8,942 matches
-
Acest amănunt îl făcu să se hotărască pe Navigatorul-Căpitan, care făcu un semn către Tapú Tetuanúi și către Chimé din Farepíti. —Duceți-le apă și vedeți dacă sunt periculoși. Îi amenință cu degetul. Și să nu vă asumați nici un risc inutil! Băieții se aruncară de îndată în mare, împingând în fața lor o pluta rudimentara, pe care femeile așezaseră mai multe vase cu apă și vreo zece nuci de cocos. Pe masura ce se apropia de țărm, lui Tapú Tetuanúi începu să-i bată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1880_a_3205]
-
câte unul, se iviră dintre copaci vreo cincizeci de războinici înarmați până-n dinți, care începură să urle și să-și agite amenințător armele în aer, aparent cu intenția de a-i obligă să se îndepărteze de apele acelea. Se dovediră inutile atât gesturile prietenoase ale celor de pe vas, cât și sunatul din cochilie și chiar - în ultimă instanță - bătutul clopotului. Singurul efect al acestui ultim procedeu fu acela că, pentru câteva minute, agresivii băștinași ramaseră că trăsniți, însă imediat după aceea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1880_a_3205]
-
Căpetenia Războinicilor. Am s-o fac atunci când am s-o găsesc. Lasă-mă să mă gândesc. Căzură de acord să mai amâne hotărârea cu câteva zile, având însă grijă că, din acel moment, nimeni să nu-și mai asume riscuri inutile, iar restul zilei îl dedicară delicatei sarcini a ridicării Mararei de pe fundul lagunei. Pentru asta, scoaseră mai întâi din ascunzișul ei mică piroga, care nu fusese prea mult afectată de taifun, si se îndreptară, în ea, spre punctul unde scufundaseră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1880_a_3205]
-
panică. Catamaranele se apropiau tot mai mult. Miti Matái se hotărî până la urmă să dea ordine scurte și precise, care, la început, îi luară pe oameni prin surprindere. Cu toate acestea, se grăbiră să le execute, fără să pună întrebări inutile. Soarele începuse deja să se ascundă în spatele unui nor roșiatic... Te-Onó se aflau atât de aproape, că puteau deja să le distingă oribilele tatuaje. Marara se întoarse cu provele spre inamici, ca și cum ar fi fost dispusă să atace în momentul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1880_a_3205]
-
Velele în poziția inițială! Navă cârmi din nou și își pierdu și mai mult din viteza, însă când vântul îi veni iarăși din spate, întinzând pânzele, isi recupera vitalitatea, lăsând în urmă navele dușmane, ai căror ocupanți păcăliți făceau eforturi inutile să întoarcă și să-i urmărească în continuare. Tapú Tetuanúi putu distinge cât se poate de clar figură respingătoare a unui uriaș acoperit de tatuaje, care îi amenință în gura mare, învârtind în jurul capului o ghioaga lungă, si nu era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1880_a_3205]
-
construiască navă cea mai rapidă pe care și-ar fi putut-o visa; sacrificiile celor care o conduseseră peste ocean și, mai ales, singurătatea văduvelor celor care se prăpădiseră în această riscantă misiune, se transformau, peste noapte, într-un efort inutil, care nu reprezenta nimic în fața fascinației pe careo exercita asupra acelei copile demne de dispreț penisul nemăsurat al asasinului propriului ei tata. Ce rușine, o, zeule Tané! Ce grozăvie! Tapú Tetuanúi nu reușise să găsească niște cuvinte mai potrivite care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1880_a_3205]
-
le va fi mai greu să ne localizeze. Și, cel mai important, să nu iasă nimeni pe punte cu vreun obiect care poate reflectă lumina soarelui. Nici o măsură de precauție nu trebuia considerată exagerată, însă, de această dată, se dovediră inutile, căci gărzile nu observară nici o mișcare. Miti Matái le ceru atunci oamenilor să se odihnească în timpul celor mai călduroase ore ale zilei, căci era o zi într-adevăr zăpușitoare, care îi făcea să se teamă că s-ar putea forma
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1880_a_3205]
-
se târască afară din ascunzătoare. Niciodată întunericul n-a fost atât de profund - nici atât de iubit - și niciodată n-a fost mai bine folosit. Se strecurară cu toții, fără să pronunțe un cuvant și fără să facă nici măcar un singur gest inutil, până în locul unde se găsea carena dreapta a Mararei și, după ce dădură la o parte, în liniște, camuflajul, începură să o târască centimetru cu centimetru către țărmul dinspre ocean, cel opus lagunei și recifului de corali. O oră mai tarziu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1880_a_3205]
-
