8,653 matches
-
și el la casa cea nouă. Atâta lumină îl îmbăta acolo! Avea farfuria lui și întotdeauna era așezat în capul mesei, la loc de cinste. Cei doi s-au iubit, au muncit împreună, au avut doi prunci și au trăit fericiți până la adânci bătrânețe.
Cartea binelui : poezie şi proză : antologie by Sanda Sfichi () [Corola-publishinghouse/Imaginative/544_a_723]
-
un obraz Întrezărit Într-un ascensor cînd cobora scara - tot orgoliul i se spulbera dintr-odată. Atunci Își dădea seama cît de absurdă fusese fapta sa și simțea nevoia să se ascundă undeva, ca să plîngă, ca să uite că fusese vreodată fericit. Un glas parcă Îi șoptea la ureche: „Spui că ai omorît-o din milă, dar de ce nu ți-e milă de tine Însuți?“ Da, Într-adevăr, de ce nu-i fusese milă de el Însuși? Poate pentru că e mai ușor să ucizi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1985_a_3310]
-
clipă și se regăsiră În atmosfera artificială a salonului. — Vreau să plec de-aici, spuse el. — Mai rămîi, te rog. Dar de ce? — Aici ești la adăpost. — La adăpost de bombe? o Întrebă el, zîmbind. — De o mulțime de lucruri. Ești fericit aici, nu-i așa? — Într-un fel, da. Acolo, urmă ea, folosind un cuvînt menit să cuprindă Întreaga lume din afară, nu erai fericit. Și adăugă În șoaptă: Aș face orice ca să rămîi fericit. Așa te vreau. Așa Îmi placi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1985_a_3310]
-
la adăpost. — La adăpost de bombe? o Întrebă el, zîmbind. — De o mulțime de lucruri. Ești fericit aici, nu-i așa? — Într-un fel, da. Acolo, urmă ea, folosind un cuvînt menit să cuprindă Întreaga lume din afară, nu erai fericit. Și adăugă În șoaptă: Aș face orice ca să rămîi fericit. Așa te vreau. Așa Îmi placi. — Acolo nu mă plăceai deloc? o Întrebă el, amuzat că o surprinsese contrazicîndu-se, dar ea Îi răspunse, foarte serios: — Nu poți vedea la infinit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1985_a_3310]
-
alergă mai departe. Era stăpînit de un singur gînd - să se privească În oglindă. Ajuns În camera lui, oglinda Îi arătă un chip devenit familiar - o față palidă și bărboasă. În Încăpere plutea o mireasmă de flori proaspete. Da, fusese fericit aici! Cum putea crede În ceea ce-i spusese doctorul? Trebuie să fie o greșeală la mijloc. Prea era absurd... Inima Îi bătea atît de tare și mintea Îi era atît de amețită, Încît la Început nici nu fu În stare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1985_a_3310]
-
neliniște În glas. — Îmi amintesc multe, și am aflat multe. Destule ca să știu că nu-s criminal. — Slavă Domnului! murmură ea. — Dar, dumneata știai că-s nevinovat? — Da, desigur. Știam... Și mă bucur că și dumneata știi... Vreau să fii fericit, Îți stă atît de bine! Rowe rosti, cu toată tandrețea de care era În stare: — Te iubesc. Știi bine că te iubesc. Nu pot să cred că nu ții la mine... Spune, unde-i filmul? Un cuc pictat ieși cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1985_a_3310]
-
omorî sora, decît dacă i s-ar părea imperios necesar. Are ceea ce numește el „ sentimentul familiei“. Eu reprezentam un pericol numai din pricina dumitale. Aceasta nu-i patria mea. Ce interes aș fi avut ca dumneata să-ți recapeți memoria? Erai fericit fără ea. Mie nu-mi pasă de soarta Angliei. Vreau să fii fericit, atîta tot. Din păcate, fratele meu Înțelege prea multe. — Bine, dar e absurd! spuse Rowe, Îndărătnic. Cum de mai sînt În viață? — E econom din fire. Toți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1985_a_3310]
-
el „ sentimentul familiei“. Eu reprezentam un pericol numai din pricina dumitale. Aceasta nu-i patria mea. Ce interes aș fi avut ca dumneata să-ți recapeți memoria? Erai fericit fără ea. Mie nu-mi pasă de soarta Angliei. Vreau să fii fericit, atîta tot. Din păcate, fratele meu Înțelege prea multe. — Bine, dar e absurd! spuse Rowe, Îndărătnic. Cum de mai sînt În viață? — E econom din fire. Toți sînt economi. N-o să Înțelegi niciodată nimic dacă nu Înțelegi acest lucru. Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1985_a_3310]
-
apăsați și-i spuse: Poftim, ai ceea ce doreai. Se vedea că se silea din răsputeri să nu plîngă, dar efortul acesta Îi urîțea fața - o urîțenie ce-l lega și mai mult de ea decît frumusețea. „Nu trebuie să fii fericit cu cineva ca să-l iubești, Își spuse, uimit de descoperirea pe care o făcea. Nefericirea leagă mai mult doi oameni“. Nu-l mai vrei, acum cînd ți l-am adus? Îl Întrebă ea. Rowe Îi luă din mînă mica bobină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1985_a_3310]
