1,030 matches
-
divelor jazzului (printre care, la loc de onoare, se află și propria sa mamă: Dee Dee Bridgewater); trecută prin soul și rhythm & blues, ex-crainică la MTV-France, negresa cu nume de pericol galben e readusă pe calea familial-familiară a jazzului de către prodigiosul pianist francez Raphaël Lemonnier; prioritate: entertainment!, cu o susținere de mare clasă, de asemenea, din partea bateristului Jean-Pierre Derouard și a contrabasistului Fabien Marcoz. 3.) Portugheza născută în Mozambic Maria Joăo este o voce și, totodată, o felină inconfundabilă a jazzului
Măsurând timp și viață prin jazz by Virgil Mihaiu () [Corola-journal/Journalistic/5474_a_6799]
-
se datorează această extraordinară eflorescență? Democratizării scriiturii? Interiorizării psihologiei, așa cum o demonstrează succesul cărților despre „dezvoltarea personală”? Violenței nemaiauzite a celor două războaie mondiale, care i-au transformat pe oameni în „martori”? Dezvoltării noilor modalități mediatice (radio, televiziune, internet)? Accelerării prodigioase a ritmului schimbărilor tehnice de două generații? E, fără îndoială, un amestec din toate acestea, care a modelat subiectul „post-modern”. Este pactul autobiografic „slăbit” de strategia idealizantă a autorului de a se pune pe el însuși într-o lumină sau
Philippe Lejeune: „Neliniștea pe care cititorul o încearcă față de istoria sa personală...“ by Iulian Bol () [Corola-journal/Journalistic/4441_a_5766]
-
aproximativ 30 de ani, vîrstă imponderabilă, găzduit în casa servind drept pensiune, proprietatea bunicii, un tînăr venit de nu se știe unde, trăind nu se știe din ce, provenit dintr-o familie modestă, dar în același timp cu o cultură prodigioasă și o sensibilitate artistică ieșită din comun, un autodidact, de o frumusețe melancolic-senzuală, cum îl arată una dintre fotografii, care a sfîrșit prin a se sinucide incendiind camera în care locuia și luînd cu el secretul propriei existențe. Olaizola plimbă
Unde Shakespeare se întîlnește cu Hugo by Angelo Mitchievici () [Corola-journal/Journalistic/8363_a_9688]
-
Pentru vîrsta D-tale, și condițiile în care ai lucrat în țară, articolul (ca și textele pe care le-am citit anul trecut) e destul de meritoriu. Nu am nici o îndoială că, o dată statornicit undeva, vei face progrese într-un ritm prodigios" (p. 46). Tînărul discipol îi urmează cu religiozitate sfaturile științifice și rezultatele nu întîrzie să apară. Se mută din Italia în Olanda, la Groningen, iar proiectele științifice (mai toate legate într-un fel sau altul de Eliade) se întețesc. Relațiile
Epistolar inițiatic by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/12640_a_13965]
-
girat ediții critice ale marilor scriitori români, istoricul literar care a pus în circulație informații adunate în zeci de ani de trudă în arhive și biblioteci, autorul studiului monografic de referință asupra junimismului, biograful lui Titu Maiorescu, Dobrogeanu-Gherea, C. Stere, prodigiosul cunoscător al ideologiei literare românești, cronicarul avizat al edițiilor - nu există. Nu ne-ar păsa deloc cine există și cine nu pentru un oarecare Mircea Platon, dacă frazele sale brutale la adresa unui cărturar cum puțini mai sînt azi la noi
Actualitatea by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/17401_a_18726]
-
o carte de distracție. În fond, este o carte de învățătură înaltă și modelatoare, o carte care așează condiția umană în două sisteme, cel de fier și cel diamantin, a căror opoziție formează tema conceptului-cheie elaborat de semnatarul acestor rânduri. Prodigiosul sistem diamantin Conceptul-cheie propus în eseul meu citat mai sus are un caracter deschis, oarecum sintetic, față de interpretările quijotesti precedente și de asemnea un caracter inovator, operațional față de mentalul actual, față de "frumusețile și prețuirile noi" pe care și le dorește
Noi concepte-cheie în interpretarea lui Don Quijote by Paul Alexandru Georgescu () [Corola-journal/Journalistic/17615_a_18940]
-
