8,653 matches
-
altele două, pe șoseaua care-l ducea Înapoi În miezul ținutului. Mergea pe drum, Îndurerat din cauza greutății pe care o căra. Drumul urca În mod constant. Era greu să urci. Îl dureau mușchii și ziua era fierbinte, dar Nick era fericit. Simțea că lăsase totul În urmă, nevoia de a gândi, nevoia de a scrie, multe alte nevoi. Le lăsase pe toate În spate. Lucrurile se schimbaseră din clipa În care coborâse din tren și hamalul Îi aruncase bagajul din vagon
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
ieșind din pădure, o porni spre râu prin lanul de ferigi. Știa că n-are cum să fie mai departe de-o milă. Coborând un deal plin de buturugi, ajunse pe o pajiște. La marginea pajiștii curgea râul. Nick era fericit s-ajungă la râu. Merse În susul apei pe pajiște. Pantalonii i se Îmbibară cu rouă. După ziua fierbinte, roua se lăsase repede și din abundență. Râul nu făcea nici un zgomot. Curgea prea repede și lin. Ajuns la marginea pajiștii, Înainte de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
În fața intrării În cort. Se târî Înăuntru pe sub plasă, ducând mai multe lucruri din boccea care trebuiau să stea Înăuntru, la adăpost. Înăuntru, lumina trecea prin pânza maronie. Pânza mirosea frumos. Locul avea deja un aer misterios și casnic. Era fericit când se strecură În cort. Fusese fericit toată ziua. Dar acum era altceva. Acum lucrurile erau aranjate. Trebuia să facă toate astea. Și acum le făcuse. Fusese o călătorie grea. Era foarte obosit. Făcuse și asta. Își pusese cortul. Se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
pe sub plasă, ducând mai multe lucruri din boccea care trebuiau să stea Înăuntru, la adăpost. Înăuntru, lumina trecea prin pânza maronie. Pânza mirosea frumos. Locul avea deja un aer misterios și casnic. Era fericit când se strecură În cort. Fusese fericit toată ziua. Dar acum era altceva. Acum lucrurile erau aranjate. Trebuia să facă toate astea. Și acum le făcuse. Fusese o călătorie grea. Era foarte obosit. Făcuse și asta. Își pusese cortul. Se stabilise. Nimic nu-l mai putea atinge
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
te lași. O să-ți tai coleta cu mâna mea. — N-o să-mi tai nimic. N-o să-ți dau prilejul. Zurito Îl chemă pe chelner. — Hai, spuse Zurito. Să mergem acasă. Manuel se aplecă să-și ia valiza de sub scaun. Era fericit. Știa că Zurito o să fie picadorul său. Era cel mai bun picador În viață. De-acum, totul era simplu ca bună ziua. — Hai acasă, să mâncăm, spuse Zurito. Manuel stătea În patio del caballos, așteptând ca circarii să-și termine numărul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
-o? Întrebă băiatul, zâmbind. — E mai veche. Strânge-ți cuadrilla ca să văd și eu ce am. — Ai niște puști buni, spuse Hernandez. Era foarte vesel. Mai fusese băgat În două nocturne și Începuse să stârnească ceva interes În Madrid. Era fericit să știe că lupta va Începe În câteva minute. — Unde-s picadorii? Întrebă Manuel. — Sunt În țarcul din spate, se ceartă pe caii frumoși, zâmbi Hernandez. Catârii pătrunseră-n goană prin poartă, trăgând În pocnete de bice și clinchete de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
totul se-ntâmplă de la sine. Și după aia ce facem? — După aia o să fie totul În regulă. O să fim ca Înainte. — Ce te face să crezi asta? Păi, ăsta-i singurul lucru care ne Încurcă. Doar din cauza lui nu suntem fericiți. Fata privi perdeaua, Întinse mâna și apucă două șiraguri de mărgele În mână. — Și crezi că după aia o să fim fericiți și n-o să mai avem nici o problemă. Sunt sigur de asta. N-are de ce să-ți fie teamă. Știu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
Ce te face să crezi asta? Păi, ăsta-i singurul lucru care ne Încurcă. Doar din cauza lui nu suntem fericiți. Fata privi perdeaua, Întinse mâna și apucă două șiraguri de mărgele În mână. — Și crezi că după aia o să fim fericiți și n-o să mai avem nici o problemă. Sunt sigur de asta. N-are de ce să-ți fie teamă. Știu o grămadă de oameni care au făcut treaba asta. — Și eu știu. Și după aia erau cu toții așa de fericiți. — Ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
