10,805 matches
-
apă cu insule-n centru, spre care duceau istmuri de madrepor... Iar noi treceam pe deasupra norișorilor de aur și purpură cu pasul unei zeități oțioase, incapabile să mai dizolve grindina transparentă dintre noi și creația noastră, să intervină în mersul tragic al lumii... La mari intervale de timp (decenii? ani? ore? clipe?) coloana de văpaie fulgera oblic, atingând suprafața podelei în cîte-un loc și revenind apoi în centrul negru al discului. Din șanțurile circulare, cu diametru atât de mare încît liniile
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
unei flori de oțel. Țeava subțire ca un ac de seringă îi iriga, în emisfera stângă, zona lui Wernike, lăsând să pătrundă acolo un lapte galben, vezicant sau hrănitor, ambele poate... " Există zei, spunea el, există Dumnezeirea. Nenumăratele, grotești și tragice și pestrițe și crude religii sânt doar organe senzoriale cu care lumea noastră pipăie ceea ce ne transcende și ne creează. Ele sânt antenele insectei, palpii omizii, ochii deschiși ai presimțirilor, prin care atingem? atragem? gonim? omorîm? iubim? divinitatea ce se
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
izvorască din împletitura de linii. Era fața unui bărbat tânăr, cu trăsături în cărbune, cu părul răsucindu-se-n vițe negre de-a lungul obrajilor ascetici. Ochii severi și vizionari, ușor asimetrici, dreptul însuflețit de o scânteie de har, stângul tragic și mat ca o oglindă acoperită, aveau sub ei cearcăne violete. Sub firele fibroase ale mustății, gura ar fi părut de femeie dacă senzualitatea ei nu ar fi fost negată, dizolvată, deturnată, reconvertită de cute ale comisurii, foarte amare. Și
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
arsen scheletul și-mi vopsesc în mercur intestinele. Mă modifică, produc devieri chimice, amintiri și reflexe, imagini și sunete, eliberează hormoni și vise și lifturi și nopți și fețe monstruoase, nemaivăzute vreodată, și tot fluxul ăsta organic și psihic și tragic și etic și muzical e trimis mai departe, prin fontanelă, pe căile ascendente ale Dumnezeirii, prin sinapse mistice și axoni angelici către chiasmul optic al minții ce ne cuprinde și de acolo-n talamusul karmei și-n proiecțiile către arii
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
l-ar fi descoperit la fel în orice loc al sfericei încăperi, căci Victoria, asemenea lunii și fotografiilor, avea doar o față, și fatal era doar pentru tine, ca și când ar fi fost o altă piele a feței tale, o mască tragică peste bietele tale trăsături de vierme tereștri Și mai era și gura femeii, de statuie rujată gros, acum însă mai puțin hipnotică decât ochii. Ochi de azur și gură de ruj - și nici un alt strop de culoare pe tot acel
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
în ligheanul de pe stativul din colț se lățea dezgustătoarea ofrandă. În alte împrejurări cazul ar fi făcut vâlvă, dar cu o seară în urmă cortul cel mare al circului Sidoli se prăbușise și ziarele nu mai pridideau cu amănuntele despre tragica întîmplare. Așa încît, încetul cu încetul, se scufundară în neființă și uitare căpitanul de pompieri și sinucigașa sa nebunie, odaia modestă cu carpetă închipuind păsări și brăduți, casa veche cu ferestre încadrate de grotești capete de lei din ipsos vopsit
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
a-ntregului trup, așa încît, dac-ai privi doar un minut acest corp experimental, gol și anesteziat, ținut în viață prin ace și tuburi, ai crede, poate, că asimetria, inadecvarea, imposibilitatea lui, ducând la catastrofă și nefericire, vin dintr-o tragică infirmitate, dintr-o deformare cifotică. Nu are cumva sexul monstruos de lung? Buricul holbat ca un ochi al lui Shiva? Urechile ca foile de varză? Un picior atins de poliomielită? N-ai putea ști, și nu pentru că nu ai simțul
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
bolții! Ce peisaje abstruse, ce temple în dărâmare, ce sori crepusculari, ce ruine... Am fi stat întreaga viață acolo, lângă mormântul de cuarț, privind, cu capetele mult date pe spate, desenele din înalt sau silindu-ne să zărim statuile colosale, tragice și diforme, ce străjuiau, învîr-tejite în ceața depărtărilor, circumferința sălii. Din această navă, pe care o dată avea s-o umple-n întregime trupul catifelat al marelui fluture - capul împins în altar, toracele umplând, cu cele șase piciorușe, spațiul de sub boltă
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
rând la aprozar, și Herman era mereu în mijlocul lor. Cum decăzuse oare în halul acela? Ce viață dusese tânărul ăsta liniștit și prevenitor, de care vecinilor le era milă și nu scârbă, ca de ceilalți de teapa lui? Infirmitatea sa tragică, mai ales la o vârstă atât de tânără, faptul că nu arăta stigmatele beției, în afară de inevitabilul miros de prună și aldehide suspecte, făceau ca "bețivul de la opt" să fie tolerat pe scara noastră, chiar dacă tot contactul cu el se reducea