Supremă, de Iertare, de Fraternitate și așa mai departe, încap în mințile lor... Dar, ce înțeles pot avea milioanele de concepte absurde ale vieții noastre de persoane „civilizate“? În toți acești ani, mi-am dat seama de miile de „nevoi inutile“ pe care și le-a creat omul și care duc doar la nefericire. Și atunci, mă întreb: Până unde am dreptul să le aduc acest gen de nefericire? — Nu credeți că se pot adapta? Că pot ajunge să facă parte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
de ce aveai urgent nevoie printr-o nouă semnătură și, așa, roata lua proporții gigantice lună de lună, înhăma victima la angrenajele ei și sfârșea prin a o devora. Și când totul se termina, casa apărea plină până la refuz de bulendre inutile, copii nelegitimi ai unei semnături și ai unui moment de slăbiciune. Aruncă bucata de săpun pe mal și se cufundă complet în lagună. Să moară cărțile de credit! Să moară creditul! Să moară datoriile! El era liber. Liber pe deplin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
la subsuoară, și zâmbet pe buze, și o slujbă stabilă. Prea multe lucruri! zâmbi el, ironic. Lucruri! Asta e marea problemă. Trebuie să ai lucruri ca să poți trăi. Zeci, sute, milioane de lucruri, pentru că am creat „Cultura lucrurilor“. Aproape toate, inutile! În ziua în care am hotărât să fug pe Amazon și să mă descotorosesc de casă, m-am văzut deodată înecat sub un munte de obiecte inutile pe care le-am tot acumulat de-a lungul unei vieți întregi. Vă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
trăi. Zeci, sute, milioane de lucruri, pentru că am creat „Cultura lucrurilor“. Aproape toate, inutile! În ziua în care am hotărât să fug pe Amazon și să mă descotorosesc de casă, m-am văzut deodată înecat sub un munte de obiecte inutile pe care le-am tot acumulat de-a lungul unei vieți întregi. Vă jur că, până în ziua aceea, mi se păreau absolut obligatorii și nu înțelegeam existența fără ele. Dar, de îndată ce le-am dăruit, mi-am dat seama că nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
pot lăsa toate acestea în urmă, de ce îmi place mie și ei nu?... a, m-am săturat de toate astea, nu mai am chef de situația asta în care iată cum pare că mă chinui degeaba... toate par atît de inutile... păi cum nu dacă îi văd pe ei doi împreună... ce absurdă e realitatea asta uneori sau mai tot timpul... nu mai am chef de nimic... i-aș da telefon dar oricum nu-i pasă... Așa ar fi trebuit să
ANOTIMPUL ILUZIILOR by CRISTI ROMEO () [Corola-publishinghouse/Imaginative/270_a_504]
-
într-un halat de casă și explică: Nu era nimic de făcut. Zău, crede-mă! Criminalule, țipă cei doi, izbucnind în plîns. Povestea se încheie, dar prin sat n-a mers vestea că doctorul a avut vreo indigestie. O jertfă inutilă O oboseală pe care n-a mai trăit-o a pus stăpînire pe el și simțea la fiecare pas că are picioarele de plumb. Ridica piciorul și apoi îl fixa pe asfaltul trotuarului. Se uita de jur împrejur, cu spaimă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
încet, încet, pîlpîirea vieții. Dacă era ceva mai devreme...", reveneau cuvintele neutre ale surorii, blocîndu-i bucuria de a iubi și a fi iubită. Flacăra iubirii dintre cei doi tineri s-a stins în tăcere și fără reproșuri, ca o jertfă inutilă pentru Ionel Datcu. Obsesia lui Gheorghe Gheorghe Șelaru se apropia de șapte decenii. Locuia într-o casă bătrînească, intrată pe jumătate în pămînt, rătăcită prin pădurea de blocuri din Tătărași. În curte sînt stive de cărămizi, camuflate de buruieni înalte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
frig se abătuse asupra Iașilor și oamenii, zgribuliți și încruntați, grăbeau pasul spre destinații de tot felul. Un omuleț, cu ochelari fumurii, încerca să vadă ceva, ceva, cît să nu dea în gropi. Din loc în loc își ștergea lentilele. Efort inutil, deoarece aproape instantaneu lapovița, cu o oarecare furie, refăcea perdeaua de apă și fulgi de pe ochelari. Omulețul despre care vorbim, văzînd inutilitatea demersurilor sale, se oprea cu batista la nas, pe frunte și chiar pe la urechi. Total preocupat de înfruntarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
paharele ca și cînd le-ar turna într-un butoi. Ușurel, dragă prietene, mai bei și acasă. Chem un taxi. Vrei să scapi de mine? Nu, dar o să-ți fie rău... Îl împing cu energie. Oponența sa este vizibilă, dar inutilă. Ajungînd la taxi, spun o glumă tîmpită: Hai, hopa sus, Eminescule. Du-te în p... mă-ti, replică poetul. Un inginer nefericit Era o vreme de cîine la începutul lui aprilie și inginerul Talabă regreta că a chemat oamenii la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
