1,359 matches
-
ochii orbului (Ioan, 9,6) care s-au umplut de lumină; piatra nu cea din zidul trufaș rezistă ci aceea neluată "în seamă de zidari" (Matei, 21,42) și așezată în "capul unghiului". Piatra nu mai e parte a zidului rival, ci o "băutură duhovnicească" (I, Corinteni, 10,4), nu mai e piatra materială, ci piatra vie a credinței ("Tu ești Petru și pe această piatră voi zidi Biserica mea", Matei, 16,18): e o zidire pe dinăuntru (Efeseni, 3,16
[Corola-publishinghouse/Science/1516_a_2814]
-
fost și ceea ce va mai fi a fost în alte vremuri (3,15). Nu altfel sună o notă a lui Eminescu din Fragmen tarium: Când un imperiu moare, vine pământul de-l acoperă" (p. 158). Zidul, în toată splendoarea faptei rivale a omului față de zeul ascuns, nu poate fi smuls din temporalitate decât prin meșteșug (operă), ca "mesaj lingvistic între generații", între Civitas Dei și Civitas terrena. În scenariul tragic al existenței înălțarea zidului devine faptă un "proces de viață prin
[Corola-publishinghouse/Science/1516_a_2814]
-
un manual francez din anii '80 îi nominaliza ca fiind "lumea liberă" și "blocul comunist"98. Relatările de astăzi despre "războiul rece" par familiare oricărui cititor, fie el din Est sau din Vest. Dar, pentru mult timp, existaseră două versiuni rivale cărora, la căderea regimului comunist, li s-au adăugat interpretări naționale inedite. De exemplu, în România s-a acuzat faptul că țara noastră fusese abandonată, sacrificată de occidentalii care o cedaseră Uniunii Sovietice 99. Auto-victimizarea românilor nu era o invenție
Didactica apartenenţei : istorii de uz şcolar în România secolului XX by Cătălina Mihalache [Corola-publishinghouse/Science/1404_a_2646]
-
o realitate implicită, prin care sovieticii erau parțial incluși în lumea civilizată. Pentru anii '80, s-a vehiculat chiar ideea că Uniunea Sovietică ar fi a doua mare putere economică a lumii, dar fără precizarea criteriilor de ierarhizare 106. Taberele rivale, separate declarativ prin ideologii antinomice, au comunicat, în realitate, destul de intens. Competiția însăși era o formă de permanentă raportare la Celălalt, presupunând obligația de a-l cunoaște pentru a-l putea depăși. În plus, nici restricțiile care limitau călătoriile directe
Didactica apartenenţei : istorii de uz şcolar în România secolului XX by Cătălina Mihalache [Corola-publishinghouse/Science/1404_a_2646]
-
naționalist decât omologii lor maghiari, au avut meritul de a Înțelege că sentimentele patriotice nu sunt suficiente pentru a edifica o operă de cultură durabilă. Ei au fost conștienți de faptul că au În spate nu doar lozincile unui naționalism rival, ci o tradiție culturală puternică. Acest lucru le-a insuflat un puternic spirit de concurență, determinându-i să depună eforturi remarcabile pentru ca noua Universitate să o depășească pe cea anterioară, sub raportul calității științifice și profesionale. Într-adevăr, dacă Universitatea
[Corola-publishinghouse/Science/2263_a_3588]
-
ci, din nou, delimitările se fac În funcție de apartenența națională. O anumită lucrare poate fi socotită „neștiințifică”, „partizană”, nu pentru că autorul ei s-ar dovedi neapărat un slab profesionist, ci pentru că aceasta reflectă punctul de vedere „eronat”, „neștiințific”, al unei istoriografii rivale. Întrebarea ar fi dacă este posibilă și dezirabilă o istorie transetnică a acestei provincii, care să sintetizeze trecutul tuturor comunităților care trăiesc În ea? Și aceasta nu din dorința de a făuri un melting-pot istoriografic, imaginar, ci pentru că oamenii despre
[Corola-publishinghouse/Science/2263_a_3588]
-
acerbă a etichetărilor negative, iar „agitatorii” și „instigatorii”, până atunci o prezență oarecum difuză și misterioasă, Încep să fie tot mai clar identificați cu reprezentanții vizibili ai taberei adverse. Procesul de identificare a adversarului, de construire simbolică a unor tabere rivale a reprezentat principala metodă de coagulare a unor noi loialități, mecanismul prin care oamenii au fost Împinși să se separe și apoi să se dezlănțuie violent unii asupra celorlalți. Acest lucru s-a realizat prin discurs politic, prin zvonuri și
