1,240 matches
-
felului cum tratează traducerea, ca problemă de artă literară. Traducerile sunt "interpretul unui popor pe lângă altul, schimbul de idei și sentimente care face să circule viața și să reînnoiască sufletele...". Observația cu oarecare tentă de teoretizare, apare în prezentarea volumului Tălmăciri al lui Șt. O. Iosif. Aplicarea în practică își găsește locul în două traduceri comentate, Lirica lui Horațiu, datorată lui N. I. Herescu, și Satire de Juvenal, sub semnătura lui I. M. Marinescu. Dacă în comentarea Satirelor, Izabela Sadoveanu își întinde
Repere pentru literatură by Cornelia Ștefănescu () [Corola-journal/Journalistic/14433_a_15758]
-
măsură păstorul spiritual și savantul. Și cititorii români au putut face cunoștință, în ultimii ani, cu opera sa, grație editurii bucureștene Hasefer, care a tipărit în traducere cele două cărți închinate Cabalei și Schița unei etici religioase iudaice, adăugându-le tălmăcirea unui valoros volum de memorii, intitulat sugestiv Un tăciune smuls flăcărilor (care apăruse mai întâi în limba franceză, la Editura Stock, în 1989). Înainte de a fi ajuns la marea demnitate elvețiană, autorul acestor cărți a fost însă rabinul-șef al
Alexandru Șafran, marele rabin al Genevei - "Memoria este un act etic, și etic înseamnă acțiune, înseamnă viitor" by Ion Pop () [Corola-journal/Journalistic/16053_a_17378]
-
mai tradusă în lume, dar ale cărei traduceri sunt cele mai puțin corecte. De ce? Fiindcă limba ebraică este o limbă cu totul deosebită; e limba profeților... De pildă, în cuprinsul unui cuvânt ești în stare să găsești potențialități diferite de tălmăcire... Este geniul limbii ebraice; este geniul Bibliei... De aceea, îmi permit să spun - și am și scris în acest sens - cu multă umilință, fără să desconsider importanța, și chiar valoarea, marilor traduceri, - că nici o traducere a Bibliei din ebraică nu
Alexandru Șafran, marele rabin al Genevei - "Memoria este un act etic, și etic înseamnă acțiune, înseamnă viitor" by Ion Pop () [Corola-journal/Journalistic/16053_a_17378]
-
topica și literalitatea versurilor originale, uitând că trebuie să le dea o nouă viață în românește. La ce bună fidelitatea dacă nu se transformă în artă?(...) Și mai există o tristețe. Nimeni nu-i spune traducătorului adevărul.(...) Nu spun că tălmăcirile lui I. Constantin n-ar putea fi "înghițite" cu un oarecare efort. De ce să umblăm însă cu jumătăți de măsură? Se vor găsi câțiva care îl vor lăuda ca pentru un important act de cultură, apoi elogiul va consolida meritele
Despre jurnalul lui Victor Felea by Ilie Constantin () [Corola-journal/Journalistic/15860_a_17185]
-
urmează. Autorul își pune fără acuitate întrebări asupra creației, are unele proiecte etc., totul într-un stil evaziv și șters. Singurul lucru de reținut este, pe 10 februarie 1957, un paragraf asupra traducerilor de poezie. Pe un ton jenant apodictic, tălmăcirea lui Dan Botta din Villon, "cu toate că e fidelă textului francez", este nimicită: "Are ceva mort, ceva de cadavru" (p. 18). Gravă nu e neaderarea lui Victor Felea la acea versiune (ale cărei mari merite precum și unele scăderi sunt răbdător examinate
Despre jurnalul lui Victor Felea by Ilie Constantin () [Corola-journal/Journalistic/15860_a_17185]
-
mari merite precum și unele scăderi sunt răbdător examinate de Virgil Ierunca în cartea sa "Semnul mirării", Editura Humanitas, 1995), ci orientarea sa intelectuală. Aici apare întâia oară o teorie cel puțin discutabilă: " De aici rezultă, se pare, că într-o tălmăcire e mai important să redai tonul, fluxul liric, accentele specifice, utilizând acel minimum de elemente particulare poetului tradus care îl disting dintre alții; fără a merge până la respectarea cu strictețe a fiecărui vers. Dar nu e vorba aici să denaturezi
