1,058 matches
-
puteam să admir bolta înstelată și să aud talanga turmelor de oi. Mergeam toată noaptea în pasul cailor, pe când acum o pană ar strica tot farmecul călătoriei. Și totuși pornim la drum. Somnul stepei e tulburat de foșnetul viețuitoarelor, care roiesc aici. În special mulți iepuri, care, atrași de lumina farurilor, se lovesc de aripile mașinii. La un moment dat, câțiva pui înlemnesc, nu mai știu încotro să se ducă. Opresc mașina, sting farurile și le dau posibilitatea să se piardă
30.000km prin SUA. 1935-1936 by Prof. dr. Nicolae Corn??eanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83483_a_84808]
-
trăia. Le spuse oamenilor din jur că oricine are nevoie de îngrijire medicală poate să apeleze la soțul ei și că după slujba de duminică aveau de gând să organizeze lecții de limba engleză. În câteva luni, MSIP începu să roiască de activitate și numărul tinerilor care se convertiră, crescu. Succesul îi ridică moralul, dar o și uimi în egală măsură. De ce pentru ea fusese atât de ușor de realizat? Cu această ocazie, i se revelă un alt Andrew, un Andrew
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
negrotei tocmai a reușit să fie ucis. Totuși, sunt mari șanse pentru ore suplimentare. Ai marfa? Da, zâmbește Hector și scoate o pungă cu două casete video În ea. Stabilim să ne Întâlnim la Lojă săptămâna asta, iar eu o roiesc cu viteză mare spre casă, cu scula Învârtoșată În chiloții mei uzați de fiecare dată când trec pe lângă vreo pizdă de calitate. În seara aia stau acasă, singur acasă, deși asta e treaba mea, nu a lui Ray Lennox sau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
covor mătăsos; iarbă de un verde crud; iarbă de catifea; prispe de verdeață. Despre iarnă: văl alb de promoroacă; fulgi ușori și albi ca florile de cireș; fulgi ca niște steluțe sclipitoare; fulgi ca niște fluturi ce plutesc în aer; roi ușor de fluturi; vine cu mantia argintie; pune cușme albe caselor; steluțe poleite de argint; vrăjitoarea cea căruntă; un fulg abia s-a născut și vântul l-a luat să-i arate lumea; cerne din cer pulberi de făină; a
Manual de compunere pentru clasele II - VIII by Luminiţa Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1636_a_2907]
-
umblate. Un fluture mare, strălucind în toată transparența unei palete multicolore, zbura prin iarba grasă și moale, așezându-se pe o floare. Bătea un vânticel cald; nu se auzea decât ciripitul păsărelelor pe ramuri și zumzetul miilor de insecte ce roiau neobosite prin iarbă. Culcată pe covorul moale de floare și iarbă, privirea mi se îndrepta spre poiană, și deodată, la marginea pădurii apăru o căprioară. La fel de neclintită și de uimită ca și mine, mă privi lung cu ochii umezi și
Manual de compunere pentru clasele II - VIII by Luminiţa Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1636_a_2907]
-
strâmb apare în mijlocul apei. Dunărea neostenită curge mereu șușotind. Câte a văzut Dunărea, Doamne, și câte mai știe ea - când o să stea să le povestească pe toate! Din vremurile tulburi, de pe când pământul nuși așezase încă neamurile în granițe hotărâte, roiau popoarele pe malurile ei atrăgătoare. Și n-a fost împărat care să nu-și poarte pe aici drumul de cuceriri. N-a fost colț de lume, în care să nu fi străbătut faima mândrului Istros, fermecătoarele lui legende, și a
Manual de compunere pentru clasele II - VIII by Luminiţa Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1636_a_2907]
-
Sufletul lui Apostol sorbea vraja primăverii, nesăturat. Ochii lui priveau, dar nu vedeau, precum urechile lui nu auzeau decât chemările care fâlfâiau în ceruri. Oamenii treceau pe uliță, îi dădeau binețe, și el nu-i lua în seamă, împrejurul său roiau amintirile copilăriei, care parcă-l strămutau în trecut. Și vremea trecea peste dânsul, nemăsurată și nepătrunsă, cum trece peste oamenii lecuiți de ispitele fericirii. Apoi deodată îi plesni auzul o voce cunoscută, veselă, puțin prea ascuțită, cu sclipiri de râs
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
ridic mâna și o strecor între degetele lui, și așa, mână în mână, ne trezim în fața oamenilor cu veste fosforescente, care ne deschid ușa, iar roțile tărgii se învârt atât de repede, de parcă n-ar purta nici o greutate. Un cuib roind de boală și durere ni se dezvăluie în fața ochilor în timp ce suntem conduși, el pe targă, eu pe picioare tremurânde, croindu-mi drum printre mulțimile condamnate să aștepte în dreptul ușilor, ca la magazin, de parcă s-ar vinde ceva greu de găsit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
