1,058 matches
-
după care s-au urcat într-un autoturism și au plecat în direcția Pieței Mehala. S-a format o echipă de polițiști care a plecat acolo. A apărut mașina, din ea au coborât mai multe persoane, iar în momentul deschiderii portbagajului au fost observate bunurile sustrase, moment în care s-a trecut la legitimarea respectivilor. Unul dintre bărbați a devenit recalcitrant și l-a lovit în cap pe un ofițer de poliție cu o coadă din lemn pentru coasă. Agresorul a
Agenda2005-40-05-politia () [Corola-journal/Journalistic/284272_a_285601]
-
unele care merg, altele nu: Intrați în viermuiala pieței, privirea mi-a fost reținută de vrafurile de crizanteme vineții (vor reveni, ca pușca, în ultima scenă, că nu degeaba sîntem la Cehov - n.m.), pe care o țigancă le descărca din portbagajul unei Dacii, gingașele înfrigurate devenind marfă informă trîntită pe asfalt. M-am temut că l-am pierdut definitiv, maldărul de crizanteme îmi bara drumul; mai bine, de fapt ce venisem să caut în dimineața verzelor și-a rădăcinoaselor murdare?" Obiectivul
Femina by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/10572_a_11897]
-
chiar dumneavoastră?... Vorbea din plictiseală, așezând borcanele pe tejghea. Bărbatul o privea sever, cu vădit aer de superioritate. - Ei, bine, le pun chiar eu! Plata, că mă grăbesc! Își duce borcanele la mașină și le pune cu mare grijă în portbagaj, izolându-le cu mai multe exemplare ale revistei Șantier literar, rămase aici cine știe de când. Este obișnuit să se descurce singur, mai ales acolo unde crede că se pricepe. Gestionara habar nu are că a vorbit cu cel mai ilustru
Jucătorul by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1257_a_1933]
-
pătruns în subsolul clădirii, acolo pe unde treceau cablurile telefonice și unde era amplasat generatorul (util în cazul unei pene de curent electric) și și-au lăsat „amprenta”. Altădată, un coleg a pătruns într-un depozit de muniții ascuns în portbagajul mașinii șefului acestuia. În ziua de 23 august, dl Cosma, cunoscând puțin limba, trebuia să transmită unor subunități germane anunțul că se pot retrage lăsând muniția. Inițial, acțiunea a decurs bine, până la momentul în care nemții au hotărât să atace
Agenda2005-19-05-1-senzational2 () [Corola-journal/Journalistic/283670_a_284999]
-
dimensiuni mari, pe care victima o cumpărase în timpul vacanței în Dubai, precum și perdeaua de duș din baia aferentă dormitorului (aceasta din urmă fiind menită a împiedica eventualele scurgeri de sânge), inculpatul Cioacă Constantin Cristian a transportat fragmentele de cadavru în portbagajul autoturismului și le-a ascuns într-un loc necunoscut. S-a constatat și lipsa unor obiecte, precum: un cuțit cu lungimea de 25-30 cm, două prosoape, geanta de voiaj și perdeaua de duș", notează procurorii în rechizitoriu. Anchetatorii au precizat
Cristian Cioacă, condamnat la 15 ani și 8 luni de închisoare în dosarul Elodia Ghinescu by Crişan Andreescu () [Corola-journal/Journalistic/22497_a_23822]
-
celorlalți pasageri li se spuse că puteau să-și dezmorțească picioarele cinci minute. Thaw coborî cu greu și se așeză pe un petic de iarbă încălzită, la marginea drumului. Ruth se alătură grupului de alpiniști care își luau rucsacurile din portbagaj și intră în vorbă cu o persoană pe care o cunoscuse cînd făcuse ascensiuni împreună cu tatăl ei. Ceilalți pasageri pălăvrăgeau și se uitau la culmile din jur cu o expresie de satisfacție sau priviri încurcat-resentimentare. Un bătrîn i se adresă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
ușile la stația Ochanomizu, fără să se gândească la nimic, a înfipt vârful umbrelei în pungi. Înainte să se urce în mașina lui Kitamura, Hirose a spălat vârful umbrelei cu apa dintr-o sticlă și apoi a aruncat-o în portbagaj. Cu toate că fusese extrem de precaut, gazul sarin începuse să-și facă efectul și asupra lui. Nu putea să vorbească normal, respira foarte greu. Pulpa de la piciorul stâng îi tremura incontrolabil. Speriat, Hirose și-a injectat imediat în coapsă antidotul cu sulfat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
În acele momente trebuia să mă gândesc la mine. Aveam în cap faptul că trebuie să mă duc la serviciu. Când a auzit că mi-e rău, mi-a spus să aștept puțin și a adus un prosop nou din portbagaj. L-am ținut l-a gură să nu cumva să murdăresc mașina. Transpirația îmi curgea șiroaie, șiroaie. Eram trei persoane urcate în mașină. În afară de mine, mai erau un bărbat și o femeie. Doamna stătea pe scaunul din față, iar noi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