Silvretta. Mă cam plictisisem și de schiat. Stătusem prea mult. Mai simțeam Încă gustul apei din zăpada topită de pe acoperișul cabanei, pe care o tot băusem. Gustul ăsta avusese și el contribuția lui la formarea părerii mele despre schi. Eram fericit că mai erau și alte lucruri În afară de asta și mă bucuram că am coborât de acolo, departe de primăvara nefirească de pe munte, În dimineața asta de mai din vale. Hangiul stătea pe verandă, cu spătarul scaunului rezemat de peretele din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
care avea o grămadă de treburi. — Ar trebui să Încetezi cu asta, Billy, și să Începi un tratament. Dacă vrei, pot să-ți aranjez eu ceva. — Nu vreau nici un tratament. Sunt cât se poate de fericit. Toată viața am fost fericit. — De cât timp ești În halu’ ăsta? — Ce-ntrebare! spuse William Campbell respirând prin cearșaf. — De când ești În bucluc, Billy? — Ce, nu mi-am făcut treaba? — Ba da, sigur. Eu te-am Întrebat doar de când ești În bucluc, Billy. — Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
-l iubesc pe ăsta. — Tre’ să plec, spuse domnul Turner. Am o grăma’ de treabă. Stai liniștit. Toți trebuie să se ducă. Hai că plec. — Bine, du-te. — Ești În regulă, Billy? În viața mea n-am fost așa de fericit. — Și sigur ești În regulă? — Da. Tu vezi-ți de treabă. O să mai stau un pic În pat. Mă scol pe la prânz. Dar când domnul Turner se-ntoarse la prânz În camera lui William Campbell, acesta dormea, și, cum domnul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
de-aici? — Vreau să stai aici și o să-ți plătesc. Dar deocamdată am nevoie de banii ăia. — Ai așa de mare nevoie că n-ai putut să plătești pentru mormântul maică-tii ca să aibă și ea o groapă. Nu? — Sunt fericit că s-a Întâmplat așa cu mama. Da’ tu nu poți să-nțelegi. — Slavă Domnului că nu pot. Ori Îmi dai datoria, ori mi-o iau singur din casetă. — O să țin caseta la mine. — N-o să ții nimic. Chiar În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
abia Îmi țineam echilibrul printre tufele alea Înghețate și elastice, mi-era greu să le nimeresc, așa că am omorât două, pe cinci le-am ratat, și am pornit Înapoi, Încântat că am găsit un stol atât de aproape de casă și fericit că au mai rămas atâtea de care să mă ocup În altă zi. Acasă mi s-a spus că băiatul nu voia să primească pe nimeni În camera sa. — N-ai voie să intri, Îmi spuse. Să nu iei și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
mică, eu și cu el, spuse grasul, arătând cu degetul Înspre cel care nu bea. Și el are o căsuță, arătă spre cel mic. Și cei de la poliție ne-au zis că trebuie să venim - așa că am venit. — Sunt foarte fericit că ați venit. — Și noi. Mai vreți un pahar? — De ce nu? spuse grasul. — Vă rog, spuse cel mic. — Eu nu, spuse slabul. Mi se urcă la cap. — E foarte bun, spuse cel mic. — De ce nu guști puțin? Întrebă domnul Frazer
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
amintească așa cum fusese când era el mic, și Nick Îi era foarte recunoscător pentru două lucruri: pescuitul și vânătoarea. Taică-su era tot atât de insistent pe lucrurile astea, pe cât nu era când venea vorba de sex, de pildă, și Nick era fericit că fusese așa - asta pentru că trebuie să fie cineva trebuie să-ți dea prima armă sau oportunitatea de a o avea și de a o folosi, și ca să Înveți ceva despre pescuit și vânătoare trebuie să stai undeva unde să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
Ce bine că mi-a fost dat să vă Întîlnesc tocmai acum. pe domnul Pavel am să-l caut zilele astea... - Despre ce e vorba? Întrebai nu prea curios. - Peste cel mult trei săptămîni ne despărțim. Plec În Israel. - SÎnteți fericit, spusei Înmărmurit. - E un fel de a vorbi, domnule judecător, dar nu e ușor să te rupi de locul unde te-ai născut și-ai trăit o viață. Vedeți dumneavoastră, la vîrsta mea... El vorbea În timp ce eu mă vedeam alături de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
Ierusalimul cu ce-i aici! Apoi către mine: Spuneți-i și dumneavoastră, domnule judecător! Ee, domnule Davidsohn! rostii În mine, ești acum cu fiica dumitale, ferit de greul de aici, nu mai este teama să vorbești orice, cu oricine, ești fericit, sau cine știe. Toți așteptăm fericirea, altfel la ce-am mai dăinui pe fata acestui pămînt? Sau, poate altul e rostul Întîrzierii noastre aici. Scrie-mi numai mie: Ce-ai simțit cînd ai plecat de aici, cînd ai ajuns acolo
