2,521 matches
-
Întinse foaia. Scris, citit, confirmat și semnat la data și locul menționate mai sus. Subsemnata Emma Tempesta. Și peste ei se așternu tăcerea. Undeva În stradă radioul unei mașini pompa la maxim melodia momentului, Lumină, te simt aproape, cânta Elisa, răsuflarea nu minte,/ În atâta durere,/ nu-i nimic greșit,/ nimic, nimic. — Trebuie să faceți ceva imediat, spuse Emma neliniștită. Are trei Încărcătoare pline În dulap. Și-a ieșit din minți, e periculos. Nimic, nimic. Vom deschide o anchetă, Îi spuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
partea cealaltă - o lipi pe a ei peste a lui. Semaforul se făcu verde. Rămaseră astfel - cu palmele lipite, dar despărțite de geamul prăfuit. Apoi trenul se desprinse de lângă peron. Mâna lui lăsase pe sticlă un halo lucios, ca o răsuflare. Pentru câteva clipe, Antonio alergă după tren, după fată, după avion, după pădurile din Maine, și după granița Canadei, după miile de pistrui de pe pielea ei. Apoi trenul acceleră și Antonio rămase pe ultima fâșie de peron. Sute de șine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
Dar cine a fost bun merge În Paradis. — Și cine n-a fost bun? insistă Camilla. Elio o invită să nu se mai gândească la lucruri triste și nu-i răspunse. Noi n-am fost buni, mărturisi Camilla dintr-o răsuflare. Astăzi a fost nunta mea. Elio simți că o durere profundă Îl sfâșia dintr-o parte În alta, ca un cuțit. Cuvântul acela, atât de absurd În gura ei de fetiță. A crescut și eu nici nu mi-am dat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
Plecase. Agentul principal Își dorește ca ea să fie plecată atât de departe, Încât să numai poată fi găsită. De pe scări se ivește un brancardier, gâfâind, care târâie după el o targă. Se pregătește să-i spună să-și tragă răsuflarea, pentru că oricum nimeni nu are nevoie de el. Au sosit deja coșciugele. Dar acela trece pe lângă el, gâfâind, și imediat după aceea, la fel de agitat, trece pe lângă el și un doctor. Agentul principal Începe să coboare pe scări. Își dorește să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
pulsul acolo sus, În verandă, se aplecase să-i asculte inima. Nimic. Doar suflul sângelui care ieșea din rană. Chiar și acum pare moartă. Are ochii Închiși. E complet inertă. Dar pe gura ei, masca de oxigen s-a aburit. Răsuflarea, poate. — Trăiește? Îl Întreabă pe doctor, dar acela nu are timp să-i răspundă. Nu are timp. Împinge targa spre ambulanță. Pe trotuarul spart, roțile se Împiedică, targa se clatină. Fata Întinsă, poate instinctiv, tresare. Capul i se apleacă pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
ea își va da seama de importanța mea în viața ei. Deși pentru mine Sheba nu și-a făcut timp în acea vară, știu că pe Connolly a reușit să-l sune de câteva ori. L-a sunat o dată, cu răsuflarea tăiată, de la un telefon dintr-un supermarket din Avignon. (Nu era lângă pager și când a ajuns în sfârșit la mesaj, ea a trebuit să fugă să se întâlnească cu Richard și cu copiii.) Când s-a întors înapoi la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
găsești artificiile obosoitoare înseamnă să te transformi într-un paria. Suspectez că doar o fracțiune infimă din mulțimea adunată la Primrose Hill se bucura cu adevărat de spectacol, dar am stat toți acolo un ceas întreg și glacial, meșterind îndatoritori răsuflări tăiate și alte simptome de pură încântare. Cu toții, mai puțin Polly, care a prins momentul să-și mai alunge angoasa fumând țigară de la țigară și făcând găuri în noroi cu cizmele. La sfârșitul comediei s-a făcut o îmbulzeală groaznică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
dirigintei și a cîtorva colege pudice, mișcîndu-te jenat și greoi. Tu așa credeai, că nu vă vede nimeni? ți-a zis Cătălin În timp ce ați făcut restul drumului pînă acasă pe jos. Dar problema lui era alta. Cum ai supraviețuit faimoasei răsuflări a Monei? Circulă legende despre igiena ei bucală. Spunea tot felul de porcării, din invidie, cred. Întrebarea ta fiind alta: cum o să supraviețuiesc În următoarele 12 ore fără răsuflarea ei celebră? Adevărul e că n-ai supraviețuit, fiindcă, pentru jumătate
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
