8,428 matches
-
bun pentru cap, gât și umeri (EZ, 29.IV.2008) (59) Indiferent că este vorba de un practicant sau un nou angajat, specialiștii în resurse umane se așteaptă ca aceștia să aibă aptitudini tehnice din zona IT, să fie buni vorbitori de limbi străine (engleză, germană, franceză), să se adapteze repede, să aibă abilități de relaționare cu clienții și o atitudine de tipul "eu sunt dispus să fac" (EZ, 31.III.2008). 5.2. Structurile propoziționale (de regulă cu predicatul la
[Corola-publishinghouse/Science/85001_a_85787]
-
posibile de producere a situației evocate de regentă) cu CI: a enumera toate circumstanțele alternative posibile drept condiții în care un fapt se produce echivalează cu a le declara irelevanța. Atare suprapunere nu are însă loc în cazul în care vorbitorul are în vedere, explicit sau implicit, și circumstanțe în care faptul în cauză nu se produce - vezi (4), (6), (7), (61): (61) Vin (ori) dacă-mi trimite o invitație, ori dacă-mi dă ea un telefon; dacă-mi trimite vorbă
[Corola-publishinghouse/Science/85001_a_85787]
-
opere reprezentative ale metafizicii speculative. „Trebuie să utilizăm, așadar, un limbaj al semnelor care ascultă de gramatica logică - de sintaxa logică“, ni se spune în 3.325. Pe de altă parte, regulile sintaxei logice sunt respectate în mod obișnuit de către vorbitorii limbajului cotidian, chiar dacă ei nu sunt în stare să spună care sunt acestea și să le folosească drept norme de corectitudine. Este sensul în care Wittgenstein admite că propozițiile limbajului cotidian sunt „pe deplin ordonate din punct de vedere logic
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
lumea este lumea mea se arată în faptul că limitele limbajului meu (ale limbajului pe care doar eu îl înțeleg) semnifică limitele lumii mele“ (5.62). Că limitele limbajului sunt limitele lumii este ceva valabil, în egală măsură, pentru fiecare vorbitor al limbajului.68 Teoriile metafizicii tradiționale - teorii care pretind că spun ceva despre lume ca întreg - sunt nonsensuri, ca și tezele solipsiste. Lumea nu este decât totalitatea faptelor (vezi l.l). Numai despre fapte, și nu despre lume ca întreg
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
de nedespărțit. Respingerea posibilității de a formula „propoziții filozofice“ ar ține de ceea ce desparte înțelegerea logicii la Wittgenstein de cea a lui Frege și Russell. (Vezi op. cit., pp. 201-203.) 68 „Nu caracterul privat, ci faptul că este la dispoziția unui vorbitor și este transparent pentru el este în discuție. Ideea este că limbajul trebuie să aibă un centru, iar atunci când vorbesc sau TRACTATUS-UL ȘI „SFÂRȘITUL FILOZOFIEI“ 187 gândesc eu sunt centrul. Eu, dar același lucru va fi valabil pentru oricine
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
colectivitatea căreia îi aparținem și totul este neproblematic. Dacă întrebăm însă „ce înseamnă“ că știm ceva despre stările mintale ale altor persoane, atunci expresiile limbajului nu mai au nici o aderență. În acest caz, lipsesc regulile a căror observare asigură consensul vorbitorilor în folosirea expresiilor limbajului. Filozofii idealiști sau realiști vor putea produce argumente pentru propria lor interpretare a ceea ce înseamnă a ști ceva despre stările mintale ale altor persoane și se vor putea certa fără încetare. Obiectul discuției și controversei îl
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
o prezentare a modului cum va resimți cititorul, la prima vedere, această schimbare: „Ăîn loc de concepte și idei generale, el va întâlni aproape tot timpul doar descrieri ale unor situații ce pot surveni în viața curentă, situații în care vorbitorii folosesc în moduri din cele mai diferite anumite expresii ale limbajului. Ceea ce îi va atrage în mod deosebit atenția și îl va surprinde este că asemenea descrieri nu constituie, de cele mai multe ori, baza unor generalizări sau ilustrarea unor principii. Sunt
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
care aceleași expresii ale limbajului primesc folosiri din cele mai diferite ne ajută „să vedem mai bine“ că abia un context lingvistic și nelingvistic cuprinzător, și nu asocierea expresiei cu anumite entități, este cel care face posibilă înțelegerea ei de către vorbitori. Înțelegem o expresie când cuprindem cu privirea cât mai multe dintre utilizările pe care le primește ea. Dacă nu ne putem imagina nici o folosire a expresiei, atunci nu o înțelegem, nu-i putem conferi nici un sens. Amintindu-și de discuțiile
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
sentimentele, stările sufletești etc. - pentru propria sa folosință? - Ei bine, nu putem noi oare să facem asta în limbajul nostru obișnuit? - Dar nu asta am eu în vedere. Cuvintele acestui limbaj trebuie să se refere la ceea ce poate ști doar vorbitorul; la senzațiile sale nemijlocite, private. Un altul nu poate, prin urmare, să înțeleagă acest limbaj.“ Pasajul merită toată atenția deoarece el indică ceea ce urmărește Wittgenstein atunci când examinează expresiile prin care spunem ceva despre ceea ce simțim. El admite că folosim în
