1,030 matches
-
turmelor. 36. Se aud strigătele păstorilor, și gemetele povățuitorilor turmelor, căci Domnul le pustiește locul de pășune, 37. și colibele cele liniștite sunt nimicite de mînia aprinsă a Domnului. 38. El Și-a părăsit locuința, ca un pui de leu vizuina, așa că țara le este prefăcută în pustie de urgia nimicitorului și de mînia lui aprinsă. $26 1. La începutul domniei lui Ioiachim, fiul lui Iosia, împăratul lui Iuda, a fost rostit următorul cuvînt din partea Domnului: 2. "Așa vorbește Domnul: "Stai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85098_a_85885]
-
lor vor fi de jaf, și mulțimea turmelor lor vor fi o pradă. Voi risipi în toate vînturile pe cei ce-și rad colțurile bărbii, și le voi aduce pieirea din toate părțile, zice Domnul. 33. Hațorul va fi astfel vizuina șacalilor, un pustiu pe vecie; nimeni nu va locui în el, și nici un om nu va ședea în el. 34. Cuvîntul Domnului, care a fost spus proorocului Ieremia, asupra Elamului, la începutul domniei lui Zedechia, împăratul lui Iuda, suna astfel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85098_a_85885]
-
să cadă asupra locuitorilor Haldeii!" zice Ierusalimul. 36. De aceea, așa vorbește Domnul: "Iată, îți voi apăra pricina, și te voi răzbuna! Voi seca marea Babilonului, și-i voi usca izvorul. 37. Babilonul va ajunge un morman de dărîmături, o vizuină de șacali, un pustiu și o batjocură, și nu va mai avea locuitori. 38. Vor răcni împreună ca niște lei, vor țipa ca niște pui de lei. 39. Cînd vor fi încălziți de vin, le voi da să bea, și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85098_a_85885]
-
nu ca să piardă sufletele oamenilor, ci să le mîntuiască." Și au plecat într-alt sat. 57. Pe cînd erau pe drum, un om i-a zis: "Doamne, Te voi urma oriunde vei merge." 58. Isus i-a răspuns: "Vulpile au vizuini și păsările cerului au cuiburi, dar fiul omului n-are unde-Și odihni capul." 59. Altuia i-a zis: "Vino după Mine!" "Doamne", I-a răspuns el, "lasă-mă să mă duc întîi să îngrop pe tatăl meu." 60. Dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85112_a_85899]
-
de la ei: să mă lase-n pace. Să mă lase în nebunia mea. Cu ce eram vinovat dacă aveam o nebunie diferită de-a lor? Mă strângeam cât mai mult în mine, ca să ocup cât mai puțin loc, îmi făceam vizuina acolo unde nimeni nu ar fi stat, de ce veneau peste mine și acolo? "Lăsați-mă-n pace! Lăsați-mă dracului în pace!" strigam pe coridoarele pustii și în sălile înghețate în plină vară. Am ieșit, căci mă înăbușeam, pe ușa
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]
-
tot, simboluri numai accidental neconvenționale vizitează mizeria de jos: „zarzărul cocoșat sub delicatele ciufuri“, „porumbița temătoare din câmpii“, vișina găsită „pe podul de lemn de peste Bahlui“. Dar anemicii vizitatori din lumea grației nu reușesc să răscumpere ordura. În același timp, vizuina trupului nu se arată nici ea prea primitoare. Volumul cuprinde multe poeme ale eului însingurat („nu-mi auzisem glasul de două zile“), terorizat prin nopți de presimțiri nedeslușite, ajungând să dialogheze, personalitate scindată, cu propria singurătate („dar tu, singurătate ă
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2206_a_3531]
-
disperare, căci pariasem o sumă care pentru mine era uriașă și pierdusem, ca toți cei care se înverșunau cu atât mai mult cu cât părea evident că Ruletistul avea o șansă monstruoasă. Am ieșit, ca întotdeauna, în grupuri mici din vizuina întortocheată și, cu toată noaptea de-afară, cu toată liniștea cartierului periferic, ne-am simțit tot drumul vizați de-o privire parcă dizolvată în tot ce ne înconjura, în stratul orbitor, fluorescent, de zăpadă depus peste tot, în vitrinele împodobite
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
acestei textile. Acestei cârpe reușite numai dacă prin ea nu se vede nimic. Nu vreau s-o țes la infinit, nici să destram noaptea ce lucrez ziua, dimpotrivă, mă apuc chiar acum să duc lucrurile mai departe, să intru în vizuina dragonului, sau gânganiei lui Kafka, sau îngerului cumplit al lui Rilke (sigur că el, într-un fel sau altul, mă va avea). Dar să scriu, în fine, că după despărțirea de Gina, după scena aceea urâtă din Grădina Icoanei, n-
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
