2,847 matches
-
copilăria lui Moise, care ar fi fost supus, copil fiind, unei probe de foc pentru a-i demonstra puterea supranaturala. Pruncul Moise trece nevătămat peste această probă cu jăratic. Reprezentarea are în comun cu piesa de altar din Castelfranco aranjamentul scenic al personajelor și rolul important pe care-l joacă peisajul în ansamblul compozițional. În anul 1507, lui Giorgione i se comandă o pictură pentru sală "consiliului celor Zece" din Palatul Dogilor, operă care, din păcate, nu s-a păstrat. O
Giorgione () [Corola-website/Science/307327_a_308656]
-
Ion Iliescu i-a conferit artistei Teodora Mareș la 7 februarie 2004 Ordinul Meritul Cultural în grad de Cavaler, Categoria D - "Arta Spectacolului", "„în semn de apreciere a întregii activități și pentru dăruirea și talentul interpretativ pus în slujba artei scenice și a spectacolului”".
Teodora Mareș () [Corola-website/Science/308796_a_310125]
-
una dintre limbile oficiale ale EBU (engleză, franceză), iar prezentatorul va repeta scorurile în cealaltă limbă. Exclamația „"douze points"” („douăsprezece puncte” în franceză) este frecvent asociată Concursului Muzical Eurovision. În perioada 1957-1962, țările participante erau apelate în ordinea inversă interpretărilor scenice, iar în perioada 1963-2003, în ordinea interpretărilor scenice. În 2004, s-a folosit ordinea alfabetică a codurilor țărilor după standardul ISO 3166-1 alpha-2. În 2005, au fost apelate întâi țările necalificate din semifinală, în ordinea interpretării, urmate de țările finaliste
Concursul Muzical Eurovision () [Corola-website/Science/299763_a_301092]
-
iar prezentatorul va repeta scorurile în cealaltă limbă. Exclamația „"douze points"” („douăsprezece puncte” în franceză) este frecvent asociată Concursului Muzical Eurovision. În perioada 1957-1962, țările participante erau apelate în ordinea inversă interpretărilor scenice, iar în perioada 1963-2003, în ordinea interpretărilor scenice. În 2004, s-a folosit ordinea alfabetică a codurilor țărilor după standardul ISO 3166-1 alpha-2. În 2005, au fost apelate întâi țările necalificate din semifinală, în ordinea interpretării, urmate de țările finaliste, în ordinea interpretării în finală. Între 2006 și
Concursul Muzical Eurovision () [Corola-website/Science/299763_a_301092]
-
titulaturi, cea reală fiind folosită prea rar. De asemenea, trebuie reținut faptul că muzica rock se reprezenta pe două „scene”: cea oficială (la televiziune, în studioul de înregistrare, în orice cadru formal, unde apărea un număr mare de restricții - mișcare scenică limitată, ascunderea pletelor cu agrafe sau chiar tunderea forțată, evitarea unei costumații extravagante -, cărora se adăugau nu arareori pretenții absurde) și cea "underground" (în cluburi și localuri, la concerte, în cadru intim, unde politica oficială era abandonată, ba chiar ironizată
Muzică rock românească () [Corola-website/Science/313108_a_314437]
-
prezentarea unor conflicte etice din cadrul colectivelor pionierești, rezolvate prin forța de influențare a acestora. Existența unei formații de teatru într-o școală reprezintă un câștig mare pentru copiii intepreți, cărora li se oferă posibilități variate, în cadrul complexului proces de transpunere scenică a unui rol, de dezvoltare multilaterală a personalității. Implicații educative multiple determină și existența unei formații de păpușari, dacă ne gândim că întreaga unitate, prin detașamente și cercuri aplicative, poate participa la punerea în scenă a unui spectacol de păpuși
„Mulțumim pentru copilăria noastră fericită”: Spectacolul cu copii în România anilor 1980 () [Corola-website/Science/295691_a_297020]
-