Despre jurnalul lui Victor Felea by Ilie Constantin () [Corola-journal/Journalistic/15860_a_17185]
-
et in Arcadia ego”, s-a potrivit mănușă pe piața festivalului pentru că, nu? și eu am fost în Paradis. În Paradisul unor tineri de vârste diferite care au trezit emoții și le- au făcut să vibreze în sufletele noastre prin tălmăciri personalizate, dar curate și de puternică rezonanță a muzicii unor mari compozitori din marea istorie. Pagina de Doina MOGA
Frumuse?ea ?nceputului by Doina MOGA [Corola-journal/Journalistic/84002_a_85327]
-
articulat cu insistență pe două zile, care dovedește asta fără umbră de dubiu: "9 februarie 1998. Vis ciudat: primisem de la scriitoarea și criticul R.T. o sticlă în formă de cizmă care s-a spart! Ceva mai târziu am primit și tălmăcirea acestui vis: în Svenska Dagbladet a apărut o cronică semnată de critic. Deși toți mă felicită, chiar și vecinii și doamna de la bancă, tălmăcirile unui critic te pun mereu pe gânduri. E drept că R.T. spune că Ťnimeni nu e
Frecvențe de emisie by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/7968_a_9293]
-
o sticlă în formă de cizmă care s-a spart! Ceva mai târziu am primit și tălmăcirea acestui vis: în Svenska Dagbladet a apărut o cronică semnată de critic. Deși toți mă felicită, chiar și vecinii și doamna de la bancă, tălmăcirile unui critic te pun mereu pe gânduri. E drept că R.T. spune că Ťnimeni nu e ca eať (ca mine). Birgitta (Trotzig) mă sună și-mi spune că R.T. vorbește prea mult de mine ca persoană privată. Adevărat. Dar poate
Frecvențe de emisie by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/7968_a_9293]
-
Constantin Țoiu Purtând titlul complet Discurs despre servitutea voluntară, sau Contr'Un, opusculul celebru al lui Etienne de la Boétie apărut mai demult la noi, tradus în harnica Editura Universal Dalsi (editor Maria Marian, în tălmăcirea excelentă a Lenei Stan și Laviniei Stan, amândouă semnând notele) nu a avut, după părerea noastră, comentariile potrivite unei culturi asemănătoare celei române, în fine descătușată în Decembrie '89. Se spune că, fără Montaigne, Etienne de la Boétie ar fi rămas
Servitutea voluntară by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/15156_a_16481]
-
cu cît Bogdan Ghiu, de pildă, pare a se fi specializat în idiomul foucauldian, iar pe lîngă el există, după știința mea, și alți filozofi tineri, la Cluj de exemplu, care ar putea concepe un efort organizat de deslușire și tălmăcire a lui Foucault. Cu doi sau trei ani în urmă, cînd am prezentat traducerea făcută la Humanitas, a unuia dintre cele mai valoroase texte foucauldiene, A supraveghea și a pedepsi, mă miram că ideile de-acolo nu inspiră nimănui la
Un fondator al poststructuralismului by Andreea Deciu () [Corola-journal/Journalistic/17288_a_18613]
-
ai lui Zaharia și, în vis, știu că visul e o răzbunare: sunt foarte tânără, plac, îl fac să sufere, îl lovesc în ce are mai scump. Nu am nevoie, la trezire, nici de Freud, nici de vreo cărțulie pentru tălmăcirea viselor: simple, transparente, fantasmagoriile subconștientului meu” (vol. I, p. 459). Nu e, desigur, capătul de linie al acestui roman erotic subreptice. Pasiunea pentru Stancu o va urmări și după moartea acestuia. Și nu trebuie luate în serios, ca „apostazii” cele
Chestiuni de conștiință by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/2574_a_3899]
-
pianist TÓTH LAJOS din Austria (câștigătorul Premiului pentru cea mai bună trupa la Concursul de anul trecut) cu MIHA KOREN - contrabass și BALOGH BALÁZS - baterie; de Duo-ul ALEX MÂN - ghitara, GABRIELA COSTĂ - vocal din București, duo specializat în măiestrite tălmăciri ale bossanovelor; de Trio-ul apreciatului pianist SEBASTIAN SPANACHE din Timișoara, cu CSABA SÁNTA - contrabass și RADU PIELOIU - baterie (recitalul lor fiind însoțit de lansarea albumului discografic 2014 „A Pasha’s Abstinence”); de tandemul de excepție reunindu-i pe pianistul