pe jos. Dar problema lui era alta. Cum ai supraviețuit faimoasei răsuflări a Monei? Circulă legende despre igiena ei bucală. Spunea tot felul de porcării, din invidie, cred. Întrebarea ta fiind alta: cum o să supraviețuiesc În următoarele 12 ore fără răsuflarea ei celebră? Adevărul e că n-ai supraviețuit, fiindcă, pentru jumătate de noapte, gîndul că, de fapt, v-au văzut toți (În autocar nu era așa de Întuneric și voi nu erați chiar așa de bine plasați), pipăindu-vă ca
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
recunoscut în nici un fel, ar fi rămas chiar uimit de existența unui asemenea supraom al abnegației, al eticii și-al dreptății. Războiul se terminase de un an și ceva dar timpul nu mai reușea să reintre în matca lui dinainte, răsuflarea întretăiată în 1941 nu-și mai revenea, lucrurile nu se mai reașezau la temelie, o amânare a ceva ce se aștepta să se întâmple și nu se mai întâmpla, el - timpul - curgea de la o zi la alta, cei care începuseră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
care am simțit-o a mea. Ai adăugat: - De mii de ani! Am mai schimbat câteva vorbe, și când umbrele serii, ajutate de frunzișul sub care stăteam, căzură peste noi, te-ai apropiat atât de mult încât ți-am simțit răsuflarea, apoi mi-ai sărutat umărul stâng, dezgolit sub arcuirea decolteului rochiei de mătase. O îmbrăcasem pentru prima dată, parcă anume în premoniția acelei sărbători. Întâlnirea noastră, spusei, nu a fost o întâmplare ci împlinirea legii necunoscute de care vorbeam. Dovadă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
Se neliniști câteva clipe, nu de cuvintele rostite, ci de efluviile ce le mânară la suprafață. Nu auzi nici un răspuns, ochii îi deveniră mari, el stătea nemișcat, părea de data asta învăluit în ceață. Era totuși real căci îi simțea răsuflarea emoționată, nu putea să fie închipuire, „Vă iubesc! Acum am curajul să vă spun pentru că nu e nimeni. Se trezi vorbind deodată la singular: „Te iubesc!” I se păru că lumea se învăluie în apoteoză. „Cum nu ți-ai dat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
nu se poate, având În vedere că tocmai am trăit cele mai umilitoare douăzeci de minute din viață. — Doamne, dar ce-ai pățit? —OK - știi că aveam programare azi pentru vizita mea anuală la ginecolog ... Lui Fi i se tăie răsuflarea: —Christoase, ginecologul tău s-a dat la tine. — Nu. — A, gata, mi-am adus aminte - ginecologul tău e femeie. Făcu o pauză. —Aoleu! Ea s-a dat la tine! — Nu, nu n-are nici o legătură - dar din Întâmplare doctorița Anderson
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2001_a_3326]
-
cuminte și n-o supăra pe mami până mă Întorc. Ben dădu din cap că „da“ și sări la tatăl lui cu sabia. Saul Îi răspunse prefăcându-se extrem de bine că e rănit mortal - cu ochii cruciș și o ultimă răsuflare disperată - care-i făcu pe toți să râdă isteric. După ce plecă Saul, cele două femei se așezară la cafea. Ben se apucă din nouă să facă ouă verzi și șuncă. Apoi plictisindu-se, se urcă la Fi În brațe, Își
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2001_a_3326]
-
total relaxată cu el. Parcă-l știu de-o viață... — Și e incredibil de sexy. —Și asta, zâmbi Ruby. Povesti că abia dacă adormise noaptea trecută, retrăind iar și iar scena primului sărut. —A fost sublim, chiar mi-a tăiat răsuflarea. Nu m-am simțit niciodată așa când mă sărutam cu Matt - nici măcar la Început. —Asta pentru că Matt nu era ginecolog. Îți spun eu, ginecologii sunt amanți buni. Așteaptă numai. Când treceți la fapte mai mari o să fie genial. Ești așa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2001_a_3326]
-
Nu era adevărat nicidecum că ar fi omorât pe cineva care ar fi rostit cuvinte grele despre ea. Fusese, Însă, bănuit, și cu cât Încerca să se dezvinovățească, cu atât părea mai Încurcat și mai șovăitor. Nedreptatea Îi luase, aproape, răsuflarea. Se smulsese din mâinile celor care se străduiau să-l oprească, alergase ca un smintit până acasă, apucase un cuțit cu două tăișuri și plecase prin fundul grădinii, apoi pe câmpuri, spre pădurea ce se zărea, vânătă, În depărtare, tremurată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
din sârmă de aluminiu. Dar astea erau ciurucuri, pentru copiii de grădiniță. Cunoscătorii Își puteau comanda arma cum doreau ei. Titel se pricepea să facă Împletituri de toată mirarea din lițe În toate culorile - și Împodobea, astfel, de-ți tăia răsuflarea, mânerele crăcanelor. Îl Învățase și pe frate-său mai mic, Onel, să sucească firele de cablu subțire furate de la electricienii IAS-ului, din bordurile tractoarelor și combinelor sau dracu’ știe de pe unde. Mulți dintre vlăjganii care Își terminaseră armata și-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