două frize laterale, cu desen de asemenea popular, formate din copii îmbrăcați pionieri care țineau deasupra capetelor flori mari (butaforie) în culori luminoase. Efectul artistic insolit al acestui moment de spectacol a fost deosebit, dacă avem în vedere întregul ansamblu scenic, armonia de culori a acestuia - copii pionieri pe practicabile laterale, copii în costume populare pe practicabilele din fundal, elementele de scenografie etc.”[16] Motivul muncii și al construcției avea rolul de a evoca viitorul comunist dar și „actualitatea înfloritoare”. La
„Mulțumim pentru copilăria noastră fericită”: Spectacolul cu copii în România anilor 1980 () [Corola-website/Science/295691_a_297020]
-
desenată. La interferența dintre arte plastice și arte vizuale, au apărut mai nou designul și artele grafice. La acestea se adaugă noi forme de expresie artistică precum: moda și gastronomia și noi modalități de expresie ca: video, arta digitală, artele scenice, publicitatea, animația, televiziunea și jocurile video. Pentru a putea realiza o examinare obiectivă a formelor artistice care aparțin diferitelor epoci, istoria artei este un domeniu multidisciplinar, realizând o clasificare a culturilor, periodizarea acestora și stabilirea particularităților creațiilor artistice și a
Istoria artei () [Corola-website/Science/297389_a_298718]
-
mondial de concerte împreună cu tenorul Giuseppe di Stefano, care se termină în 1974 la Sapporo în Japonia. Este ultima sa apariție în public. Maria Callas nu mai este decât umbră aceleia care făcea să delireze publicul, nu mai are simțul scenic, nu mai caracterizează personajele, vocea să care încântă cu timbrul, extensiunea vocală, culoarea și vitalitatea plină de vibrație nu mai este decât o palida amintire a performanțelor din trecut. Se retrage la Paris, trăiește în singurătate aproape uitată de lume
Maria Callas () [Corola-website/Science/298383_a_299712]
-
un repertoriu variat reunind lucrări simfonice, opere, dar și balet, format alături de prestigioase orchestre de pretutindeni, caracterizează în doar câteva cuvinte evoluția dirijorului român . Muzicianul și-a început pregătirea în România (Liceul de Muzică “George Enescu” din București), debutul său scenic desfășurându-se la doar 13 ani, ca solist alături de Orchestra Națională Radio, chiar sub bagheta tatălui său, celebrul dirijor român Iosif Conta. Premiile obținute în cadrul numeroaselor competiții de pian din Europa la care a participat i-au pregătit drumul către
Vladimir Vlad Conta () [Corola-website/Science/330311_a_331640]
-
(n. 30 mai 1986, Orhei), cunoscut sub numele scenic Pasha Parfeni, este un cântăreț moldovean de muzică pop, fost membru al formației SunStroke Project. Datorită părinților, Pavel de mic copil a fost înconjurat de muzică. Mama a fost profesoară de pian la Școala de muzică din Orhei, tatăl - interpret
Pavel Parfeni () [Corola-website/Science/321641_a_322970]
-
coborâre în câmp, la firul ierbii, pregătind o cercetare mai amplă), capitolul respectiv oferă date interesante și, într-o oarecare măsură, revelatorii. Cea dintâi care-ți sare în ochi, aș zice, e cvasiunanimitatea interesului față de actorul viu, față de prezența lui scenică, fascinația pe care o exercită el, corporal, emoțional și intelectual, în ochii spectatorului tânăr, indiferent de categoria socială căreia îi aparține, sau de gradul său de experiență spectatorială. Paradoxal, chiar și subiecții grupurilor care declară că nu merg frecvent (sau
Atingerea umană - sau despre maturizarea teatrului de implicare socială () [Corola-website/Science/295631_a_296960]
-
analize suplimentare, dar că rezultatele nu se vor cunoaște decât peste câteva săptămâni. În necrologul său pentru Michael, BBC l-a descris ca un „superstar pop" și a scris, „binecuvântat cu un chip arătos și o voce frumoasă, prezența sa scenică l-a făcut un preferat al circuitelor de concerte live, pe măsură ce s-a maturizat, devenind dintr-un idol al adolescenților, o celebritate pe termen lung." În afară de partenerul său, Fadi Fawaz, este deplâns de tatăl său și cele două surori. În
