1,945 matches
-
Mai mult am ghicit. Ciunga asta mi-am zis în gând, nu poate fi decât Victoria... aveam o vagă idee; cred că mi-o arătase într-un album domnul Papadopol. Locul îl uitasem. M-am apropiat, am citit inscripția. Pe pântecul dezvelit am văzut săpat în marmură nodul de care se născându-ne, ne rupem. Avea urme de praf ( vezi nota 24). Fragmentul acesta aduce descrierea ekphrastică la antipodul descrierii ekphrastice din epigramă, specie literară ce constituie originile ekphrasis-ului. Efectul lui
[Corola-publishinghouse/Science/84951_a_85736]
-
contrar. Nu are apropiați printre zei, nu-i iubește pe oameni, Îi terorizează prin furia sa demonică, doborându-i prin boli și calamități. Locuiește în păduri și jungle. Este „domnul fiarelor sălbatice”, fiind reprezentat cu părul de culoare brun-închis, cu pântecul negru și spatele roșu. Este exclus de la sacrificiul soma: primește doar resturi de ofrande alimentare și oblațiuni sacrificiale vătămate. Acest zeu „simbolizează tot ce este haotic, periculos, imprevizibil”. Din rudrá-ŚIVa vedic, el va deveni Zeul Suprem, așa cum apare în Upanișade
Sociologia religiilor: credințe, ritualuri, ideologii by Nicu Gavriluță () [Corola-publishinghouse/Science/610_a_1439]
-
este atît finalul celei de a patra povestiri cît cel al textului în ansamblul său. Comparativ, ironia este mai flagrantă în fragmentul § 18, secțiunea "Despre bunurile materiale" din Cracterele de La Bruyère: T17 La sfîrșitul unei cine îndelungate care-i umflă pîntecele, și în aburii plăcuți ai unui vin Avenay sau Sillery, Champagne semnează un ordin care i se prezintă și care ar lua pîinea de la gura unei provincii întregi dacă nu i s-ar aduce o îndreptare; are o scuză, cum
by JEANMICHEL ADAM [Corola-publishinghouse/Science/981_a_2489]
-
a senzualității juvenile, o forță remarcabilă de transpunere în cuvânt a metamorfozei trupului la vârsta puberă. Verbul „atârnă” greu în această etapă, universul simțirii luptă cu densitatea substanței vitale, aflată în ebuliție cosmică. Primăvara e, de pildă, „grea ca un pântec de bivol”; „ceva [...] / mare, unsuros [...] se prelinge în mine, greu, pe neașteptate”. După Țara fetelor, scrisul poetei va părăsi acest filon, adoptând în mare măsură simplismul versificațiilor proletcultiste, pe care le înnobilează uneori cu talentul personal. Alteori însă, zelul poetic
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285613_a_286942]
-
acela era ceva de spăriet: avea niște urechi clăpăuge și niște buzoaie groase și dăbălăzate. Și când sufla cu dânsele, cea de deasupra se răsfrângea în sus peste scăfârlia capului, iar cea de desupt atârna în jos, de-i acoperea pântecele.” O altă modalitate artistică a comicului o constituie umorul, caracterizat printr-o atitudine de simpatie și înțelegere superioară față demoravuri sau mici defecte umane, care determină un râs binevoitor. T. Vianu definește "umoristicul” drept o "demascare, dar una care ajunge
NOŢIUNI DE TEORIE LITERARĂ by LUCICA RAȚĂ () [Corola-publishinghouse/Science/1771_a_92267]
-
a învățat pe porumbeii sălbatici, gaițe, mierle și potârnichi să folosească drept purgativ frunzele de laur, iar pe porumbeii sălbatici, turturele și găini, păpădia? Cine a învățat pe câini și pisici să mănânce iarbă înrourată când vor să-și curețe pântecele? Cine i-a spus broaștei țestoase cum să-și vindece mușcătura cu cucută, iar cerbului, atunci când este împușcat, să recurgă la dictamnus și busuioc sălbatic? Cine a deprins nevăstuica să folosească virnanțul în clipa când vrea să lupte cu un
PENTRU SĂNĂTATEA MEDIULUI ÎNCONJURĂTOR by VLAD BEJAN, VICTOR BEJAN () [Corola-publishinghouse/Science/91837_a_93173]
-