încă de acum un an, dar altceva este cînd legi rezultatele între ele și concepi o teză unitară. Gheorghe execută preparativele repetate în fiecare dimineață ca un automat și gîndurile sale se amestecă într-un amalgam incoerent. Idei banale, observații inutile și probleme adînci din teză se amestecă și devin cu toate frînturi de banalități. Dacă Gugeanu este într-o stare proastă? Lupașcu știe că în astfel de situații găsește nod în papură la orice și, Doamne ferește, poate să propună iar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
fixat ora. A, da. Uitasem. Bătrînețea, bat-o vina. Așteaptă în bibliotecă pînă termin și eu tabietul de dimineață. Pe hol Lupașcu observă niște ghetuțe pentru femei. Remarcă mai ales o cataramă din alamă care, împreună cu o curelușă erau absolut inutile. Are o pițipoancă, ghiujul. Cine ar fi crezut că un om așa de sobru ca el se ține de... prostii. Gheorghe lasă intențional ușa bibliotecii deschisă spre hol și aude șușoteli, țopăituri și uși închise cu mare grijă. De fapt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
S-au căsătorit sub binecuvîntarea profesorului Gugeanu. Gabi și-a adus lucrușoarele, puține totuși, la Lupașcu acasă. Gheorghe ajuta la cărat și la desfăcut bagajele. Deodată vede o pereche de ghetuțe care aveau... o cataramă de alamă și niște curelușe inutile. Un cuțit l-a străpuns în inimă. Oare să fi fost eu chiar așa de prost? se lamentează Gheorghe. Unii spun că da, alții spun că nu. Sînt ghetuțe făcute în serie, se consolează Gheorghe. Păi nu? întărește și Gabi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
pe lume 49 Unii sînt și mai proști 52 Un pui de fotbalist 55 Gînduri alandala 57 Colonelul Cataramă 60 Banditul de pădure 63 Glumă în Ajun 66 Au prins hoțul 68 Miracolul medicului austriac 71 Malpraxis? 74 O jertfă inutilă 77 Obsesia lui Gheorghe 79 Pagubă mare, dom'le! 82 O politiciană desăvîrșită 85 Vioara lui Norocel 88 Blestemații 90 O clarvăzătoare 96 O poveste stranie 99 Niște fleacuri 101 Victoria lui Cezar 104 N-a văzut raiul 107 CAPITOLUL
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
se Încăpățînează să trăiască, neașteptînd altceva decît schimbarea anotimpurilor. Mergi, mănînci, dormi, linii paralele, pe care impulsurile dragostei abia se mai văd - diagrama unei vieți care nu-și află solul prielnic nici În legalitate, nici În ilegalitate. Cărțile au devenit inutile. Satul Înghite orașul. Nunțile sînt ca tăierea porcului. Grohăie mirii, grohăie domnișoarele de onoare, grohăie mașinile și garoafele. Sărbătorile astea au devenit agresive. Ce statut privilegiat mi-ar oferi acum o Încăpere cu obloanele trase. Zi de lucru. Lumina mahmură
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
nevoie să recurgi la instinct. Da, trebuie să ne păstrăm integritatea instinctului pentru că doar așa reușim, să ne punem În mișcare violența cînd ne este primejduit echilibrul vital - e singura salvare cînd rațiunea abandonează lupta dîndu-și seama că a devenit inutilă. După teoriile astea ar Însemna că ghilotina și lagărele de exterminare să fie mereu reactualizate. Nu, prefer o pasivitate absolută, mi se pare oricum mai pașnică. Și apoi am impresia că uiți un lucru - indiferența nu este neutralitate. Stoicii sînt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
În iurte tîrzii candelabre sleite aș lătra cu balenele În pustiuri acvatice aș ninge cu toate minciunile lumii deasupra acestui hipodrom din care n-am Înaintat nici un pas. Dar de fapt ce ar trebui cu adevărat să mă preocupe, mișcarea inutilă a visului sau mutarea pionului pe terenul advers Într-o pîndă exactă și neîntreruptă? Urmăriri În cer, urmăriri În subteranele mele ecouri și atenția mereu sustrasă ca atunci cînd te găsești singur Într-o cameră secretă. Parcă exiști În toate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
aici, mă strângea, mă trăgea de picioare și de glezne cu o durere minunată, irațională. O forță a voinței exercitată prin presiune. Râul voia să mă tragă jos, să mă sfărâme și să mă facă la loc ca parte a inutilei și stupid de puternicei și pasionatei sale porniri de a schimba și a șterge de pe fața pământului. Prins acolo, în secunda aceea de înțelegere și conștientizare, când totul devenea dintr-odată atât de clar și treaba asta, această întâmplare în mijlocul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]