Tg. Mure? ? din nou ?n topul concursurilor studen?e?ti by Florian LUNGU [Corola-journal/Journalistic/83759_a_85084]
-
obsesii sonore, alt motiv - or, aur, dar și semnul înmulțirii - se regăsește în formule care invocă și nordul și înmulțirea cu șapte. et j'en passe. După ce a pătruns toate tainele, Șerban Foarță se scuză pentru „surplusul x-ilor în tălmăcire (anume opt, pe lângă șase câți numără originalul)", dar realizează turul de forță de a păstra toate rimele: „onix, lampadophore, Phénix, amphore, nulptyx, sonore, au Styx, s'honore, un or, décor, nixe, encor, se fixe, le septuof ', devin „onix, lampadofore, și
mal armé… ma larme est… m’allarmait… by Felicia Antip () [Corola-journal/Journalistic/6332_a_7657]
-
ținut, pe seama lor, o dublă contabilitate. Iată un comentariu anihilant asupra lui Doinaș, traducătorul: "Ștefan Aug. Doinaș continuă să publice în Familia (nr. 9) traduceri din poezia universală, însoțite de comentarii. De astă dată îl abordează pe Machado. Sincer vorbind, tălmăcirile mi se par chinuite. Ele se află exact la antipodul formulei lirice machadiene, care e atît de firească și de comunicativă. În traducerea lui Doinaș, poemele își pierd și farmecul și ținuta și se transformă în niște producții banale, fără
Jurnalul lui Victor Felea (II) by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/16781_a_18106]
-
care o abordează sub diferite aspecte. Reconstruirea podurilor (Épülö hidak) a apărut la Editura Pont din Budapesta în 2002 și, în același an, la Editura Pontfix din Sfântu Gheorghe, cu concursul Centrului Cultural al Republicii Ungare din București și în tălmăcirea d-nei Anamaria Pop, excelentă și productivă traducătoare din și în maghiară. Însemnările de față nu se vor însă o recenzie a cărții, ci mai curând relevarea câtorva opinii pe care ea mi le-a (re)suscitat. Scopurile declarate ale d-
Un test de neocolit by Radu Ciobanu () [Corola-journal/Journalistic/13335_a_14660]
-
în 12 octombrie, ora 19, spectacolul cu drama „Romeo și Julieta” de W. Shakespeare. În 13 octombrie, actorii Teatrului Național Cluj vor juca piesa „Exact în același timp”. Comedia shakes-peareiană „A douăsprezecea noapte” va prinde viață în 14 octombrie în tălmăcirea trupei Teatrului de Comedie București. În 15 octombrie, actorii din Chișinău vor susține spectacolul „Un lucru caraghios s-a-ntâmplat în drum spre Forumul Roman”. Varianta scenică a cunoscutei piese „Amadeus” va fi oferită de Teatrul Municipal „Sică Alexandrescu” din
Agenda2003-40-03-16 () [Corola-journal/Journalistic/281541_a_282870]
-
și sonoră, La „Zoo” duce boreala auroră. Am crezut că mai stă omătul nepăsător, Cristelnița pentru săraci, un bun ajutor, Săniile cu goană, necrezut de mare, Și clinchet de clopoței, pierdut în uitare. Ce ar fi de spus despre nesigura tălmăcire care, probabil, a și pus în gardă redactorul revistei?... În primul rând, poemul original nu are titlu, ci doar trei asteriscuri. El este dedicat lui M. (ihail) Lozinski, ceea ce în traducere lipsește. Textul nu e din două catrene, ci e
Necunoaștere și iresponsabilitate (Despre unele „traduceri“) by Leo Butnaru () [Corola-journal/Journalistic/3518_a_4843]
-
le analizase destul de dur într-o revistă literară. Eu am citit și traducerea (o carte apărută la o editură prodigioasă) și referințele categoric negative care, din păcate, erau îndreptăț ite. Pentru că, din câte se înțelegea, traducătoarea purcesese prea lejereuforic la tălmăcirea Ahmatovei, neechipată-dotată corespunzător. Crezând că ar cunoaște bine limba rusă, dânsa nu a mai deschis dicționare, gafând la transpunere de sensuri, dar și sub aspect stilistic. Elementar, tradusese elvețian!, când de fapt la Ahmatova nu e vorba decât de un