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
vor fi ale voinței mele?” - „Și Isus, răspunse el, și-a prăfuit picioarele, și În parte vestmintele, pe drumurile Galileii, dar niciodată sufletul care era Însuși Dumnezeu...” Mi-a vorbit apoi despre fericire și nefericire, lăsîndu-mă să cred că sînt fericit, pentru că-mi erau dezvăluite, ca-ntr-o revelație, spunea el, tainele cerului, dar nu-mi dădeam seama. - „Ce fel de revelație e aceasta, Îl Întrebai, de care nu-ți dai seama?”... Aprinsei lumina, el dispăru, și o singurătate vegheată cald
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
de doamna Pavel, dar n-o mai putea ajuta, traversa acum lumi necunoscute, avea dezinvoltura și puterea să zîmbească, desigur timpului său, regăsit printre luminile ce-l Însoțeau pe drumul acela fără sfîrșit, dar pentru că zîmbea cred că drumul era fericit. - „Înseamnă că la urmă ne așteaptă fericirea?” Îl Întrebai În gînd, fără să aștept vreun răspuns. Au rămas atîtea neterminate, Încurcate, voit, nevoit, lumea nu se poate termina așa (vorbii În mine, nu se poate, lumea asupra căreia ai Închis
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
să mă gîndesc?”, spusei. El Își Întoarse fața către mine. „Puntea la care am ajuns, spuse. La ce te-ai mai putea gîndi?”. După o oarecare pauză adăugă: „Îți mai făceai probleme de conștiință. Ăsta e rezultatul mult trîmbițatei societăți fericite la care gîndeai. Copii Înghețați, bătrîni care mor În spitale neîncălzite, fără medicamente. Se spune chiar că În spitale, din cauza Înreruperii curentului electric pentru economie, au fost nou-născuți care au murit În incubatoare și că din acest motiv nașterea nici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
care hangiul i-l pusese în față. — Povestește-mi tot. Cine l-a ucis și cum anume? Și senatorii... pretorienii... m-au ales pe mine acum, când Galba nu mai e! M-au ales pe mine, nu-i așa? Era fericit. — Da, m-au ales... Acum sunt împărat și la Roma... - râdea, dând din mâinile mânjite de sos. Cu toții știu că eu sunt imperator-ul ales de legiuni, iar acum am fost ales și la Roma... Știu că Valens și Caecina
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
primește revelația lui Dum nezeuʺ, iar „fără cuvântul lui Dumnezeu și fără suflet nu i posibil ă nici cultura și nici cultul, adică religiaʺ, Aurel Leon - fii nd un om al religiei și un mare și statornic prieten al Prea Fericitu lui Patriarh Teoctist - a fost și un harnic secretar de redacție la „Cuvânt și Sufletʺ, foaie bilunară de credință și cultură Iași, care apărea din 1990, se tipărea la Câmpulung Moldovenesc, dar sedi ul î l avea la Iași, strada
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
mare nevoie, mai ales astăzi. Să nu ne mai intereseze oare versurile de genul acesta, în ce împrejurări au f ost ele rostite?: .ʺCu un dor nespus Mă uit spre apus: Acolo mi-i viața, Acolo-i speranța. Să fim fericiți De-am fi toți uniți.ʺ Sau altfel de versuri: „... Rusule și măi muscale Nu-mi fă țara de ocară, Că Dumnezeu are scară: Are o scară de suit Și una de coborât; Când te-o coborî de sus, Rusule
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
p.41-46, 1929 1930. ACT DE DONAȚIUNE Subsemnatul Constantin Hamangiu, Consilier la înalta Curte de Casație și Director-fondator al revistei de drept « Pandectele Române », urmărind încă de mult ti mp î ndeplinirea unei vechi dorințe, a unui adevărat ideal, sunt fericit că pot înfăptui astăzi acest frumos vis al tinereții și al întregii mele vieți: înființarea unui însemnat premiu literar, artistic și juridic pentru stimularea și încurajarea celor mai superioare manifestațiuni ale minții și sufletului român esc. „În acest scop, dăruiesc
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
rita tea unor mărturii ale unui OM înzestrat de Cel de Sus cu harul povestirii, caracteristică unor moldoveni autentici din Țara de Jos, unde sunt vinuri bune și oameni de omenie... Iași, 23 octombrie 2008 Și Constantin Ostap mă mai fericește cu o don ație însoțită de autograf: ultima carte a domniei sale apăr ută în anul 2008: Ion HURJUI M e m o r i i l e... (Publicat în “Pagini medicale bârlădene” nr.1 30 -131/2009) Titlul cărții este
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]