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
spune că noi comunicăm în acest fel altora ceva despre ceea ce simțim. Ceea ce are în vedere Wittgenstein prin sintagma „limbaj privat“ este un limbaj ale cărui expresii ar desemna și ar descrie „obiecte private“, adică ceea ce poate să știe doar vorbitorul. Limbajul privat este limbajul în care un cuvânt ca „durere“ funcționează ca un nume pentru ceva la care nu are acces decât o persoană, cea care simte durerea. Ceea ce va fi exprimat, în § 293, prin următoarea alegorie: „Să presupunem că
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
altora despre experiențe care sunt strict private nu este inteligibilă. Putem ști ceva și putem comunica ceva numai despre lucruri care sunt accesibile în egală măsură tuturor, cel puțin în principiu. Dacă nu există criterii și reguli pe baza cărora vorbitorii să poată decide dacă o anumită expresie a fost sau nu folosită în mod adecvat, atunci nu există nici limbaj. Un cunoscut comentator al operei lui Wittgenstein aprecia, pe bună dreptate, că însăși ideea unui limbaj privat semnalează influența deformatoare
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
părea lipsită de orice bază. Rhees relata că, în 1943, când Wittgenstein era în vizită la Swansea, ei au asistat la o conferință a profesorului Benjamin Farrington, organizată de Societatea Filozofică Locală. Titlul conferinței era Legi cauzale și istorie. Teza vorbitorului a fost că oamenii se dovedesc capabili să învețe din greșeli, ceea ce duce la îmbunătățiri, cel puțin în perioade mai întinse de timp. El sugera că aceasta ar fi o lege generală a dezvoltării istorice. Intervenind în discuție, Wittgenstein a
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
cu fața la interlocutor, puțin înclinat spre el) Rezumă cele mai importante gânduri si simțăminte Nu întrerupe Abține-te să oferi sfaturi Nu începe a povesti despre situații similare prin care ai trecut si tu Încearcă să fii empatic, plasându-te în locul vorbitorului si încercând să înțelegi ce simte Evită locurile incomode (zgomot, agitație etc.) Nu ofensa si nu ironiza părțile prin zâmbete, gesturi, cuvinte. Lucrul individual. Pentru a consolida materialul trecut, rugați elevii să întocmească o listă pe două coloane în care
Medierea în educație by Ileana Bădulescu Anastase, Cornel Grigoruț, Mircea Mastacan () [Corola-publishinghouse/Science/1700_a_3136]
-
comunicative, nedezvăluite încă de cercetări sistematice. Problema practicii comunicării este abordată într-o modalitate alertă, cu exemplificări incitante. Ea îl ia pe cititor partener direct la construcția schemelor de acțiune comunicațională în situațiile variate în care acestea se poate găsi: vorbitor, ascultător, cititor, participant la întruniri, chemat să redacteze un material sau o scrisoare etc. Întregul demers se întemeiază pe etapele fundamentale și, totodată universale, ale comunicării scrise și verbale, care constituie structura oricărui act de comunicare eficient. Nu sunt omise
by Mircea Agabrian [Corola-publishinghouse/Science/1074_a_2582]
-
a comunicării, o posibilă explicație pragmatică a ei poate începe de la o serie de interogații simple: Ce a spus X?, Vorbește oare Y serios? În acest mod începe totul. Depinde de noi, cei care comunicăm, dacă vorbim clar sau confuz. Vorbitori, scriitori, cititori, ascultători suntem fiecare. Singura întrebare care se ivește este ce și cum transmitem pentru că a nu comunica este un lucru imposibil. Răspunsul este incredibil de simplu cu toate că autori de lucrări în domeniu au scris sau pot scrie volume
by Mircea Agabrian [Corola-publishinghouse/Science/1074_a_2582]
-
fost o comunicare, să găsim unde a mers rău, iar dacă nu a avut succes să o îmbunătățim data următoare. O asemenea preocupare o găsim încă din antichitate, când Aristotel a propus un model liniar, simplu, compus din trei elemente: vorbitorul, vorbirea și audiența. Dacă gândim doar un moment asupra actelor noastre variate de comunicare, nu vom avem prea mari dificultăți să descoperim aceste elemente. În unele cazuri, desigur, termenii lui Aristotel nu sunt chiar potriviți. Spre exemplu, în cazul în
by Mircea Agabrian [Corola-publishinghouse/Science/1074_a_2582]
-
Aceasta implică o înțelegere simpatetică a punctelor de vedere și experienței partenerului de dialog, cât și a locului acestuia în situația de comunicare în care suntem implicați. Această înțelegere și abilitate se numește empatie. Într-un răspuns empatic, ascultătorul comunică vorbitorului faptul că el înțelege și acceptă sentimentele lui cât și motivele care stau la baza acestor sentimente. Pentru a comunica în mod empatic trebuie să avem în vedere un set de cerințe. a. De urmărire a interlocutorului * Evitarea comportamentelor personale