acestor vorbitori exclusiv de idiom ceaușist s-o rupă și-n limbi străine. Amintiți-vă de împleticirile verbale ale răposatului Marțian în româneasca-i maternă, și imaginați-vă cum o fi sunând portugheza lui (și asta după ce îi urmase unui prodigios cunoscător al limbii și culturii portugheze, profesorul Mihai Zamfir)! Și atunci, aproape că mă bucur când văd reacțiile firești ale diplomaților români: căzuți ca din lună, incapabili să articuleze o frază ca lumea, ei trag obloanele ambasadelor, nu care cumva
Diplomația lui Oblomov by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/14787_a_16112]
-
Macaria, Dan Puric, Antoaneta Zaharia. Într-o fericită înlănțuire, versul, muzica, dansul, pantomima au avut darul să-l readucă, fie și numai în gând, pe cel care, pentru noi, publicul, a însemnat mai mult decât un mare actor, cu o prodigioasă activitate artistică. Toma Caragiu a fost, nu o dată, gândul nostru interzis, nevoia noastră de curaj și demnitate, a fost un alter-ego spiritual al fiecăruia dintre noi, mai subtil, mai inventiv, mai hâtru decât ne-am fi îngăduit noi "atunci". Cei
Posteritatea unui mare actor by Sanda Aronescu () [Corola-journal/Journalistic/13718_a_15043]
-
remarcabilă expoziție de pictură Marin Sorescu. Lucrări mai vechi și mai recente, adică din anii �90, oscilînd între un abstracționism ingenuu și un figurativ ludic, conturează o personalitate artistică profundă și complexă, al cărei nucleu se constituie din fuziunea unei prodigioase memorii arhaice cu enorma capacitate de emoție a copilăriei. O lume placentară, abia enunțată la nivelul figurației, născîndu-se ezitant din substanța cromatică și din tușa sincopată, trimite nemijlocit către miturile elementare ale vieții domestice, cu precădere spre cele din orizontul
Ochiul lui Sorescu by Pavel Șușară () [Corola-journal/Journalistic/9845_a_11170]
-
în ce mai frecvent avem de a face cu o tendință de bagatelizare a răului, de simpatie poznașă față de înfrățirea cu acesta. „Fă-te frate cu dracul până treci puntea”! e o vorbă închipuit înțeleaptă ce a făcut o carieră prodigioasă chiar și în lumea muzicii ca expresie concisă a unei mentalități vicioase ce scoate la lumină întreaga filozofie a compromisului, toată naivitatea rânduielilor intens formalizante ce alcătuiesc o bună parte din motivația acelui „n-a fost să fie” despre care
Necuratul ?i p?catul by Liviu D?NCEANU () [Corola-journal/Journalistic/83216_a_84541]
-
1978: "M-am bucurat mult să-l cunosc pe Nicu Steinhardt. Pe plan spiritual, ne e superior tuturor. E într-adevăr un miracol cum în preajma lui te simți dintr-odată mai bine". Circumstanță cu atît mai importantă cu cît cărturarul prodigios, omul de condei fin disociativ n-a fost din capul locului un homo religiosus, ci, aidoma monseniorului Vladimir Ghika, un monden, un ins ce se dorlota în postura de "gentleman". Slujin-du-se de fotografii, scrisori, pasaje cu iz retrospectiv din scrierile
O evocare a lui N. Steinhardt by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/8628_a_9953]
-
Obișnuit fiind să depisteze secțiuni, articulații și noduri, Tismăneanu aduce cu un intelectual a cărui pupilă nu receptează decît universalul din oameni, nu particularitățile lor. Plasticul și senzitivul nu intră în orizontul său de așteptare, simțul concretului concentrîndu-i-se în însușirea prodigioasă de a evoca spontan nume proprii, date și citate cu o acuratețe de arhivă vie, toate aceste detalii onomastice, cronologice și livrești venind să sporească nodurile pînzei pe care o țese în jurul temei alese. De aceea, strategia sa pare a
Fler ideologic by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/6560_a_7885]
-
1938 primește Premiul Max Barthou, acordat de Academia Franceză pentru cele mai importante scrieri ale sale până în acel moment. în același an, noul său roman Paingul obține Premiul Goncourt. Este ales membru al Academiei Franceze în 1959. De-a lungul prodigioasei sale cariere - publică un volum aproape an de an - se manifestă atât ca romancier cât și ca eseist și dramaturg. în literatura sa de factură balzaciană - fie că e vorba de romane sau de monografii - evocă figuri istorice și personalități
