8,653 matches
-
în amoruri... până la o limită! Unul dintre meseni ieși afară pe hol și-i zări pe cei doi amorezi, așezați pe o băncuță. Făceau preocupați schimb de telefoane și adrese. El avea un zâmbet lăbărțat pe față iar ea era fericită ca un copil ce tocmai mâncase o prăjitură; colonelul îi zări prin ușa larg deschisă și exclamă, - Ia te uită profesore, te-ai îndrăgostit! Iar voi terminați cu prostiile și nu mai pierdeți timpul! Coșul din WC, la început cu
Adev?rul dintre noi by Aurel-Avram St?nescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83164_a_84489]
-
durere îndepărtată... considera că nu mai este chiar atât de tânără. Îi plăcea acest miros; își închipuia viața simplă de care n-a avut parte decât câțiva ani din stagiatura pierdută în străfundurile contradictorii ale amintirilor. Imaginativ ar fi fost fericită acolo, o fericire simplă amestecată cu speranțe, departe de lumea dezordonată de acum. N-avea copii, doar un iubit care-o vedea de două ori pe an. Rareori însingurarea punea stăpânire pe ea... ca acum când avea de așteptat microbuzul
Adev?rul dintre noi by Aurel-Avram St?nescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83164_a_84489]
-
întunecos. Giulia, și mai ales Edy, înfrigurați se grăbeau nejustificat... cunoșteau zona. Îi văd că ies afară pe o ușă camuflată de-un intrând. Am rămas o clipă în urmă... vroiam să gândesc, trăgeam adânc aer curat în plămâni, eram fericit! - Am ajuns pe acoperișul lumii! Visul oricărui alpinist spre culmi! Alcoolul îmi sclipea prin ascunzișuri, luna răsărea din vârful unor blocuri , atât de jos că puteam să o întorc ca pe-un ceas deșteptător și-mi fredona în ritmuri știute
Adev?rul dintre noi by Aurel-Avram St?nescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83164_a_84489]
-
vremea mea Cu viscol și fulgi de nea. Frigul nu mă sperie, Mă numesc... Ianuarie! Eu sunt următoarea lună, Mai geroasă dar senină Și sunt veselă mereu Februarie... numele meu! Început de primăvară Iarna se retrage iară, Iar copiii-s fericiți, Martie eu sunt să știți! Voi ieși și eu în față, Prin livezi flori si verdeață Înfrunzind câmpiile, Mă înclin... Aprilie. Peste tot doar păsărele Venind de pe drumuri grele. Toți salută mândrul crai, Numele lui este Mai. Este foarte cald
Lunile anului by Alin Gabriel Caras () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83643_a_84968]
-
ei. Detectez oare un pic de iritare postcoitală? — Pentru numele lui Dumnezeu! — Nu-nțeleg de ce te mai regulezi cu Nigel dacă nu face decât să te indispună. — Ideea asta te face fericit, nu-i așa? — Îmi imaginez că îi face fericiți pe toți de la ziar de vreme ce nu ești prea discretă în privința asta. — E minunat să aud așa ceva din partea ta. Dar să te fuți cu o stagiară în propriul birou - cu ușa deschisă, băga-mi-aș - este o chestie discretă? — Ascultă, fă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
că Fiona tremura ușor în timp ce ne întorceam la blocul nostru. Ne-am oprit la un chioșc cu program de noapte, de unde mi-am cumpărat un Aero și un Toblerone alb: i-am oferit ei jumătate din Aero și am fost fericit că n-a luat-o. Se lăsase o ceață ușoară când am ieșit din Battersea Bridge Road și am intrat pe niște străduțe lăturalnice. Era o zonă liniștită, slab luminată, cu case gârbovite și triste, cu grădini părăginite, cu puține
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
făcut de mâna omului. Cavendish Winshaw era stră-străunchiul meu și el a pus să se scoată pământul de aici și să se umple groapa cu apă, acum vreo sută douăzeci de ani. Cred că visa să se plimbe pe el fericit cu barca și să pescuiască păstrăvi. Privește cum arată! Ai muri de pneumonie dacă ai încerca să stai acolo mai mult de cinci minute. Am bănuit întotdeauna că acest Cavendish - și de fapt și Alexander - a aparținut aripii mai... mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
îmbrățișat niciodată de soția lui și nu mai avusese de mulți ani o amantă. Cu toate acestea, se bucura în mod regulat de lungi și drăgăstoase îmbrățișări, de cele mai multe ori furate în colțurile întunecate ale fermei pe care fusese odinioară fericit s-o considere a lui. Ultima ființă care-i acceptase avansurile era un vițel pe nume Herbert. Totuși, contrar bârfelor locale, George nu făcuse niciodată sex cu animalul. Deși probabil nu fusese niciodată conștient de asta, trăia cu convingerea adânc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
