1,363 matches
-
Gewissens („vocea conștiinței”), iar Heidegger - Ruf des Gewissens („chemarea conștiinței”). Ar fi așadar de bănuit că „răsturnarea” destinului (Kehre) lui Ulise nu s-a produs în împrejurări exterioare și accidentale ale vieții lui, ci în adâncul ființei sale, acolo unde sălășluiește imperial conștiința de sine. Ea pare a fi receptaculul tuturor experiențelor noastre dobândite prin aventurile și pățaniile vieții. Aceste pățanii capătă astfel sens prin raportare la conștiință și merită examinate cu atenție, din moment ce ele au transformat un cetățean de rând
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
războinici, pitici-copii, arici puși pe harță, un străvechi duh al pădurilor, în timp ce la curtea lui Nalbă crai își fac veacul un astrolog, un măscărici, boieri, jupânese, oșteni. Acorduri romantice însoțesc aparițiile lui Năvalnic, visătorul tânăr, și ale zânei pădurilor, Goruna. Sălășluind fiecare pe un alt tărâm, iubirea lor nu are sorți de împlinire. Un accent de tristețe, într-o jubilantă lume de candori. SCRIERI: Primele amintiri în literatura română: Teodor Vârnav, „Istoria vieții mele”, Iași, 1973; Teatru, pref. Al. Piru, postfață
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286939_a_288268]
-
selectiv): Meditații pentru contemporani (2006, 2010), Comunicarea organizațională/Studiu de caz: Comunicarea organizațională în DGASPC CS (2010), Complementaritatea între Biserică și statul român cu privire la protecția copilului (2010), Cuvinte vechi tâlcuite în timpuri noi (2009), Părintele Paisie Olaru sau acolo unde sălășluia Iubirea (2012). Volumului Conceptul sentimentului de comuniune socială la Alfred Adler i-a fost decernat Premiul special al juriului la Concursul Național de proză "Liviu Rebreanu" (2008). Ion Petrică, (c) 2012 Institutul European pentru prezenta ediție Descrierea CIP a Bibliotecii
Biserica şi asistenţa socială din România by Ion Petrică [Corola-publishinghouse/Science/899_a_2407]
-
constrângere în care ne aflăm (Th. Mann). Lipsa recunoștinței rămâne condamnabilă indiferent de interpretări, de relațiile dintre binefăcător și miluit, intenții etc. "Urăsc în om ingratitudinea mai mult decât minciuna, trufia, pălăvrăgeala, beția sau orice alt viciu a cărui putreziciune sălășluiește în anemicul nostru sânge" (Shakespeare). Numeroase exemple pot fi date în legătură cu acest minunat crez care ar trebui să fie recunoștința totdeauna, dar care se manifestă divers, de la înălțător la sacrilegiu. Platon (Aristocles) s-a născut în anul morții lui Pericle
Despre muncă şi alte eseuri by Mihai Pricop [Corola-publishinghouse/Science/1398_a_2640]
-
footnote>. Bunul creștin practică toate lucrările ascetice ca să poată participa la lumina divină, ca o lampă, pentru a putea aduce sufletul lui ca o singură lumânare luminii inaccesibile<footnote Hilarion Alfeyev, op. cit., p. 238. footnote>. Lumina cea dumnezeiască se poate sălășlui în cei drepți. Aceștia simt și văd lumina Lui. Ea este un dar al lui Dumnezeu prin care El locuiește în cei credincioși, prin mijlocirea rugăciunii, a nevoințelor și a Sfintelor Taine. Însă, acest har nu vine la fiecare la
EXPERIEREA LUMINII DUMNEZEIEŞTI LA SFÂNTUL SIMEON NOUL TEOLOG by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/141_a_174]
-
a Scumpului Său Sânge ne este încă și mai proprie și mai necesară (decât Botezul - n.n.) căci atunci când se petrece aceasta și suntem botezați duhovnicește prin Preasfântul Duh și ne facem copii ai lui Dumnezeu, și Cuvântul cel întrupat Se sălășluiește ca Lumină în noi prin împărtășirea Preacuratului său Trup și Sânge<footnote Ibidem, p. 321-322. footnote>. Cel ce este Viața este văzut ca lumină și ni se dă în Sfânta Euharistie ca lumină: Hristos Iisus, Mântuitorul și Împăratul a toate