pericol, se puteau ascunde femeile și copiii. Acesta era un vechi obicei beduin apărut din nevoia de a-i proteja pe cei mai slabi, într-o vreme când înfruntările între triburi și atacurile tâlharilor erau la ordinea zilei. Îi spuseseră Vizuina Fenecului, deoarece era o copie fidelă a ascunzătorilor micilor vulpi ale deșertului, cu o singură intrare, un spațiu mare și adânc în interior și o ieșire pentru cazuri de urgență, ce putea fi deschisă doar dinăuntru, în ultimul moment. Odată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
în peștera noastră. — În cazul ăsta, am fi noi cei care am muri de sete. Mai devreme sau mai târziu, va veni cineva după ei și, dacă le aduc apă, pot să stea și să aștepte liniștiți să ieșim din vizuina noastră... - Imohagul dădu ușor din cap, arătând că nu este de acord: Singura noastră posibilitate de salvare e să-i convingem că locul acesta este o redută inexpugnabilă; un labirint unde, în cele din urmă, pot înnebuni. De cât timp
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
tulburat. Poate ar fi mai bine să nu urcăm. Poate că cel care a făcut treaba asta este sus. — Nu înțeleg, spuse ea. — Resi, ți-ai găsit un moment foarte prost să vii la mine, am zis eu. Aveam o vizuină mică și plăcută unde tu și cu mine am fi fost poate foarte fericiți... — O vizuină? se miră ea. — O gaură în pământ, tainică și tihnită, am continuat eu. Dar, Dumnezeule!, exact când ai venit la mine, ceva mi-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2334_a_3659]
-
asta este sus. — Nu înțeleg, spuse ea. — Resi, ți-ai găsit un moment foarte prost să vii la mine, am zis eu. Aveam o vizuină mică și plăcută unde tu și cu mine am fi fost poate foarte fericiți... — O vizuină? se miră ea. — O gaură în pământ, tainică și tihnită, am continuat eu. Dar, Dumnezeule!, exact când ai venit la mine, ceva mi-a dat în vileag ascunzătoarea, i-am spus eu cu suferință în glas, explicându-i cum îmi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2334_a_3659]
-
și tihnită, am continuat eu. Dar, Dumnezeule!, exact când ai venit la mine, ceva mi-a dat în vileag ascunzătoarea, i-am spus eu cu suferință în glas, explicându-i cum îmi fusese reînviată notorietatea. Acum, dând de mirosul unei vizuini nou descoperite, am conchis eu, carnivorele au încercuit-o și se apropie din toate părțile. Pleacă în altă țară, mi-a propus ea. — Ce altă țară? am întrebat eu. — Orice țară care-ți place, a zis ea. Ai bani să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2334_a_3659]
-
Ultimu’ haiduc!...” Viitura Cu o pălărie lăsată spre rădăcina nasului, de sub care țâșnesc ochi iuți, oblici și smoliți, ca de veveriță, cu mustață pezevenghe, nea Nicu Diaconescu nu cunoaște astâmpărul. Despică aerul cu nasul, privește stânga-dreapta, ca la ieșirea din vizuină, și arată spre partea cealaltă a Corbenilor. “Uite, aici e satu’ nou, Antonești. Noi așa-i zicem. În 1942, se făcuse la cheile Argeșului un baraj natural din copaci și aluviuni. Digul natural a cedat și viitura a ras tot
Dracul zidit by Viorel Patrichi () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100968_a_102260]
-
spună pe numele Celui Rău, oamenii l-au botezat Cataroi. Potera nu putea să-l prindă. Sau nu voia. Într-o dimineață, au pus răzeșii mâna pe furci și topoare, s-au dus la Cataroi acasă, dar hoțul își făcuse vizuină și a ieșit de partea cealaltă a crângului. S-au luat după el. Tot satul a ieșit. Și aici l-au prins și l-au omorât ca pe un câine turbat... De-atunci, nimeni nu a mai îndrăznit să fure
Dracul zidit by Viorel Patrichi () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100968_a_102260]
-
acasă. Acum, nu mai are pe ce urca. Se urcă doar cățărată pe o frânghie, ca și cum întoarcerea acasă ar fi o scenă de spânzurătoare. Iar plecarea de acasă cu ce poate semăna? Cu un animal hăituit care iese livid din vizuină, speriat și sălbăticit de foame, căutând prin zăpadă ceva, orice; redus la speranța că a rămas undeva pierdut un rest, cât de mic. Totul s-a redus la această speranță. Cât de des a cunoscut Rusia un tablou ca acesta
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
la sine după o vastă călătorie în afară. Dacă atenția omului ar fi îndreptată în afară (așa cum se întâmplă la animale) suferința lui ar fi mai puțin egoistă, iar durerea fizică mai scăzută, mai puțin resimțită. Pentru că, în fond, în „vizuina“ interioară în care simte palpitând durerea, ea nu este doar simțită carnal, fizic, ci este și stimulată mental, adică resimțită: se întoarce scurt, prea repede, asupra ei înseși, în loc să revină la sine în mod lărgit, printr-o largă întoarcere. Egoismul
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
