1,948 matches
-
de dedesubt. Am privit în jos. Cât era de adânc, cât de abrupți și netezi erau pereții! De bună seamă, nici o forță pământeană nu m-ar fi putut smulge din groapa asta! {i totuși am fost smuls, eram viu, în timp ce sărmanul înotător de vacanță, Titus, era mort. M-am cățărat peste stânci până la turn, și am coborât treptele. Marea lunecoasă se umfla și se dezumfla, dar nu cu violență; valurile erau ponderate și balustrada de fier atingea apa. Am simțit că
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
în special de personalitatea lui Karl Marx și de Comuna din Paris. Este inclus și un text al Clarei Zetkin, Lenin despre artă și cultură. Literatura, săracă și orientată tendențios, respectă strict spiritul esteticii marxiste. O poezie de acest gen, Sărman miner!, semnează I. Popescu-Puțuri, iar „Cronica artistică” se ocupă de Teatrul proletar. „Lupta de clasă” rămâne un subiect frecvent. V.T.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286575_a_287904]
-
vremea toamnei..!”, murmură careva mai mult șoptit. După o vreme, tot el continuă cu o tristețe care-i sfâșie sufletul. Cocoarele, în toamna asta, oare, nu s-au mai călătorit ?!.. întreaga-i ființă prefacându-i-se ca într-un strigăt de durere.. Sărmanele păsări, ale cerului, unde s-or fi adăpostit..?!”, abia șopti.. Pe cer, deasupra, găgăitul ascuțit se apropia tot mai mult. Toți căutau, cu ochii mijiți pe cer, stolul. Țipătul gâștelor se apropia tot mai mult până ce li se păru că
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
n-am pus geană pe geană, venindu-mi mereu în minte, ca o placă de patefon spartă... „La Iași s a rupt frontul... rușii înaintează!”.. „În toamna asta, cocorii nu s-au mai călătorit..!” .. ”rușii au rupt frontul la Iași..!”.. „sărmanele păsări... unde s-or fi adăpostit?!” Capitolul III ARMISTIȚIUL 1944...23 august. Era într-o miercuri... Ziarele vuiau de știri senzaționale... „..Mareșalul I. Antonescu a fost arestat... S-a constituit un nou guvern Sănătescu de largă colaborare...” Seara la ora
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
și camarazii, se descoperiră și se închinară încă o dată pentru sufletul lui bun. După câțiva pași privi pentru cea din urma dată, spre mormântul „Filologului” primul luptător din munții Neamțului căzut în luptele cu securitatea comunistă , murmurând cu glasul sugrumat... „Sărman prieten.. dormi în pace !”. Ceva murise și în el, murise odată cu camaradul și prietenul său. La fiecare adiere de vânt, brazii, în toată măreția și înălțimea lor... vâjâind, parcă ar fi șoptit povestea „Filologului”... povestea lor... Începu retragerea spre creasta
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
Cârțu și Sofronie, dintr-un salt, îi trase pe amândoi din bătaia armelor. Milițienii cu câini apăreau de după creastă în valuri. Baltă, fără grabă, îi luă în brațe, pe rând, și-i strânse la piept îndelung, sărutându-i pe frunte... „Sărmani prieteni... dormiți în pace !.. V-ați făcut datoria..!”. Obrazul îi era scăldat de lacrimi. Se ridică și se mai uită o dată la fostul seminarist, murmurând... „De-ar fi Moldova’n deal la cruce... „Părinte” ! De-ar fi..!”, și trecu într-
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
Este adevărat că după ce s-a făcut strigarea (înștiințarea publică) nu s-a mai găsit nici pâine, nici vin, nici alte lucruri necesare cu noua monedă franceză. Zarafii nu mai vroiau să mai schimbe nici dinari, nici oboli. Și oamenii sărmani nu mai aveau decât acea monedă care nu mai valora nimic. Văzând că pierderea lor este mare, unii își blestemau soarta în public și în secret, zicând ce voiau despre guvernanți. Mulți și aruncau monedele în Sena pe deasupra prăvăliilor zarafilor
Feţele monedei: o dezbatere despre universalitatea banului by Dorel Dumitru Chiriţescu [Corola-publishinghouse/Administrative/1442_a_2684]
-