-
se iubeau atîta! Nu vor ști niciodată ce Înseamnă să nu cunoști teama de a fi descoperit. Rowe Își spunea acum că omul Își poate ispăși vina față de morți dacă suferă Îndeajuns pentru cei vii. — Draga mea, sînt atît de fericit! Încercă el o frază la Întîmplare, și inima i se umplu de căldură cînd auzi răspunsul ei prompt, dar reținut: — Și eu... „La urma urmei, Își spuse Rowe, oamenii Își fac o idee cam exagerată despre fericire...“ CUPRINS PARTEA ÎNTÎI
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1985_a_3310]
-
lichiorul de gențiană, Michel Îl asculta pe bătrân vorbind despre emanciparea muncitorilor; din când În când, urla câte-o banalitate În chip de răspuns. Apoi soseau ceilalți, venea și verișoara Brigitte. Ținea mult la Brigitte, ar fi vrut să fie fericită; dar cu un soț atât de cretin, era greu, evident. Insul era asistent medical la Bayer și o Înșela de câte ori putea; cum era bărbat chipeș și umbla mult, putea adesea. Pe an ce trecea, chipul Brigittei era tot mai trist
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2052_a_3377]
-
și măsline. Ceea ce simțea era straniu, foarte straniu: respira mai ușor, uneori rămânea minute Întregi fără să gândească, nu-i mai era atât de frică. Într-o după-amiază, la opt zile după sosirea lor, Îi spuse Christianei: — Cred că sunt fericit. Ea se opri brusc, cu mâna Încleștată pe vasul cu gheață, și scoase un oftat prelung. El continuă: — Aș vrea să trăim Împreună. Cred că ajunge, că am fost destul de nefericiți până acum, prea mult timp. Mai târziu vor veni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2052_a_3377]
-
cu gheață, și scoase un oftat prelung. El continuă: — Aș vrea să trăim Împreună. Cred că ajunge, că am fost destul de nefericiți până acum, prea mult timp. Mai târziu vor veni boala, infirmitatea și moartea. Cred Însă că putem fi fericiți, Împreună, până la capăt. În orice caz, aș vrea să Încerc. Cred că te iubesc. Christiane Începu să plângă. Mai târziu, la Neptunne, În jurul unui platou cu fructe de mare, Încercară să se gândească la aspectul practic al chestiunii. Ea ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2052_a_3377]
-
predefinite În natura lor de cadrul conceptual care delimitează câmpul experiențelor; astăzi mai mult ca oricând, era nevoie de o perspectivă nouă. Zilele erau calde și scurte, curgeau deprimant. În noaptea de 15 septembrie, Michel avu un vis neobișnuit de fericit. Era lângă o fetiță care călărea În pădure, Înconjurată de fluturi și flori (la trezire Își dădu seama că această imagine, revenită după treizeci de ani, era din genericul de la „Prințul Saphir”, un serial de televiziune la care se uita
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2052_a_3377]
-
cu erecțiile rare (erecții prelungite nu avusese niciodată, poate În prima adolescență, iar de atunci perioada dintre două ejaculări se lungise considerabil: apoi, nu mai era foarte tânăr), Bruno nu era omul potrivit pentru acest gen de localuri. Totuși era fericit să aibă la dispoziție mai multe vulve și guri decât ar fi Îndrăznit să viseze vreodată; iar asta simțea că i-o datora Christianei. Cele mai plăcute momente erau acelea când ea mângâia alte femei; tovarășele ei de-o seară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2052_a_3377]
-
Cel mai adesea stătea fără să facă nimic; uneori broda, sau confecționa lucrușoare din pluș pentru nepotul și nepoatele ei. Un psihiatru din Meaux Îi prescrisese somnifere și tranchilizante În doze destul de puternice. Oricum, dormea mult, iar visele Îi erau fericite și liniștite; puterea spiritului este imensă, cât timp rămâne În domeniul său propriu. Michel era Întins În pat lângă ea; punându-i o mână mai sus de talie, simțea cum coastele i se ridică și coboară cu regularitate. Psihiatrul venea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2052_a_3377]
-
Evans-Wentz (o avea În buzunar de câteva săptămâni; era o cărțulie de dimensiuni foarte mici, cu o copertă de un roșu Închis). Toate ființele de la Răsărit, Toate ființele de la Apus, Toate ființele de la Miazănoapte, Toate ființele de la Miazăzi Să fie fericite, să rămână fericite; Fie să trăiască fără dușmănie. Nu era numai vina lor, se gândi el; trăiseră Într-o lume brutală, o lume a competiției și a luptei, a orgoliului și a violenței; nu trăiseră Într-o lume armonioasă. Pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2052_a_3377]