Henri Troyat - Etajul bufonilor by Sanda Mihăescu-Cîrsteanu () [Corola-journal/Journalistic/11660_a_12985]
-
marile metropole europene. Venea cu o zestre artistică precară, din care a încercat să scoată efecte maxime. La publicarea primului volum al memoriilor, Under My Skin, în 1996, își identifică marele atu: o norocoasă plasare pe scena publică și o prodigioasă memorie afectivă: «Unul dintre motivele pentru care scriu această autobiografie provine din faptul că îmi dau seama, din ce în ce mai mult, că am fost martorul unui timp extraordinar, sfârșitul Imperiului Britanic în Africa, și părticica în care am fost implicată a coincis
Despărțirea de Doris Lessing by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/3029_a_4354]
-
iar Tony Judt, născut la Londra în 1948 și dispărut de curând, în 2010, când era considerat unul dintre cei mai importanți cunoscători de istorie contemporană, este o asemenea personalitate. Profesorul timișorean se concentrează pe partea finală a unei activități prodigioase a unui savant poliglot, mânat de o neostoită curiozitate, globe-trotter, ca un veritabil spectateur engagé - cum este calificat -, unul dintre cei mai preocupați să evite poncifele și să numească adevărurile incomode. Altfel spus, citim cu sufletul la gură interpretări și
Lumea de azi: scepticism și proiecții by Gabriel Coșoveanu () [Corola-journal/Journalistic/4891_a_6216]
-
Așadar timpul și nu spațiul. Mai bine zis spațiul prizat prin mijlocirea timpului care deține supremația. Avem a face cu o abordare tipică de poet, întrucît timpul e, spre deosebire de spațiu, un fenomen capricios, de-o obiectivitate îndoielnică, apt de modelările prodigioase ale subiectului ce-l poate umple ad libitum cu imaginile sale, ce-l poate dilata sau accelera în funcție de trăirile de care are parte. Firește, nu poate fi pus semnul egalității între timpul operant pe tărîmul științei, cuantificabil, omogen, și cel
Ana Blandiana și homo viator by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/9077_a_10402]
-
Pavel Șușară Cu puțin timp în urmă, Barbu Brezianu a împlinit nouăzeci de ani. Institutul de Istoria Artei, al cărui cercetător a fost decenii de-a rîndul, l-a sărbătorit în cerc restrîns și i-a omagiat prodigioasa activitate. Însă acest eveniment, care este simultan o victorie a speciei și o victorie a culturii noastre și a demnității ei în spațiul public, a trecut aproape neobservat de către mediile care manifestă, altminteri, atîta slăbiciune în fața avalanșei zilnice de anecdotica
Un adolescent: Barbu Brezianu by Pavel Șușară () [Corola-journal/Journalistic/17972_a_19297]
-
bardului Adrian Păunescu. Ambii au modelat indelebil profilul mitologic al comunismului, ambii au cauționat inteligent o politică de legitimare naționalistă a comunismului făcând uitat trecutul cominternist, stalinist, profund antinaționalist și antipatriotic al liderilor săi. Ambii și-au făcut o carieră prodigioasă în Epoca de Aur, „pe care cu îndreptățită mândrie o numim Epoca Nicolae Ceaușescu” cum suna continuarea obligatorie a sintagmei. Amândoi au avut incontestabil talent, câteva filme demonstrează virtuțile unui spirit care înțelege substanța friabilă a tragicului la Sergiu Nicolaescu
Gloanțele oarbe ale Comisarului Moldovan by Angelo Mitchievici () [Corola-journal/Journalistic/4016_a_5341]
-
al lui Orwell), ființe considerate de categoria a doua, care locuiesc în cavernele din interiorul planetei și asigură producția bunurilor materiale. Acestora li se adaugă sfincșii, cei dintâi locuitori de pe Globus - făpturi semi-umane ținute în rezervații, dar înzestrate cu o prodigioasă memorie supraindividuală, în care se găsește depozitată istoria tututor celor douăzeci și două de civilizații. Puterea este deținută de un consiliu al bătrânilor, ce exercită un soi de dictatură de catifea (inițial este exclusă orice brutalitate), nu mai puțin malefică
