9,442 matches
-
a exista și a se edifica prin afirmarea unei identități proprii, concordante, nu divergente, cu patrimoniul universal. De remarcat faptul - evident, de altfel - că Vasile Ilucă nu alcătuiește cronici istorice. El scrie literatură de factură istorică, Îmbinând meșteșugit documentul cu ficțiunea. Remarcabil mi se pare felul În care autorul reușește să ofere cititorului imagini complexe ale trecutului nostru - istoric și cultural - așezând În prim plan deopotrivă evenimente cruciale, personalități de referință, dar și - mai ales - aportul fundamental al mulțimilor de anonimi
Hanul cercetaşului by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1198_a_2268]
-
știut se transformă în prinți. Dar și prinții se transformă în broaște după ce-i săruți. Ai grijă, surioară. Saint-Beuve scria că domnul de Balzac nu știe să dezvolte o situație. Eu știu? Nici atîta. Dar am încredințarea ușurică, naivă că ficțiunea poate provoca realitatea. De-asta mă și prind să le rescriu destinul. E o șansă vagă, infimă, dar o să mă străduiesc. Poate că din crăpătura banalului (bateria îndărătnică) o să se ivească o dragoste mare. Apăs pe mînerul portierei și se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
hîrtiei cu buchiile mele și hîrtia mă îngăduie. Mi-am pregătit deja alte voci, alte încăperi, într-un cuvînt, altă narație, alt roman. Mă laud că știu ce va face cutare personaj, cutare ființă, ce-o să se întîmple în realitatea ficțiunii, a terfeloagelor mele, dar în cealaltă, în realitatea reală, rămîn complet neajutorată. N-am descifrat ce trebuia să descifrez în "gunoaiele" de la poartă. Spatulele, crochiurile, vopselele, chinese watercolors, paletele aruncate nu mi-au spus nimic. Aș fi putut înțelege că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
dor și acum de kilometrii pe care-i parcurgeai zilnic, pe lîngă rafturi." Contraatac stîngaci în acest Krigspiel, pentru că trebuie să recunosc: a arătat fisura din tubul scafandrului. Da, îmi idealizez singurătatea. Și da, aș fi cu adevărat aurolacă fără ficțiuni. A scrie e modul meu de-a simți că trăiesc, oricît de zadarnică, de nerecunoscută, de nerăsplătită, de blamată mi-ar fi truda. Borges încerc să contracarez cum și-a plimbat, orb, oglinda de-a lungul unei biblioteci? O bibliotecă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
clar, cât se poate de concis, uneori chiar prea comprimat și înainte de toate să pornesc de la trăirile și simțămintele pe care le-am avut pe măsura desfășurării evenimentelor în care viața m-a implicat. Nu mi-am permis să fac ficțiune, ci am oglindit cât mai veridic adevărul vieții. Am pornit pe acest drum după multă chibzuință și mai ales în urma unor substanțiale insistențe venite din partea unor persoane, care m-au determinat să trec de la momentul ezitării, la momentul afirmării celor
Călător... prin vâltoarea vremii : (călătoria continuă) , Vol. 4. : Din aproape, în tot mai aproape by Alexandru Mânăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/563_a_1317]
-
înfățișat realitatea unor întâmplări din viață, care mi-au dat impulsul de a scrie, de a înfățișa realitatea așa cum a fost ea și că nu mi-am permis să scot la lumină unele neadevăruri pe post de adevăr. La mine, ficțiunea are un rol foarte redus, dar am dat prioritate adevărului-adevărat, trăit de mine și de persoanele pe care le evoc, cât mai autentic. Colegii, cu acel spirit critic, manifestă neîncredere încă, dar n-am ce le face. E dreptul lor
Călător... prin vâltoarea vremii : (călătoria continuă) , Vol. 4. : Din aproape, în tot mai aproape by Alexandru Mânăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/563_a_1317]
-
nu știu nici un cuvânt În franceză, dar sunt convinsă că asta nu va fi o problemă. Și-a Împreunat din nou mâinile. — Scrie aici că ai studiat la Brown. Da, ăă, am absolvit facultatea de limbă și literatură engleză, specialitatea ficțiune literară. Scrisul a fost Întotdeauna pasiunea mea. Of, ce siropos a sunat! m-am mustrat În gând. Chiar era nevoie să folosesc cuvântul „pasiune“? — Așadar, având Înclinații spre literatură, Înseamnă că nu ești cine știe ce interesată de modă? A sorbit o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
Biroul Mirandei Priestly“. — Bună dimineața. Aș putea să vorbesc cu Andrea Sachs, vă rog? — La telefon. Pot să Întreb cu cine vorbesc? — Bună, Andrea, sunt Loretta Andriano, de la revista Seventeen. Mi‑a sărit inima din piept. Scrisesem o povestioară de „ficțiune“ de două mii de cuvinte despre o adolescentă atât de ocupată cu admiterea la facultate, Încât Își ignoră familia și prietenii. Nu‑mi trebuiseră decât vreo două ceasuri ca să scriu prostioara cu pricina, dar mi se păruse că nimerisem binișor combinația
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