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
și ocrotea ca o armură de nepătruns. Da, nu pusesem pe masă, între mine și Herman, un manuscris, ci un mare, cât mine de mare fluture de sticlă organică, având fața mea, coastele mele și falangele degetelor mele, și încrețirea tragică a aripilor mele ce nu vroiau să se deschidă o data. Era doar corpul fluturelui, atât de asemănător încă viermelui din care evoluase, dar care, punctate cu scânteieri de lumină în camera de cenușă, întindea cu toate acestea-ntre noi aripi
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
fire de păr hpite de țeasta murdară de meconiu, dislocase cu un troznet de oase fluturele iliac ce-o purtase până atunci, tandru, între aripe. Craniul fetiței, moale ca un ou de broască țestoasă, suferise și el presiuni și deformări tragice în tunelul de carne și pielițe prin care alunecase. Dar supraviețuiseră și copilul, și mama, chiar dacă mama avea să poarte de-atunci pentru toată viața un corset de plexiglas pe sub rochie, închis cu un mecanism complicat, iar fata avea să
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
tot mai îngust, corabia, înclinîndu-se ușor, mai lingea cu flamurile din vârful catargelor stâncile de ivoriu. Crabi uriași, în întregime transparenți, prin coaja cărora li se vedea inima pulsând și hrana din intestine, scoteau uneori din apa cea neagră cîte-un tragic braț descărnat. Caracatițe se lipeau de scândurile de la pupa, rupând cu ventuzele bucăți de lemn putred. Pe pereții umezi ai grotei foiau insecte oarbe. Acum șuvoiul era mai rapid și panta către străfund mai abruptă. Curând, defileul se deschise într-
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
piruetă atât de rapid, încît imaginea cefei lui cărunte se suprapuse peste cea a feței negre și lucioase. Cedric era acum o încîlceală de tușe transparente, cu puncte mai dense și zone mai sticloase, un nor de probabilități, un Bacon tragic și semi-absent. Fata și Maarten îl priveau uluiți, și îl priviră minute-n șir, până Cednc se opri brusc, într-o postură triumfătoare, pe un genunchi și cu mâinile întinse oblic, cu degetele rășchirate, cerșind aplauze care nu veniră. Sub
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
spre fereastra rotundă de la ultimul etaj, cum sute de somnambuli ar privi, toți deodată, luna. Erau regi și filozofi din vechime, hetaire și criminali vestiți, oameni de bronz și de fier, oameni albaștri și oameni negri, în poziții triumfale sau tragice, răsucind în jurul corpurilor peplumuri, șerpi, armuri și boa-uri de pene. Erau cocoșați și polidactili, goi în noaptea caldă, erau hidrocefali și elefantiazici, erau femei cu șase perechi de sâni și bărbați cu două capete. Era, în mijlocul acelei mulțimi, și
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
mulți ani, s-au întors acasă: Vasile Miron (dascăl), Ioan Varzaru (învățător), Ștefan Fieraru, Ilie Căbujan, Ion Căbujan, Alexandru Lăcătușu, Ion Muraru, Gheorghe Lespezanu, Ion Florescu, Gheorghe Florescu, Dumitru Costea, Vasile Costea, Dumitru Tătărușanu, Ion Nichita, Mitruță Nichita, Vasile Rotaru. Tragic a fost pentru familiile ai căror soți, fii, frați nu s-au mai întors, peste jumătate din cei plecați. Este și cazul prizonierului Vasile I. Drob, care a murit în Uniunea Sovietică. În memoria lor, s-au ridicat monumente la
Monografia comunei Lespezi, judeţul Iaşi by Vasile Simina (coord.) Ioan CIUBOTARU Maria ROŞCA Ioan LAZĂR Elena SIMINA Aurel ROŞCA Vasile SPATARU () [Corola-publishinghouse/Administrative/91877_a_93004]
-
mărgelele. Deshobotatul miresei constituie o durere pentru mireasă, voalul (hobotul) este înlocuit cu un tulpan și purtat obligatoriu, demonstrând trecerea ei spre menirea de nevastă; - A treia secvență este dominată de sentimentul de integrare în noua stare, un sentiment aproape tragic, implicând resemnarea totală față de bucuriile vârstei tinere. De aceea noua stare este așteptată ca un infern în care încetează cântecul și horele. Într-o căsnicie există spații sacralizate: vatra care semnifică statornicia, pragul și poarta fiind calea regenerării. Influența juca
Monografia comunei Lespezi, judeţul Iaşi by Vasile Simina (coord.) Ioan CIUBOTARU Maria ROŞCA Ioan LAZĂR Elena SIMINA Aurel ROŞCA Vasile SPATARU () [Corola-publishinghouse/Administrative/91877_a_93004]
-