toate astea? Am făcut economii, iar cu banii pe care i am strâns ne-am dus la cofetăria de lângă blocul nostru și-n piață, spune Sorin. Mai avem și alte cadouri, dar pe acelea le-am pus la vreme în portbagajul mașinii. Pe astea, însă, era să le uităm, intervine, iarăși, Sorina. Au ajuns din nou la Tinuța și, cu toții au pornit, în mare viteză, la țară. După o jumătate de oră, o mașină Dacia de culoarea untului, se afla în fața
Sorin şi Sorina : Povestiri by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/372_a_1293]
-
a sunat pe părinți să o ia pe fată cu ei la oraș că ar fi mai bine pentru ea. Așa se face că Într-o Duminică dimineață, părinții Letiției se aflau la poarta bunicilor și-i Încărcaseră bagajul În portbagajul mașinii fără prea multe vorbe. Nici fata nu spunea mare lucru doar se uita În lungul uliței să vadă dacă nu se arăta Feodor, măcar să-l anunțe că pleacă Împreună cu părinții. Cum el nu știa nimic de venirea neașteptată a
În vâltorile Dunării de Jos by Flora Mărgărit Stănescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1138_a_2049]
-
care era tatăl meu, avea ceva străin mie, dar comun cu țăranii. Spunea că ar trebui să ne ocupăm cu timpul și de agricultură, dar o spunea cu regret, de parcă ceva s-ar fi pierdut definitiv, iar eu luam din portbagajul automobilului o adăpătoare de fier, mare cât o oală de supă. Una din astea avea să fie prinsă în șuruburi în grajd pentru fiecare cap de vită. Când vaca avea să-și aplece capul ca să se adape, apăsa automat pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
nu ne-a întrebat nimeni nimic. Dar din spate, la un moment dat, o mașină roșie ne tot semnaliza. Ce, pizda mă-sii, vor ăștia? Era poliția. Că să treci la patru dimineața, intraseră la bănuieli. S-au uitat prin portbagaj la toate cutiile alea: ce avem, droguri, alcool? P-ormă a luat copiii. Vezi Doamne, știau că țiganii noștri vând copii. Mit frühstück Am ocolit tot lacul Balaton, că Budapesta am zis s-o lăsăm pentru la întoarcere. Pe la trei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1854_a_3179]
-
Franța. Noroc că am avut pozele și casetele și ne-am reamintit cât de cât. Poveste cu pepeni (după Tudor Octavian) Azi de dimineață a venit la noi în cartier un nene să vândă și el niște pepeni. Avea un portbagaj de Oltcit plin de pepeni. Pe cuvântul meu, i se lăsase mașina de ziceai că ce-i aia. Pepenii fac foarte bine la rinichi. Am auzit că unii doctori chiar recomandă să faci cură de pepeni. Dar în doctori nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1854_a_3179]
-
parcă am simțit ceva în neregulă cînd am dat la automat, începe să-și amintească domnul Președinte, au fost cîteva rateuri pînă am reușit s-o pornesc. — Așa deci, zice Sena căzînd pe gînduri, dînd ocol caroseriei, oprindu-se în dreptul portbagajului pe care îl deschide cu podul palmei făcînd să-i scîrțîie balamalele. Ce mai vechitură, se gîndește, descoperind lada de scule pitită sub un preș mizerabil. O apucă de mîner scoțînd-o la iveală, o zdrăngăne lovindu și-o de coapsă
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
nu simțiți nimic? — E miros de benzină, zice Petrică, credeam că doar mi se pare. — Ăsta-i ghinion curat, exclamă Sena, picîndu-i în sfîrșit fisa, bineînțeles că altceva n-avea ce să fie, zice lăsîndu-se jos într-un genunchi în dreptul portbagajului și băgîndu-și nasul sub rezervor, am dat de dracu’, e spart, constată cu ochii fixați pe punctul din care picură ultimii stropi de combustibil. Numai de așa ceva n-aveam nevoie, zice. — Pana prostului, zice Monte Cristo, de data asta însă
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
umbră care iese la rampă exact atunci cînd este nevoie de el. Sper că nu aștepți de mult, Mina, se îngrijorează domnul Președinte, nu știe pe ce să pună mîna mai repede, pe geamantan, pe mînerul portierei sau pe bușonul portbagajului. Lăsați-i pe restul să vorbească ce vor, să vă șușotească pe la spate, nici unul nu vă ajunge nici măcar pînă la glezne, adaugă Sena. Unde mergem? întreabă doamna Mina nerăbdătoare, urcînd pe bancheta din spate. Trebuie să te pun la adăpost
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