George Michael () [Corola-website/Science/314336_a_315665]
-
proiectului în 2006. Conform sezonului 8, producătorii executivi curenți ar fi fost Rhimes, Beers, Gordon, Vernoff, Corn, Wilding și Heinberg. Rhimes este scenaristul cel mai prolific al seriei, promovând serialul prin interacționarea cu fanii pe Twitter. Alți membri ai personalului scenic sunt Vernoff, Wilding, Peter Nowalk, Stacy McKee, William Harper, Zoanne Clack, Tony Phelan, Joan Rater și Debora Cahn. Din sezonul 2 până la al 7-lea, scenariștii întrețineau un blog intitulat "Grey Matter", unde scenaristul unui episod discuta motivele din spatele scenariului
Anatomia lui Grey () [Corola-website/Science/313345_a_314674]
-
stări declanșate de toate aceste retrăiri. Un element de prim rang în peisajul coregrafic a fost relația tuturor personajelor cu obiectele din jur - mese și scaune - folosite nu ca elemente de decor, ci integrate în dans, ca partenere în jocul scenic. Interpretările au fost adecvate fiecărei stări, vocabularul fiind însă, pe alocuri, desuet. Lucrarea lui Tünde Baczó, Dar cu pianistul cine dansează?, a fost cea mai apropiată de linia dansului contemporan, deși titlul piesei nu a făcut-o pe autoare să
Dans la Odeon by Liana Tugearu () [Corola-journal/Journalistic/4101_a_5426]
-
pe lângă valoarea lor individuală, este o mărturie, implicită, a valorii învățământului coregrafic universitar din București și a profesorilor acestuia, iar inițiativa deschiderii programului DANS LA ODEON, o binevenită gură de oxigen pentru dansul contemporan, încă în mare suferință în ceea ce privește spațiul scenic, absolut necesar afirmării sale. În plus, locul este cât se poate de potrivit, căci Teatrul Odeon are un public familiarizat de ani buni cu dansul, datorită feluritelor genuri de spectacole concepute aici de Răzvan Mazilu. Și, văzând mulțimea de actori
Dans la Odeon by Liana Tugearu () [Corola-journal/Journalistic/4101_a_5426]
-
liberă, iar distracția și „asorteul“, din belșug. SIMONA POPOVICI „Tandrețe și abjecție“ l Premieră la Naționalul timișorean Cea de-a șaptea și ultima premieră a Teatrului Național Timișoara în actuala stagiune poartă semnătura regizorului Ioan Ieremia, care propune o versiune scenică personală după „Tandrețe și abjecție“ de Teodor Mazilu. „Vă invit să descoperiți că în această alterare mondială, în această mocirlă a abjecției, există nufărul tandreței“, spune directorul de scenă. Evenimentul teatral va avea loc marți, 10 iunie, de la ora 19
Agenda2003-23-03-13 () [Corola-journal/Journalistic/281093_a_282422]
-
culturale nu au avut obstacole ca să ajungă aici. Ce au făcut Kantor și Grotowski, diferit și complementar, a fost și pentru teatrul românesc o axă a creației libere, de mare profunzime și anvergură. Teatrul nu a mai fost doar act scenic, ci și laborator, metodă de investigație, de studiu, spațiu de a reevalua actorul, raportul său cu propriul eu, cu trupul său, cu background-ul subconștientului său, raportul cu propria experiență umană, cu amintirile, cu obsesiile, cu semnificația prezentului și a
Despre jovialitate by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/6141_a_7466]
-
Liana Tugearu Un fenomen larg desfășurat în ultimii zece ani îl constituie faptul că numeroși actori se manifestă în prezent nu numai prin mijloacele specifice care i-au format pentru arta lor scenică ci și prin mijloacele dansului, în sensul cel mai extins al înțelesului acestui mod de exprimare, adică prin mijloacele de expresie izvorâte dintr-un corp în mișcare, care-și ajunge sieși pentru a spune tot ceea ce are de spus. Exemplele
