1,661 matches
-
să recepționeze decât ce voia partidul, adică multe minciuni frumos spoite cu roșu și propagandă cât cuprindea. Dacă pe ici, pe colo, se mai difuza și puțină muzică (de regulă populară) atunci ar fi trebuit ca fiecare salariat să plece voios la muncă spre propășirea păcii mondiale și a patriei egalitariste. Directorul instituției bucureștene, Valerian Ionescu, Îi transmisese cenzorului de la Bârlad și o listă a pieselor de teatru jucabile, ca să spunem așa: „În legătură cu piesele de teatru din repertoriul actualei
Momente istorice bârlădene, huşene şi vasluiene by Paul Z ahariuc () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1744_a_92269]
-
cu decolteu mortal, dezinvolt și o drujbă în mână, și tot acolo, pe scara șubredă, mestecând tutun de proastă calitate, răscolind într-o cutie de-a dreptul antică cu încuietori cu două limbi, fără să știe exact ce caută, înjurând voios și mirosind a tutun - Joe în persoană. Sau Jim. Mă rog. Ce s-a întâmplat cu acest personaj pitoresc? E mort. Dar magazinul lui? Mort. Cine l-a omorât? Cine credeți? Uf, femeile astea! Prea la modă să faci cumpărături
[Corola-publishinghouse/Administrative/1868_a_3193]
-
Prețul mi se pare scandalos de mare, așa că nu-mi rămâne decât să caut altceva. Caut un alt albergue și îl găsesc pe cel al preoților Reparadores de lângă biserica lor. Dar nu este nimeni la recepție iar pelerinii cazați sunt voioși, discută zgomotos în sala de mese, râd, glumesc, servesc un pahar cu vin, o bere sau suc. își fac fotografii, singuri sau în grup, iar eu mă învârt peste tot, neliniștit, îngrijorat să găsesc un responsabil. Cu ajutorul unei domnișoare din
Pelerin la Santiago de Compostela by Emil Dumea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1841_a_3168]
-
suspiciuni. Sentimente de bucurie interioară mă inundă pe drumul ce trece peste câmpuri, prin mici localități ce păstrează în arhitectura zidurilor un aer local medieval. Sunt pelerini ce mă depășesc, alții pe care îi depășesc eu. Este și un spaniol voios, ce cântă, rotește bastonul pe deget și pășește voios. într-un sat o întâlnesc pe simpatica italiancă ce mă ajutase cu o seară înainte să vorbesc cu preotul de la albergue. Mă întreabă cum am dormit și-i răspund satisfăcut că
Pelerin la Santiago de Compostela by Emil Dumea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1841_a_3168]
-
ce trece peste câmpuri, prin mici localități ce păstrează în arhitectura zidurilor un aer local medieval. Sunt pelerini ce mă depășesc, alții pe care îi depășesc eu. Este și un spaniol voios, ce cântă, rotește bastonul pe deget și pășește voios. într-un sat o întâlnesc pe simpatica italiancă ce mă ajutase cu o seară înainte să vorbesc cu preotul de la albergue. Mă întreabă cum am dormit și-i răspund satisfăcut că foarte bine. Și ea este la a doua zi
Pelerin la Santiago de Compostela by Emil Dumea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1841_a_3168]
-
Dar astfel de idei greoaie nu mă domină deloc acum, ci o bucurie fără margini pe care nu pot sa o împărtășesc cu nimeni. Din când în când trec pe lângă un pelerin, sau pe lângă un mic grup, îi salut voios cu - „ola” sau „buen camino” și cu un pas grăbit cobor spre satul El Acebo. înainte însă de a ajunge aici, la o curbă a drumului, întâlnesc o baracă asemănătoare cu cele din filmele regizate de Emir Kusturicza. Aici întâlnești
Pelerin la Santiago de Compostela by Emil Dumea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1841_a_3168]
-