momentele de extraordinară liniște interioară, de armonie cu natura lucrurilor înconjurătoare, tot ceea ce am simțit stând în preajma surorii mele, Silvia...! Vizavi de casa în care locuiam noi, într-o locuință la fel ca a noastră, își găsise adăpost o femeie sărmană care avea un singur copil: o fetiță pe nume Lili. După ce pleca Silvia la școală, dimineața, mergeam și mă jucam cu Lili într-un hambar părăsit în interiorul căruia ne improvizaserăm o colibă. Și mama și bapțea știau unde sunt și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1481_a_2779]
-
ridicat bățul deasupra capului și l-a repezit cu toată forța în capul câinelui. Din reflex, într-o fracțiune de secundă, Haiduc s-a tras înapoi, lanțul a dezechilibrat-o pe bunica, iar lovitura năprasnică a transformat în așchii botul sărmanului câine din care țâșnise un val de sânge cu spumă în același timp cu un urlet înfiorător. Câinele făcea eforturi disperate și neputincioase pentru a scăpa. Chiar în starea în care se afla, năucit și cu botul complet sfărâmat, încă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1481_a_2779]
-
a avut măreția, grandoarea, fastul și amploarea ritualurilor funebre prilejuite de trecerea la cele veșnice a vreunei celebrități din aristocrația creștină. Dar au fost îndeplinite două cerințe fundamentale: înhumarea și prohodul lapidar și sinistru al bunicii. Odihnește-te în pace, sărmane Haiduc! Opto sit tibi terra levis Doresc să-ți fie țărâna ușoară. În cea ce mă privește: "Plâng pe zarea dorului Cu lacrima norului Mi-au secat pleoapele Și-n inimă apele." (L. Blaga) Și-a luat unealta ucigașă, apoi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1481_a_2779]
-
inaniție, rosteau această propoziție cu ultimele lor puteri, în speranța că li se va da un răspuns: "Vin americanii???". Unii transformaseră sintagma în imn religios, psalmodiind-o ca pe o ectenie, un psalm ori o litanie: "Doam-ne mi-lu-ie-eș-te! Vin a-me-ri-ca-a-nii!" Sărmanii oameni! Aproape înnebuniseră. Erau loviți de un "delirium tremens" de o intensitate inimaginabilă. Pentru nemțeni, venirea americanilor era comparabilă cu înfrigurarea cu care evreii îl așteptaseră, cândva, pe Mesia, pe Unsul Domnului Dacă binefăcătorii de peste Ocean și-ar fi făcut
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1481_a_2779]
-
bântuiau ființele noastre fragile și exponențiale sub forma unei întrebări de structură binară, ce cădea fulgerător și mortal la extremitatea șinelor de cale ferată, asemenea unei ghilotine androide, hotărâtă să scurteze, fără discernământ, capetele tuturor: "De ce? De ce? De ce?..." Două familii sărmane, umile și nefericite își trăiau frica și disperarea în semiîntunericul unui bou-vagon păzit de militari înarmați cu pistoale-mitralieră, mergând spre împlinirea unui destin necunoscut și implacabil. Dacoromânii și macedoromânii de sub acoperișul acestui sinistru ghetou ambulant și-au întâlnit comuniunea și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1481_a_2779]
-
aici, pe pământ. Omul, cu talentul său actoricesc și cu ipocrizia infinită de care dă dovadă, interpretează impecabil cele două personaje născocite de imaginația sa eruptivă și bolnavă: Îngerul și Demonul. În realitate, aceasta este o poveste credibilă numai pentru sărmanii copii, care manifestă vizibile disfuncționalități, în partea superioară a corpului. "Nu există viață de apoi, nu există un țel către care tinde viața asta, o judecată sau un tribunal apocaliptic" ("Plânsul lui Nietzsche", Irvin D. Yalom). Câtă dreptate are poetul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1481_a_2779]
-
romanul său autobiografic Copilăria unui netrebnic ; o lume populată de „croitori, ciubotari sau ciurari, sacagii, cotigari sau chiar cațapi” <endnote id=" (197, p. 21)"/>. Același tip de oameni (croitori, cizmari, stoleri, fierari, tinichigii, harabagii, hamali, lăutari etc.) locuiesc Într-un sărman târg din Basarabia (Holești), descris pe la 1909 de Șalom Alehem <endnote id="(744)"/>. În România anului 1900, 70% dintre tinichigii, 50% dintre tapițeri, 45,8% dintre croitori, 16,6% dintre cizmari ș.a.m.d. erau evrei <endnote id=" (488, p.
