10,662 matches
-
anulare. Ca "instanță sporitoare" (auctoritas), ea sporește libertatea celui supus și se diminuează pe sine ca putere. Diferența dintre cel ce comandă, ca liber, și cel ce se supune în vederea propriei lui eliberări se șterge treptat și cei doi se desfac din cercul puterii și rămân, unul în fața celuilalt, egali în libertatea lor. Mândria celui care a eliberat și recunoștința celui care a fost eliberat se întîlnesc în punctul comun al eliberării reciproce din strânsoarea relației comandă-supunere. Răspunderea celui puternic față de
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
aceeași măsură am pierdut și am dobândit libertatea. Eu îmi pierd puterea prin eliberarea celuilalt și mi-o păstrez mereu prin supunerea lui acceptată. Spre deosebire de scenariul paideic, în care puterea se exersează în vederea unei eliberări finale - maestrul și discipolul se desfac în cele din urmă din strânsoarea relației comandă-supunere și stau față în față egali în libertatea lor -, în scenariul iubirii de altul eliberarea nu se poate produce, pentru că dependența e prețul libertății celor doi. Puterea nu mai este acum relația
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
aș resimți-o în fața maldărului de banalități adunate cu vremea. La amiază, când m-am dus să-l iau la masă, mi-a spus că în București trebuie să ne vedem mai mult, pentru că în orice prietenie bună lucrurile se desfac unele din altele și se amplifică. Apoi îmi citește o însemnare făcută ieri în jurnalul său. "Se apropie vremea când G. se va despărți de mine. Am să termin totul singur, așa cum am început?" Mă întreb cum arată o despărțire
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
pretinde că faci filozofie." Ieșim să ne facem plimbarea. În mașină, pe drumul de la București la Păltiniș, îi povestisem lui Noica despre "utopia Florești". Florești este un sat așezat cam la 30 km de București, pe un drum care se desface spre dreapta din șoseaua spre Pitești. Undeva în mijlocul satului, generos împrejmuit și splendid izolat, se află un mic palat postbrîncovenesc așezat cu spatele către pustiul câmpului. E un muzeu etnografic acolo, cu scoarțe și porturi de prin partea locului. Dacă
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
Îl întreb dacă nu se întîmplă să-l dorească, dacă nu se simte vinovat că nu i-a dat mai mult sau că l-a lipsit de asistență paternă etc. "Îți mărturisesc că a fost o ușurare când s-a desfăcut de mine. Aici, în condiția pe care mi-am asumat-o, nu-i puteam oferi nimic. În plus, nu eram în adecvație cu el, nu avea vocație culturală, deși are o minte excelentă și o ușurință teribilă pentru limbi. Pe lângă
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
numai!"" Ascult textul acesta, în ideile căruia am crescut de 15 ani încoace, pe care le-am asimilat și le-am transformat în stil de viață - și nu știu ce duh mă îndeamnă să mă răzvrătesc, asemenea lui Alcibiade doritor să se desfacă de sub vraja eiron-ului Socrate. Se ridică din mine un glas pe care nu îl cunosc și mă aud spunînd: - Avem noi căderea să retragem dreptul la ființă celor care nu trăiesc cultural? Afirmați că restul omenirii pur și simplu nu
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
Se petrece deci ceva în România, și se petrece mai ales în catacombele spiritului, acolo unde s-au născut și Upanișadele, care nu au avut nevoie, pentru a răzbate, de televiziunea franceză și de locurile unde se fac și se desfac astăzi miturile de o zi ale omenirii. Și poate că dacă ar exista competiții culturale neîngrădite de granițele dintre limbi, așa cum există campionate internaționale de gimnastică, România ar apărea cu o echipă care ar lăsa o urmă mai adâncă și
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
trebuie să intri cu precauția cu care intri în dormitorul cuiva. ( Adevărul este însă cu totul altul: orice se poate spune dacă este bine formulat.) Plicare, "a îndoi" și "a înfășura" (a dat plier și pli în franceză). Explicare, "a desface" și "a desfășura". Pliez o hârtie (o îndoi) sau pliez un pergament (îl fac sul, îl înfășor). În Don Giovanni-ul lui Losey, aria listei este rezolvată spectaculos: Leporello, însoțit de doi valeți, depliază, desfășoară, mai întîi pe treptele palatului, apoi
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