[Corola-publishinghouse/Science/2263_a_3588]
-
concentrează pe programe de asistență cu conținut aproape similar. În această situație, dacă asistența vizează același receptor, acesta poate accepta paralelisme și suprapuneri pentru satisfacerea aceleiași nevoi. În cazul în care însă, oferta de asistență se duce către două organizații rivale, spre exemplu, asociații de ramură ale mediilor de afaceri, pentru a le ajuta în promovarea externă, proiectele sunt acceptate de aceste asociații, care nu cooperează între ele, conducând uneori la strategii divergente ale aceleiași ramuri în exterior, cu efecte nefaste
Bancabilitatea proiectelor de investiţii finanţate din fonduri structurale europene by Laurenţiu Droj () [Corola-publishinghouse/Science/189_a_433]
-
proiectelor de investiții finanțate sau dezvoltate pe teritoriul american erau evaluate prin această metodă, cu toate că a fost contestată de puternicele companii de electricitate, de transporturi pe căi ferate, de cele navale, dar și de o serie de agenții de stat rivale. Drept compromis a fost întocmită o metodologie oficială unitară, cu numele de Green Book, facilitându-se astfel adaptarea acestei metodologii la principiile economice ale epocii. După anii ’60 folosirea metodei ACB a luat o amploare deosebită, așa cum menționează și Bănacu
Bancabilitatea proiectelor de investiţii finanţate din fonduri structurale europene by Laurenţiu Droj () [Corola-publishinghouse/Science/189_a_433]
-
partitura cocoșatului pitic Sadim); în fine, complotul ocult cu țintă propriu-zis politică, culminând în utopie negativă (în oraș se infiltrează insidios, apoi ajung să se înstăpânească în maniera regimurilor totalitare „militarizate”, ulterior să se războiască între ei, împărțiți în facțiuni rivale, așa-numiții „realiști”, un fel de similicomuniști egalitariști și autoritariști, mai degrabă sectă decât partid; e pomenită și o „lojă a Armoniei” etc.). Narațiunea mai e împănată și cu alte ingrediente ezoterice, „paranormale” ori mitologice, grefate pe scenarii bine articulate
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286227_a_287556]
-
versete. * Jihad. Este termenul ce desemnează războiul sfânt în islam. Inițial, jihadul avea un sens pur spiritual. Numea lupta credinciosului contra răului din el însuși (vicii, păcate, ispite etc.). Cu timpul a ajuns să desemneze și războiul dintre comunitățile musulmane rivale. În cele din urmă s-a impus sensul actual, cel mai intens mediatizat. În conformitate cu acesta, jihadul este războiul credințelor lui allah contra „necredincioșilor” (evrei și creștini) și Împotriva Occidentului. Dimensiunea socială a jihadului se referă și la protecția „oamenilor cărții
Sociologia religiilor: credințe, ritualuri, ideologii by Nicu Gavriluță () [Corola-publishinghouse/Science/610_a_1439]
-
începând din 1987. Posturile occidentale de radio, la rândul lor, prin emisiunile în limba română, încep să-i pregătească pe români pentru o posibilă schimbare de regim (p. 16). Desigur, nu întreaga structură a Securității era pro-moscovită; existau două facțiuni rivale, clar orientate: una pro-sovietică, alta naționalistă (fidelă lui Ceaușescu tocmai pentru naționalismul megalomanic al acestuia). Radu Portocală susține însă că, de la un punct încolo, facțiunea pro-moscovită ar fi preluat controlul asupra celeilalte, cel mai probabil din 1987, după ce Gorbaciov s-
[Corola-publishinghouse/Science/1928_a_3253]
-
a avut loc o lovitură de stat revoluționară, revoluția fiind înscenată (p. 19). Gabanyi compară revoluția română din decembrie 1989 cu Revoluția franceză din 1789, găsind următoarele puncte comune: caracterul conspirativ al celor două mișcări, existența mai multor filiere revoluționare rivale, erorile fatale ale regelui Ludovic al XVI-lea și ale dictatorului Nicolae Ceaușescu în ajunul crizei (prin organizarea unor mari adunări de mase populare), executarea capilor răsturnați de la putere - ghilotinarea lui Ludovic al XVI-lea și împușcarea lui Ceaușescu (pp.
