9,413 matches
-
În 1980 primește premiul pentru critică al Asociației Scriitorilor din București pentru volumul Inceritudini literare. În 1982 la împlinirea a 70 de ani apar în presa literară a vremii articole omagiale, cel mai însemnat fiind cel al colegului său de detenție Alexandru Paleologu cu titlul Septuagenarul neastâmpărat. În 1983 publică Critică la persoana întâi, dedicată lui Sergiu Al. George. În 1987 apare volumul Escale în timp și spațiu sau Dincoace și dincolo de text. Ultima sa carte antumă apare în 1988 la
by Adrian Vasile SABĂU [Corola-publishinghouse/Science/984_a_2492]
-
se îndepărtează cu toate acestea și de formula clasică a memoriilor și de aceea a autobiografiei tradiționale întrucât autorul nu intenționează să-și povestească în totalitate viața și, odată cu ea, lumea prin care a trecut. El prezintă o experiență capitală (detenția) și temeiurile convertirii sale religioase"4. Este evidentă astfel dificultatea încadrării Jurnalului în vreuna dintre speciile literare mai sus amintite de E. Simion ori în oricare altele. Nici nu este foarte important din punctul de vedere al demersului pe care
by Adrian Vasile SABĂU [Corola-publishinghouse/Science/984_a_2492]
-
apostolat, dându-și mâncarea altora, îngrijind pe cei bolnavi sau bătrâni și manifestându-se extrem de generos și bun cu toți deținuții, fapt pentru care mulți foști deținuți i-au păstrat o amintire foarte bună și un mare respect. Chiar în timpul detenției și apoi la ieșirea din închisoare, Nicu Steinhardt a declarat tuturor prietenilor că intenționează să se călugărească după moartea tatălui său". Din fragmentul citat nimic nu pare incriminant. Ba mai mult, se simte din el fina cultură a celui ce
by Adrian Vasile SABĂU [Corola-publishinghouse/Science/984_a_2492]
-
ca pe niște "îndrăciți"". "Marin Oltescu" (Notă a informatorului "Marin Oltescu" privind pe Nicu Steinhardt, documentul 15, Nicu Steinhardt în dosarele Securității: 1959-1989). "Din tinerețe s-a afirmat ca publicist deosebit de talentat, colaborând la periodice de prestigiu... După ieșirea din detenție, în 1964, o mai veche a sa înclinație către creștinismul ortodox s-a accentuat, confirmându-se și prin botezarea sa. Lecturile sale au devenit din ce în ce mai bogate și mai specializate în domeniul patristicii și teologiei răsăritene, fără a renunța la o
by Adrian Vasile SABĂU [Corola-publishinghouse/Science/984_a_2492]
-
împarte mai multe celule cu intelectuali, prelați de diverse confesiuni, dar și cu oameni simpli. Îi cunoaște atunci pe Nicolae Steinhardt, Ion Ioanid, Ioan Ianolide, Valeriu Gafencu, dr. Aristide Lefa, Tertulian Langa, pastorul Viski Ferencz etc. După paisprezece ani de detenție (executați între 1948-1956 și, respectiv, 1959-1964) este eliberat, iar în 1965 părăsește țara împreună cu familia, fiind răscumpărat de o organizație creștină norvegiană, cu 10.000$. În 1966, se stabilește în Statele Unite, unde înființează misiunea creștină Glasul martirilor, organizație care luptă
by Adrian Vasile SABĂU [Corola-publishinghouse/Science/984_a_2492]
-
l-ar fi avut cu acesta pe când celulele lor se învecinau. Ce este ciudat din acest punct de vedere e faptul că Wurmbrand nu face nicio referire la "numele grele" de intelectuali din cea de-a doua sa perioadă de detenție (1959-1964). Mă gândesc aici la ceea ce a fost consacrat prin denumirea de "lotul Noica-Pillat" sau "lotul mistico-legionar". E greu de crezut că n-ar fi intrat în contact, direct ori indirect, cu niciunul din membrii acestui "lot". Interesant este faptul
by Adrian Vasile SABĂU [Corola-publishinghouse/Science/984_a_2492]
-