EXPERIEREA LUMINII DUMNEZEIEŞTI LA SFÂNTUL SIMEON NOUL TEOLOG by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/141_a_174]
-
Tine, Cununa întregii lumi și zic că nu te văd, că nu petrec în lumină, că nu sunt luminați, că nu Te văd neîncetat pe Tine, Mântuitorule, să învețe că n-ai strălucit în gândul lor, nici nu Te-ai sălășluit în inima lor murdară și că în zadar se veselesc în nădejdi deșarte socotind că vor vedea lumina Ta după sfârșit (moarte). Pentru că încă de aici arvuna, pecetea ei se dăruiește negreșit<footnote Idem, Erosurile imnelor dumnezeiești, 1, p. 53
EXPERIEREA LUMINII DUMNEZEIEŞTI LA SFÂNTUL SIMEON NOUL TEOLOG by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/141_a_174]
-
aflată acasă la „vrăjitoarea” Măgurei. Și imediat după, trecerea (îndulcită, atenuată de umor) spre un „tipar” auctorial, în care, iată, încap și preluări din vorbirea fără de glas, doar pentru sine, a personajului: „Vitoria înclina să creadă că tot în cățelușă sălășluiește. Tot ceea ce se spune poate fi și minciună; însă adevărat este că baba are unele tainice științe și meșteșuguri”. Astfel de treceri repezi, spre și dinspre vorbirea lăuntrică a eroinei, se fac pe o „punte” a alunecărilor line, în ambele
Prelegeri academice by NICOLAE CREŢU () [Corola-publishinghouse/Science/91809_a_92372]
-
o înflăcărare mesianică, cu apariția unor figuri de izbăvitori ca David Reuveni și Solomon Molko în secolul al XVI-lea. Primul, mort în 1535, personaj ciudat care pretindea că reprezintă cele zece seminții pierdute, ajunge în 1525 în Portugalia, unde sălășluia cel mai numeros grup de marani, evrei convertiți cu forța la creștinism în 1497, definindu-se în continuare ca aparținând poporului evreu și aderând la riturile, practicile și sistemul de credințe ale acestuia, care văd în el un prevestitor al
Suferinţa ca identitate by Esther Benbassa [Corola-publishinghouse/Science/1430_a_2672]
-
finalul povestirii, care lasă loc pentru meditație: "Veteranul se îndesă și mai tare în bancă. Capul, ba și umerii i se afundară parcă în corp. Degetele neputincioase îi atârnau rășchirate. Paltonul descheiat atârna și el. Pântecele umflat ca un balon sălășluia neverosimil în curbura șoldurilor"207. Simplitatea și naturalețea povestirii ascund sensuri profunde. Ce păcat este titlul unei schițe despre proliferarea minciunii în societatea sovietică. Informațiile furnizate la început sunt destul de vagi. Într-o instituție, Anna Modestovna așteaptă să se termine
by Cecilia Maticiuc [Corola-publishinghouse/Science/1022_a_2530]
-
scump, mormăie Victor, privind costumul compromis. O mie două sute de lei împărțit la 22,5 kg.... Face cam multișor... Dar recordul? Nu-l pui? strigă frații. Mda, cam face atîta, concluzionează moale Victor. Două măgării În lumea animală, de cînd sălășluiește aceasta pe acest pămînt, s-a stabilit o regulă de aur: în fața celui mai puternic trebuie să-ți scoți pălăria. Despre un om dacă se spune că "este un om, jos pălăria" nu înseamnă că acesta este puternic fizic. Mai
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
aduse unei Ființe Supreme sau unui Stăpâ al Animalelor sau, dimpotrivă, dacă ele sunt conservate în speranța că vor fi reacoperite c carne. Chiar această ultimă credință este susceptibilă de interpretări diverse: animalul "renaște grație Stăpânului Animalelor, sau "sufletului" care sălășluiește în oase, sau, în fine, grad faptului că vânătorul i-a asigurat un "mormânt" (pentru a evita ca oasele să fie devorate d către câini). Întotdeauna trebuie să ținem cont de multiplicitatea interpretărilor posibile ale unui documen a cărui intenționalitate
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