rege, priveai și iată o statuie (γ∅6©였<); această statuie era peste măsură de mare și înfățișarea ei era aleasă; stătea înaintea ta și priveliștea era grozavă. 32 Statuia avea capul de aur curat, pieptul și brațele de argint, pântecele și coapsele de aramă, 33 pulpele de fier, iar picioarele o parte de fier și o parte de lut (≡ γ∅6φ< Η ≡ 6γν∀8← ΠΔΛΦ∴≅Λ ΠΔ0Φϑ≅¬, ∀⊇ Πγ℘ΔγΗ 6∀ℜ ϑ∈ Φϑ↑2≅Η 6∀ℜ ≅⊇ ∃Δ∀Π∴≅<γΗ
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
vv. 37‑45), capul de aur este simbolul regelui babilonian, „rege al regilor, căruia Dumnezeul cerului i‑a dat un regat puternic, întărit și respectat”; „brațele și pieptul de argint” închipuie „un alt regat, mai mic” decât cel babilonian; iar „pântecele și coapsele de aramă”, un al treilea regat, inferior, la rândul său, celui de‑al doilea și așa mai departe. Cât despre „degetele picioarelor, o parte de fier și o parte de lut”, acestea arată alcătuirea ultimului regat „dintr‑o
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
anterioare (Odă gândului zilnic și Odă aprigei tinereți din volumul Repetiție zilnică, iar Înăuntru, sub capace din Linia de plutire). Simptomatică este, în ultimul caz, epurarea unor cuvinte, considerate probabil prea „tari” de către cenzura vigilentă: de la „femeia aceasta poartă în pântec / un soare negru și dureros, un fel de tumoră” se ajunge la „femeia aceasta / poartă în pântec ceva luminos - / un nod de multiple adâncuri”, iar ultimele versuri din poemul apărut în 1983 dispar cu totul: „O religie / peste care ziua
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289913_a_291242]
-
Linia de plutire). Simptomatică este, în ultimul caz, epurarea unor cuvinte, considerate probabil prea „tari” de către cenzura vigilentă: de la „femeia aceasta poartă în pântec / un soare negru și dureros, un fel de tumoră” se ajunge la „femeia aceasta / poartă în pântec ceva luminos - / un nod de multiple adâncuri”, iar ultimele versuri din poemul apărut în 1983 dispar cu totul: „O religie / peste care ziua de mâine / presară artistic cenușă”. Poezia este, într-adevăr, mai centrată pe realitate - și deci mai „periculoasă
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289913_a_291242]
-
Vă iasă”, ca o “nezburată aripă”. și cum viața (o spune tot Nichita) este o „aventură a luminii”, merită această proiecție din faza de embrion, de nucleu primordial întru slobozenie, reflecție a ceea ce se poate vizualiza prin vitraliile generoase ale pântecului matern (înțelegând, geneza), iar, în final, conștientizarea acestui frumos recurs, triumf al cunoașterii de sine prin sine. Câtă frumusețe, câtă venerație, într-acest: „Pă aplec peste fântâna nașterii mele”, în această comuniune celestă: „eu... beatitudinea lumii!...” Subtitlul primului volum din
În braţele lecturii by Livia Ciupercă () [Corola-publishinghouse/Science/1219_a_2214]
-
ca foarte dezvoltat, noi știm că trebuie să fie bolnav peste tot. Că ochii sunt greu atinși se observă fără osteneală. De fapt, fusese adus la mine aproape orbit, aici este reprezentat după o cură de patru săptămâni. La Început, pântecele era mai mare și apăsarea spre ochi cu mult mai pronunțată, astfel că o reproducerea fotografică nu era posibilă. Înlăturarea Încărcării Înlăturarea Încărcării, depărtarea materiilor străine din corp, este singura modalitate exactă pentru vindecarea bolnavilor. O simplă permutare a unui
Știința expresiei figurii sau Manualul unei noi diagnoze pentru cunoașterea stărilor de boală Întocmit pe baza cercetărilor și descoperirilor proprii de Louis Kuhne by Louis Kuhne () [Corola-publishinghouse/Science/842_a_1737]
-