la București din 1965 a "vorbit laudativ despre libertatea religioasă de care se bucurau credincioșii din România", respectiv cazul unui teolog britanic care a scris într-o carte de-a sa "că Iisus Cristos Însuși ar fi admirat sistemul de detenție din închisorile comuniste". Când citești pasajele care vorbesc despre tortură din Cu Dumnezeu în subterană a lui Wurmbrand ai aceeași senzație pe care o trăiești când urmărești filmul lui Nicolae Mărgineanu, realizat după cartea Bénie sois-tu, prison a lui Nicole
by Adrian Vasile SABĂU [Corola-publishinghouse/Science/984_a_2492]
-
și dau imaginea înfiorătoare a închisorilor din lagărul comunist. Dincolo de eventuale nuanțe Wurmbrand crede că "închisoarea a fost cea mai dură pentru oamenii instruiți", exact pe dos decât Steinhardt care considera că "omul simplu" a îndurat mai greu regimul de detenție lucrurile sunt clare din acest punct de vedere și nasc o singură întrebare: Cum au putut îndura, supraviețui și rămâne demni unii dintre cei ce au trecut prin închisorile comuniste, în condițiile în care suferințele provocate de sistem erau mult
by Adrian Vasile SABĂU [Corola-publishinghouse/Science/984_a_2492]
-
anume lipsa oricăror referințe la mari personalități ale culturii române cu orientare de dreapta, cu care ar fi fost imposibil ca Wurmbrand să nu intre în contact, în mod direct ori indirect, în cea de-a doua sa perioadă de detenție, chiar dacă el făcea parte dintr-un alt lot de deținuți, acela al "sectarilor", în vreme ce acele mari personalități făceau parte din lotul "intelectualilor mistico-legionari". Toate acestea și altele (asupra cărora nu insistăm aici), îndreptățesc unele semne de întrebare în ceea ce privește personalitatea pastorului
by Adrian Vasile SABĂU [Corola-publishinghouse/Science/984_a_2492]
-
controverse. El rămâne, în ciuda celor menționate mai sus, una dintre figurile însemnate ale anticomunismului românesc. Este vocea ce protestează împotriva îngenunchierii cultelor în 1945 în cadrul Congresului cultelor, este cel ce îndură cu demnitate torturile și umilințele celor 14 ani de detenție în închisorile comuniste, este, mai presus de orice, cel care se roagă la mormintele foștilor săi torționari, conștient fiind că singurele arme infailibile sunt iubirea și iertarea. Capitolul XIII Steinhardt, Frossard, Wurmbrand Am scris încă din Argument că în operele
by Adrian Vasile SABĂU [Corola-publishinghouse/Science/984_a_2492]
-
însăși ar fi prea scurtă". Așa cum am arătat câteva rânduri mai sus și în cazul Pastorului Richard Wurmbrand, credința e asumată tot din perspectiva paradigmei creștinismului apusean. Credința e astfel un reflex al dragostei. Imediat după eliberarea sa din prima detenție acesta îl va mărturisi pe Dumnezeu în fața copiilor săi, va mărturisi că Iisus Cristos este Mântuitorul nostru, își va exprima convingerea că "există o viață veșnică", pentru ca în final să mărturisească "că dragostea e calea cea mai bună"3. Felul
by Adrian Vasile SABĂU [Corola-publishinghouse/Science/984_a_2492]
-
încă din Argumentul acestei lucrări că încarcerarea e un loc comun pentru toți cei trei autori creștini. Din acest punct de vedere, Wurmbrand e cel care îndură cel mai mult, petrecându-și 14 ani în închisorile comuniste. Acești ani de detenție sunt împărțiți în două perioade: 1948-1956, respectiv 1959-1964. Experiența detenției în închisorile comuniste e traumatizantă pentru Wurmbrand, el având ce arăta membrilor Senatului american după ani de zile de la eliberare, când intră în atenția Comisiei pentru Securitate interioară. În momentul
by Adrian Vasile SABĂU [Corola-publishinghouse/Science/984_a_2492]
-
comun pentru toți cei trei autori creștini. Din acest punct de vedere, Wurmbrand e cel care îndură cel mai mult, petrecându-și 14 ani în închisorile comuniste. Acești ani de detenție sunt împărțiți în două perioade: 1948-1956, respectiv 1959-1964. Experiența detenției în închisorile comuniste e traumatizantă pentru Wurmbrand, el având ce arăta membrilor Senatului american după ani de zile de la eliberare, când intră în atenția Comisiei pentru Securitate interioară. În momentul în care simte neîncrederea senatorilor în relatările sale referitoare la
