1,126 matches
-
să devină ministru. E Bello, istoricul. Prea tîrziu: șeful de sală care-i supraveghea pe tineri, să nu cumva să devină necuviincioși fiindcă beau cam mult, văzu cum zboară hîrtia transformată În fluture, Își prefăcu tava În plasă și sări zîmbitor și servil, nu zbuti să prindă fluturele, se Întoarse disperat spre Bello, tocmai Îi cădea pe frunte, nu-și dădu seama, se Întoarse fericit, domnii pot sa se distreze mai departe, domnii sunt foarte spirituali. Juan Lucas le trimise Încă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
cu cît plîngeau și mișcau gîtul mai mult, cu atît Îi rodea mai rău gulerul. Misiunea de a-i primi Îi revenise de data asta măicuței Mary Agnes, care se sculase foarte devreme și Îi așteptase cu o privire blîndă, zîmbitoare, atît de Încîntătoare. Încît unele mame sufereau mai mult decît copiii lor văzînd că-l lăsau pe Ricardito, de pildă, pe mîna unei călugărițe atît de drăguțe și care mirosea a parfum scump. Fiindcă măicuțele de la Inmaculado Corazón erau americance
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
că se apropie măicuța Mary Joan, una dintre cele venite anul ăsta, dar care stătuse mai Înainte În Mexic și cunoștea regulile fotbalului. Măicuța urmărea toate antrenamentele. După-amiezele, de Îndată ce Morales ducea la gură fluierul său de arbitru-antrenor-director tehnic, măicuța apărea zîmbitoare, binecuvînta jocul cu bunătatea ei, Îl silea pe Morales să-și pună frîu la gură și-și sufleca puțintel mînecile rasei, fiindcă era o călugăriță sportivă și-i plăcea grozav de mult fotbalul. Trei săptămîni mai tîrzîu, Sánchez Concha l-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
el În clipa aceea și Fernandito Îl strivise cu privirea și se Întorsese să urmărească noua numărătoare pe care maica Mary Joan o Începea chiar atunci, văzînd că cele două rînduri Învinse se ridicau din nou la luptă cu fețele zâmbitoare, cu mînuțele ridicate sus de tot și fluturînd banii. Ahaaaaaaaaaaaaa, i-atsi phăstrat bhine!, era prima dată cînd maica Mary Joan le vorbea În spanioală, ha, ha, ha, ha, rîsete și izmeneli, toată clasa se bucura, În afară de Fernandito, care stătea de-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
să se grăbească pentru a ajunge cît mai repede la Academia de muzică și pentru a o putea contempla cîteva minute Înainte de a Începe ora. Ascuns acolo sus, o observa cum o apucă pe un drum greșit. O vedea fericită, zîmbitoare, vopsindu-și unghiile cu grijă, fredonînd bolerouri. El Îi povestise toate astea lui Juan Lucas și unchiul Juan Lucas, În loc de orice comentariu, spusese că ăsteia Îi plac fructele oprite. Nu se poate, e o minciună. Carlos, Nilda, Vilma, toți fredonau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
secretare? De ce? Erau la aceeași școală, se vedea după uniformă, locuiau În aceeași casă, dar secretarele Învățau tot timpul și, În schimb, ea o luase pe un drum greșit și nu dădea semne că ar vrea să se Întoarcă. Mereu zîmbitoare, mereu făcîndu-și unghiile și fredonînd bolerouri. Își privea unghiile, sufla peste ele și se Întorcea să se uite spre „vestibul“, atunci Julius se ferea repede Într-o parte. Mai era un minut pînă Începea ora și el vru să se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
tău? — Unchiul Juan Lucas. E Însurat cu mămica. Ce e tăticul tău? repetă bătrînelul cel Înțelept cu țeasta pleșuvă. Dar mai eurînd medita decît Întreba, căzuse pe gînduri tot uitîndu-se acolo jos, unde fata așezată la fereastră Își făcea unghiile zîmbitoare. Acum fredona din nou. — Cine e? Dar de ce?... Aici toți o apucă pe un drum greșit, Îl Întrerupse bătrînelul. — Haide odată! strigă Carlos aproape În același timp, de jos. Destul cu vorbăria! Văzînd că Julius coboară, se Îndreptă spre ieșire
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
rău al omului În negru cu pălărie neagră, așezat pe un taburet În barul de larnă. — Iertați-mă, domnule, eram distrat, Îi zîmbi Julius, apropiindu-se, ca să dea mîna cu gangsterul prieten cu unchiul Juan Lucas. Bună seara, domnule, repetă zîmbitor. Dar zîmbetul copiilor se confundă cu zîmbetul femeilor ușoare și ăsta avea chiar un glas de castrat, ce copii a adoptat și Juan Lucas, fapt e că Al Capone se limită să-i strîngă mîna cu putere și zîmbetul lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