[Corola-publishinghouse/Science/1928_a_3253]
-
acest scop s-au sacrificat bani (foarte mulți bani), atenție, energie, s-au produs violențe, s-au făcut discriminări și, parțial din acest motiv, Ungaria s-a alăturat puterilor Axei. Scopul marii experiențe a fost ca Transilvania - împotrivindu-se experiențelor rivale de organizare națională - să devină din nou un teritoriu național ungar: la modul virtual neglijând sau, cel puțin, minimalizând cultura și limba românească și, la modul fizic, făcând să dispară denumirile românești ale străzilor, statuile și firmele magazinelor. Încercarea a
[Corola-publishinghouse/Science/84996_a_85781]
-
cât și cu marile personalități ale istoriei. Sic tranzit gloria mundi dacă este valabil pentru papa de la Roma, cu atât este mai evident pentru oamenii de rând. Chiar și pentru Rudolph Brand (Big Rudy, cum îl alintă toată lumea), campionul fără rival vreme de opt ani. Până când a apărut Ghiță Bucătaru (Wonder Ghita), un puști român de doar nouă ani care l-a bătut pe celebrul Big Rudy în Marele Premiu al Italiei. Evenimentul a stârnit un răsunet uriaș, însă s-a
[Corola-publishinghouse/Science/1518_a_2816]
-
și Tratatul de la Londra din martie 1883, ea va rămâne neschimbată, pricinuind astfel multe necazuri tânărului stat independent român (s.n.). Sintetizând în linii generale opera Congresului de la Berlin, putem afirma că el a reprezentat arena înfruntării celor două mari puteri rivale: Rusia și Marea Britanie, aceasta din urmă doritoare de a modifica prevederile Tratatului de la San Stefano și de a stopa înaintarea rusă spre Constantinopol și consolidarea influenței acesteia în Balcani prin crearea unei "Bulgarii mari", cât mai aproape de capitala Imperiului Otoman
[Corola-publishinghouse/Science/84942_a_85727]
-
ei economice, era cât se poate de clară. Cabinetul liberal ("Whig") al premierului William Ewart Gladstone a urmărit, în primul rând, protejarea comerțului britanic pe Dunărea de Jos prin intermediul Comisiei Europene, în care vedea un tampon în fața celor două puteri rivale, Rusia și Austro-Ungaria. Temându-se, prin urmare, ca vreunul dintre aceste două imperii să nu obțină o poziție privilegiată, Foreign Office a insistat, de fiecare dată, pentru consolidarea atribuțiilor și funcționării CED și în ultimul rând pentru prorogarea acestui organism
[Corola-publishinghouse/Science/84942_a_85727]
-
ale micilor state dunărene. După cum sublinia juristul N. Dașcovici, Conferința și Tratatul de la Londra au demonstrat că "libertatea navigației pentru toți și în interesul general european la Dunăre nu erau decât simple formule de la adăpostul cărora Marile Puteri, până atunci rivale, își realizau scopurile de acaparare și dominație exclusivă împotriva micii Românii, partizană credincioasă a principiilor libertății de navigație internațională"250. "Tratatul de la Londra - aprecia profesorul de drept internațional Paul Gogeanu - reflecta raportul de forțe existente între Marile Puteri în preajma încheierii
[Corola-publishinghouse/Science/84942_a_85727]
-
generale ale Europei. Ele nu au vrut să se oprească la jumătatea drumului. Au înțeles că pe această mare cale fluvială, care traversează întreaga Europă și care unește extremitățile, vor încerca să se întâlnească într-o bună zi marile influențe rivale care își vor disputa preponderența în regiunile Orientului; și după ce vor fi recunoscut necesitatea, pentru echilibrul european, a existenței politice a Turciei, după ce, pe de altă parte, vor fi proclamat și consolidat autonomia micilor state creștine, pe care le-au
[Corola-publishinghouse/Science/84942_a_85727]
-