pe domnul după o cură de 3 ani și jumătate. Amănunte În raportul acestuia. Înfățișare normală Înfățișare: armonică Capul: pentru copil mărimea este normală, De altfel, și În toate celelalte părți sunt normale. Să se observe anume dezvoltarea normală a pântecului. Copilul a fost hrănit de către mamă și deja, la ¾ ani putea să alerge. La fotografiere a fost În vârstă de un an. Încărcare generală Înfățișare: grosolană, necioplită Capul: prea mare Fruntea: Îngroșată Nasul: prea gros Gura: deschisă Gâtul: prea scurt
Știința expresiei figurii sau Manualul unei noi diagnoze pentru cunoașterea stărilor de boală Întocmit pe baza cercetărilor și descoperirilor proprii de Louis Kuhne by Louis Kuhne () [Corola-publishinghouse/Science/842_a_1737]
-
Când apa sublimată astfel se scurgea în valuri, acesta zâmbea plin de recunoștință și tot poporul era fericit, până la adânci bătrânețe. Ba chiar și pruncii nenăscuți se bucurau în pântece de privilegiul curățeniei neîntinate dacă femeile care-i purtau în pântec veneau în Piața Mare și aplaudau, zvârlind asupra lui lăturile adunate de-a lungul unui an. A strâns din cioc un timp (a crezut că era un joc inițiatic 56 dar a văzut că treaba devenise puțin prea personală, era
[Corola-publishinghouse/Science/1502_a_2800]
-
de procreație. Rajahul obține favoarea de a nu fi nevoie de o vacă întrutotul de aur ci numai acele părți ale vacii pe unde trebuiau să se tîrască afară; restul vacii putea fi construit din lemn. Brahmanii fură închiși în pîntecul ei și trebuiră să iasă afară prin organele ei genitale. Aceasta a fost renașterea brahmanilor. 8) O problemă deseori dezbătută este cea cu privire la posesiunea pămîntului. Nu se poate stabili în mod sigur dacă cei care cultivă pămîntul, indienii din castele
India şi Occidentul : studii de istoria culturii by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1393_a_2635]
-
extindere. Brahmă ar fi creat locuri ideale: din gura lui ar fi iețit un suflu albastru care ar fi spus: Eu vreau! Acesta ar fi fost Visnù, care ar fi creat numai și numai lucruri reale, adică idioți cu pîntecele umflate. Îndurerat de acest lucru, Brahmă ar fi creat patru [258] persoane ca înlocuitori, care în schimb l-ar fi lăudat ca pe un zeu. Apoi ar fi apărut Siva și ar fi reunit idealul și realul. Și în
India şi Occidentul : studii de istoria culturii by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1393_a_2635]
-
este stăpânirea, domesticirea unei naturi prin esență sălbatice, barbare, necivilizate. Condamnarea naturalismului este de origine creștină 78, care vede în el supraviețuirea paganismului, a culturilor infernale, acelea ale "Mamei Primordiale" sprijinindu-se pe o valorizare a femeii, a sensibilului, a pântecului. Ulterior, această condamnare se va profaniza și va inspira sistemele filosofice, antropologice, sociologice, psihologice care s-au elaborat din secolul al XVII-lea până în secolul al XIX-lea în jurul ideii de emancipare. Aceasta nefăcând de fapt decât să reia perspectiva
by Michel Maffesoli [Corola-publishinghouse/Science/1042_a_2550]
-
nu a primit încă nici o veste. Urmașul la tron a fost proclamat împărat. Luni, 2/14 martie Vreme mohorâtă. Ora 9 deja prefectul Poliției la mine. Detaliile despre atentat oribile, a doua bombă i-a sfâșiat bietului împărat picioarele și pântecele. A murit lipsit de cunoștință, o oră mai târziu. Ora 10 Boerescu la mine. 10½ Slăniceanu, care s-a întors din Berlin, prin Essen, unde a rămas două zile la Krupp. Este încântat de misiunea sa. După-amiaza pozat Healy, tabloul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2033_a_3358]
-