Una historia de tango by Liana Tugearu () [Corola-journal/Journalistic/6361_a_7686]
-
Ștefănescu, cu actorii Teatrului „Tony Bulandra" din Târgoviște, în Visele călătorilor de pe Titanic. Și exemplele alese sunt cele în care modalitățile de expresie nu s-au interferat cu teatrul, ci au fost exclusiv exprimare corpoală. O formă aparte de artă scenică se practică la Teatrul Masca. O formă care le pretinde actorilor acestui teatru să fie în egală măsură artiști dramatici, dar și dansatori, mimi, cântăreți și jongleuri sau acrobați la nevoie, deschiși deci spre cât mai multe modalități de afirmare
Una historia de tango by Liana Tugearu () [Corola-journal/Journalistic/6361_a_7686]
-
se practică la Teatrul Masca. O formă care le pretinde actorilor acestui teatru să fie în egală măsură artiști dramatici, dar și dansatori, mimi, cântăreți și jongleuri sau acrobați la nevoie, deschiși deci spre cât mai multe modalități de afirmare scenică. De-a lungul ultimilor ani, ei și-au pus în valoare capacitatea de expresie corporală, ghidați de coregraful Ioan Tugearu, într-o serie de piese dintre care amintim La români sau Cabaretul Națiunilor, iar nu de mult, în Ghetto Blaster
Una historia de tango by Liana Tugearu () [Corola-journal/Journalistic/6361_a_7686]
-
îi apropie și mai mult. De reținut mai este și modul cum pașii alunecă pe podea, în consonanță cu suportul muzical, cu sinuozități și opriri brusce. Și, deși tangoul poate părea doar un simplu dans de salon, în variantele sale scenice, pretinde partenerilor o mare concentrare interioară. Ca și în alte situații mai sus evocate, corpurile actorilor Teatrului Masca s-au lăsat remodelate de gândirea coregrafică a Ioanei Macarie, configurând un spectacol care a prins un contur expresiv prin mijloacele dansului
Una historia de tango by Liana Tugearu () [Corola-journal/Journalistic/6361_a_7686]
-
Craiova (1926), director al Teatrului Național din Cernăuți (1927-1929), regizor la Teatrul Maria Ventura (1929-1933), director al Teatrului „Muncă și Voie Bună” (1938-1944; din 1941 teatrul s-a numit „Muncă și Lumină”), profesor la Catedra de dramă, comedie și regie scenică a Conservatorului din București, director al Oficiului Național Cinematografic (1943). În 1936, împreună cu Dimitrie Gusti, ia parte la organizarea Muzeului Satului din București, iar în 1937 e comisar al Pavilionului României la Expoziția Internațională de la Paris. Colaborează cu articole, cronici
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288917_a_290246]
-
conturate, expresivitate și oralitate stilistică. Povestirile și scheciurile intitulate Cazuri și necazuri (1986) și Eu sar de pe fix (1995) par să fie transpunerea epică a scenetelor vesele interpretate în fața publicului de actorul U., văduvite însă de efectele umoristice specifice reprezentării scenice. Piesele lui de teatru, peste cincisprezece, au fost reprezentate, multe în propria viziune regizorală, la Chișinău și Bălți (Teatrul Luceafărul, Teatrul de Păpuși Licurici, Teatrul Satiricus ș.a.). Ca scenarist și regizor, U. a realizat filmul artistic Văleu, văleu, nu turna
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290387_a_291716]
-
însoțește cronica lui Șincai de un lung Preambul hronico-istoricesc și de o „mare” dramă „mitho-literară”, Monumentul Șincai-Klainian. Curioasa piesă, concepută ca o satiră a moravurilor contemporane și o apoteoză a lui Gheorghe Șincai și Samuil Micu, este doar o proiecție scenică a ideilor lor culturale: personajele sunt fie entuziaști militanți pentru cultura românească, fie zei care afirmă originea romană a neamului, vorbesc despre gazeta „Albina românească”, despre scriitorul Costache Stamati sau dau informații despre geografia Transilvaniei. Sunt luate în discuție problema
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287177_a_288506]