815 matches
-
etică (după caracterizarea unui discipol). Am analizat pe larg o astfel de situație și comportament în Cazul Constantin Noica. Cel puțin de două ori ne-a declarat că el stă de vorbă cu organele. Cu înțelesul (sau mai exact cu subînțelesul), că el ar avea voie, că în cazul său această licență (să i spunem) i se permite, că este vorba de o relație normală, firească etc. Departe de a o considera o dovadă de cinism și amoralism, interpretăm dimpotrivă o
POLITICĂ ŞI CULTURĂ by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/873_a_1589]
-
niciodată înfiptă adînc, pe de altă parte, avem de a face mai curînd cu o structură rizomică, pentru a evoca modelul epistemologic definit de Deleuze și Guattari. Orice element îl poate influența pe un altul și reciproc, fără să existe subînțelesuri ierarhice și fără ca această coexistență să sufoce specificitatea unuia sau altuia. Imaginea bibliotecii lui Marius Daniel Popescu ne apare ca o metaforă edificatoare în acest sens (sublini erile, ca și traducerea, ne aparțin): Îmi aranjez cărțile, biblioteca, e ca și cum m-
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]
-
nulă destinată industriei articolelor științifice). Totuși, în ciuda tuturor, realismul există încă. Într-adevăr, nu putem scăpa de realism proclamîndu-i pur și simplu disoluția. Motivul rezistenței sale nu este totuși faptul că el ar ține de un bun simț general împărtășit, "subînțeles", nici faptul că ar fi o teorie explicativă bine susținută, deși unele dintre asumpțiile sale pot fi folosite cu succes. Realismul constituie o parte a memoriei colective și a autodefinirii actorilor internaționali, a oamenilor de știință și politicienilor deopotrivă, care
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
latură selectabilă. Un astfel de scriitor are o soartă "plină de peripeții". Este un fel de a spune că artistul, fiind inefabil în esența lui, e multiplicat prin interpretare la infinit. Sunt artiști care se "conformează", urmărind deliberat mișcările mediului. Subînțelesul este că ei sunt inferiori, că n-au o facultate dominantă ("la qualité maitresse" a lui Taine), adică o personalitate, împrumutînd doar succesiv aspirațiile vremii. Cam în această categorie pare a pune Ibrăileanu pe Vlahuță și pe Gherea. Metoda corelativă
Istoria literaturii române (Compendiu) by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Science/295570_a_296899]
-
în taină, mascate de recepțiile de gală. Doctorul are o musculatură facială impenetrabilă, hotărârile lui sunt sugerate politicos și iritația nu e niciodată exteriorizată. Relațiile între el și Lenore sunt diplomatice. Toată existența familială e un joc de aluzii, de subînțelesuri, de audiențe și formalități, de mici gesturi semnificative. Elena, vrând să se despartă de Drăgănescu, nu găsește formula decentă spre a-i face intimația. Atunci pleacă sub un pretext firesc în Elveția, de unde începe cu soțul un duel subtil de
Istoria literaturii române (Compendiu) by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Science/295570_a_296899]
-
niciodat' La mine-acasă?!... Au fost străbunii-mi hoți de cai?... Au fost ciobani pribegi, Stăpâni, fără hârtii de stăpânire pe pământul țării-ntregi?... Cu Mâine, Aron Cotruș a început o variantă nouă a poeziei sale, scurtă, amenințătoare și profetică, cu subînțelesuri. E o poezie-mani-fest cu aere instigatoare, regretabil de oscilantă în țeluri. Plugarii sunt ridicați împotriva "mîrșavilor ciocoi", îndreptați împotriva orașului "de trântori și mișei", cu insinuații de acestea: Ioane, ia seama bine! țara aceasta se razimă pe tine. * Ioane, ești
Istoria literaturii române (Compendiu) by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Science/295570_a_296899]
-