Necunoaștere și iresponsabilitate (Despre unele „traduceri“) by Leo Butnaru () [Corola-journal/Journalistic/3518_a_4843]
-
are mai totdeauna liniile ei de forță, regulamentul de ordine interioară, altfel spus, propriile criterii de organizare în texte, volume, perioade. În asemenea condiții, cel care pune lucrurile cap la cap într-o "culegere" se face, vrînd-nevrînd, părtaș la o "tălmăcire", ba, uneori, devine de-a dreptul scriitorul unei interpretări critice de primă mînă, foarte aproape de text, în cazul bunilor coupeur-i, dar, totuși, interpretare. Doar că un astfel de "comentariu", prin pura decupare, trebuie făcut, cu grijă, după desen, în așa
Carte pentru doi by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/12108_a_13433]
-
poetului așa cum l-a numit G. Călinescu, poartă cel de-al doilea titlu: Punch, Brother, Punch. Chiar de la prima frază, observăm că poetul este foarte aproape de originalul englezesc. Pare traducerea unui cunoscător al limbii engleze cu o mare abilitate în tălmăcire: „Fi-va cititorul atât de bun să-și arunce ochii peste versurile următoare și să vază dacă poate descoperi ceva periculos în ele?“, iar în engleză: „Will the reader please to cast his eye over the following lines, and see
O traducere a lui Eminescu din Mark Twain by Horațiu Stamatin () [Corola-journal/Journalistic/4412_a_5737]
-
congenială de ecou". Ne slujim de prilej pentru a ne exprima adînca mirare în legătură cu faptul că nici o editură din România, inclusiv Institutul Cultural Român, aflat acum sub o nouă conducere, nu s-a arătat pînă azi dispusă a tipări excelenta tălmăcire a creației lui G. Bacovia, datorată lui Miron Kiropol.
Relația între mic și mare by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/9747_a_11072]
-
declamator. De asemenea, pedalarea pe virtute. Ceea ce rămâne în această scriere este construcția. Logica treptelor sale suitoare ori coborâtoare, filoanele de datare și de informare. Reproducerea textelor pisaniilor mânăstirilor, printre altele. Sensul pe care îl dă Cuviosul de la Putna, scrisului, tălmăcirii, cărții. Reproduc un exemplu, cu substratul său de o mare profunzime a simbolisticii gestului: „Prea Sfințitul se opri din scris. Șterse pana cu o subțire pielicică de căprioară, presară cenușă pe cele din urmă rânduri umede, ridică spre lumină hârtia
Istorie patetică by Cornelia Ștefănescu () [Corola-journal/Journalistic/13303_a_14628]
-
pe cele din urmă rânduri umede, ridică spre lumină hârtia, o privi, făcu ușor cu două degete darabană pe spatele ei, până ce toată cenușa prinsă de litere căzu pe masă, după ce Prea Sfântul o suflă ușor spre fereastră.” Sau, sensul tălmăcirii: „Prea Sfințitul muie pana în călimară și, urmărind șirurile cărții grecești, începu să tălmăcească, cufundându-se cu totul în arcanul neștirii.” E vorba de traducerea din grecește a epistolei împăratului Romanos, pentru Lemnul Crucii. Dacă scena apariției nălucirii lui Ștefan
Istorie patetică by Cornelia Ștefănescu () [Corola-journal/Journalistic/13303_a_14628]
-
sacru, de adorația divinității, cele trei Ave Maria (Bach-Gounod, Schubert și Verdi, la acesta din urmă adăugându-se premoniția funestă a Desdemonei) sunt răscolitoare prin devoțiunea cu care artista își abandonează propria ființă în clipele de reculegere. Așa cum apare și tălmăcirea ariei Vissi d^arte din Tosca o imensă, fierbinte rugă rostită la moment de cumpănă. Avalanșele de sunet, accentele apăsate, amenințătoare, alternate cu fraze imploratoare ( Divinités du Styx din Alceste de Gluck), furia și vehemența Elettrei, virtuozitatea dramatică (D^Oreste
“Mariana Nicolesco în România” by Costin Popa () [Corola-journal/Journalistic/13909_a_15234]