Imaginea evreului În cultura română. Studiu de imagologie În context est-central-european by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/835_a_1546]
-
eroul Războiului de Independență Mauriciu Brociner. Orice evreu umil dintr-un stetl moldovenesc visa să devină un erou militar, cu o decorație În piept. Anume pe acest calapod și-a construit Liviu Rebreanu personajul din nuvela Ițic Ștrul, dezertor (1920). Sărmanul hangiu din Fălticeni (nordul Moldovei) s-a transformat dintr-un om care „trăia cu frica-n spate”, poreclit „iepurele”, Într-un soldat „Îmboldit de o Îndrăzneală sălbatică”. „Își Închipuia deseori cum o să se minuneze toată mahalaua [evreiască] când Îl va
Imaginea evreului În cultura română. Studiu de imagologie În context est-central-european by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/835_a_1546]
-
permitea și evreilor săraci să Învețe o meserie În școlile profesionale, Caragiale adoptă ironic tonul șovin al presei liberale de opoziție : „Ieri s-a jertfit poftelor străine interesele române, sălbăticiei străine corpul României, antro pofagiei judaice carnea și sângele Națiunii ! Sărmană Românie !” <endnote id="(336, II, p. 368)"/>. De o atitudine insolită a dat dovadă Nae Ionescu, În prefața romanului De două mii de ani..., publicat În 1934 de Mihail Sebastian. Filozoful recunoaște că povestea cu „omorul ritual” practicat de evrei este
Imaginea evreului În cultura română. Studiu de imagologie În context est-central-european by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/835_a_1546]
-
Voastre Ilustrisime și Reverendisime și în același timp să vă aduc la cunoștință că pe 18 ianuarie a trecut la cele veșnice Pr. Reverend M.ș Giuvenale Falco da Cunio, de pioasă amintire, care se afla în pastorația acestor suflete sărmane din Câmpu[lung]. Pierderea acestui Părinte a provocat o mare durere nu doar catolicilor noștri, ci și valahilor; toți îl plângeau, și au venit la înmormântarea sa mai mult de 30 de preoți valahi, făcându-se iubit de toți.... Chiar
Misiunea Fraţilor Minori Conventuali în Moldova şi Valahia din prima perioadă, 1623-1650 by Bonaventura Morariu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100996_a_102288]
-
foarte vrednic, pentru că a slujit mult timp și cu aprecierea multora și are o doctrină suficientă; iar Sf. Congregație să ne facă cinstea ca doctoratul său să treacă prin mâinile noastre, pentru ca acest popor să vadă ceremonia și această demnitate. Sărmanul Arhiepiscop, îmbolnăvit și mai mult decât atât, amărât de comportamentul cooperatorului său de încredere, a trecut la cele veșnice în reședința sa din Bacău pe 14 februarie 1650. II Informații istorice despre conventul franciscan din Târgoviște, Valahia (cca. 1580-1655) În
Misiunea Fraţilor Minori Conventuali în Moldova şi Valahia din prima perioadă, 1623-1650 by Bonaventura Morariu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100996_a_102288]
-
În relația trimisă din Silistra în 1582 Episcopului Cedolini la Pera, Pr. Arsengo nota cum, cu ușurință, cu ajutorul domnitorului și al Domina cattolica, Pr. Celestino ar fi putut să-l îndepărteze pe pastorul luteran și să-i reîntoarcă pe catolicii sărmani la adevărata lor credință, și că în acel scop l-a trimis la Târgoviște, sperând să ajungă și el după Paște. Pr. Celestino, bun cunoscător al limbii valahe, fiind deja de trei ani prin acele locuri era foarte bine primit
