1,497 matches
-
și câte un model a ajuns în Bacău și Ialomița.” În același context, Ziarul Financiar publica, în data de 4 ianuarie 2014, articolul “Topul celor mai scumpe mașini înmatriculate în România”, din care aflăm cu stupoare: “Românii cu bani sunt pretențioși când vine vorba de autoturisme, așa că se îndreaptă către mărci de lux de sute de mii de euro. Ferrari, Lamborghini sau Aston Martin sunt numai câteva dintre preferatele bogătașilor. În primele 11 luni ale anului 2013, cele trei mărci, alături de
Decalogul şi Codul Penal Românesc by Răzvan Badac () [Corola-publishinghouse/Law/100965_a_102257]
-
burete din propriile gânduri, șterse personajul, fără regrete, iar pe scenă continuă să se miște, într-o parte și în alta, doar saxofonul, ca într-un film abstract sau absurd sau...), însă instrumentul nu. Ar fi fost o... blasfemie? Substantiv pretențios, dar exprima cel mai bine ceea ce gândea el în acele momente... Și totuși (continua să o privească, tocmai sorbise din pahar, buzele acelea îl fascinau, apoi scosese o altă țigară dintr-o tabacheră argintie), cum să lași un saxofon fără
Frig by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1176_a_1898]
-
fată s-ar mai fi putut înamora în el. Dacă fusese vreodată pasiune în sufletul acesta și îndoială, ele făcuse loc unei liniști curate și bătrânești și privea c-un fel de superioritate bunomă la rătăcirile unei tinerimi nătânge și pretențioase. El privea cu multă atenție la joc, asculta clevetirile damelor si gogomăniile bărbaților, corigea frazele și da învățături cu multă fineță și rezervă, însă atât de clare, încît ele totdeauna erau ascultate. Orcînd petrecerea ar fi stat pe loc, îndată
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
și, unde trebuia, își punea și el mâna ca să mai ușureze greul. El nu-nvățase multe-n viața lui, pe vremea aceea nici nu se cerea multe, dar avea o-nțelepciune și o isteție firească care prețuiau mai mult decât pretențiosul semidoctism de azi. Altfel vecinic la moșie, viața-l costa puțin, deși trăia ca un Vodă, căci, dacă cunoaște cineva mai de-aproape viața din curțile boierilor mari, acela va trebui să conceadă că ei știau a cristaliza împrejurul lor
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
și Rufă, șopti Ioan încrețindu-și sprâncenele, ca să n-avem [loc], să ședem la masa mâțelor. - Ești nesuferit, Ioane, zise Anica, acuși te spun mamei. - Spune, se răsti el. - Taci, zise Iorgu, ațintind ochii lui albaștri cu fermitate asupra copilului pretențios. El cîrșni din dinți. Boierul din casă obicinuia se vede a ședea cu toate rudele și cu toți servii de-o ordine superioară la una ș-aceeași masă. E drept că cei mai mulți din aceștia erau de neam, deși sărăciți, și
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
este că, spre deosebire de grosul întreprinzătorilor prozistici din promoțiile anterioare - șaizeciști, șaptezeciști, optzeciști -, debutanta sau debutanții de astăzi nu se mai opresc la exerciții, „momente și schițe“, textualisme cu suflu scurt, short-story, ci încearcă direct, din start, cea mai complexă și pretențioasă specie epică - romanul, de parcă s-ar fi maturizat dintr-odată, sărind peste bâlbâielile primelor încercări. Și, sine ira et studio, cu admirație și bucurie, trebuie să recunosc că unii dintre ei au izbutit s-o facă. Doina Ruști se numără
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
nu cred în rețeta lui Lars Von Trier din Dogville, spunea un student ciufulit, mi se pare artificială cu ostentație. - Acolo era vorba doar despre mesaj, nu era un film de divertisment, adăugase Giulia, dintr-o atitudine gravă și cam pretențioasă. Bun. Am stabilit că există diferențe nete între filmul de artă și filmul pentru toți. E clar că Dogville nu se încadrează în a doua categorie. - Totuși, Giulia, economia evidentă a filmului, filmările frontale, decorul convențional sunt stresante și antiartistice
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
acele rânduri era nu o duduie din contemporaneitate pe care domnul respectiv să o fi întâlnit pe acest pământ și în această viață, ci însăși împărăteasa Alexandra. Care împărăteasă Alexandra? Alix von Hesse-Darmstadt, după numele ei de fată asta pentru pretențioșii pe care-i și aud că exclamă: "Aaa! Alix aia, dom'ne?" -, soția lui Nicolae al II-lea, cel ce avea să fie ultimul țar al Rusiei. Bun. Acum cred că și ultimul pedant e lămurit! Afirmația "Franța este o
Eu, gândacul by Anton Marin [Corola-publishinghouse/Imaginative/1431_a_2673]
-