lan de grâu din apropiere. Se opri o clipă la marginea lanului, adulmecă și, brusc, țâșni în zigzag spre mănoasele spice. Era o splendoare să-l privești; înalt, cu glezne fine, cu crupa încordată de efort, cu gâtul întins și roind de sudoare, calul părea un zeu modern fugărind o nevăzută nimfă prin pletele mângâioase ale grâului. Deodată, superbul centaur cu cap de cal și corp de taur își arcui în aer cele peste 400 de kilograme ale sale, făcu un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
se fac penele măciucă. — Și în vremea asta vistieria se golește văzând cu ochii - spuse Ximachi cu obidă. Birurile nu mai are cine le strânge. Vacile nu mai are cine le duce în ciurdă. Albinele nu mai au unde se roi. Pârjolurile se țin lanț. în găini parc-a dat strechea. Oile s-au retras la munte, mai coboară-le dacă poți. Mănăstirile n-are cine le termina. Târgurile s-au umplut de praf, abia mai poți respira. Mergi la țară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
plan. — Ce plan? - făcu bătrânelul cu gura căscată. — Se împrumuta de pildă, de la un cămătar, cu o dobândă uriașă. O ținea numai într-un chef o lună, să zicem, timp în care, să fiu drept, nu ne lipsea nimic: femeile roiau, mâncam numai banane, mă rog, belșug. La sfârșitul lunii împrumuta de la alt cămătar dublu sumei și al dobânzii, plătea datoria celui dintâi și cu restul - trai neneacă! în scurtă vreme se zvonise printre cămătari că bunul conte Tresoro e atât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
era puternic luminat pe o Întindere de aproximativ douăzeci de metri. Un stîlp alb, perpendicular, În iarba uscată, mustea de semnificație, dar nu-mi puteam da seama ce anume vroia să Însemne. Pe fundalul digului, atacanții se dizolvară În Întuneric, roind În jurul microbuzului cu roțile-n sus. Dacă exista vreun instigator, atunci sigur se afla printre ei. Dacă l-aș putea vedea cum arată, să știu și eu care e dușmanul fratelui - dacă există Într-adevăr așa ceva - acum ar fi momentul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
de plastilină în mâinile viguroase ale cosmeticienei și, după chinul îndurat, ideal ar fi fost ca din scaunul de piele să se ridice o cu totul altă creatură decât Sidonia cea veche, cunoscută deja. Înțelese curând, din slugărnicia fetelor ce roiau în jur, că rămăsese tot doamna avocat Sidonia Trofin și că trebuia să continue lupta cu armele minții. Telefonul sună după cinci zile. Dimitrie venise cu probleme de serviciu în oraș și era gata să-și împlinească promisiunea, dacă nici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
de speculații despre cineva care Își pusese numele de „Anton“. În ambele cazuri scenele prezentate erau scoase din context cu grijă - ceea ce mă făcea să mă gândesc la desenele din suplimentele de weekend: trebuia să unești niște puncte numerotate, care roiau pe un fundal nedefinit. Rezultatul putea fi un peisaj cu o barcă eșuată, un interior intim cu scaun pentru citit și șemineu, sau un teren de joacă spectaculos cu leagăne care se Învârteau, carusele și căluți de lemn stoici, montați
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
așa de liniștit. Cel puțin avem vreme bună. Dar nu va dura mult. Am auzit că se formează un ciclon În Insulele Amiralității și va ajunge aici În câteva zile. — Și ce se-ntâmplă În cazuri de-astea? — Toată lumea o roiește de pe-aici. Vremea e cam aspră prin părțile astea, domnule. Eu, de fel, sunt din Florida și-am văzut niscai uragane când eram copil, dar nu există nimic care să se compare cu un ciclon de Pacific. Norman dădu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
este cel mai expresiv autoportret. Evident, la asta m-am gândit și eu. Ironic, mi-am pus o coroană pe cap, deși eu am servit drept model. Fac referire la starea mea când am pictat tabloul: cu inscripția Vive le Roi!. Se observă cum dispar literele, cade tencuiala în care a fost sculptată această inscripție. La un moment dat, personajul rămâne și fără această lozincă. Stă pe o stâncă. Nu este clar cum a ajuns el acolo, deși pare că are
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1572_a_2870]
-
La un moment dat, personajul rămâne și fără această lozincă. Stă pe o stâncă. Nu este clar cum a ajuns el acolo, deși pare că are acces spre ea. V.P.: Nu ne ducem și spre acea parte de lozincă Le Roi est mort, vive le Roi? I.M.: Mai târziu. Poate că va apărea un pictor care o să-mi facă un portret și sub care va scrie Le Roi est mort. Mai am patru autoportrete. Foarte ironice și ele. Autoportrete pentru prieteni