prognozez viitorul identificând căile și tiparele care conduc spre schimbare. Dacă ați mărșăluit vreodată prin sălbăticie cu un ghid experimentat, v-ați entuziasmat probabil de capacitatea acestuia de a vă spune dinainte ce riscuri nebănuite vă așteaptă, cum ar fi vizuina vreunui leu prin apropiere sau elemente neașteptate, cum ar fi o sursă ascunsă de apă potabilă. Semne imperceptibile, deseori invizibile pentru un ochi neantrenat, dezvăluie o întreagă lume aceluia care știe cum să le descopere într-un anumit context. În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2287_a_3612]
-
mulți oameni și târâră cu sine o mulțime de vite și altele de ale traiului. Ieșind împăratul Isac contra lor în campanie, nu-i putu înfrînge din capul locului pentru strâmtorile de munți și de greutatea de-a pătrunde prin vizuinile lor, dar iar fără nici o ispravă nu-i venea să se-ntoarcă. Deci, răzgîndindu-se, se folosi de-o negură deasă ce se lăsase într-una din zile, acoperind ponoarele munților și ascunzătorile alese de dușmani, atacă energic pe neprevăzătorii români
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
desigur se 138 {EminescuOpXIV 139} va declara gata a se pleca sub servitutea de mai înainte și se va supune, îndată ce trupele auxiliare ale romeilor vor intra în Bulgaria, sau de nu, îi va trebui să se ascunză în vro vizuină, după ce lipsit de nădejde va fi fugit mișelește; iar cât despre regina Maria și fiul ei Mihail, estradarea lor se poate face prin chiar mînile locuitorilor din Tîrnova, și aceasta cu atât mai ușor cu cât fărădelegile și asupririle crudei
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
dă-mi ceva să le duc pe tavă ălora de la procuratură! O chestie cît de mică. Coates făcu degetul cîrlig. Ed Înălță comutatoarele și se aplecă spre el. Sugar Ray, În șoaptă: — Roland Navarette. Stă pe Bunker Hill. Are o vizuină pentru ăia de fug după eliberarea condiționată și vinde pastile d-alea roșii - și asta n-o zic pentru nenorocitu’ de procuror, ci pentru că Tyrone nu și-a ținut dracului fleanca! Comutatoarele jos. — Bun, Ray, mi-ai zis că Roland
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
răspunse: — Da. CAPITOLUL 39 Ed, așezat la pîndă la intersecția Străzii 1 cu Olive. La Îndemînă, pentru orice eventualitate, pușca tatălui său. O scurtă trecere În revistă a variantelor. Sugar Ray Coates: „Roland Navarette. Stă pe Bunker Hill. Are o vizuină pentru ăia de fug după eliberarea condiționată“. O informație livrată În șoaptă. Difuzoarele n-au prins-o. E foarte probabil ca nici Coates să nu-și amintească ce a spus. Informații obținute de la Cazier, fotografia de la dosar a lui Navarette
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
în sine, intensitatea ei e un posibil fără viitor, o negativitate, o înfundătură în flăcări. Când ai ajuns însă să deschizi ferestre disperării, atunci viața - năpădită de sine însăși - pare o grație dezlănțuită și un clocot de zâmbete. " Vulpile au vizuini și păsările cerului au cuiburi; dar Fiul omului n-are unde-și odihni capul." (Luca, 9, 10) - Mărturisirea aceasta a lui Isus - și care întrece ca nivel de singurătate Ghetsimani - mi-l apropie mai mult decât toate dovezile de iubire
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
învelișului vegetal și prin apariția și extinderea buruienilor în culturi (vegetație segetală). Fauna Fauna este dependentă de specificul învelișului vegetal deoarece acesta constituie mediu de viață, hrană și adăpost. Fauna silvostepei cuprinde: popândăul, șoarecele de câmp, cățelul pământului, iepurele de vizuină, iepurele de câmp, la care se adaugă unele mamifere specifice zonei de pădure: mistrețul, căprioara, lupul etc., iar printre păsări: pitpalacul, graurul, ciocârlia de câmpie, prigoria. Cea mai mare parte a faunei de pe teritoriul județului se întâlnește în cuprinsul pădurilor
Ruşii-lipoveni din judeţul Iaşi : dinamici socio-demograficoeconomice by Iacob Pavel () [Corola-publishinghouse/Administrative/91763_a_93067]
-
lucioși. O gorilă își arată colții de peste ușa de la sala de recepție, plină de lume. Își lasă haina la servitor își intră în aerul îmbâcsit de fum. Prin ceață, abia deslușește fotografiile de animale și idolii sculptați din decorul cu vizuine al lui Star, care seamănă cu un platou de filmare pentru un film de groază. Toți invitații sunt dureros de eleganți și multe figuri îi sunt cunoscute din ziare și paginile de scandal ale ziarelor ilustrate. Singura persoană cunoscută este
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]