din Anglia, nu? A... da. Suze, Robyn, Robyn, Suze. — Suze? Domnișoara de onoare în persoană? Vai, Suze, ce plăcere să te cunosc! O să arăți minunat în... Se oprește ca lovită de trăznet, în clipa în care privirea îi cade asupra pântecului lui Suze. Draga mea, ești însărcinată? — Nasc până atunci, o liniștește Suze. — Bine! Robyn se relaxează. Cum am spus, o să arăți minunat în violet! — În violet? Suze e total buimacă. Credeam că o să mă îmbrac în albastru. — Nu, categoric în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
întâlnim în Sloane Square, să bem un ceai. Când ajung, locul e înțesat de turiști și nu reușesc să o zăresc. Apoi mulțimea se împrăștie și o văd stând la fântână, cu soarele în părul blond și cel mai umflat pântec imaginabil. În clipa în care o văd, sunt gata să mă reped la ea și să strig „O, Doamne, Suze, ce coșmar!“ și să-i povestesc totul. Însă în clipa următoare mă opresc. Așa cum stă acolo, arată ca un înger
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
să fiu, nu prea înțeleg deloc cum vine treaba asta. — Și când ziceai că trebuie să naști? întreb, uitându-mă la burta ei. De azi în patru săptămâni! — Deci... o să crească și mai mare? — A, da! Suze își mângâie tandru pântecul. O să mai crească ceva. Aha, spun cu glas stins, în timp ce chelnerul îmi pune în față ceașca de ciocolată caldă. Bravo. Și... Tarquin ce face? — Foarte bine! zice Suze. În clipa asta e plecat la Craie. Știi insula asta scoțiană? Acum
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
orice preț. La fel ca și în romanul Ion, Zola utilizează tehnica circularității structurii textului, plasând în incipit descrierea personajului Jean Macquart, aflat la ferma Borderie a primarului Hourdequin în timpul semănatului: În dimineața aceea, cu o traistă albastră legată peste pântec, ținându-i gura deschisă cu mâna stângă, Jean scotea din ea cu dreapta, la fiecare trei pași, câte un pumn de grâu pe care îl azvârlea cu o mișcare rotită. Încălțările grosolane i se afundau în pământul gras și-l
CONSTELAŢII DE SIMBOLURI ÎN PROZA LUI LIVIU REBREANU ŞI ÉMILE ZOLA by MARIA-TEODORA VARGAN () [Corola-publishinghouse/Science/673_a_1271]
-
moș Fouan cu scopul de a-l determina pe acesta să îl convingă pe fiul său, Buteau, să o ia de soție pe Lise: Nu se poate ca fiul dumitale Buteau s-o lase pe Lise în situația ei, cu pântecul care se îngroașe și sare în ochi...E fiica Fecioarei Maria, e o rușine, e o rușine”. Buteau nu face decât să repete actul săvârșit de Ion al lui Rebreanu: o lasă însărcinată pe Lise pentru a o face de
CONSTELAŢII DE SIMBOLURI ÎN PROZA LUI LIVIU REBREANU ŞI ÉMILE ZOLA by MARIA-TEODORA VARGAN () [Corola-publishinghouse/Science/673_a_1271]
-
în trecerea însăși, desemnarea inversă a unui recul. De niciunde se ivesc astfel de imagini care, trecând, se petrec în vedere, pun vizibilul în adâncul și în lumina ochilor: "fluturii s-au întors în piatră. piatra s-a întors în pântec./ primele gânduri strălucesc fără ape. e cineva acolo?/ prin crăpăturile vremii se răsfiră singur și veșnic un cântec". Vederea respiră în ritmul trecerii și al întoarcerii. Paradoxal, se mișcă pe măsură ce imaginile opresc mișcarea, fixează departele unei zări strălucitoare. Acolo, dincolo
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
caut sub pielea ta bălană,/ cum umbli orb să cauți o ușă-n subterană,/ sau cum rănești, să curgă rășina dintr-un trunchi./ Ți-e sufletul în mânele mici, sau în genunchi?/ Dacă ți-aș da sărutul fecund pe sterpul pântec,/ aș deștepta în tine iubirea, ca un cântec?/ Și ca în vechi sertare cu lacătul stricat,/ aș regăsi ce-i simplu în tine și curat?/ Ți-e sufletul în carne închis, ca într-o cramă/ în care mustul sparge fierberea
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]