fel de dispreț pe care și-l exterioriza afișând masca indiferenței. Cel de-al treilea bărbat era un frate abia trecut de Noviciat, care urma să opereze sonda psi. Și-apoi, peste doar câteva zile, să moară într-un accident tragic, așa cum pățiseră sute de operatori înaintea lui, jertfindu-și viața pentru a asigura discreția care trebuia să domnească în jurul lucrării ultime a lui Dumnezeu. ― Slăvit fie numele tău, Sfinte Augustine. Venim iarăși să ne adăpăm la izvorul înțelepciunii tale, spuse
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
pe guvernatorul quadrantului... - Cu respect vă aducem la cunoștință că noi nu știm ce... - Te joci cu viața ta, bătrâne, rânji Johansson. - Prefer sa îmi pun propria viață în pericol decât să îi expun pe colegii mei la un sfârșit tragic. Nu știu la ce tentativă de asasinat vă referiți. Tonul bătrânului devenise tăios și Johansson simți brusc cum, în minte, i se insinua o senzație de neliniște. Se hotărî să facă un pas înapoi. - Nu știu câți dintre voi au ieșit vreodată
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
după ce-și abandonase adăpostul subteran. - Sire, nu mai avem de ce să rămânem aici. Cel puțin deocamdată. Au supraviețuit cu puțin peste o mie de oameni. Sentința, dată cu detașarea specifică quinților, cufundă întreaga punte într-o liniște cu nuanțe tragice. Știau cu toții că În Klemplant pieriseră nu numai un miliard de oameni ci și cele mai însemnate realizări a două milenii de umanitate. - Și ce credeți că ar fi indicat să facem acum? întrebă Bella încercînd zadarnic să-și ascundă
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
pe tânăr. - Și totuși, insistă Kasser. Nu înțeleg. Radoslav mi-a spus că nu îți dorești nimic mai mult decât să îi eliberezi pe ai tăi de felul în care au trăit până acum, că îți dorești să schimbi destinul tragic al celor care... - Ți-a spus el asta? îl întrerupse Xtyn. - Da, după cum mi-a zis și că în primul rând vrei să te schimbi pe tine, că ți-ai ales numele ăsta deși în copilăriei te strigau altfel, că
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
din tavan asigura un tiraj aproape perfect. Două burdufuri cu hidromel treceau din mână în mână, dar cu toții ascultau cu cea mai mare atenție vorbitorii ce luau cuvântul, rând pe rând, în fața adunării. Ademar evoca din nou vechi întâmplări, împrejurări tragice petrecute cu aproape douăzeci de ani în urmă, amestecându-le, iar cuvintele sale făceau să se deschidă iarăși, în inimile celor ce îl ascultau, răni adânci, niciodată vindecate cu totul. — Da, prieteni: aceea a fost o vreme de mare glorie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
Cineva o găsise, nu departe de tabără, spânzurată de un mesteacăn. Vestea fusese primită cu durere de către tovarășele sale, dar fără mirare, aproape ca o întâmplare obișnuită și, mai mult, date fiind împrejurările, întru totul previzibilă. Câte una deplângea, creștinește, tragica alegere a fetei, care cu acel gest disperat își pierduse sufletul. Altele, în schimb, observaseră, cu amărăciune, că măcar Odetta o încheiase cu suferințele. Rămas fără cuvinte, lui nu-i mai rămăsese altceva de făcut decât să-și deschidă brațele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
peste măsură. La câteva ore după întâmplare, își dădea seama că reacția sa indignată nu pornise dintr-un real sentiment de milă față de hun, ci mai degrabă din groaza adâncă ce-l încercase atunci când ea se dezvăluise, în acea împrejurare tragică, mai nemiloasă și mai barbară decât barbarii cei mai feroce și, deci, ca femeie, îndepărtată și intangibilă. Frumusețea ei rece, care până atunci îl fascinase, îi apărea acum ca aceea a unei statui de marmură, lipsită de orice căldură omenească
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
sfârșitul său fără să clipească, așa cum se așteptau de la el, dar plin de amărăciune în suflet pentru moartea unui om de o asemenea valoare. Cântecul celor din vale nu încetă nici măcar un moment. Apoi, când totul se sfârși, o liniște tragică se lăsă în vale. Fratele Gomerius, însoțit de Ambinanus, coborî coasta, se prezentă înaintea lui Balamber și îi ceru să i se dea voie să ia sărmanele rămășițe carbonizate ale abatelui, iar acesta îi îngădui. Nici unul, însă, nu ceru ceea ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
măsură scurt cu privirea: poate doar în momentul acela, după ce auzise dezvăluirile prizonierului, își dădea seama cu adevărat de rolul hotărâtor pe care omul acela ciudat și în aparență neînsemnat, pe jumătate călugăr, pe jumătate bandit, îl putea juca în tragicele evenimente ce se desfășurau în Galii și deci și de importanța propriei misiuni. Se scutură. Foarte bine, răspunse. Atunci, Eucherius al nostru vine cu noi. Ridică privirea la cerul care se lumina și îl bătu pe umăr pe Metronius. — Acum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]