vol. II, München 1954-1964; traducere de Ștefan A. Doinaș, Așa grăit-a Zarathustra, Editura Humanitas, București, 1996. "Der Antichrist", în Werke, vol. II, traducere de Vasile Muscă, Antichristul, Editura Apostrof, Cluj, 2003. "Die fröhliche Wissenschaft", în Werke vol. II, Știința voioasă, traducere de Liana Micescu, Editura Humanitas, București, 2006. "Dionysos-Dityramben: Klage der Ariadne", în Werke, vol. II. Pascal, Blaise, Pensées, Bibliotheque de la Plèiade, vol. 34, Gallimard, Paris 1954; Cugetări, traducere de George Iancu Ghidu, Editura Științifică, București, 1992. Rahner, Karl, Schriften
Ceea ce cred by Hans Küng [Corola-publishinghouse/Administrative/910_a_2418]
-
variabil de sonerii meșterite pe măsură ce noii chiriași se instalau. Soneriile astea legate la întâmplare cu tot felul de fire, de către chiriașii statului, au însemnat sfârșitul casei Zamfirescu* din Strada Pietății, așa cum o cunoscusem în vremea celor câțiva ani ai tinereții voioase, scurși între sfârșitul războiului și instaurarea regimului comunist. Faptul că părinții mei n-au apucat să cumpere casă la București, la întoarcerea lor în România, s-a dovedit, mai târziu, un mare noroc. Norocul de a nu aparține, după Revoluția
Sã nu plecãm toți odatã: amintiri din România anilor ’50 by Sanda Stolojan,Vlad Stolojan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1378_a_2706]
-
trimiși pentru ordine de șeful de post. Autoritățile locale, învățătorii, preotul, familii prietene, toți erau prezenți. Au venit colegi de la Vaisal, Caracurt, Cairaclia, Tașbunar. Cumătrul Vulpe a sosit cu o mulțime de feroviari, șura Bărgăuanu cu o altă ceată voioasă între care și fosta domnișoară Schimider, acum doamna Bărgăuanu. A fost un mare eveniment. Din banii strânși de către comitetul de părinți începuse să mijească spre noi gardul școlii. Dar mai era până la capăt. Ca atare, în primăvară, moș Mitrea Anghelov
VIEŢI ÎNTRE DOUĂ REFUGII CARTEA PĂRINŢILOR by AUREL BRUMĂ () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91701_a_92398]
-
o remorcă lăsând în urmă-i curățenie ca și cum nimic nu s-ar fi întâmplat acolo. Am stat muți și l-am urmărit. Ăla nu era român! Era în armonie și cu vântul și cu ciripitul păsărelelor și cu fluieratul lui voios, și cu gâștele lui Mousen și cu Lendo, ciobănescul de Pirinei al lui Joseph și cu toți cei care acolo știau când se muncește, când se bea, când se râde, când se doarme. Eheeei! A început al patrulea cort, deși
Uimiri ?i introspec?ii by Ada G?r?oman-Suhar () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83170_a_84495]
-
căruciorul școalei în patrat. Și mireasa, de la văcsuitoru 3 la meditația clasei a V-a am dus-o în căruță. Și scripcari am avut toată școala și strigături din gură, cari de care mai diocheate. Și nu știu câți din nunta aceea voioasă și gălăgioasă mai trăiesc azi!?... Atunci era în toamna anului 1905 și acum îi în primăvara anului 1971. Îs numai 66 de anișori!... Și din 100 în clasa I și din 56 absolvenți în 1906, azi în 1971 mai suntem
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1519_a_2817]
-
regiment, și am fost repartizat la Compania a VII-a cea mai severă companie din Regiment. Comandatul companiei era Dl căpitan Neculcea Constantin de loc din Pașcani. Un an cât am stat în compania lui, nu l-am văzut odată voios și râzând. Ci tot încrestat, parcă tot îi ningea și ploua. Și nu m-am putut bucura macar de un dram de considerație că sunt și eu învățător. Iar când mergea prin oraș, mergea în pas de defilare, parcă era
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1519_a_2817]
-