-
cu multă curiozitate. M-am bucurat mult de faptul că îi cunoșteam pe unii dintre colegi. Nu-mi aduc aminte prea bine ce am mai făcut în acea zi, dar știu sigur că eram copleșit de emoții și eram tare fericit că eram mai mare și că începusem o nouă viață, viața de elev. Școala noastră Maria Ani Îmi place foarte mult școala la care învăț și mă simt foarte bine aici. E vorba de Colegiul Național „Mihai Eminescu”, școală renumită
Buchet de amintiri by Tudorina Andone () [Corola-publishinghouse/Imaginative/459_a_878]
-
deasupra muntelui negru, ridicat de zmeu. Muntele a fost spulberat și razele de lumină au invadat micuțul sat. Oamenii, care nu văzuseră de mult lumina, își țineau mâinile la ochi, că să se obișnuiască din nou cu lumina. Toți erau fericiți, dansau și cântau pe ulițe. În depărtare, zâna cea buna se bucura și ea de fericirea sătenilor. Bătrânelul a căzut la picioarele ei, mulțumindu-i cu lacrimi în ochi. O dorință imposibilă EduardMihail Hamza Era o zi plăcută de toamnă
Buchet de amintiri by Tudorina Andone () [Corola-publishinghouse/Imaginative/459_a_878]
-
meleagurile noastre, pentru că iarna asta a fost tare lungă și grea pentru mine. Îmi pare rău pentru tine! Dar vrei să bem un ceai și o să mai discutam în acest timp? — Sigur, hai să mergem! Și cele două au pornit fericite spre cuibul gazdei. Aventuri într o bibliotecă Teodor Ionescu Odată, într-o bibliotecă atârna pe perete o pendulă veche, dar foarte frumoasă. Avea probabil mai bine de o sută de ani și de aceea se simțea prea nobilă să poarte
Buchet de amintiri by Tudorina Andone () [Corola-publishinghouse/Imaginative/459_a_878]
-
tatăl lui Hans devenise deja tatăl lui Hans, dar nu prea a mai avut vreme să se bucure de asta. De fapt, orice om, indiferent dacă‑i sărac sau bogat, n‑are în viață decât câteva momente în care e fericit. Scurte, dar intense. După o suferință intensă, tatăl lui Hans moare sub un bloc de piatră desprins dintr‑o stâncă austriacă veritabilă. Cel puțin a fost scutit de mediocritatea vieții cotidiene, e de părere fiul său, pe care‑l amenință
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1971_a_3296]
-
se lasă pradă gândurilor ce‑l poartă pe câmpiile Poloniei și Rusiei, care acum trimit neîncetat comunismul încoace, spre meleagurile noastre. Pe câmpiile alea erai încă cineva, dar acum cine ești, un nimeni care lucrează ca portar. Domnul Witkowski e fericit că în ’50 s‑a împiedicat o lovitură de stat. Și el a fost o mică rotiță (chiar dacă, de această dată, din cauza lipsei piciorului, nu una directă) în sistemul celor care au împiedicat treaba asta, fiindcă a atras atenția neobosit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1971_a_3296]
-
ți dai seama, numai dacă știi că un om îți aparține doar ție, că te iubește cu fiecare fibră a ființei sale și din toată inima, că‑ți este fidel orice s‑ar întâmpla - atunci, abia atunci poți spune: sunt fericit. Să spui asta când iei o notă bună la școală e de‑a dreptul ridicol. Nu disting nici un sunet, răspunde Sophie acestor vorbe care sună așa de sentimental; lasă apa să cadă cu zgomot peste tot corpul, chiar peste centrul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1971_a_3296]
-
la o mătușă îndepărtată, căreia privirea lui Rainer i s‑a părut dintotdeauna tulburătoare; are ceva pătrunzător și, în același timp, viclean, mătușa îl consideră în stare de orice. Asta l‑ar bucura pe R. dacă ar afla. Părinții sunt fericiți în afara casei, copiii înăuntrul ei, iar astăzi, pentru variație, fotografiază Anna. Săptămâna trecută, Rainer a văzut în camera Sophiei o poză cu fratele de la Oxford în costum de scrimă și cu sabia în mână. Astăzi, Rainer scoate la iveală un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1971_a_3296]
-
servești pe alții e plăcut dacă nu ești obligat s‑o faci. Anna ar prefera să‑și taie mâna decât să împartă cuiva sandvișuri cu brânză. Gerhard vrea să se învârtă pe ring cu adorata lui Anna și să fie fericit, dar Anna îl dă la o parte, fiindcă vrea să‑l localizeze pe Hans, care se află între două bunicuțe. Hans, la rândul lui, își face hotărât loc prin mulțime, cu pumnii, ca s‑o smulgă pe Sophie din ghearele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1971_a_3296]