de puțin la lucru, își epuizase domeniul și mijloacele lui. La capătul cărții mele filozofia se topise și dispăruse ca prin farmec. Armura ei, cu care treceam cu un pas sigur prin viață (filozofii au fost întotdeauna infatuați), s-a desfăcut din cheotori și m-am pomenit, golit de orice superstiție, singur față în față cu mine, cu suflețelul meu, neștiind încotro s-o apuc, ars de îndoială și patimă ca în ceasul dintâi al vieții. O, Doamne, nu înseamnă că
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
numea "gesticulația de operetă a eticii": scoți un tril ca să te audă ceilalți. Dar după cum se vede nu avea dreptate, pentru că la noi nici opereta nu avea spectatori.) Același lucru s-a întîmplat după Revoluție la Cluj. Tânărul care își desfăcuse cămașa în fața armatei masate în piață spunând "Trageți!" (și au tras), scăpând cu viață, s-a sinucis un an mai târziu. De scârbă. A pus pe cineva pe gânduri gestul lui? A modificat el, măcar cu un milimetru, starea de
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
unui Jupiter tonans român, în hăurile celui mai cumplit Tartaros, supus la pedepse cumplite pentru crima de a fi făcut public, fără să fi cerut voie, scenariul unei iubiri alpine. Scrisoarea aceea a lui Noica, al cărei plic l-am desfăcut tremurând, a venit la capătul unei așteptări atât de încordate și a reprezentat pentru mine o asemenea eliberare, încît de fericire am început să plâng. Am simțit atunci că făcusem una dintre isprăvile vieții mele și că în spatele ei, făcînd-o
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
pulpa unui Apollo marmorean. Fotografia era făcută din dreptul soclului, iar din planul al doilea, părând că privește anume la sandaua sumară în care e prins piciorul zeului, se desprinde figura lui Cioran, destinsă, mulțumită, mândră. Gulerul cămășii albe este desfăcut tinerește, iar un colț al lui țâșnește rebel peste reverul hainei. La o privire mai atentă se vede limpede că, uitîndu-se la cel care face fotografia de undeva din preajma statuii ― și deci și la noi, care împrumutăm perspectiva imaginii ―, Cioran
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
nu vezi? asta! aici, sub nasul tău! — Parcă ești orb, Julius, asta-i. Celso se aplecă să ridice cutia de pesmeți de pe masă, apoi i-o Întinse. Julius o apucă de capac, n-o putu ține bine și cutia se desfăcu: o grămadă de bani de hîrtie și monede murdare căzură pe pantalonii lui și se Împrăștiară pe podea. Vai! Uite ce-ai făcut. Ajută-mă. ... — Grăbește-te, trebuie să mă duc să servesc masa pentru frații tăi. — Și eu mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
o călugăriță, dar purtînd coc; Împreună cu ea Își făcu apariția și un bărbat care striga: ciorba, ciorba și aducea o oală uriașă pe o masă cu rotile. În spatele lor, o măicuță, fără Îndoială foarte bună la suflet, zîmbea cu brațele desfăcute larg și binecuvînta bucatele. În zilele acelea au Început să sosească primele scrisori din Europa. Cea dintîi venea de la Madrid și era adresată Vilmei, cu instrucțiuni ca ea să-i citească anumite pasaje lui Julius. La Madrid sosise o scrisoare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
cu mîinile lipite de corp, nemișcat și parcă așteptînd să i se mai spună ceva. Chiar În clipa aceea copilul Nildei se porni să plîngă și ea Îl apucă Într-o mînă cum ai apuca un pachet. Cu cealaltă Își desfăcu rochia și dezveli un sîn uriaș, moale, cu un sfîrc roz-Încredibil-presărat-cu-bubulițe și Începu să-l alăpteze. Îi povestea mai departe cum stau lucrurile cu religia evanghelică, așa că el nu putea să plece. Tremura din tot corpul. Nu mai putea suporta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
Dora și vînzătorul de Înghețată de la D’Onofrio. Celso și Daniel trebuiră să lase jos bagajele și să Încerce să-i aline durerea și s-o smulgă din brațele doamnei, În sfîrșit Juan Lucas puse capăt acestei fraternități nedorite; Își desfăcu brațele nervos, trecuseră cîțiva ani de cînd nu se auzise glas poruncitor În palat, Susan Îl admira: pune geamantanele la locul lor, te rog, ai grijă să nu zgîrÎi pielea; urcați acum și ajutați-ne să aranjăm lucrurile; iar dumneata
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