stipulate în mod arbitrar, în timp ce implicaturile conversaționale pot fi "restabilite" printr-un proces de gândire"143. În strânsă legătură cu teoria lui Grice, Catherine Kerbrat-Orecchioni distinge între două tipuri de conținuturi explicite și implicite cele din urmă incluzând presupozițiile și subînțelesul. Pe lângă implicaturile conversaționale, subînțelesul acoperă și: aluziile, insinuările, tropii, conotațiile, actele de limbaj indirect ș.a. Aluzia definește: "enunțări care fac, în mod implicit, referire la unul sau mai multe fapte particulare cunoscute de către anumiți protagoniști ai schimbului verbal și numai
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
în timp ce implicaturile conversaționale pot fi "restabilite" printr-un proces de gândire"143. În strânsă legătură cu teoria lui Grice, Catherine Kerbrat-Orecchioni distinge între două tipuri de conținuturi explicite și implicite cele din urmă incluzând presupozițiile și subînțelesul. Pe lângă implicaturile conversaționale, subînțelesul acoperă și: aluziile, insinuările, tropii, conotațiile, actele de limbaj indirect ș.a. Aluzia definește: "enunțări care fac, în mod implicit, referire la unul sau mai multe fapte particulare cunoscute de către anumiți protagoniști ai schimbului verbal și numai de ei sau mai
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
de ei, fapt ce face să se stabilească între ei o anumită complicitate (pacifistă sau agresivă)"144. Insinuările au rolul de a descalifica interlocutorul sau un terț, dat fiind că locutorul face rareori insinuări la adresa propriei persoane. Caracteristic limbajului conotativ, subînțelesul recurge la o gamă variată de tropi, dintre care se disting metonimia, sinecdoca, metafora, litota, ironia și hiperbola. În general, actele discursive nu permit delimitări nete între denotativ și conotativ, dar în cazul informațiilor conotative, acestea sunt "mai degrabă sugerate
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
Ovidiu însuși, căruia i se neagă câteodată prea repede și gratuit asemenea intenții. De aceea, nu trebuie exclus faptul că și Ovidiu trebuie să se fi gândit la asemenea posibilități de revoltă a provinciilor periferice, când se adresa, cu anumite subînțelesuri aluzive unor personaje romane sau străine care erau la conducerea acestor regiuni, ca, de exemplu, Cotys sau Sextus Pompeius sau Paulus Fabius Maximus, cum se va vedea la momentul potrivit 226. Desigur, nu putem pretinde de la Ovidiu o mai mare
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
de rezistență a literaturii basarabene din anii ’60, este romanul parabolic Povestea cu cocoșul roșu. Scriere semifolclorică, apropiată de tehnica basmului, de o savoare aparte, în care autorul se dovedește un maestru al vorbei în pilde, cu variate și surprinzătoare subînțelesuri, un mânuitor iscusit al carnavalescului, cartea are drept miză apărarea valorilor etice perene. Epica se axează pe o antrenantă dispută în problema frumosului și a utilului, dusă de două personaje - Serafim Ponoară și Anghel Farfurel - aparent diferite, totuși asemănătoare, până la
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290443_a_291772]
-
și consolidată de comunism, dar nu și inventată integral de acest sistem. Statul este văzut la noi, încă din secolul trecut, ca o instituție semi-filantropică, semi-caritabilă, care întreține funcționari, sinecuriști, paraziți, la un nivel foarte redus, este adevărat, dar cu subînțelesul, declarat sau nu, că în rest lumea se descurcă. Dacă nu curge, pică... Statul deci... dă. Aceasta este vocația și misiunea sa esențială. Concepția statului patron, generos, protector și paternalist este bine consolidată. El trebuie să dea și această psihologie
Pentru Europa: integrarea României: aspecte ideologice şi culturale by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/872_a_1583]
-