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1572_a_2870]
-
rămâne și fără această lozincă. Stă pe o stâncă. Nu este clar cum a ajuns el acolo, deși pare că are acces spre ea. V.P.: Nu ne ducem și spre acea parte de lozincă Le Roi est mort, vive le Roi? I.M.: Mai târziu. Poate că va apărea un pictor care o să-mi facă un portret și sub care va scrie Le Roi est mort. Mai am patru autoportrete. Foarte ironice și ele. Autoportrete pentru prieteni, pentru neprieteni, pentru mine și
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1572_a_2870]
-
spre ea. V.P.: Nu ne ducem și spre acea parte de lozincă Le Roi est mort, vive le Roi? I.M.: Mai târziu. Poate că va apărea un pictor care o să-mi facă un portret și sub care va scrie Le Roi est mort. Mai am patru autoportrete. Foarte ironice și ele. Autoportrete pentru prieteni, pentru neprieteni, pentru mine și pentru nimeni. O altă latură a autoportretului: m-am pictat în costum de arlechin. De aceea vorbem despre acele stări care se
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1572_a_2870]
-
abea p-ormă mi-a căzut fisa că Înșirasem zodiile cu glas tare. M-am perdut Încă o dată. Știți că În mahalale dă soiu ăsta nu să știu bazele dă urbanism, iar ulițele să perd În labirinte. Nu mi-a roit pân creieri să iau vro droașcă, iar când am ajuns acasă, la ora când ies măturătorii la drumu mare, aveam umblătorii numa praf și pulbere. La crăpatu zorilor, istovu mă făcuse oale și ulcele. Cre că mă luase chiar și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
limbă că dă un venea: tomna din Banderaló, și sigur iera trosnitor, adică, mai pă vorba la proști, ginitor trimis dă bărba-su Musantei, să să gimbească atent cu ochii roată primprejuru nost. Doar oi scăpa dă gândurile Îndoite care Îmi roia la mansardă, și-mi frământa suflenderu, i-am zis d-o tărășenie să-l dea gata p-ăl de-și pleacă urechelnița: aia cu bonu-cupon pentru pantofii Titán, care puteai să-i schimbi p-un tișort dă jerse, care Fainberg
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
Maffia Mică dân Rafaela. Ce vremuri, iera prea destul să clinchețesc din drăguțu dă claxon a lu Chandleru 6, ca să panaramez tot peisaju cu deșteptătoru pensionat și să mă râd de să-mi sară plombele dân gură În văzduh, de roiau mecanicii ca muștile pă peste tot, că-i momea miraju să-mi dreagă hărăbaia. Alte dăți, plătea oalile sparte caii lăturași, care sudau dân cap În copite, ca să mă scoată la liman din glodu zăpeziu, dacă nu dintr-un costament
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
mai poate întîmpla în ceea ce privește linia sa de zbor. Această "imagine balistică", în fiecare primăvară efectua tragerile conform regulamentului și tocea regulamentele de unul singur, în odaia lui mirosind a frunze de nuc uscate, alungă orice gîză, orice musculiță și primăvara roiau nori de muscărime deasupra viilor, tocea și manualul de balistică al domnului inginer militar Botnărescu de la Arsenal, această "imagine balistică" era imaginea vieții omului, a sorții, cum le plăcea celor din Vladia să spună și faptul că în realitate de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
după coniac, era băutor de vinuri, șampanii, nu se despărțea cu una cu două de trecut, avea convingerea că vinul conservă organismul, "e chiar atît de nemaipomenit italianul?!" Pangratty a sorbit încetișor, căutînd cu privirea grupul de tineri ofițeri care roiau în jurul lui Balbo. Era foarte greu să răspundă la o întrebare care avea în ea de la început sîmburele îndoielii. După ce a cumpănit pe dinlăuntru, l-a privit drept în ochi pe Leonard Bîlbîie. Știa că nu rezistă. Și, într-adevăr
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
care sufletele intră și ies. Oamenii sunt reductibili la cifre, dar din cifre se pot naște iarăși oameni. Lumile „posibile și imposibile“ izvorăsc „la simpla prezență/ ba chiar și în absența duhului“. În jurul unei bucăți de carne învelită în ziar roiesc gândurile. Iar o frunză de arțar bătută de vânt „e când pe trotuarul acesta, când pe celălalt/ asemenea și umbrelor sufletelor noastre/ uitând pentru o clipă grija/ zilei de mâine/ trec de pe pământul acesta/ pe tărâmul de dincolo. Și înapoi
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2176_a_3501]