piscină și cîteva aperitive, voilà, asta ne lipsește... A fost grotescă toată scena și cu asta gata. Susan Îi Întinse bricheta aprinsă. Ar fi vrut să spună ceva, dar uite că În depărtare, trasat pe nisip, descoperi drumul care se desfăcea din șosea ducînd spre club, ar fi vrut să spună ceva, dar deodată simți că nu mai avea putere. — Ești o prostuță, draga mea, dacă te frămânți atîta... Cum toți erau pe jumătate răzvrătiți În palat, nimeni nu se Împotrivi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
acum de-a binelea sub jetul de apă al dușului matinal și ea Îl asculta cu plăcere. Trei sferturi de oră mai tîrziu, luau micul dejun toți trei În jurul măsuței și se sorbeau din ochi; micul dejun Însemna trei grepfruturi desfăcute pe farfurii, ceștile de cafea cu lapte fierbinte, acuma goale, feliile de pîine prăjită cu unt care mai rămăseseră, impregnate de grăsime și unse cu marmelada pe care aveau să se așeze muștele, deși, dat fiind că se aflau Într-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
frații Altamira Îi ceru să tragă și el un fum celui de paisprezece ani și-i spuse suedezei că voia să vadă și sălbatica asta sau poate doar inocentă, adevărul e că noi vedem peste tot numai stricate, sălbatica Își desfăcu nasturii de la cămașă, era cămașa celui mai mare dintre frații Altamira, care nu era acum de față, fiindcă se dusese la altă petrecere, la o verișoară din Villa Maria și acolo nici vorbă s-o poată lua pe suedeză, În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
o dimineață, la cîteva săptămîni de la venirea lui Fernandito. Dar din nefericire incidentul n-a avut semnificația pe care cei dintr-a treia ar fi dorit-o, n-a fost nicidecum hotărîtor. Fernandito tocmai Își cumpărase furios o ciocolată și desfăcea poleiala, cînd se apropie de el nătărăul de Martinto, grăsanul. Nu-și dăduse seama de nimic grăsanul ăsta neisprăvit; nici măcar nu-și dăduse seama că Fernandito era Într-a treia și că era tot timpul furios. Observase numai faptul că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
bucătărie. Numai cînd era singură În dormitor. De aceea venea noaptea. În schimb, Julius trecea mereu pe lîngă ea, pune-ți jachețica, domnișorule, era cu jacheta pusă, oare mai Înainte trecuse fără jachetă? Dar șuvițele negre ca pana corbului se desfăceau căzîndu-i pe față, Întrerupîndu-i firul gîndurilor tocmai cînd se Întreba de ce... Țanțoșa coborî și ea să mănînce, era sîmbătă și se trezi nas În nas cu Abraham. Îl salută fără șovăire, dar numai fiindcă tipul, căci bărbat nu putea să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
se umplură de lacrimi și-și plecă privirea la moneda rece, strălucitoare și parcă fără greutate care-i acoperea incomod Întreaga mînă. PÎnă la urmă luă cei cinci centavos, mulțumesc, nu avea nevoie, mulțumesc, nu am ne... Dar bătrînelul Își desfăcuse brațele ca papa cînd Își dă binecuvîntarea, clătina ziarul În aer În timp ce vorbea, „e nouă-nouță, e nouă-nouță, repeta, strălucește ca aurul și poți să-ți cumperi cu ea o bomboană.“ Julius Își Întări convingerea că bătrînelul e un Înțelept și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
pe Bobby să-i deschidă vorbindu-i prin gaura cheii, deși era o ușă supramodernă, fără cheie. Îl rugă de cîteva ori să iasă, pînă descoperi că ușa nu are cheie și tot stăruind teatral cu rugămințile ei i se desfăcu prosopul cu care se legase la cap și tot părul Îi căzu pe ochi. Se ridică imediat, Își dădu părul pe spate cu amîndouă mîinile și Începu din nou să-l roage, deschide, darling, please!, deschide, te rog, darling și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
Se dădu Înapoi, dar nici aici nu era nimeni, În camera asta albă, fără mobile, care uneori se numește infirmerie. Văzu cu plăcere pe masa albă pachetul cu mormanul de cămăși pentru conașul. Înainta să-l ia și să-l desfacă, soarele o orbi ca de obicei, odată s-a gîndit să le ceară să pună perdele la fereastra asta, pe urmă găsise singură soluția, punînd ziare În timp ce lucra, dar acum n-avea destulă putere, ba mai mult, era de-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
Ic ti imită săracilor ei de la hipodrom, văzu vioara Într-o vitrină și i se păru că lui Julius la cei cinci anișori ai lui, urechiat cum era, i-ar sta foarte bine să cînte la vioara, Julius reuși să desfacă pachetul cu micuța ghitară și văzu ca e o vioară. „O vioară fără profesor, din fericire“ Își spuse, uitîndu-se la Juan Lucas, care poruncise să fie adus curcanul și chiar În clipa aceea Își Întorcea fața spre locul unde stătea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]