8,894 matches
-
cu două prezervative folosite s-a umplut cu altele colorate, cu crampoane... arome sau gusturi coloniale, exotice și fluturași zburători. Când fetele au plecat acasă cea cu ochi adânci a aruncat fără ezitare bilețelul cu litere și cifre buchisite la coș intuind o concluzie ratată. Profesorul o înșelase și cu prietena ei însă ea, deja trecuse senină la visul următor. Luna, ca un felinar roșu sfărâmat atârna deasupra orașului... vicioasă, sfârtecată, respira gemând cu obrazul în flăcări! Eterna copilărie Tandrețe copilărească
Adev?rul dintre noi by Aurel-Avram St?nescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83164_a_84489]
-
să aștepte cursa navetei obișnuite... inspira aerul curat și nu se mai sătura să-l savureze. Era extraordinar de plăcut, percepea aerul tare al înălțimilor, care-i dădea putere, amestecat cu cel al unei activități umane neartificiale... fumul ieșea din coșuri, lemnul ars împrăștia prospețime și dispărea peste sat; umiditatea excesivă însă îi trasa în corp o vagă senzație de durere îndepărtată... considera că nu mai este chiar atât de tânără. Îi plăcea acest miros; își închipuia viața simplă de care
Adev?rul dintre noi by Aurel-Avram St?nescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83164_a_84489]
-
închis ușile, la a treia sau a patra încercare, pentru că oamenii care stătuseră pe jumătate înăuntrul și pe jumătate în afara trenului trebuiau acum să se înghesuie în vagon printre noi și din acel moment, pielea lui palidă și plină de coșuri era aproape lipită de a mea și ne suflam reciproc în față aerul fierbinte din plămâni. Trenul s-a pus în mișcare și jumătate din cei care stăteau în picioare și-au pierdut echilibrul, inclusiv un muncitor constructor care a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
șir de case în terasă, profilate pe cerul de un albastru mediteranean și cocoțate pe marginea unei creste, incredibil de înalte: aproape în vârf de stancă. Și dintr-o dată în fața mea s-a așternut un spectaculos peisaj urban: oțelăriile și coșurile de fabrici de lângă calea ferată aproape că erau înghițite de povârnișurile abrupte pe care fusese ridicat cu îndrăzneală orașul, cu falange întregi de blocuri turn cățărându-se până în vârf. Nimic nu mă pregătise pentru această frumusețe austeră, ivită pe neașteptate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
-l cu el într-o cafenea și dând nerăbdător paginile pentru a ajunge la una anume, în timp ce înfulecă un sandvici în fața tejghelei și apoi fălcile i se mișcă tot mai încet în timp ce citește, până când mototlește dezgustat ziarul, îl aruncă la coș și iese valvârtej din local, cu fața lividă de furie și frustrare. Am știut de îndată ce am găsit cuvântul - am știut că aceasta era scena, într-o versiune exagerată, care se va juca vineri dimineața când va ieși să-și cumpere
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
și prin capetele celorlalți, luând firește în fiecare cap o altă formă, după caz. Atașatului Plainjones, chel, deșirat, cu pistrui și mâini osoase, ocupând locul din stânga, de pildă, îi va apărea ca o mică plictiseală, un oftat reținut undeva în coșul pieptului, în vreme ce mai-marelui său, tot un lungan însă negricios și paralelipipedic aidoma unui frigider Zil cu sprâncene groase și negre, abia dacă-i atinge inima, vaccinată prudent la orice simțire omenească. Căci dacă la toți oamenii, prin instituțiune cerească, inima
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
pesemne. Și fără să vrea prin fața ochilor îi trece imaginea bunicii, când bunica era vie iar ea era de-o șchioapă și o lua sâmbătă de sâmbătă la biserică, la colive și pomeni. La înapoiere, îi dădea să țină ea coșul înflorat de ștergarul cu trandafiri, țesut de bunica când era fată mare. Rozul ăla, ăla era cu adevărat rozul pe care și-l dorea! Și fără să vrea se întristează. Își pune halatul de baie și începe să-și aplice
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
arunce în aer munții, să foreze tunele, să... Doamne! Rochia verde, merge cu pulovărul gri? Unde-s ciorapii? Uite-i, bine că nu-s rupți. Pantofii? E cam frig. Da, dar ghetele sunt așa de urâte. Acum la pieptănat. Și coșul ăsta de unde-a mai apărut? Fi-r-ar să fie! Eh, asta e. Repede, geanta, haina, cheile, banii. La revedere, doamna Garofița! La revedere, domnu Mihai! Nu vin târziu! Și Iulia iese val vârtej din apartamentul unde subînchiriază camera de la capătul coridorului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