o sfâșietoare autocompătimire când am pornit valvârtej pe o alee în direcția pădurii pe care o exploram în plimbările duminicale din copilărie. Fără îndoială că eram mânat și de un impuls pornit din subconștient. Voiam să revăd locurile unde fusesem fericit (și care fuseseră desigur scena primelor mele încercări literare), pentru că simțeam că îmi vor reda încrederea în mine, ca ființă unică și prețioasă și conștientă de sine - acolo erau păstrate amintirile mele cu încărcătură estetică. Mă îndreptam deci spre ferma
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
Avea o mică turmă de porci ținuți într-o împrejmuire din spatele casei de fermă, pentru uz personal. Ca și Hilary (care nu-și vedea niciodată programele de televiziune), Dorothy nu avea de gând să consume vrodată produsele pe care era fericită să le bage pe gât unui public care nu se plânsese niciodată. — Ecologiștii ăștia ne calcă pe nervi și pe noi, nu doar pe voi, spuse Henry, înfulecând cu poftă. De exemplu, ne-au distrus comerțul cu carne de vițel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
să te ucid. Nici pe domnișoara Barton. Expresia feței lui păru să se îmblânzească o clipă rostind acest nume. O să ai grijă de ea, nu-i așa, Michael? A fost bună cu mine. Și văd că te place. Aș fi fericit să cred că... — Desigur. Și Tabitha ar fi fericită... — Tabitha? — O să mă asigur că nu va fi dusă înapoi în locul acela. Nu știu cum, dar... n-o să-i las. Pic. — Dar știi, desigur, spuse Mortimer, că e nebună! Michael îl privi fix
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
lui păru să se îmblânzească o clipă rostind acest nume. O să ai grijă de ea, nu-i așa, Michael? A fost bună cu mine. Și văd că te place. Aș fi fericit să cred că... — Desigur. Și Tabitha ar fi fericită... — Tabitha? — O să mă asigur că nu va fi dusă înapoi în locul acela. Nu știu cum, dar... n-o să-i las. Pic. — Dar știi, desigur, spuse Mortimer, că e nebună! Michael îl privi fix. — O, da. Îi zâmbi distrat. E nebună de-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
un cadou împachetat în hârtie strălucitoare, care ne așteaptă pe masă când venim de la maternitate. L-am găsit și eu când am intrat în casă cu Eric, dar am amânat să-l deschid, pentru că bănuiam ce conține. Și am fost fericită ca fiul de împărat care nu a intrat în Valea Plângerii, până când, de fapt, pachețelul a început, perfid, să se deschidă singur-singurel și să emane niște miasme suspecte. Și-așa a trebuit să observ că în patru ani n-am
Poveşti cu scriitoare şi copii by Ștefania Mihalache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/801_a_1774]
-
de unul singur. În orele de introspecție, prilejuite mai ales de călătoriile cu trenul, reface drumul parcurs de când a întâlnit-o pe Teodora. Ca de obicei, îi trec prin minte tot felul de „asocieri livrești”. Astfel: „strămoșul” Adam a fost fericit atâta vreme cât a „hălăduit” (scrie P.H.L., sau a „vagabondat”, a „flanat” ar zice modernii) prin Paradis de unul singur. - Câtă vreme? - Nu se știe! - De ce? - Din simplul motiv că nu exista răul, singura „realitate” cuantificabilă, tradusă de Profesor într-o sintagmă
Jurnalul lui P. H. Lippa by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1687_a_3006]
-
al epistolelor dumneavoastră. Eu însă știam că altcineva în afară de Filippo și de Pagolo, atît cît aceasta ar depinde de mine, nu le văzuse. Am redobîndit ceva din bunăvoința dumneavoastră odată cu scrisoarea din 23 ale lunii trecute, în care sînt prea fericit de a vedea cît de ordonat și de cumpănit vă îndepliniți funcția publică pe care o aveți; și îndemnul meu este să continuați tot astfel, deoarece acela care renunță la propria lui liniște pentru liniștea altora o pierde pe a
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
însușire oarecare. Cred că lucrul acesta decurge mai întîi din motivele pe care le-am expus pe larg pînă aici și anume că un principe care se sprijină numai pe soartă se prăbușește de îndată ce aceasta se schimbă. De asemenea, este fericit acela care știe să-și adapteze felul de a proceda, după felul împrejurărilor, după cum este desigur nefericit acela care prin felul lui de a acționa nu este în concordanță cu împrejurările. Într-adevăr, se constată că oamenii procedează în moduri
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