observații, încerc să demontez actul de creație al autorului, fără să spun nimic de subiectul tratat și să subliniez, totodată complexitatea romanului. Deși scris la îndemâna lectorului (cultivat și cu resurse de imaginație), romanul se înalță în sfere de cunoaștere mai pretențioase, ceea ce-i dă substanță academică. Există însă și multă „viață” în tot ce se scrie; indiferent de modul de tratare, eroii, avizi de cunoaștere, își deapănă destinele : dramatice, ludice, cu moșteniri tradiționale, cu griji personale, cu fereală de cele rele
Constantin Huşanu by Reflecţii la reflecţii. Pe portativul anilor () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91645_a_93033]
-
că o cheamă ca și pe mine și sunt convinsă că este chiar de o seamă cu mine. Numele acesta atât de puțin obișnuit, Isidora, îl făcu să-și imagineze o secvență hilară cu nași boțiți de băutură și nașe pretențioase cu idei luate din vreo carte, ce poartă pe brațe o fetiță mică, dar dolofană și rostind cu guri încleiate: „O va chema Isidora!”. Simiuc voi să spagă cercul acela care-l cuprinsese, un cerc vrăjmaș, stupid și apăsător format
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
viață. M-am luat și eu cu vorba, hai ca să vezi mormântul.” Și băiatul de zece ani, cât avea atunci. Stătea sprijinit cu mâinile de gărdulețul vechi dar încă rezistent și silabisea emoționat ce scrie cu litere drepte și deloc pretențioase, săpate adânc în cartea de stejar al crucii, „Mormântul eroului necunoscut” și parcă era cumva nedumerit, cum adică necunoscut, toată lumea trebuie să aibă un nume, un nume după care să poată fi strigat, alintat, înjurat, pomenit... S-a desprins cu
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
în casă. În adâncul sufletului, nu-i înțelegea zbuciumul. Multe femei ar fi fost fericite să aibă banii și libertatea ei de a-și umple vremea după plac. Cu timpul, Crina Țâru se dovedi a fi o femeie obositoare și pretențioasă și, mai mult de-atât, începu să-l agaseze cu avansurile fără perdea pe care i le făcea. Madam Țâru se măritase, din interes, cu un inginer, mult mai în vârstă decât ea. Căsnicia lor se desfășura pe planuri diferite
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
său erau unice pe mapamond. Luana făcu greșeala să-i spună că îi place inginerul Noia. Așteptându-se s-o vadă că se bucură pentru ea, fata rămase surprinsă s-o audă spunând că Radu e un tip vertical și pretențios, îndrăgit de toată lumea pentru prezența și comportamentul ireproșabil, care nu se va uita vreodată la o femeie divorțată. Insistă asupra acestei idei de parcă Luana ar fi fost o paria a societății. Femeile cu care-l văzuse erau superbe, titrate și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
nouă, într-un loc anume și ea fugi până acolo, cu inima plină de cele mai fierbinți sentimente. Nu-și amintea să mai fi făcut, vreodată, o așa pasiune nebună. Masculin în toate trăsăturile, cu o încruntătură severă de om pretențios, ce-i ațâța dorința de a-l cuceri și o gropiță de copil în obrazul stâng, creată pentru a-i fura ei mințile și-a o face să viseze la cele mai obraznice alintări, tânărul Noia întruchipa un univers din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
terminau aici. Radu se dovedi a fi foarte dificil dar în ciuda concluziei că Noia nu părea a fi alegerea cea mai fericită ea nu și-l putea scoate din suflet. Împlinirea alături de acest băiat, mai tânăr decât ea, închis și pretențios în toate dar capabil de trăiri pe care numai o femeie le putea simți, o făcea să creadă că era jumătatea pe care i-o sortise Dumnezeu. Se iubeau din toată inima, fără doar și poate, iar dragostea lor era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
știa cam tot atâtea despre ea cât știa despre Darcey, și îi spuse că era nostim să cunoști atât de multe lucruri despre o fată pe care nu ai întâlnit-o niciodată, cu toate că părea să fie o tipă mult prea pretențioasă. Cert este că în compania lui Aidan, Darcey se simțea în largul ei. Pentru prima dată în viață, se gândea la un bărbat ca la un adevărat prieten, și nu doar un iubit, astfel încât acum Aidan era prietenul ei cel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
pur și simplu piper măcinat deasupra raței (întrebându-se de ce rețeta indicase o procedură atât de complicată când toată lumea avea mai mult ca sigur o râșniță de piper). Felurile astea de mâncare, cel puțin unele dintre ele, erau mult prea pretențioase, se gândi ea, amintindu-și să-i cumpere mamei sale un set nou de pistil cu mojar. Când rața fu pregătită și băgată la cuptor, se răsfăță cu o baie fierbinte cu spumă, parfumată cu uleiul pe care îl adusese
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