Cinthia, Celso, Celso dispărea Într-un fel de ceață și ea Încerca să-l oprească, săreau, fugeau de ea, dispăreau cu toții, siluetele lor se ștergeau, se Întorceau cu toții, apăreau, Julius dispăru, dispărură cu toții, toți În afară de fiică-sa, care stătea liniștită, zîmbitoare, gîndindu-se că bineînțeles le lăsaseră singure ca să poată sta de vorbă pe Îndelete. Celso dădu fuga să deschidă poarta, cînd auzi claxonul Mercedesului. „Aduc un rănit“, spuse Carlos, uitîndu-se vesel la Julius, care avea dureri Îngrozitoare și era furios fiindcă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
teribilă, urmată imediat de trei țignale de la primul claxon, marșul de la rîul Kwai și trei de la al doilea claxon, ti, ti, ti. Maruja apăru cît ai clipi din ochi și Înainta spre camionetă pășind cu o grație irezistibilă Se urcă zîmbitoare, Îi promiseseră o probă pe sticlă luna viitoare, numai o probă, dar tot era ceva. Bobby o felicită făcînd să răsune amîndouă claxoanele În același timp și o luă spre Pera del Amor, unde, după vreo cincisprezece minute, transformă canapelele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
n-avea voie s-o atingă, pînă nu făceau cununia religioasă. Bobby Îi strigă În față: stricata dracului!, plecă furios și Începu să-i tragă clopotele uneia de la Villa Maria. După o săptămînă se Întoarse. Maruja Îl primi drăgăstoasă și zîmbitoare. Îl umplu de sărutări și-l lăsă s-o ducă, stînd alături de el și mîngîindu-i părul, pînă la Pera del Amor, unde Bobby instală patul de două persoane și se repezi s-o Îmbrățișeze făgăduindu-i să facă nunta cît
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
care lipsea era să meargă la madame Nanette și s-o găsească pe Sonia, trebuie să fie ea, cu toate că purta alt nume. Sonia era probabil numele pentru local. Îi strînse mîna lui Rosemary și ea se Întoarse să-l privească zîmbitoare: „Bobby, Îi spuse la ureche, sînt foarte bucuroasă că sînt iubita ta.“ „Și eu“, Îi spuse el, apropiindu-se și mai mult ca s-o sărute pe frunte. Da? Îi plăcea la fel de mult, ba chiar mai mult decît Peggy și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
orchestra. O deschise, se aplecă și descoperi că nu era absolut nimeni pe ringul de dans și nici la mesele risipite prin Întregul patio, numai orchestra acolo jos, În colțul ei? acum nici măcar nu mai cîntau, muzicanții stăteau de vorbă zîmbitori, În timp ce se jucau cu instrumentele sau ascultau instrucțiunile maestrului Lobo. Julius Închise fereastra și se Întoarse la baie ca să se pieptene mai departe cu multă grijă, fiindcă Țanțoșa Îi spusese că trebuia să fie foarte elegant. Bobby, În schimb, Îl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
o să-mi spună: cînd o să Înveți să asortezi culorile, tinere? Am Învățat, Îți place, mămico? Susan, zîmbindu-i din poza de pe scrin, Îi spuse că da. Atunci Julius se Întoarse să se uite la fotografia Cinthiei de pe noptieră, În care apărea zîmbitoare și cu chef de vorbă, da... Dar deodată Cinthia hotărî să vorbească despre altceva și Julius Își feri iute privirea, fiindcă nu voia să se Întristeze gîndindu-se la lucrurile astea, nu pot, Cinthia... Pe neașteptate răsunară din nou notele unui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
tîrziu razele soarelui erau gata-gata să-l trezească, fiindcă Țanțoșa, cu zarva de aseară, uitase să suie la etaj și să tragă perdelele ca de obicei. Julius simți o rază de lumină pe pleoapele Închise, dar În clipa aceea Cinthia, zîmbitoare, Îl chema de la o masă din celălalt capăt al curții. Dă-mi voie, mămico!, dă-rni voie! Susan nu reușea să-l oprească și Julius, gîfÎind, Își croia drum anevoie printre perechile care acum, deodată, ieșiră din dormitorul lui, lăsînd liber
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
viața lui: copilăria“. Dylan Thomas, Twenty years a-growing „Să-ți ții promisiunea e o datorie de onoare“, spuse Juan Lucas, arătîndu-i lui Susan telegrama. Cum, nu-și mai amintea că le promisese să-l aducă de Crăciun? Susan citi telegrama zîmbitoare: „Sosesc pe 24. Trei după-amiaza ora Limei Zborul 204. New York-Lima, Vin cu Lester Lang“, Bobby se simți nespus de bucuros. Santiago sosea peste cîteva ore. Au mîncat ceva la repezeală; pe urmă au plecat cu toții cu camioneta. Juan Lucas
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
the matter?2 Și asta Înțelesese Lang. — Ăsta se ține scai după noi peste tot! — CÎnd m-am ținut eu după tine? — Lasă-l În pace pe urechilă. Julius simți o mare ușurare văzînd că Santiago se Întorsese spre el zîmbitor, de parcă ar fi intervenit În favoarea lui, dar imediat Își dădu seama că nu-i lua apărarea, nici nu-l aproba. Din nou observă ceva ciudat În privirea lui, ceva care-l făcu să-și aducă aminte un moment de la aeroport