de seamă, ar fi fost înfrînt, deoarece n-ar fi renunțat niciodată la acel mod de acțiune la care îl îndemna firea lui. Închei, deci, spunînd că, dacă soarta se schimbă iar oamenii rămîn neschimbați în atitudinile lor, ei sînt fericiți numai atîta timp cît sînt în acord cu ea și nefericiți de îndată ce nu-i mai sînt potriviți. Consider, de asemenea, că este mai bine să fii violent decît precaut, deoarece soarta este ca și o femeie: dacă vrei s-o
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
este utilă oricînd, ea seamănă cu alimentele simple și naturale care convin tuturor temperamentelor și care fac trupul robust, fără să-i dăuneze. Un prinț a cărui corectitudine va fi cunoscută se va bucura mereu de încrederea Europei; va fi fericit fără să înșele și puternic numai prin virtute. Pacea și fericirea unui stat formează un centru unde se întîlnesc toate căile politicii, și acesta trebuie să fie scopul tuturor negocierilor sale. Liniștea Europei se întemeiază, în principal, pe menținerea acestui
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
de Principele. 4 Giuliano, fiul lui Lorenzo de Medici (Magnificul) moare în 1516 și Machiavelli reorientează dedicația, către Lorenzino, nepotul lui Giuliano și al Papei Leon X. * Bargello palatul de justiție al Florenței 5 tamen totuși 6 Sis felix = Fii fericit 7 Două școli de oameni mari. (Christina) (Reproducem notele subiective ale reginei Christina a Suediei, pe o ediție franceză a Principelui, din 1684. În momentul acela Christina trăia retrasă la Roma). 8 Se face trimitere la Discursuri asupra primei decade
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
mira cât de puțini dintre ei au murit. Le acopereai doar cu ceva și le lăsai să facă treaba. Alegeau mereu cel mai Întunecat colț al halei și se duceau acolo și-i făceau. Nu le mai trebuia nimic, erau fericite că scăpaseră de pe chei. Da’ grecii erau niște băieți drăguți. Când au cedat și au trebuit să evacueze n-au putut să-și ia animalele de povară, așa că le rupeau picioarele din față și le aruncau În apa de la mal
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
ar putea să te trezești iar băgat În ea. Nick nu se gândise la asta. Păruse ceva atât de definitiv. Uite, asta era o idee. Îl făcea să se simtă mai bine. Sigur, spuse. E și riscu’ ăsta. Acum era fericit. Nimic nu era irevocabil. S-ar putea duce sâmbătă noaptea până-n oraș. Azi era joi. Există mereu posibilitatea asta, spuse. Da, trebuie să fii foarte atent. Da, o să fiu atent. Era fericit. Nu se terminase nimic. Nu pierduse nimic. Sâmbătă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
Sigur, spuse. E și riscu’ ăsta. Acum era fericit. Nimic nu era irevocabil. S-ar putea duce sâmbătă noaptea până-n oraș. Azi era joi. Există mereu posibilitatea asta, spuse. Da, trebuie să fii foarte atent. Da, o să fiu atent. Era fericit. Nu se terminase nimic. Nu pierduse nimic. Sâmbătă o să se ducă În oraș. Se simțea mai ușor, așa cum se simțise până să-nceapă Bill să vorbească despre asta. Există mereu o cale de a rezolva lucrurile. Hai să luăm puștile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
cu prietena ei În patul maiestuos. Și au plâns Împreună o grămadă. Seara luau cina Împreună, sub un platan din grădină, iar vântul fierbinte de seară bătea și Elliot bea vin alb, doamna Elliot conversa cu prietena și erau toți fericiți nevoie mare. Capitolul 10 Au lovit calul alb peste picioare și el a Îngenuncheat. Picadorul a Îndreptat scările și s-a aruncat În șa. Intestinele calului atârnau amestecate Într-o masă albastră, și când a Început s-o ia la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
pe podium. Vedeți voi, când un tip nu călărește un timp, parcă-ți vine greu să crezi că a călărit vreodată. Acum era altceva, fiindcă la Milano nici cursele importante nu păreau să-l intereseze pe tata, nici măcar nu era fericit sau așa ceva când câștiga, dar acum abia dacă mai puteam dormi În noaptea de dinaintea unei curse și știam că și bătrânul era agitat, chiar dacă n-o arăta. E cu totul altceva să călărești pentru tine. A doua cursă a lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
locurile În care apa era mică, și trecea peste bolovani mari, formând un bazin adânc când se curba În jurul malului abrupt. Nick se-ntoarse, trecând de nod și urmând șinele până În locul În care-și lăsase bagajul În cenușă. Era fericit. Potrivi harnașamentul În jurul sacului strângând bine curelele, Își aruncă legătura-n spate, trecându-și brațele prin curelele pentru umeri și mai luă din greutatea de pe umeri Împingându-și fruntea Într-o bandă largă. Tot era prea greu. Era mult prea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]