anume imediat după instaurarea guvernului Groza, când Luca l-a acuzat pe Dej de lipsă de punctualitate, iar acesta din urmă a ripostat învinovățindu-l de neglijarea activității organizatorice a partidului (Ciuceanu, Lungu: 2003, 341-342). Condamnând "risipitorii", Dej avertiza cu subînțeles: "Trebuie să afle clasa muncitoare, poporul, indiferent cine ar fi, că nu și-a făcut datoria, scos din muncă și din funcție (sic!)". Peste aproximativ o lună, vinovăția lui Luca a început să fie proclamată tot mai direct. În termeni
by EMANUEL COPILAŞ [Corola-publishinghouse/Science/945_a_2453]
-
țări socialiste" (Betea: 2009a, 251). Nici în primăvara anului următor liderul sovietic nu va da curs invitației de a face o vizită oficială în RSR, propunând în schimb ca o delegație română să se deplaseze până la Moscova (Betea: 2009a, 252-253). Subînțelesul locației posibilei întâlniri era conștientizat de ambele părți: dacă Brejnev ar fi venit la București, ar fi legitimat pretențiile de independență ale României; invers, dacă Ceaușescu s-ar fi deplasat la Moscova, și-ar fi compromis imaginea disidentă de pe urma căreia
by EMANUEL COPILAŞ [Corola-publishinghouse/Science/945_a_2453]
-
Papu a putut cu dreptate scrie despre Năpasta că "alături de teatrul lui Tolstoi și al lui Strindberg, această dramă a lui Caragiale se numără printre primele din ceea ce avea să fie creația scenică de avangardă. Fixarea intensă a demoniei interioare, subînțelesurile abisale din om se află cu anticipație în Năpasta. În tot cazul, pe la 1890, nici teatrul francez, cu toată noutatea lui Maeterlinck și a lui Claudel, nici cel englez, cu toată vâlva lui Bernard Shaw, nu ajunseseră la acest stadiu
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
Republicii Moldova ca succesoare a statului medieval Moldova. În mod abuziv, autorul face trimitere la cercetători autentici ai problemei, încercând să inducă ideea folosirii și de către ei a termenilor moldoveni și Țara Moldovei, fără a preciza conținutul regional și nu etnic subînțeles. Așadar - conchide autorul - la 1359 se documentează existența Statului Moldovenesc - Țara Moldovei, fără a încadra corect locul acestui an în analiza procesului respectiv (obsesia pentru 1359 este mai mult politică decât științifică) și cu utilizarea repetată, obsesivă, a sintagmei stat
Basarabia în acte diplomatice1711-1947 by Ion AGRIGOROAIEI () [Corola-publishinghouse/Science/100958_a_102250]
-
spirituală pe axa care unește interioritatea trans individuală a omului cu transcendența, nemărginirea inimii profunde cu abisul divin. Punctele menționate mai sus nu sînt, desigur, interesante pentru modernitatea laică, nu sînt materie de dezbatere în spațiul public. Nu ele alcătuiesc subînțelesul societăților și al mentalității noastre. Dar omul credincios, angajat spiritual poate privi spectacolul modernității și principiile ei ca pe un text de interpretat, ale cărui date sînt de orientat, de întors către principiile ultime. Oare nu aceasta este însăși atitudinea
STILUL RELIGIEI ÎN MODERNITATEA TÎRZIE by ANCA MANOLESCU () [Corola-publishinghouse/Science/860_a_1739]
-
magnific teatru construit de alte mîini 213". La prima lectură, această declarație seamănă cu o insultă la adresa filozofiei Luminilor și ambiției sale de a guverna un univers în raport cu care nu are nici un fel de experiență practi-că. Însă ea ascunde alte subînțelesuri. Pe de-o parte, Herder afectează o stimă fără de margini față de toate popoarele și toate națiunile; el condamnă ierarhia stabilită între națiunile civilizate și cele înapoiate, denunțînd tirania europenilor care duc peste tot cu ei "violența și injustiția"214. Pe
by GUY HERMET [Corola-publishinghouse/Science/968_a_2476]
-
de câlți. Charlotte, cu o voce foarte calmă, le-a spus iepurelui și veveriței, care-i priveau pe intruși fără să-și scoată măștile: - Haideți alături, copii. O să aprindeți artificiile. Vorbise franțuzește. Cei doi agenți schimbară o privire plină de subînțelesuri. Fiodor a fost salvat de ceea ce, logic, ar fi trebuit să-l piardă: naționalitatea soției sale... Când, cu câțiva ani înainte, oamenii începuseră să dispară, familie după familie, casă după casă, se gândise numaidecât la asta. Charlotte purta în ea