marilor state care mărșăluiesc în fruntea civilizației, expresie a armoniei intereselor generale ale Europei, această instituție a contribuit la consolidarea existenței politice a statelor Orientului și la asigurarea prosperității și dezvoltării lor. Ea a opus un puternic ghid la ambițiile rivale care își dădeau altădată liber curs pe litoralul Mării Negre, a fortificat credința în posibilitatea unui echilibru oriental bazat pe respectarea drepturilor și intereselor diferitelor naționalități care locuiesc în aceste teritorii. În ceea ce privește misiunea specială pe care o avea de îndeplinit la
[Corola-publishinghouse/Science/84942_a_85727]
-
numeroase definiții. Pentru W. Miller, “chestiunea orientală poate fi definită ca problema umplerii golului creat de dispariția treptată a Imperiului otoman din Europa”, în timp ce lordul Morley credea că este vorba de “Triunghiul complicat, înșelător și întrețesut de interese conflictuale, popoare rivale și credințe antagonice, care se ascunde sub numele simplist de chestiune orientală”. Mai cinic, Disraeli credea că “Chestiunea orientală nu este condiția câtorva milioane de supuși ai Porții. [Ea reprezintă problema] împărțirii Imperiului otomanilor”. Pentru istoricul rus Soloviov, chestiunea orientală
REPREZENTANŢELE DIPLOMATICE BRITANICE îN PRINCIPATELE ROMÂNE (1803-1859) by CODRIN VALENTIN CHIRICA () [Corola-publishinghouse/Science/91650_a_93525]
-
în deceniul al Vlea; nu exista un program politic coerent, iar reformele introduse le-au adus mai curând adversari decât susținători. Cele două partide se asemănau, în fapt, foarte mult. După cum scria pamfletistul Hazlitt, acestea se asemănau cu doi antrenori rivali, care se împroșcau cu noroi, dar mergeau pe același drum către același obiectiv. Cât privește pe radicali, aceștia erau foarte puțini și erau priviți ca producători de agitație în orice împrejurare. Nici ei nu aveau un lider care să-i
REPREZENTANŢELE DIPLOMATICE BRITANICE îN PRINCIPATELE ROMÂNE (1803-1859) by CODRIN VALENTIN CHIRICA () [Corola-publishinghouse/Science/91650_a_93525]
-
sau necesită elucidări viitoare”. în plus, în opinia lui Bulwer, Rusia și Franța agitau ideea prințului străin, condiția sine qua non, în optica deputaților, de a se ameliora statutul juridic al Principatelor. Bulwer s-a întâlnit cu membrii tuturor „partidelor” rivale din Muntenia, „partida” Ghica, „partida Cantacuzino”, „partida Bibescuștirbei”, sesizând că viața politică din acest principat nu era polarizată între unioniști și separatiști, ca într-un teatru romantic, așa cum a fost prezentată de multe ori în istoriografie: „această chestiune de dispută
REPREZENTANŢELE DIPLOMATICE BRITANICE îN PRINCIPATELE ROMÂNE (1803-1859) by CODRIN VALENTIN CHIRICA () [Corola-publishinghouse/Science/91650_a_93525]
-
că viața politică din acest principat nu era polarizată între unioniști și separatiști, ca într-un teatru romantic, așa cum a fost prezentată de multe ori în istoriografie: „această chestiune de dispută nu este între unioniști și separatiști, ci între facțiuni rivale, care declară că au aproape aceleași opinii, dar sunt atașați la diferiți candidați la domnie”. Bulwer a fost forțat să se întâlnească și cu membrii Partidei naționale, pentru a le cunoaște convingerile. Deși pe moment nu putea fi de acord
REPREZENTANŢELE DIPLOMATICE BRITANICE îN PRINCIPATELE ROMÂNE (1803-1859) by CODRIN VALENTIN CHIRICA () [Corola-publishinghouse/Science/91650_a_93525]
-
lungă decât imperiile precedente (500 de ani). Trăsătura sa definitorie - simbolizată printr‑un monstrum care nu are o identitate bine determinată - rămâne forța, soliditatea. Totuși, această forță se va diminua pe măsura trecerii timpului, până la fărâmițarea imperiului în zece democrații rivale. Dar aceasta nu se va întâmpla mai devreme de câteva secole, după cum vom vedea mai departe. Roma ambivalentă: imagine a Anticristului și katechon Asupra acestui punct, Hipolit ridică o întrebare destul de stânjenitoare, surprinzătoare chiar: „De ce preafericitul profet a dat câte
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]