by Mircea Agabrian [Corola-publishinghouse/Science/1074_a_2582]
-
partenerului; 5. la ce rezultate pozitive va conduce în viitor acțiunea, informația sau încrederea solicitată. Fără nici un dubiu că, atunci când o persoană ascultă cu sinceritate pe alta, se declanșează un proces creativ în care ascultătorul reconstruiește mental experiența relatată de vorbitor. Cu cât vor fi mai multe fațete sau dimensiuni ale experienței proprii a vorbitorului pe care acesta încercă să le împărtășească, cu atât mai ușor îi va fi partenerului de conversație să reconstruiască experiența cu acuratețe și să înțeleagă ce
by Mircea Agabrian [Corola-publishinghouse/Science/1074_a_2582]
-
solicitată. Fără nici un dubiu că, atunci când o persoană ascultă cu sinceritate pe alta, se declanșează un proces creativ în care ascultătorul reconstruiește mental experiența relatată de vorbitor. Cu cât vor fi mai multe fațete sau dimensiuni ale experienței proprii a vorbitorului pe care acesta încercă să le împărtășească, cu atât mai ușor îi va fi partenerului de conversație să reconstruiască experiența cu acuratețe și să înțeleagă ce simte cel care vorbește. 4. Traducem plângerile și criticile în solicitări și cereri specifice
by Mircea Agabrian [Corola-publishinghouse/Science/1074_a_2582]
-
cât și cel nonverbal pentru conducerea eficientă a organizației. Fără a înțelege puterea și efectele limbajului, liderul nu poate opera în mod optim pentru a regla și sincroniza eforturile individuale ale subalternilor. În acest sens, el trebuie să fie un vorbitor convingător, un ascultător eficient și un conducător capabil de a rezolva un conflict prin dialog. Din aceste motive, el trebuie să-și formeze abilitățile necesare comunicării eficiente. În acest sens, în literatura de specialitate se vorbește de "comunicare managerială" (Dale
by Mircea Agabrian [Corola-publishinghouse/Science/1074_a_2582]
-
comodă atunci când scriem sau vorbim în contextul relațiilor dintre șefi și subalterni. De aceea, "lupta pentru feedback" nu este ușoară, în schimb poate fi foarte instructivă și aduce satisfacții acelor care doresc să-și mărească capacitatea de comunicare. Scriitorii și vorbitorii cei mai slabi își pot îmbunătăți modul de a comunica dacă vor face apel la feedback (de fapt cei mai buni în domeniul comunicării apelează frecvent la acest procedeu). Comunicând ceva, îi întrebăm pe cei cărora ne adresăm: "Înțelegeți pe
by Mircea Agabrian [Corola-publishinghouse/Science/1074_a_2582]
-
un discurs realizat într-un limbaj elevat devin un lucru neplăcut de receptat când logica lor este incertă. O acțiune întreruptă sau o explicație ambiguă poate preface documentul sau cuvântarea în ceva dificil de înțeles. Chiar și celor mai buni vorbitori și scriitori le vine uneori greu să evite această capcană. Din cauza acestui fapt, este necesar să structurăm logic informațiile pe care dorim să le transmitem și să respectăm regulile organizării comunicării scrise sau verbale. De exemplu, cuvântări, informări sau rapoarte
by Mircea Agabrian [Corola-publishinghouse/Science/1074_a_2582]
-
pregătire și verificare a mecanicilor de întreținere". Ideea este ca să fim siguri că arătăm relația logică dintre general și particular. 3. Modelul "problemă-soluție" presupune că fiecare soluție posibilă este evaluată în funcție de capacitatea de rezolvare eficientă a situației date, după care vorbitorul concluzionează prin identificarea celei mai bune soluții. 4. Modelul psihologic se aplică atunci când conducem ascultătorul de-a lungul unui drum psihologic. Vom trece prin cinci etape: atenție, nevoie, satisfacție, proiectare și acțiune. De exemplu, pentru a convinge un factor de
by Mircea Agabrian [Corola-publishinghouse/Science/1074_a_2582]
-
a trage concluzii din date insuficiente. Ceva se întâmplă de două-trei ori în același fel și atunci noi ne asumăm dreptul de a generaliza. Dacă suntem receptor al unei concluzii forțate, cea mai bună soluție este de a-i cere vorbitorului să dovedească faptul că ce spune este adevărat. În același timp, și noi putem fi puși în situația de a afirma o concluzie forțată (impusă). În aceste cazuri, ideal este să începem fraza astfel: "Se pare că este vorba de
by Mircea Agabrian [Corola-publishinghouse/Science/1074_a_2582]
-
fel ca audiența să simtă că o privim, dar nu îi vorbim fixând-o cu privirea, ci doar ne uităm uneori la ea. Este cea mai bună metodă de a obține feedback-ul și de a-i reține atenția. Un vorbitor îngropat în hârtii își pierde ascultătorii. Nu îi poate trezi dacă nu știe că deja au adormit. Expresia feței Folosim expresiile feței dar nu exagerăm. Ne comportăm de parcă am fi implicați într-o discuție. Nu este nevoie să zâmbim sau
by Mircea Agabrian [Corola-publishinghouse/Science/1074_a_2582]