nou semn, vreo dulce hotărâre,” ceea ce e o nouă aluzie, nu numai la cele două domnii ale lui Henry VI. Da, dar acum nu-i toamnă, își spune Iulia. Și împăturind petecul de hârtie însoțitor al rozelor, îl aruncă la coș cu indiferența sau cruzimea fără fisură a femeii care nu iubește. Nici măcar florile nu le ia acasă. Găsind prin vestiar o carafă rămasă fără toartă, o umple la chiuveta din WC și-i așează pe cei trei regi de Lancaster
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
găini și cuțite lungi. A trecut și acum nu mai are de mers decât vreo două stații pe lângă gardul cenușiu al unității de tancuri, prin pâcla dimineții. Fețele călătorilor se întorc aproape fără să vrea către soarele care iese pe coșul fabricii de hârtie. Flacăra lui rece le colorează obrajii brăzdați, bucălați sau ciupiți de vărsat, li se dizolvă în albul ochilor, li se lipește de haine. Preț de o clipă, orice firimitură cenușie de pe fața pământului dispare; pământul e nelocuit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
Generația mea a dus în spate tot greul creării bazei materiale a orânduirii care să asigure „fiecăruia după nevoi”, dar până la vremea aceea am fost puși la porție! Supuși unei presiuni ideologice prin învățământ obligatoriu fără precedent, care arunca la coșul de gunoi credințele „mistice”, ce asigurau omului de rând liniștea sufletească, (că odată, cândva se va plimba fără griji prin Grădina Domnului), spălându-ni-se creierul de moștenirea culturală a trecutului de sorginte „burghezomoșierească”, pentru a deveni un „om nou
Constantin Huşanu by Reflecţii la reflecţii. Pe portativul anilor () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91645_a_93052]
-
Nick, stând pe pătură cu fața-n jos. Ți-a făcut vreo scenă? — Nu, nu mi-a făcut nici o scenă. — Cum te simți? — Of, pleacă, Bill. Du-te și lasă-mă puțin În pace. Bill Își alese un sendviș din coș și se duse să se uite la undițe. Capitolul 4 Era o zi Îngrozitor de fierbinte. Reușiserăm să Îngrămădim tot felul de lucruri care formau o baricadă perfectă peste pod. Era o bijuterie de baricadă. Poarta mare cu gratii de fier
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
apoi prin pasajul Întunecat. Auzi gemetele bărbaților care-l urcau pe scări și apoi Îl lăsară jos. Doctorul Îl aștepta Împreună cu alți doi bărbați Îmbrăcați În alb. Îl Întinseră pe masă. Îi tăiau cămașa. Era obosit. Simțea o fierbințeală-n coșul pieptului. Începu să tușească și Îi puseră ceva la gură. Toți se ocupau de câte ceva. Lumina becului Îi pica-n ochi. Își Închise ochii. Auzi pe cineva urcând scările cu greu. Apoi nu mai auzi nimic. Apoi auzi un zgomot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
suflet în anii petrecuți în pușcărie. „Numai de n-ar bea și acolo în gară... Cine știe ce i s-ar putea întâmpla? Una-i aici acasă și alta-i acolo...” În zori de zi, Toaibă și Maranda, cu bagajele cuibărite în coșul căruței, au pornit spre târg. Au ajuns destul de repede. Ai sosit? - l-a întrebat Chirostii, șeful de la magazie. Am venit cu tot ce îmi trebuie. Păi... aici nu-ți trebuie nevastă. De ea ai nevoie doar acasă - a vorbit Chirostii
Cercetaşul Toaibă by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/502_a_1063]
-
de pe cerc, care l-a atins, trece în locul lui. Reguli Nu se consideră valabile decât loviturile în picioare, sub genunchi sau în oricare parte a corpului când aceasta se află sub nivelul genunchilor (prin ghemuirea jucătorului din mijloc). 39.Transportul coșurilor Transportul se face pe grupe de 3 jucători. Jucătorul care urmează a fi transportat se ghemuiește, își apucă mâinile, brațele lui formând două torți ale coșului. Cei doi jucători care îl transportă apucă fiecare de câte o toartă și aleargă
Hai la joacă! by Liliana-Dana Tolontan, Ilona Șelaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1152_a_2199]
-
când aceasta se află sub nivelul genunchilor (prin ghemuirea jucătorului din mijloc). 39.Transportul coșurilor Transportul se face pe grupe de 3 jucători. Jucătorul care urmează a fi transportat se ghemuiește, își apucă mâinile, brațele lui formând două torți ale coșului. Cei doi jucători care îl transportă apucă fiecare de câte o toartă și aleargă cu el. 40.Alb-negru Jucătorii stau așezați pe bănci în așa fel încât să fie văzuți de conducătorul jocului. Jocul se desfășoară sub forma unei povestiri
Hai la joacă! by Liliana-Dana Tolontan, Ilona Șelaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1152_a_2199]
-