victorie asupra neputinței proprii, asupra Încăpățânării, asupra durerii. Nu mai sunt atât de crispat, am căpătat acea detașare ce mă apără de impuritatea vieții. (martie) Vreau să descriu corpul lui A.: pentru mine, acesta nu există, este absent, e o ficțiune; ne Întâlnim la S. ca să facem amor; o penetrez și nu simte nimic, e ca și cum aș poseda țărâna. De altfel, am avut Întotdeauna impresia că ea are un corp inform, acoperit de prea multe veșminte, de parcă ar fi o momâie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
parțial chiar și În Proust, Întrucât și el recurge la o retorică și, În ultimă instanță, deși cu alte mijloace, se angajează În vana ambiție de a reface „comedia umană“ a lui Balzac, desigur, fără să vrea; fără să bănuiască, ficțiunea sa este uniformizatoare, nivelează o experiență care, altfel, ar fi fost mai profundă, dacă se reducea la tendința involuntară de literaturizare; sondez schemele realului și apoi pe acele ale imaginarului, da, eu trebuie să mă recuperez din real mai Întâi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
gelozia, din simplu joc, riscă să crească, să devină morbidă, reală și să schimbe traiectoria subiectului investigat, să-l smulgă din starea de observator cinic, azvârlindu-l spre acte imprevizibile, iraționale; din acest moment, ca și la Proust, jurnalul devine ficțiune. Îmi Înconjoară umerii, Îmi sărută mâinile, e tandră, e lipicioasă; mă rețin cu greu să nu-i răspund la fel de participativ, dar, precaut, o Îndepărtez, o resping violent, o arunc la o parte. „Ți-a spus vreo femeie că ai mâini
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
calitățile exterioare, dar tiranică asupra femeilor rafinate. Contranotă Am citit nota la roman de ieri. Oare așa or fi procedând romancierii? Tot ce am spus acolo mă reprezintă: „Madame Bovary c’est moi“ Înseamnă că nimic din ceea ce apare În ficțiune nu-i este străin autorului. Nu cred că voi scrie acel roman, din moment ce-l trăiesc. Nu se poate Închide un ochi de miorlăituri. Pisicimea e În călduri. Nu știu de ce amorul pisicilor mi se pare o sfidare la adresa oamenilor; există
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
se topesc moale pe genele ei; scoate limba cu cochetărie și gustă din albul zăpezii. O simțeam Întreagă În acel sentiment de plenitudine și trăiam și eu parcă mai intens, măsurând adică propria-mi trăire printr-o imagine Împrumutată din ficțiune. De aceea, iarna, când priveam prin geam cum Leul (câinele nostru) se juca să prindă fulgii de zăpadă cu ghearele, mi se părea că el devenise un om, că simțea ca și mine feeria zăpezii, iar eu mă aflam la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
mai sigur, mai actual, mai ales În Ioana. Dar ei literaturizează Încă, se uită În rama romanului și fac retușuri inutile, falsifică acolo unde nu iese după canon; mi se pare mai important să nu te lași răpit de retorica ficțiunii; deodată, vei observa că totul se estompează, devine o laxă pânză În care Încap toate experiențele posibile; nu trebuie să faci ficțiune decât atunci când nu mai este nici o ieșire: lectura ca actio este și ea mai greu de realizat decât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
acolo unde nu iese după canon; mi se pare mai important să nu te lași răpit de retorica ficțiunii; deodată, vei observa că totul se estompează, devine o laxă pânză În care Încap toate experiențele posibile; nu trebuie să faci ficțiune decât atunci când nu mai este nici o ieșire: lectura ca actio este și ea mai greu de realizat decât, de exemplu, ocolul pământului: să-l citești pe Hegel este mai dificil decât a cuceri Troia. (luni) De câte ori are loc câte o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
durat această educație sentimentală, dar știu că eram complet edificat, când am ieșit din liceu; aici și acum, din această cameră, mă strădui să refac acele senzații trăite de mine numai atunci: doar ele au importanță; sunt Îndrăgostit de o ficțiune a mea, creată de imaginația adolescentului Însetat de puritate, mă interesează modul de a fi al meu din adolescență, aș vrea să-l prelungesc și acum; este unicul În care mă recunosc cu adevărat: chiar dacă o descriu, ea nu era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
post-mortem. Dacă așa stau lucrurile, este de Înțeles de ce Marin Mincu Își publică această parte din jurnalul său sub măștile prestigioase și Înșelătoare ale unei construcții de tip romanesc. De neînțeles este Însă altceva: de ce, ascunzăndu-se Într-o casă a ficțiunii, criticul lasă apoi toate ușile și ferestrele deschise, ca orice trecător să poată Înțelege că, de fapt, acolo locuiește un personaj non-fictiv? Romanul spune mai mult decât explicit „madame Bovary c’est moi“. Dacă Madame Bovary era totuși un roman