by Adrian Vasile SABĂU [Corola-publishinghouse/Science/984_a_2492]
-
academice ale acestuia. Se vede că Securitatea își făcea bine treaba, făcea distincția între diferite tipuri de victime, Steinhardt fiind încadrat în "lotul intelectualilor mistico-legionari", în vreme ce Wurmbrand era prins în "lotul sectarilor", în cea de-a doua sa perioadă de detenție. Steinhardt e arestat în 4 ianuarie 1960, datorită refuzului de a-și trăda prietenii și eliberat la începutul lui august 1964 când are loc grațierea deținuților politici. În mod paradoxal el va descoperi în închisorile comuniste bucuria deplină. Se va
by Adrian Vasile SABĂU [Corola-publishinghouse/Science/984_a_2492]
-
august 1964 când are loc grațierea deținuților politici. În mod paradoxal el va descoperi în închisorile comuniste bucuria deplină. Se va boteza în data de 15 Martie 1960, în celula 18 a închisorii Jilava. Din acest moment, pe toată perioada detenției se va comporta exemplar, mai tot timpul gata să se sacrifice, în cel mai pur spirit creștin, pentru colegii săi de detenție, lucru mărturisit de către toți aceștia. Va fi unul dintre intelectualii de elită ai României, aruncați în temnițele comuniste
by Adrian Vasile SABĂU [Corola-publishinghouse/Science/984_a_2492]
-
în data de 15 Martie 1960, în celula 18 a închisorii Jilava. Din acest moment, pe toată perioada detenției se va comporta exemplar, mai tot timpul gata să se sacrifice, în cel mai pur spirit creștin, pentru colegii săi de detenție, lucru mărturisit de către toți aceștia. Va fi unul dintre intelectualii de elită ai României, aruncați în temnițele comuniste, care va transforma acele locuri oribile în adevărate academii, prin cursurile pe care le va ține. El va preda limba engleză. Savoarea
by Adrian Vasile SABĂU [Corola-publishinghouse/Science/984_a_2492]
-
va ține. El va preda limba engleză. Savoarea dialogurilor culturale avute cu ceilalți deținuți, colegi de lot sau nu, rămâne inegalabilă. Fiecare astfel de dialog, redat în Jurnalul fericirii e o capodoperă în sine. Nu resimte, în mod paradoxal, perioada detenției ca pe un calvar, ci, dimpotrivă, la eliberare avea să mărturisească: "Am intrat în închisoare orb (cu vagi străfulgerări de lumină, dar nu asupra realității, ci interioare, străfulgerări autogene ale beznei, care despica întunericul fără a-l risipi) și ies
by Adrian Vasile SABĂU [Corola-publishinghouse/Science/984_a_2492]
-
cu ochii deschiși; am intrat răsfățat, răzgâiat, ies vindecat de fasoane, nazuri, ifose; am intrat nemulțumit, ies cunoscând fericirea". Închisoarea a fost pentru el, de altfel, șocul care l-a determinat să-și depășească frica și nehotărârea, botezându-se în detenție, deși râvnea încă din libertate la acest fapt. A fost nevoie de un altfel de moment, asta pentru că, o spune Steinhardt însuși în Autobiografie, "Domnul lucrează în chip tainic și umblă pe căi misterioase". Iată că această experiență a închisorii
by Adrian Vasile SABĂU [Corola-publishinghouse/Science/984_a_2492]
-
rezista nedreptăților și opresiunilor la care au fost supuși. Asemenea libertății, iubirii, suferinței, curajul e o ipostază de asumare a creștinismului. Pentru Steinhardt, de altfel, "creștinismul e o religie a curajului". Doar așa ne putem explica cum a supraviețuit anilor detenției, deși avea o sănătate foarte șubredă și, mai apoi, cum a supraviețuit unei "închisori mai mari", așa cum a numit tatăl său societatea comunistă. Curajul, de care Steinhardt a dat dovadă, are legătură cu cea de-a treia soluție teoretizată de
by Adrian Vasile SABĂU [Corola-publishinghouse/Science/984_a_2492]
-