anumite culturi. Ideea primă și fundamentală era "transmutarea" strămoșilor în piatră; fie prin intermediul unui menhir "substitut al corpului", fie integrând în structura însăși a construcției un element esențial al mortului: scheletul, cenușa, "sufletul", în ambele cazuri, mortul "însuflețea" piatra, el sălășluia într-un corp, mineral, deci imperisabil. Prin urmare, menhirul sau mormântul megalitic constituia un rezervor inepuizabil de vitalitate și putere. Grație proiecției lor în structurile pietrelor funerare, morții deveneau stăpâni ai fertilității și ai prosperității, în limbajul mitului indonezian, ei
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
mult caracterul malefic al zeului. Rudra locuiește în păduri și jungle; el e numit "Domnul fiarelor sălbatice" (Sat. Br., XII, 7,3,20) și îi ocrotește pe cei ce stau departe de societatea ariană, în timp ce zeii locuiesc la răsărit, Rudra sălășluiește la nord (i. E. Himalaia). El e exclus de la sacrificiul soma și primește doar ofrande alimentare care sunt azvârlite pe pământ (hali) sau resturi de oblațiuni și ofrande sacrificiale vătămate (Sat. Br., 1,7,4,9). Epitetele se îngrămădesc: e numit
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
Urmând credința anticilor, E. Rohde considera că eroii "sunt strâns înrudiți, pe de o parte cu zeii chtonieni și pe de altă parte cu oamenii săvârșiți din viață, în fapt, ei nu sunt altceva decât spirite de oameni decedați, care sălășluiesc în interiorul pământului, care trăiesc acolo etern, aidoma zeilor, și care se apropie de aceștia prin putere"38. Ca și zeii, eroii erau cinstiți prin sacrificii, dar numele și procedeele acestor două categorii de rituri erau diferite. Dimpotrivă, în lucrarea sa
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
cine va aplica aceste remedii salutare? Clerul. Numai Clerul catolic este acela care va putea mai întîi să pregătească și, apoi, să obțină vindecarea plăgii descrise de noi. Clerului i-a fost încredințată exercitarea oricărei iubiri vrednice: pe buzele sale sălășluiește cuvîntul vieții, pus de Cristos pentru mîntuirea omenirii; Clerul este sarea, lumina, vindecătorul universal. Ce împiedică atunci ca acest leac să fie aplicat? Se naște astfel o altă plagă a Bisericii, care nu sîngerează mai puțin decît prima, și care
Cele cinci plăgi ale sfintei biserici by Antonio Rosmini [Corola-publishinghouse/Administrative/912_a_2420]
-
perpelit ca pe tăciuni, am zăcut, am plâns în hohote, m-am zbătut în brațele Mamei, care încerca să mă liniștească... În primul rând nu reușeam să înțeleg despre ce putea fi vorba. După atâtea zile și nopți în care sălășluisem în Paradis, dintr-odată, din senin, fără nici o cauză obiectivă, eram zvârlit în adâncurile Gheenei... Cine putea fi acel cineva care se afla la dânsul și pe care eu nu aveam dreptul de a-l cunoaște, de a-l vedea
Castele în Spania: cronică de familie: 1949–1959 by Petre Sirin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1370_a_2888]
-
posed e din darul Tău; ție, Doamne, ți le înapoiez; toate ale Tale sunt; dispune de ele după bunul Tău plac; dă-mi numai iubirea și harul Tău și mi-e de-ajuns.” 235. Al doilea punct. Să privesc cum Dumnezeu sălășluiește în creaturi: în stihii, dându-le ființă, în plante, dându-le să crească, în animale, dându-le să simtă, în oameni, dându-le pricepere, tot la fel în mine, dându-mi ființă, însuflețindu-mă, dându-mi simțire și pricepere, făcând
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2024_a_3349]
-