se mai gândească. Și atunci mi-am zis, de ar da Dumnezeu să zică că mi-o dă, că am să zic: că am să mă mai gândesc și eu. Și într-o zi N.Stoleriu zice: Dle Rădășanu fii voios că Dl V.Ciocan dă pe domnișoara după dumneata. Iar eu îi spun lui N.Stoleriu: Să-i spui că am să mă mai gândesc și eu. Și într-o zi N.Stoleriu zice: Dle Radășanu fii voios că Dl
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1519_a_2817]
-
Rădășanu fii voios că Dl V.Ciocan dă pe domnișoara după dumneata. Iar eu îi spun lui N.Stoleriu: Să-i spui că am să mă mai gândesc și eu. Și într-o zi N.Stoleriu zice: Dle Radășanu fii voios că Dl V.Ciocan dă pe domnișoara după dumneata. Iar eu îi spun lui N.Stoleriu: Să-i spui că am să mă mai gândesc și eu. Și N.Stoleriu s-a făcut foc și m-a întrebat: Da mă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1519_a_2817]
-
dacă-mi mai place domnișoara Eugenia Vasiliu, că în 1908 când am fost nu mi-a plăcut, că o sfădise măsa, că o lumânare, i-a picurat o bluză manias și deci ea era foarte supărată și nici de feli voioasă. Și într-o sâmbătă am plecat la Boboești singur singurel prin pădure la Boboești. Și l-am găsit pe preotul Mihai Vasiliu la un stog, unde făcuse cu niște săteni, un țarc ca să nu-i mănânce vitele satului fân. Și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1519_a_2817]
-
Petrea Gheorgheasa a vorbit foarte frumos și i-a dat Eugeniei miresei o rublă de 5 lei de argint și i-a spus s-o puie în sân. Cu banii ceia a cumpărat Eugenia farfurii, că nu aveam. Toți erau voioși și bucuroși, numai eu stam încrestat de parcă nu știam ce-i aceia ! Am dansat și eu și totdeauna lângă mine se prindea în joc Țața Melania de la Varatic. O băgat de samă treaba asta Eugenia mea. Și luni dimineața ne-
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1519_a_2817]
-
din popor și le introduce prin formula ―vorba ceea-. Umorul Umorul face parte din întreaga creație a lui Creangă, nelipsind din operele sale. Umorul lui Creangă parcurge o întreagă gamă. Autorului îi place să glumească, poate și datorită firii sale voioase. Tonul povestirii e plăcut, degajat, autorul provocând permanent zâmbetul sănătos, privind totul dintr-o perspectivă care amuză, exagerând, zeflemisind sau autoironizându se. Creangă pune un mare accent pe umor în romanul Amintiri din copilărie , unde autorul își povestește isprăvile de
Lumea lt;poveştilorgt; lui Creangă by Brînduşa-Georgiana Popa () [Corola-publishinghouse/Science/1634_a_2971]
-
culoare elegantă și plăcută, amintind parcă de cretă, la atingere. Dar impresia de simfonie, pe vreme bună și când nu bate vântul dinspre pustie hamsinul -, este dată de limpezimea aerului, un adevărat miracol. O jubilație aurie, o luminozitate intensă și voioasă învelește și escamotează atunci bulzii de un bun-gust îndoielnic. Aproape imediat ce ies din cartierul armenesc pe poarta Sionului și ajung pe Ophel, numit cam nepotrivit, după părerea mea, muntele Sion, intru în biserica Adormirii, ale cărei mozaicuri exterioare îmi amintesc
Candid în Ţara Sfântă by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Memoirs/905_a_2413]
-
se culce Fie-ți îngerii aproape, Somnul dulce! Peste-a nopții feerie Se ridică mândra lună, Totu-i vis și armonie Noapte bună! La mijloc de codru... La mijloc de codru des Toate păsările ies, Din huceag de aluniș, La voiosul luminiș, Luminiș de lângă baltă, Care-n trestia înaltă Legănându-se din unde, În adâncu-i se pătrunde Și de lună și de soare Și de păsări călătoare, Și de lună și de stele Și de zbor de rândurele Și de chipul