veni, ferească Sfântul, tu mi-ai fi nepot. Ar Însemna - dacă ar fi adevărat - că nu din partea neamului meu moștenești mintea sărăcăcioasă și privirea tâmpă. Chipul cântăreței era al nevestei lui Coman - dar de unde până unde să se șopocăie, cu răsuflarea puțind a doagă, că eu aș fi tată-său? Coman a făcut tămbălau mare când am vernisat - vă spun mai Încolo ce Înseamnă - opera de artă elaborată În doi: el cu ideile tâmpite, iar eu cu mâna și pensula. A
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
ca niște lei-paralei. Ba chiar e mai bine așa, că o să rezistați mai mult În faptul trebii...”. Înăuntru, fiecare fată lucra cu metodă. După ce băiatul de deasupra se dezlănțuia și se deșerta, strângând-o În brațe de să-i ia răsuflarea, cobora din pat și, În timp ce acela Își trăgea nădragii, prindea ligheanul Între glezne, se apleca din genunchi și se clătea. Striga către ușă: „Altul!”. Soldatul intra. Ea smulgea prosopul, Îl așternea pe pat, se așeza pe el și depărta genunchii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
Povestea lui Câinaru, neguțător de piei de cotarlă, era și ea adevărată. Stoluri de vrăbii Își luau zborul și sfârâitul aripilor părea durduit de copite În goană; zborul guguștiucilor suna mai ascuțit decât șuierul gloanțelor. Dar cele care le luau răsuflarea erau zborurile tăcute ale bufnițelor și cucuvelelor. Ochii lor uriași, galbeni și orbi la lumina zilei, clipeau cu răutate, apoi păsările ucigașe Își descleștau ghearele păroase de pe ramuri, Întindeau aripi lungi, vărgate și pluteau, la numai câțiva pași de fundul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
De gât Îi atârna un șarpe albăstrui care zvârlea furca neagră a limbii. Prin spărturile zdrențelor Își ițeau capetele gușteri și broaște, popândăi, salamandre portocalii și Încete, nevăstuici furișate, câte o rădașcă În platoșă lucitoare, clămpănind din cleștii fioroși. Gemeau, răsuflarea scurtă le ardea piepturile. Se Împiedicau În ciolane vechi de vite ori alunecau pe leșuri ce putrezeau, colcăind de târâtoare. Din când În când, trăgeau cu coada ochiului la trupul Balaurului răspândit pe cele două maluri povârnite. În mișcare, solzii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
să iasă - Îi plăcea și lui să lenevească În nămol. Florea Cucu știa pe unul dintr-un sat vecin care avea rasa asta de porci puturoși. Le era lene să grohăie după mâncare ori apă, se Îngrășau, parcă, doar din răsuflare. Erau cuminți și-l așteptau cu drag pe Cucu să le Întindă o mână de iarbă și să-i scarpine pe burtă ori spinare. Iarbă era În toată curtea aia Întinsă și nelucrată. Și astăzi arată la fel, Îngrădită de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
cu șuier pojarul se-asmuțea spre-nalt. Venea Sfârșitul Lumii. De groaznicele chinuri, prea stors de vlagă, trupul se prăbuși-n adâncul leșinului abis. Trezitu-m-au din moarte toții bunii mei vecini. Mai bine mă lăsau să-mi piară răsuflarea, căci de trăit nici gând să pot, scăpat, distrus, din aspra-ncrâncenare. Blândul lăcaș, zidit de mâna bunului meu tată, ce-n cer acuma-și plânge neputința, zăcea sfârșit, Îmbrățișând pământul. Ce crudă soartă ori ce vis teribil din care - cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
gânduri. Eu dormeam la picioarele lor. M-am băgat ușurel sub plapumă. Patul scârțâia și nu m-a simțit nici unul. Am aprins lanterna și am văzut.” Se oprise așa, de-al dracului, ca să-i facă pe ăilalți să-și țină răsuflarea și să belească ochii la el. Tăcea și se uita pe cer, să vadă dâre de avioane. „Zi, bă, ce dracu’ ai văzut?” săriseră ceilalți cu gurile pe el. „Nu vreau să vă spun, e bine? Ce, voi n-aveți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
să și-o vadă În oglindă.” Arbitrați de Ectoraș, Își trăseseră câte un șut, apoi se Întorseseră la microscop și la pâlpâielile lumânărilor. Vieru Îngenunchease și mânuia cu Încetineală rotița neagră de plastic. Nu zicea nimic, iar ceilalți Își țineau răsuflarea și nu-și găseau locul. „Da, nene”, răsuflase Într-un sfârșit omul de știință, „ia uite ce mai bălăceală aicea! Ai dracu’: ce de codițe mișcătoare-nfipte-n capete!” Baronu urma și-și ceruse drepturile: „Hai, bă, gata, că te uiți și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]