Mioara Cremene la aniversară by Octavian Soviany () [Corola-journal/Journalistic/3166_a_4491]
-
Mahler" condusă de Claudio Abado, în Europa, Orchestra "Divan" din Orientul Mijlociu, ansamblu condus de marele dirijor și pianist Daniel Barenboim, Orchestra Internațională de Tineret a Festivalelor din Tanglewood, din Statele Unite, Orchestra Națională de Tineret "Simon Bolivar" din Venezuela condusă de prodigiosul, de dinamicul, de foarte tânărul - deja faimosul! - dirijor Gustavo Dudamel... Iar exemplele pot continua. Activitatea dinamică, mereu înnoită a acestor ansambluri ne face să avem certitudini în ce privește viitorul culturii muzicale de tip academic. Viața artistică actuală a unor asemenea orchestre
Enescu și muzica lumii by Dumitru Avakian () [Corola-journal/Journalistic/8128_a_9453]
-
Martei Petreu, precum și două excelente portrete făcute lui Livius Ciocârlie (comentariul la Trei într-o galeră este splendid) și lui Dan C. Mihăilescu. Îl citez pe acesta din urmă pentru savoarea lui torențială: „Dan C. Mihăilescu e, structural, un regățean prodigios, dual, robit de teatralism ironic și de locvacitate în foiletonistică, tumultuos și plastic în verb și percepție și-n volutele spectaculare ale unui scris senzual, spumos și neconvențional, disciplinat însă, în cărți, de vocația sintezei culturale temeinice și a studiului
Reverențele criticii by Marius Chivu () [Corola-journal/Journalistic/12972_a_14297]
-
victimizate, însă cu o ultimă întorsătură de situație, dublul gemelar al blondei ucise se dovedește a fi un revenant mult mai periculos. Predictibilele lovituri de teatru nu mai au cum să producă suspans, regizorul adăugând alte două exemplare la colecția prodigioasă de memorabile femei fatale din Dressed to Kill (1980), Femme Fatale (2002), The Black Dhalila (2006). În încercarea de a conferi adâncime poveștii, o serie de coșmaruri punctează trama psihologistă, căznită ambiguizare a interferenței dintre planul real și cel fantasmal
Domnișoara Christina și domnișoara Isabelle by Angelo Mitchievici () [Corola-journal/Journalistic/3328_a_4653]
-
TV, dar mai ales printr-o înflorire industrială a prozei de consum, literatura-divertisment ocupă de acum avanscena. în astfel de condiții, ideea potrivit căreia literatura ar reprezenta cel mai rapid mijloc de a atinge celebritatea continuă să facă o carieră prodigioasă. Și în alte epoci majoritatea strivitoare a scriitorilor fusese formată din mediocri, dar aceștia - cu cîteva excepții - păreau conștienți de propriile lor limite și arborau o atitudine mai degrabă modestă. Secolul XX răstoarnă tradiționala scară a valorilor. Scriitorii devin, cantitativ
Suferința scriitorului by Mihai Zamfir () [Corola-journal/Journalistic/12239_a_13564]
-
Există pagini admirabile de istorie și literatură despre războaiele sale. Nu le-am citit, desigur, pe toate. N-am, prin urmare, cum să știu dacă el folosea de preferință sabia, lancea, securea sau arcul - sau pe toate acestea. Oricum, la prodigioasa lui activitate războinică, e puțin probabil să fi folosit o singură sabie. Or, de când mă știu, în România se vorbește doar de sabia lui Ștefan, ca și cum ar fi vorba de-un magic Excalibur, de-un unicat cu valoare simbolică absolută
Unde sunt săbiile lui Ștefan cel Mare by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/12669_a_13994]
-
lucrările de tinerețe spre a nu lăsa în spate relicve neizbutite, iar dacă Schubert ar fi procedat aidoma, azi puținătatea operei ne-ar fi dezgustat. Așa însă, judecată după scurtul răstimp în care a fost creată, opera lui Schubert e prodigioasă. Volumul lui Gibbs urmărește cu acribie firul creațiilor lui Schubert, biografia fiind atinsă doar din nevoia de a da cîteva repere elementare. Prin urmare accentul care pe muzica creatorului, nu pe ființa lui de carne și oase, de aici impresia
Compozitorul fără biografie by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/5200_a_6525]