Misiunea Fraţilor Minori Conventuali în Moldova şi Valahia din prima perioadă, 1623-1650 by Bonaventura Morariu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100996_a_102288]
-
mică și neîncăpătoare, așa că oamenii se află prosternați în fața ei, în grădină. Prosternați în desăvîrșită nemișcare. În caftane lungi, mai ales albastre, albastre ca cerul sau ca Samarkandul însuși, legănîndu-și bărbile albe, sure sau negre, sub turbane bogate sau tiubiteici sărmane, masa de trupuri pare un talaz încremenit. La intervale de timp stabilite de legi necunoscute nouă, talazul începe să unduiască, brațele se înalță spre cer și capetele se ridică într-un strigăt mut, pentru a se reîntoarce apoi la nemișcarea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1495_a_2793]
-
amintit de sugestia lui Alberto: „Brățara, altfel nu ești cine crezi că ești“. MÎinile Chichinei au dispărut În peștera Închipuită de mîinile mele. „Chichina, brățara... Pot s-o iau cu mine, să mă Îndrume și să-mi amintească de tine?“ Sărmana fată! Știu că aurul nu contează, indiferent de ce spun unii; degetele ei ținînd brățara nu făceau decît să cîntărească iubirea care mă făcuse să i-o cer. Asta, cel puțin, cred eu, cu toată sinceritatea. Alberto spune (cu o oarecare
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1962_a_3287]
-
știam măcar unde să-i găsim. După-amiaza, eu și Alberto ne vedeam fiecare de treburile lui: el mergea să-i caute pe doctori, iar eu mă duceam să consult o biată femeie În vîrstă suferind de astm, clientă a Giocondei. Sărmana ființă se găsea Într-o stare de tot plînsul, respirînd mirosul acru și stătut de transpirație și de picioare nespălate care Îi umplea Încăperea, amestecat cu praful făcut de două fotolii, singurele obiecte de lux din casa ei. Pe lîngă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1962_a_3287]
-
un cățel care Își făcuse nevoile pe covorul din hol și acum rodea piciorul scaunului. CÎinele probabil că ne urmărise, atras de aspectul nostru de vagabonzi, iar portarul și-a Închipuit că e un accesoriu al ținutei noastre excentrice. Oricum, sărmanul animal, privat de legătura cu noi, a primit un mare șut În fund și a fost aruncat afară chelălăind. Era, totuși, Încurajator să știm că binele unei ființe depindea de protecția noastră. Ne hotărîserăm deja că, dacă am călători pe
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1962_a_3287]
-
Tarantoaca aia și prostovanca aia, Însă de astă dată taberele erau altfel Împărțite. Năsoasa și Tarantoaca erau trup și suflet Împotriva Motănicăi ca s-o Împiedice să și-l bage pe bărbatu-său În locul de veci al familiei, În timp ce mama, sărmana madam Golan, iarăși Își asumase cu de la sine putere misiunea de a le Împăca, fiindcă oricum rămâneau trei locuri libere, așa că n-ar fi o mare nenorocire dacă și bietu’ Voicu, și el tot de-al nostru a fost, la
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
ce-ar fi fost dacă l-aș fi lăsat În tren? N-aș mai avea mult până să mă căiesc pentru ce am făcut. Ar fi trebuit să-l ascult pe Andrei, dar și cu Laur, și fără Laur, oh, sărmanele mele oase bătrâne, parcă l-aș duce În spinare. Să mă-ntind nițel, oh... Steluța Își lăsă brotacul adormit și se Întinse și ea, cu capul Între picioarele mele. Zi și noapte trag din greu, sărmanele mele oase, iar Între
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]