântul Toma ale lui Henri Bouillard
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2307_a_3632]