spre Adevăr, spre Spirit. Rămânând la tema Sinelui, îmi dau seama acum că obișnuim să vorbim despre Sine, despre Sinele nostru, la persoana a treia. La fel și despre Dumnezeu. Când, de fapt, Sinele - al nostru! - adică Dumnezeu, în noi sălășluiește! Cred că există această tendință de impersonalizare a Sinelui, a Dumnezeirii, tocmai pentru a I se recunoaște generalitatea, complexitatea. (Prelegere susținută la ședința publică din data de 1Mai 2004). SĂVÂRȘIND NESĂVÂRȘIND ÎN SAHAJA YOGA Pentru mine Sahaja Yoga a fost
Nevăzutele cărări by FLORIN MEȘCA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91862_a_93220]
-
Răspuns ipotetic: Spiritul = constanta vieții → Conștiința Universală! Mi-a făcut plăcere să scot în evidență relațiile de mai sus. Urmare a concluziei subliniate se naște, în mod firesc, și curiozitatea (omenească, nu credeți?) de a afla prin ce ființe a sălășluit Spiritul meu de-a lungul ascensiunii umane, ce transformări a cunoscut? A evoluat sau, din contră, mă găsesc într-o ultimă clemență a Creatorului, înainte de a deveni un oarece... nevertebrat!? Cunoașterea aceasta ar da satisfacție ego-ului, în speranța disperată de
Nevăzutele cărări by FLORIN MEȘCA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91862_a_93220]
-
Fecale De multe zile sufăr de constipație. Aia mi-a dat niște ierburi care mi-au provocat o adevărată explozie de materie fecală. Totul în jurul meu a fost împroșcat cu murdărie. Era un miros groaznic; același, poate, cu cel care sălășluiește în infern. Am vomitat. Aia a făcut curățenie fără să spună nici un cuvânt. Umilința mea a fost imensă: nu mai ajunsesem niciodată la o astfel de degradare. Și totuși n-am putut să reacționez altfel. Sunt cu mult mai slab
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
foarte ciudat să citești un dialog filozofic într-o colibă prizărită de pe o insulă necunoscută. N-aș fi crezut niciodată c-o să mă ocup cu o lectură subtilă ca asta în acest loc atât de rustic, cu această seninătate care sălășluiește acum în cugetul meu și alături de o femeie getă ce reușește să interpreteze savant fiecare nuanță a lui Platon. Inalterabilitate În realitate, mă schimb doar în aparență. Totul e înșelător. Trebuie să izbutesc să ating înaltele profunzimi în care se
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
în legea lor. Singurul lucru care-i interesează cu adevărat e să-și păstreze locurile pe care le-au primit moștenire de la strămoși.” În felul acesta, am înfiripat o discuție despre război. După ea, romanii suferă de horror vacui, ce sălășluiește înlăuntrul lor. Pofta lor de a cuceri lumea își are originea tocmai în nevoia de a umple acel gol. „Nimic altceva decât o spaimă, vreți să fugiți de voi înșivă. Chiar și la tine găsesc simptomele aceluiași rău.” Geții, în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
neîncredere ai avea în ea, oricâtă siguranță ai avea în privința viitorului, întotdeauna există gelozia. Așa se întâmpla și cu Valentin. Simțea nevoia de a o izola de lume, de a-și găsi siguranța aceea în ființa în care voia să sălășluiască în sufletul ei doar el, pe deplin. Dar oricât ar fi un bărbat de caustic nu putem să ne ascundem nevinovate. În viața lor, dragostea începea să se degradeze încetul cu încetul, iar viitorul se preconiza cu nori. Lumea își
Ultima zvâcnire by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91717_a_93177]
-
gândesc e un fel de model plin de virtute, prin câte au trecut aceste ființe!” Vasilica își crescuse cei doi copii singură după ce se despărțise de soțul ei care fusese un alcoolist. „N-o să încerc niciodată să alung demonii ce sălășluiesc în cineva. Din cea mai fragedă pruncie am învățat să nu mă bag în problemele altora, vreau doar să-i ascult părerea și să o păstrez pentru mine”, mai gândi Carlina. Lucrurile se schimbaseră mult, fiecare își țese povestea lui
Ultima zvâcnire by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91717_a_93177]