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
mare: "Ironia nu e nicidecum brutală, pentru că ea afectează comedia încuviințării și a aprobării totale, descifrarea tâlcului ei cere o subțirime la cititor, căci prostul sau naivul cade în cursă, încrezându-se în sensul aparent și neobosindu-se să scruteze subînțelesurile"71. Scopul enunțului ironic este însă întotdeauna critic 72, susțin cercetătorii Penelope Brown și Stephen C. Levinson, pe urmele lui Paul Grice, din perspectiva analizei pragmatice. Deriziunea, tendința de a sancționa în această manieră, aparent preferabilă criticii fățișe, ușurința cu
by Loredana Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1088_a_2596]
-
rămînă o surpriză, nu-i așa, Becky? — Îhm... da, zic, dregîndu-mi glasul. În afara cazului În care dumneavoastră, domnule Braine, considerați că ar trebui să-l cunoaștem, din motive foarte Întemeiate și inevitabile, de ordin medical. Îl săgetez cu privirea, cu subînțeles, Însă mesajul meu nu ajunge la el. — CÎtuși de puțin, spune radios. Of. Mai trec vreo douăzeci de minute pînă părăsim cabinetul; trei minute mă examinează, iar În restul, el și Luke deapănă amintiri legate de nu știu ce meci de crichet
[Corola-publishinghouse/Science/2335_a_3660]
-
Heart of Darkness). Eroii lui D.H. Lawrence trăiesc într-un infern al impulsurilor pshice și fizice inexplicabile. Henry James aspiră la onestitatea ființei, mutând centrul de interes al romanului de la real la verbalizarea lui deficitară, transformând acțiunea (incidentele) în understatement (subînțeles, înțeles insuficient verbalizat). Ceea ce rezulta din mâna autorului modernist trebuia decodat, prelungit, explicitat: clarificarea era, de fapt, o completare a textului (bazat pe preverbal) cu un alt text (critic), în care criticul transpunea în verbal ceea ce romancierul încercase să ascundă
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
celorlalte state: distrugerea țării (bomba atomică). În anii lui de triumf imperialist, pictorul Kuroda trimite la închisoare un pictor cu vederi opuse lui. Acesta e incidentul cheie. Ishiguro ascunde trecutul eroului. Rememorările lui ascund vinovăția. În excelentă tradiție Jamesiană, detectăm subînțelesul abia la relectură, când dezbrăcăm stilul de suspans (incident) și ne concentrăm asupra sensului (analiza conștiinței, fluxul ei). Autorul Desperado a înțeles de la Modernism că eroul e în primul rând o inteligență. Esența revoltei moderniste era transformarea eroului picaresc în
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
Noutatea textului Desperado este, în mare parte, discreția, neutralitatea lui afectivă, libertatea de a simți pe care o lasă lecturii. Eroul Desperado vorbește, de obicei, direct cu lectorul. Fluxul conștiinței interpunea între personaj și lectură un edificiu de simboluri, coduri, subînțelesuri. Lectorul are liber acces la interioritatea eroului Desperado. E o interioritate ce se hrănește cu nimicuri prezente, nu una structurată pe cronologie. Eroul condamnat la prezent nu e tiranul intrigii (nu încheie trecutul cu un viitor de niciun fel); el
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
trecutul cu un viitor de niciun fel); el e, pur și simplu, substanța, realitatea ei. Romanul Desperado comunică o isterie a realului. Fluxul conștiinței avea cultul inteligenței, al explorării lucide a interiorității cu un pre-limbaj, cu uneltele pre-verbalului (asociații, simboluri, subînțelesuri). Autorul Desperado revine la romanul de suflet, dar nu se întoarce la tradiție: el combină sentimentul (substanța) și tehnica (mecanismul) într-o simultaneitate despre care Peter Ackroyd scria, "Mintea e suflet". Trecutul eroului Tradiția pre-modernistă producea texte în care prezentul
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]