Cartea mea de lectură by Mariana Bordeianu () [Corola-publishinghouse/Science/559_a_873]
-
și suita sa, Încarcă ființa umană cu calități și prerogative nebănuite, calități care nu rareori În istorie puteau trece drept tot atâtea limite, „defecte grave”, pulsiuni negative etc. Omul, În optica nietzscheniană, devine aproape un zeu, asumându-și, Încărcându-se voios de elemente, de „calități” ce trăiesc Într-o continuă confruntare, Într-o luptă ne-antagonică, creînd pur și simplu - și explicând, În cheie hegeliană mai ales - viul! Ceea ce se naște și poate dura doar din această confruntare, luptă eternă, care
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
s-au comportat În afara „normelor”, a „bunului-simț”, a logicii necesităților curente” etc.? Mai mult: oare, amintindu-și, totuși, de aceste „vacanțe ale spiritului social” și de bun-simț, nu au simțit „adierea altei primăveri”, a Poeziei, a neînțelegerii”? „Neînțelegerea” voită, Încăpățânată, voioasă, eliberatoare? Într’ adevăr, „neînțelegerea” ca o formă a libertății, individuale, bineînțeles, a „desprinderii” de rigidele convenții, limbaje, necesități, o pregătire, În sfârșit, pentru acea postură ce se apropie de prostrația (aparentă!Ă a sfințeniei sau de veselia nemotivată, „stridentă” a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
ce e, la urma-urmelor, acest eu care mi-a apărut de la o vreme și care mă sâcâie?... Eu...? Ce fel de eu...? s-a arătat mirat profesorul, ridicând sprâncenele și privindu-i fals interogator pe colegii mei, care se pregăteau voioși pentru un „ospăț Petrașcu”, spectacol umoristic, ușor sadic, În care unul dintre noi trebuia să joace pe victima persiflajului sau erudiției sale nu rareori inteligente, reale. - Nu știu... m-am bâlbâit eu, simțind cu spaimă că am pășit pe un
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
cam intempestiv de partea echipei staliniste a lui Dej și Leonte Răutu: Paul Georgescu - descoperitorul și susținătorul la primii, dificilii pași „În arenă” ai lui Nichita Stănescu -, N. Tertulian și Ov. S. Crohmălniceanu, care, În deceniului șase, au pus umărul voioși și Încruntați la interdicția unui Maiorescu sau Blaga, calomniindu-i (alături de netrebnicul Mihai Beniuc, care-i incita, o vedem acum la deschiderea dosarelor securității, pe conducătorii politici să-l pună sub observație pe poetul și filozoful clujean, pregătindu-i arestarea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
lumea literară adică, vârfurile ei păreau mai resemnați ca niciodată; ba apăruse un simptom ciudat pe care puțini Îl vor mai recunoaște azi și mult mai puțini și-l vor reaminti: o stare de apatie psihică, un fel de „lehamite voioasă”, de „acceptare fatalistă” a „realității”, o apatie despre care citisem În Der Spiegel și În alte reviste occidentale, ce domnea curent, de decenii, În mediile culte ale Uniunii Sovietice. Era, bineînțeles, o formă a adaptării, deoarece, cum o spuneam mai sus
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
se vorbește mereu despre acesta, despre fondul lucrurilor și despre „idei”! Dar totul se năruie În formă, În purele și fixele tipare, care până la urmă se reduc la unul singur: ascultarea, supunerea, dar nu orice fel de supunere, ci una voioasă! Deși, chiar și această „voioșie” nu trebuia să fie una afundă, reală; nu, nimic nu trebuia să devină grav, real, singura certitudine admisă fiind aceea că individul se lăsa despovărat, „dezbrăcat” de orice răspundere și inițiativă, evacuat de „vechile” sentimente
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]