cartofilor Jucătorii, împărțiți în două sau mai multe echipe, se așează în flanc câte unul în spatele unei linii de plecare. Intervalul între echipe este de 4-5 pași. În fața fiecărei echipe, lângă linia de plecare, se înseamnă un cerc care reprezintă coșurile în care sunt aruncați cartofii. Pe direcția de alergare a echipelor, la o distanță de 10 metri, la 10 pași, se marchează câte un cerc care reprezintă cuiburile. Pentru fiecare echipă se marchează câte trei cuiburi. La semnalul conducătorului, primii
Hai la joacă! by Liliana-Dana Tolontan, Ilona Șelaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1152_a_2199]
-
aleargă, ia un cartof din cuib și se întoarce cu el la linia de plecare, atinge pe umăr jucătorul următor care va semăna cartofi. Jocul continuă astfel că unul seamănă și altul culege. Cartofii se așează în cuiburi sau în coșuri și nu este voie să fie aruncați. Un cartof ieșit din cerc trebuie pus la loc. Nu este voie să se culeagă deodată cartofii din cuiburi sau să se ia toți în mână deodată fiindcă jucătorul care urmează nu pleacă
Hai la joacă! by Liliana-Dana Tolontan, Ilona Șelaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1152_a_2199]
-
se distingea net la orizont. — Chiar mergem la ieslea găinilor? — Nu cred că ordinul sună chiar așa. Însă - Antonius îi adresă centurionului un zâmbet malițios -, cât timp eu vorbesc cu comandantul legiunii, tu fă rost de opt care, cazmale și coșuri pentru o sută optzeci de oameni. — Opt care? Ai de gând să aprovizionezi toată Pannonia? — Mai adu o sută șaizeci de castrapila, trei mii de picioare de sfoară și o mie de pila cu vârf scurt. — O mie de pila
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
quazii sunt aici, la pândă. Am auzit că Antonius Primus e mai viclean decât o vulpe. Văzuseră înaintând manipulul de soldați precedați de care. Carele se opriră chiar sub ei, la poalele dealului. Câțiva soldați începură să descarce cazmale și coșuri de nuiele. — De ce vin tocmai aici? Valerius, neliniștit, își sprijini capul de piatră. Titus arătă spre rariștea din fața lor. — Acolo au cultivat legume... Și uită-te la terenul acela de lângă copaci... De aici se aprovizionează legiunile. Dar - Titus se uită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
legume... Și uită-te la terenul acela de lângă copaci... De aici se aprovizionează legiunile. Dar - Titus se uită mai bine - carele mi se par prea încărcate. Vezi cum se afundă în noroi? În ele nu sunt doar câteva unelte și coșuri... — Și dacă quazii îi atacă acum? O să fie un masacru. Din câte știu eu, ei atacă numai când sunt siguri că dușmanul nu e în stare să riposteze. Vor aștepta ca soldații să înceapă să umple coșurile, dar nu cred
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
câteva unelte și coșuri... — Și dacă quazii îi atacă acum? O să fie un masacru. Din câte știu eu, ei atacă numai când sunt siguri că dușmanul nu e în stare să riposteze. Vor aștepta ca soldații să înceapă să umple coșurile, dar nu cred că fratele tău se va lăsa ucis. Rămaseră tăcuți. Valerius îl observa emoționat pe Antonius, care mergea printre soldați pe calul său negru, părând un zeu al războiului, cu coiful său de bronz ale cărui apărători erau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
camfor... Vara e răcoros și alungă insectele, și iarna... Pe frigul ăsta, important e nu câte haine ai pe tine, ci ca sângele să circule repede și să nu îngheți. Pentru asta e bun camforul. La poalele dealului, uneltele și coșurile de nuiele trecură din mână în mână, iar oamenii păreau ocupați să culeagă legume. Loveau pământul cu dolabra, rapid și precis. Umpleau cu pământ coșurile, pe care le descărcau apoi grăbiți în plaustri cu două roți. Peste puțină vreme, două
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
repede și să nu îngheți. Pentru asta e bun camforul. La poalele dealului, uneltele și coșurile de nuiele trecură din mână în mână, iar oamenii păreau ocupați să culeagă legume. Loveau pământul cu dolabra, rapid și precis. Umpleau cu pământ coșurile, pe care le descărcau apoi grăbiți în plaustri cu două roți. Peste puțină vreme, două șanțuri, destul de departe unul de altul și adânci de o jumătate de om, începură să schițeze pe zăpadă marginile unei pâlnii. — Din câte mi se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
ia de ferrea! - glasul mânios al unui soldat se auzi limpede dinspre câmpie. Bucățile astea infernale de piele... Or fi bune să lege între ele plăcuțele de fier ale armurii, dar ia uite: s-au rupt când mi-am pus coșul pe umăr - lăsă coșul să cadă. Mai întâi te pun să stai de pază la graniță și îți spun că acolo nu sunt primejdii mari - maimuțări atitudinea unui comandant, luându-și o voce tunătoare: Îți vei privi dușmanii din înaltul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]