care de asemenea a fost un om al condeiului, dăruit cu un imens talent literar și o gândire teologică pe măsură. A.S.: De acord, dar spre deosebire de Nichifor Crainic asupra căruia există unele semne de întrebare legate de comportamentul din perioada detenției, în ceea ce-l privește pe Steinhardt, inclusiv inamicii lui nu pot să afirme nimic blamabil. R.D.M.: Evident că nu. Așa este, cei doi nu pot fi comparați din perspectiva caracterului, a opțiunilor morale deși, în mod ironic, Crainic a fost
by Adrian Vasile SABĂU [Corola-publishinghouse/Science/984_a_2492]
-
convertirii sale n-aș vedea-o ca pe o deviație de la ortodoxie ci, dimpotrivă, ca pe un model de ortodoxie. Într-adevăr, în '78, respectiv '79-'80, Steinhardt reușește să plece de două ori din România. Sunt singurele plecări după detenție, deși a mai avut și alte tentative, care nu au reușit. Stă de fiecare dată (în aceste două plecări) și la Mănăstirea Chevetogne din Belgia, o mănăstire, iarăși, în spirit ecumenic. E fascinat de ceea ce găsește aici. I se propune
by Adrian Vasile SABĂU [Corola-publishinghouse/Science/984_a_2492]
-
principalul instrument al represiunii; activitatea i-a fost coordonată de agenți sovietici: A. Nikolski, F. Bodnarenko, A. Drăghici (ulterior ministru de Interne); a folosit teroarea împotriva opozanților regimului: oameni politici, preoți, intelectuali, țărani, etc. a dispus de un sistem de detenție format din: lagăre de muncă; închisori: Aiud, Sighet, Pitești, Jilava, Gherla, unde au murit numeroși oameni de cultură, foști fruntași politici, conducători ai armatei, etc. a acționat împotriva: unor membri marcanți ai P.C.R. Lucrețiu Pătrășcanu (arestat în 1948 și executat
Istoria românilor : sinteze de istorie pentru clasa a XII-a by Cristina Nicu, Simona Arhire () [Corola-publishinghouse/Science/1128_a_1947]
-
de deținere de material "subversiv". Era vorba, bineînțeles, de cărțile din biblioteca personală. Este din nou arestat în 1956 din pricina scrierii unui memoriu-rechizitoriu pe adresa încălcării libertății de expresie, dar și religioase de către regimul comunist. Cei șapte ani grei de detenție (Jilava, Făgăraș, Gherla, Pitești, Dej) n-au reușit să-l doboare pe Nicolae Balotă, evocat de Nicu Steinhart în "Jurnalul fericirii" ca unul dintre cele mai rezistente spirite întâlnite de-a lungul calvarului recluziunii. Supraviețuitor al programului comunist de exterminare
Fără menajamente : critici, istorici literari şi eseişti români by Geo Vasile [Corola-publishinghouse/Science/1441_a_2683]
-
nu uită să vitupereze pirateria editorială de după 1990, care n-a cruțat nici opera Părintelui-Profesor. Alături de protagonist, omniprezent în familie ca tată, soț și apoi ca bunic, dar mai ales ca reper spiritual, chiar și în cei cinci ani de detenție de la București și Aiud, figura mamei ocupă un loc central, alături de unele evenimente din viața autoarei cum ar fi căsătoria, divorțul, nașterea fiului Dumitraș, dosarul ei politic și exilul în Germania (începând cu primăvara lui 1984) unde se află și-
Fără menajamente : critici, istorici literari şi eseişti români by Geo Vasile [Corola-publishinghouse/Science/1441_a_2683]
-
Șase maladii al spiritului contemporan"), (Il Mulino, Bologna, 1993, introducere M. Cugno), urmat de "Pregate per il fratello Alessandro" ("Rugați-vă pentru fratele Alexandru)" (ibidem, 1994). Ca și cum o postumă faimă internațională i-ar urmări pe cei doi foști camarazi de detenție în patria lui Giovanni Gentile, iată că e rândul lui N. Steinhardt de a fi citit în italiană prin indrăgostita și imensa stradanie a Gabriella Bertini Carageani. Întâmplarea face să nu fi citit, până acum, originalul, astfel încât sentimentul lecturii în
Fără menajamente : critici, istorici literari şi eseişti români by Geo Vasile [Corola-publishinghouse/Science/1441_a_2683]