m-a întrebat ceva, dar din cauza zgomotului n-am auzit, ne-am tras mai la o parte, m-a condus la un autoturism Dacia 1300 de culoare albă, și mi-a spus, nenicule, asta este, fiți pe fază, în timp ce deschidea portbagajul, asta-i marfa, folosiți-o fără frică, dar eu habar n-aveam despre ce era vorba, din clipa asta ești revoluționar, pe dracu’, nu se abține Roja să spurce, eram sigur că voi ați deturnat o, am deschis fermoarul și
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
Încearcă să ducă o viață cinstită. Sper că nu i-o veți distruge. — Herr Welser, nu vreau decât să-i pun vreo două Întrebări, nu să-l leg și să-l iau cu mine Înapoi la Închisoarea Tegel, aruncat În portbagajul mașinii mele. — Da, e aici. Probabil că e la el În baracă. O să vă duc acolo. Ne-am ținut după el până la una dintre barăcile lungi din lemn, cu un singur etaj, care fuseseră construite pe marginea a ceea ce fusese
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
că se Îndrepta spre portiera pe jumătate deschisă, m-am tras În direcție opusă, spre stânga mea, și am ieșit de sub Mercedes. Stând aplecat, sub nivelul geamurilor de la mașină, am mers spre spatele acesteia și am tras cu ochiul pe lângă portbagajul imens. O siluetă Îmbrăcată În costum maro s-a ghemuit lângă roata din spate a mașinii, În aproape aceeași poziție ca și mine, dar cu fața În direcție opusă. Nu se afla la mai mult de doi metri depărtare. Am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
rămâne.“ Voia să ofere alinare. Dar ei i se părea necruțător, aiurea, indiferent - așa cum devenise și fratele ei. Când se întoarseră acasă după expediția din ziua aceea, Daniel îi întinse o cutie pentru cămăși care în ultima lună stătuse în portbagajul Dusterului său vechi de douăzeci de ani. Ghicise că era pentru ea și așteptase ca el să-și adune curajul ca să i-o dea. Deschise capacul de carton subțire, pregătind deja o paradă de recunoștință pentru orice exponat naturalist găsise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
Aruncă un ochi la ceas. — Hai să mergem, spune ea. Le prindem la fix. Se ascund într-un șanț de pândă părăsit, chiar când se lasă amurgul. Se așază pe o prelată veche, jerpelită, pe care o avea ea în portbagaj - ea, îmbrăcată tot cu rochia de mătase verde a lui Bonnie, el, cu haină și cravată. L-a dus într-un adăpost pe care-l știu doar localnicii - o fermă particulară, o proprietate secretă, nelocuită. Șanțul e înghețat, câmpul din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
când mama avea să se preschimbe pe întuneric în Mickey Mouse, dar înainte să reușesc, am adormit. Așa am ajuns în orașul Covasna. De la Covasna am fost luați de mașina clinicii. Șoferul era drăguț și ne-a pus lucrurile în portbagaj. În mașină, inima mea s-a făcut mică de tot și s-a mutat în gât. M-am încleștat de mâna mamei. Șoseaua avea multe curbe, pe alături curgeau pârâiașe, iar pe marginea șoselei erau așezate indicatoare cu o căprioară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
ce să spun, dar mă întristasem. Am tăcut amândoi, până când Francesco mi-a întins scrisoarea, zicând: „Ți-am pregătit o surpriză, dar trebuie să vii la mașină”. M-am luat după el. Când am ajuns la mașină, a ridicat capacul portbagajului și a dat la o parte câteva pături și saci de dormit. Dedesubt se afla bicicleta lui signor Giovanni. Francesco a tras-o afară și a așezat-o pe pământ, câțiva metri mai încolo. „Au vrut să ne-o confiște
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
scrâșnirea din dinți, foamea și setea în veci neastâmpărate, moartea veșnică pe care-o vezi doar cum ne împresoară din toate părțile și cum lumea se opintește s-o care în cărucioare prin halele supermarketurilor și s-o înghesuie în portbagajele mașinilor. Sunt pline să dea pe-afară vitrinele, panourile publicitare, ecranele televizoarelor și ale computerelor... Zi de zi, trebuie să învățăm noi tertipuri ca să ne ferim din calea ei, zi de zi, trebuie să trudim să ne perfecționăm, ca să-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
năruiri interioare pe care nu o poate controla. Cu voce tremurată, bătrânul îi spune că mașina familiei fusese descoperită de niște copii, abandonată pe marginea șoselei, lângă București. Dar nici urmă de Smaranda. De la Neculai, șoferul, găsit legat cobză în portbagaj, nu s-au putut afla prea multe informații. Doar că la un moment dat un automobil aparent în pană blocase drumul, iar el ieșise să vadă ce se întâmplă. Leșinase brusc, în urma unei lovituri puternice venită din spate. Disperată, doamna
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]