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
-i spună nu, ba chiar avu de gînd să-i povestească Întîmplarea cu Cano și bolovanii lui, dar Își dădu seama că s-ar fi ostenit degeaba, fiindcă pe Santiago nu-l mai interesa deloc răspunsul. — Urechilă! exclamă, pe neașteptate, zîmbitor, apropiindu-se ca să-l tragă prietenește de urechi, dar În clipa aceea parcă văzu Încă un Julius ceva mai Încolo. La culcare, spuse, cu privirea stinsă. În după-amiaza aceea, Țanțoșa era cam prost dispusă și, ca Întotdeauna, oalele s-au
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
spate bucla blondă, zîmbi anunțînd prin dulceața trăsăturilor feței intrarea În sufragerie a oaspeților veniți de la drum. — Somnoroșilor, spuse, bătînd cu degetul În piciorul unui sfeșnic din fața ei. „La dracu’!“ se gîndi să trîntească Lang al IV-lea, descoperind fața zîmbitoare a lui Susan, pe jumătate ascunsă Între sfeșnice; din fericire Își aminti că În avion Santiago Îi spusese: așteaptă să-ți spun eu cînd poți să folosești expresia asta. Se opri ia timp, dar pe fața lui se citea impresia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
puțin mai aspru din pricina tutunului. Răsună din nou, de data asta mai puternic, fiindcă era chiar În spatele lui. strigînd unde-ai fost?! N-o să-mi spui că ai Învățat tot timpul ăsta?! „Încă n-ai murit?“, Îl Întrebă Santiago, Întorcîndu-se zîmbitor să-l salute. I-l prezentă pe Lester. „Ăsta-i fratele tău?“, Întrebă Vlăjganul flegmatic, dîndu-i un ghiont zdravăn În umăr lui Bobby și cu cealaltă mină trăgînd-o mai aproape pe Puicuța Portal, care Încă nu apăruse pe vremea lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
s-o omoare, Își răsfiră părul acum, se despleti toată de durere, suferea Îngrozitor; judecind după fața ei, ai fi zis că moare, murea și chiar ar fi murit, dar bateristul știa multe și, după ce aruncă mai Întîi o privire zîmbitoare fetelor care-și așteptau rîndul goale pușcă și ascunse, după ce aruncă o privire spre Vlăjgan, care se apropiase de ringul de dans, magul loviturilor tabu strigă: unu! și Începu să-i salveze viața prizonierei sale cu o serie nesfîrșită de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
În timp ce el Înota, se răcorea, căutînd În răceala apei un sedativ pentru durerea de cap și pentru amorțeala din picioare. Se simți cuprins de mînie cînd se Întîlni nas În nas cu Lester și Santiago, care citeau liniștiți reviste ilustrate, zîmbitori sub uriașii lor ochelari de soare, Întinși În șezlonguri și nescoțînd la iveală nici un semn de proastă dispoziție. N-avea nici cea mai mică Îndoială: trecuseră prin orgie, prin chiolhanul acela, calculînd totul și evitînd excesele, astăzi se sculaseră puțin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
lui seară la Lima și n-o să se bată tocmai acum. Santiago Îl salută pe Vlăjgan cu un zîmbet, În timp ce cu coada ochiului Îl studia pe Lester: părea liniștit, comandase tocmai atunci cîteva pahare de whisky și stătea de vorbă zîmbitor cu prietenii care sosiseră Înaintea lor. Alți prieteni continuau să sosească și comenzile de whisky erau la ordinea zilei. Santiago bea puțin, ca de obicei; În schimb, Lester dădea pe gît pahar după pahar, ca niciodată; era În stare să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
spune-i lui. Lui, care e un hoț! Un nerușinat! Cum se Îmbată, Îi vine chef să mă jignească. Puicuța izbucni În plîns, fiindcă Îl iubea la nebunie pe Vlăjgan. „E nebună de legat“, se gîndea Santiago, care urmărise scena zîmbitor, văzînd că deodată Puicuța Își ascundea fața plîngînd În brațul Vlăjganului, ba chiar se ridica din cînd În cînd pe vîrful picioarelor ca să-l umple de sărutări pe ochii Învinețiți, pe sprîncenele cu arcada spartă, pe buzele zdrelite, „scîrbosule!, scîrbosule
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
grădina unde Delfina Îl primea zicîndu-i nu I Iove you, zicîndu-i doar Îmi placi, iar el, „imbecil stupid!“, el Îi spunea I Iove you, observînd că era ciudată, neliniștită și În clipa aceea Vlăjganul apăruse dintr-un colț al grădinii, zîmbitor, Încrezător, apoi ca un laș se dădea Înapoi explîcÎndu-i În engleză, ferindu-se, bătînd În retragere, mi-a căzut medalionul În iarbă, dar de fapt se aplecase ca să ia un ciomag și Lester se repezi asupra lui, reușind În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]