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
ferestrele deschise, ca orice trecător să poată Înțelege că, de fapt, acolo locuiește un personaj non-fictiv? Romanul spune mai mult decât explicit „madame Bovary c’est moi“. Dacă Madame Bovary era totuși un roman fictiv, Intermezzo refuză orice retorică a ficțiunii (consemnându-se, teoretic, din interior, refuzul) și te trage de mânecă spre a nu greși cumva: eu sunt un roman non-fictiv. Singurul său element de retorică romanescă este un pseudonarator care, batjocorit În stilul „desantiștilor“ din 1983, este construit ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
fie singura prezență literară (și umană) a acestui „roman“ - ca protagonist ce este o non-ficțiune a jurnalulul său. Nu ne dăm seama de ce nu a evitat Marin Mincu acest regretabil paradox. Îi era mai simplu să-și asume sinceritatea ca ficțiune fictivă, decât să-și propună non-ficțiunea reală ca non-ficțiune artificială. Mai ales că există numeroase pasaje În jurnalul său În care se face observații de elementar bun simț narativ că orice Încercare de captare a autenticității existenței conduce spre instaurarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
non-ficțiunea reală ca non-ficțiune artificială. Mai ales că există numeroase pasaje În jurnalul său În care se face observații de elementar bun simț narativ că orice Încercare de captare a autenticității existenței conduce spre instaurarea unei retorici și a unei ficțiuni. Iată-ne, așadar, În fața unui roman non-fictiv pe care nu mai știm cum să-l citim. Dacă-l citim În legea romanescului, trebuie să observăm ratarea jumătății sale feminine. Dacă-l citim În fărădelegea non-fictivului, trebuie să regretăm artificiile sale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
Un plan important al romanului e cel autoreferențial. Jurnalul lui M. conține multe pasaje despre ideea de jurnal și de roman, ivite de-a lungul divagațiilor personajului despre literatură, dar valabile (și) pentru Intermezzo. Asupra vieții și textului, realității și ficțiunii, M. nu Încetează să mediteze. Ironizează Însemnele În care a Înghețat viața cutărei familii presupus nobile („papirusuri, blazoane, sceptre, coroane, diplome, inscripții, medalii, fibule, firmane, devize, decrete, tiare, turbane, steme, sigilii, signature pe tot felul de documente, În toate limbile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
Cimpoeșu, Simion liftnicul. Roman cu îngeri și moldoveni Gabriel Chifu, Relatare despre moartea mea sau Eseu despre singurătate Alexandru Vlad, Curcubeul dublu Nichita Danilov, Locomotiva Noimann Alexandru Ecovoiu, Cei trei copii-Mozart Ioan Groșan, Planeta Mediocrilor Petru Cimpoeșu, Nouă proze vechi • Ficțiuni ilicite Gabriela Adameșteanu, Drumul egal al fiecărei zile ***, Rubik (roman colectiv) Nicolae Breban, Îngerul de gips Stelian Tănase, Maestro V irgil Duda, Ultimele iubiri Marin Mincu, Intermezzo II : Graziella Nicolae Breban, Orfeu în infern Augustin Buzura, Raport asupra singurătății Nora
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
umăr. Îmi promisesem că voi fi mai atentă la fotografi, dar n-am văzut nimic să-mi sară În ochi, doar mulțimea obișnuită, frumoasă și agitată. —Bună, am spus, observând că (a) semăna chiar și mai mult cu eroul de ficțiune Dominick așa cum stătea În fața mea și (b) Courtney avusese dreptate: Philip arăta mai bine. Îți convine să ne Întâlnim acolo Într-un minut? Trebuie s-o găsesc pe Kelly și să văd dacă totul e În regulă. Sigur, iubire. Îmi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2293_a_3618]
-
sfârșit, de trecut. Îi rămâne cititorului să intre și el în joc, să se delecteze cu observații subtile despre scris și cărți, să descopere cum rama și cercul tind să se suprapună. Jocul cu litere de cerneală dovedește, cum doar ficțiunile borgesiene au mai probat-o, că în cerneală se pot amesteca, într-o combinație indescriptibilă, inteligență pură și sensibilitate rară. Iar emblema Baroque Books &Arts avertizează că nu este doar o carte, un obiect de așezat în raft, ci o
Cerneală și cărți – noi mitologii by Elisabeta Lăsconi () [Corola-journal/Journalistic/2398_a_3723]
-
după ultimele noutăți ale tehnicii mileniului al treilea, noi, spectatorii, am află și cum miroseau halele de pește ale Parisului și ce emană însuși Balzac, în mers, ținîndu-se, tot prin jurul halelor, după cîte un trecător, gata, pătruns, intrat în nemuritoarea ficțiune și în galeria ticsita a Comediei. Ar fi o realizare, în fine nimerita, pe masura scriitorului despre care inca de pe la începutul secolului XX se spunea că ar fi fost Secretarul epocii sale. Ce face mai puțin popular scrisul lui Balzac
Balzac azi by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/17524_a_18849]