ea pe toate, nu? Își permitea să angajeze o dădacă sau o guvernantă. Gândul acesta o făcu să se strâmbe, amintindu-și de vremurile când fusese ea bonă la familia Christie și cât de lehamite îi fusese de plozii ăia pretențioși! Oare, în ciuda a ceea ce spusese Aidan, nu cumva avea să fie o mamă groaznică? Oare nu fusese o dădacă groaznică? La urma urmei, singura ei bucurie în acele zile fusese timpul liber, când putea să scape de toți și să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
școală sau de facultate? Deși cred că ar trebui să mă pregătesc și eu, continuă ea. Nu mă prea pricep la înțolit, recunoscu Carol. Dar pentru evenimentul ăsta am senzația că e nevoie să mă gătesc. Invitația era așa de pretențioasă, iar eu mi-am dorit întotdeauna să văd castelul ăla - a fost un articol foarte interesant în Sunday Times despre restaurarea lui. Pe lângă asta, fac și puțin jurnalism pe cont propriu. Poate reușesc să scriu câte ceva despre el. — Întotdeauna ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
să aibă exact înălțimea mea, Când vorbește se uită înspre mine, dar direcția privirii sale se situează undeva deasupra mea în tufa de trandafiri din grădiniță, La ce-mi mai trebuie ochi?! Din fericire pictura modernă nu-i atât de pretențioasă cu realitatea, până în secolul XIX nimeni nu m-ar considera pictor văzând o astfel de pictură, un mâzgălitor, un orb ce încearcă să-și petreacă cumva timpul, în secolul XX însă, orice orb poate să picteze! și glasul lui tremurând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
urcă el Însuși muntele, pentru a vedea rezultatele voinței sale de fier. Călugării de pe Muntele Hiei Își greșiseră socotelile. Cu toate că erau Înconjurați de armata lui Nobunaga, luaseră În derâdere situația, crezând că demonstrația de forță nu era decât o cacealma pretențioasă. Juraseră să aștepte până când cei din clanul Oda Începeau să se retragă, după care, plănuiau să-i urmărească și să-i distrugă. Și stătuseră cu mâinile-n sân, liniștiți, Întrucât primeau scrisori frecvente de Încurajare și asigurare din apropiatul Kyoto
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
sau Crângul Salcâmului. Copacul era la fel de cunoscut ca semn de reper precum pagoda Templului de la Răsărit. Când soarele după-amiezei târzii Îi scălda ramurile de sus, o mulțime de ciori Începeau, dintr-o dată, să facă tărăboi. Și oricât de eleganți și pretențioși Încercau să fie cetățenii din Kyoto, existau trei lucruri pe care nu le puteau controla: câinii vagabonzi noaptea, bălegarul de vacă de pe străzi dimineața și ciorile de după-amiază. În curtea templului mai erau unele zone libere. Erau necesare multe construcții
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Blaga („absența fiorului poetic”). Cu timpul, renunță la critică și se îndreaptă către explorarea unor zone mai puțin studiate sau chiar necunoscute din istoria literaturii române, vădindu-și formația pozitivistă și înclinațiile filologice. S-a încercat și în investigații mai pretențioase, care presupuneau disocieri subtile; astfel, Horațiu în literatura română (1939) cercetează influențele „de suprafață” și cele „de adâncime” ale scriitorului latin asupra lui D. Bolintineanu, A. I. Odobescu și V. Alecsandri. Portretele pe care le-a făcut unor autori români mai
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285545_a_286874]
-
căzând ușor victime unor hărțuitori lipsiți de scrupule, care uneori se căiesc, alteori nu, și atunci își primesc pedeapsa sortită de o instanță mai presus de legile omenești. Presărat cu ingrediente de acest soi, romanul Crime sociale abundă în considerații pretențioase, cu persistent iz moralizator. Răul care domnește în societate, întreținut de prejudecăți, e pus pe seama mediului păcătoșit, care încurajează proliferarea „vițiului”; în unele cazuri, vinovată ar fi ereditatea nesănătoasă sau, pur și simplu, slăbiciunea de caracter ce duce la „pierzanie
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288442_a_289771]
-
50 ai secolului trecut, dar într-o versiune adaptată la circumstanțele anilor ’80 ai României ceaușiste. Tot un microroman - înrudit cu prozele scurte ale scriitorului - poate fi considerat Jertfă & Steag (1999), cu prudență subintitulat „povestire”. U. operează acum cu subiecte pretențioase și grave: tradiția, mitul, confruntarea între raționalism și epifanie obscură, crima ritual-sacrificială etc., totul abordat sub semnul deriziunii și al bufonadei satirice, dar și al unei productive ambiguități. O carte importantă - în epocă, probabil că și pe termen lung, deși
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290344_a_291673]