8,942 matches
-
model de broderie. Epoca de glorie a goblenurilor atârnate pe pereți era chiar la început și avea să se extindă apoi la scară largă. Nici n‑au obținut bine strictul necesar că oamenii și încep să se gândească la lucruri inutile. La cele necesare ar face bine să nici nu mai înceapă să se gândească. Viața e luminată de lucrurile de prisos, atunci când banii nu‑ți prisosesc. Altfel, viața de zi cu zi e cenușie. N‑ai mai fost de patru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1971_a_3296]
-
ciudat. Când îți dai seama foarte bine despre ce‑i vorba și totuși vrei să vezi dacă nu cumva mai este ceva dincolo de toate astea. Și chiar dacă n‑ar fi decât tendoane, mușchi și piele, tot e bine. Fără vorbărie inutilă. Creierul e punctul ei forte, dar acum vrea să‑l lase la o parte și să fie doar trup pentru Hans, căruia nu i‑a fost niciodată îngăduit să fie altceva decât trup. Anna a găsit pasajul din Bataille și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1971_a_3296]
-
putea să fie acest ceva? Nu pot nicidecum să‑mi dau seama, dar sigur e un lucru inutil din moment ce nu‑mi lipsește și nu‑i duc dorul. Ca atare, asta nu se face, deși la Sophie întâlnești destul de des lucruri inutile. În camera ei atârnă fotografii înrămate: Sophie la trei ani, la patru ani, cu rochițe frumoase și de bun gust, pe un teren privat sau în fața unuia dintre hotelurile acelea colosale din St. Moritz. Impresia este nemaipomenit de estetică și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1971_a_3296]
-
e minunat din motivul cutare și cutare, dar și pentru că ești la început așa de îndărătnică, iar apoi rezistența ta cedează dulce în mâinile mele. Ca un animal micuț pe care‑l potolești și‑l faci să renunțe la lupta inutilă împotriva sa și a altora și să stea cuminte. Sophie privește cerul, iar Anna face la fel. Peisajul se îndepărtează de Anna fără încetare, nimeni și nimic nu rezistă prea mult în preajma ei. Clarității aerului i se opune neclaritatea spirituală
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1971_a_3296]
-
caută să ascundă cadavrul tatălui, pentru ca acesta să nu fie văzut de cum intri pe ușă. Târăște gâfâind pachetul de carne sângerândă și‑l îndeasă în lada țărănească încăpătoare, din care a trebuit să îndepărteze mai întâi o mulțime de catrafuse inutile, ca să încapă și cadavrul. E atât de mult sânge peste tot, încât Rainer nu poate să mai ascundă și celelalte cadavre. Îi cedează nervii. Iar Rainer eșuează în îndeplinirea acestei sarcini. Își scoate pijamaua năclăită de sânge și se bagă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1971_a_3296]
-
pornesc, se ating, schimbă poziția, se înlocuiesc, revin, încremenesc iar, cum au fost. Oase ronțăite, coada unei așchii de cartof prăjit, rana tăiată în resturile de carne învechită, dormind în gelatina sosului sleit, sub protecția obosită a cuțitelor și furculițelor inutile. Și un castron mare, ca un iaz verzui, în care plutesc cozile gogoșarilor, capete de castraveți, gogonele cu burțile sfârtecate. Capetele noastre se aliniază, retezate, în careu, pe masă, printre farfurii și furculițe. Dovleacul răscopt și rumen al Balaurului, cu
Cartea fiului by Norman Manea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/597_a_1348]
-
Absolut exact. Iar promisiunile vor fi duse la bun sfârșit. Probabil, cum v-am spus, să vă scutim de un proces politic. Sporind, astfel, neîncrederea pe care camarazii o au de- acum în dumneavoastră. Să stingem și lumina. A devenit inutilă. Vedeți, ne-au prins zorile. Am petrecut, putem spune, o noapte împreună ! Dimineață superbă, priviți. Cerul e limpede. Nenorocirile, închisoarea fac parte, ca și cerul, ca și orice bucurie, din viața care ne-a fost dată. Să primim orice este
Cartea fiului by Norman Manea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/597_a_1348]
-
atinse brațul, măgărușul se lipise de rătăcitul care îi mângâia acum, cu palma jilavă, coastele ascuțite, grumazul păros, urechile. — Și eu care mă credeam fortificat ! Să mă sperii tocmai de tine, bătrân înțelept... În sfârșit, un interlocutor răbdător cu întrebările inutile. Și de încredere, poliția nu-l trage de limbă, nici de urechile magnifice care pot păstra orice taină. Patrupedul părea acum cenușiu, argintiu, cu dungi albe, de zebră, coada subțire și păroasă se termina într- un ciucure de scântei albe
Cartea fiului by Norman Manea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/597_a_1348]
-
prins în stihiile inconștienței, fără să se gândească la viitor ; scăpat de amărăciunile unui sfârșit care va să vină, trăiește în blândă netulburare.“ „Are insecta deosebita cinste de-a ști ceea ce vârsta noastră tânără nu știe, previziunea unui sfârșit, însușire inutilă pentru ea ?“ Aruncă papucii din picioare. Apoi pantalonii, cămașa. Rămâne într-un slip subțire, își sprijină spatele de marginea patului metalic, cu genunchii ridicați, de pe care caietul verde lunecă pe cearceaf. Oră gri, azurul mai păstrează flacăra zilei : limbile ei
Cartea fiului by Norman Manea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/597_a_1348]
-
și șarpele. În toate apare, până la urmă, chipul celui care caută, până la istovire, drumul spre inima furnicarului. Oamenii îl simpatizează pe caraghios, amuzați precum copiii în jurul lui August Prostul. Glumesc pe seama lui, îl ridiculizează pe acest pasionat al jocurilor, dedat inutilului, îl suspectează, încearcă să-l convingă, să nu mai dezlege enigme.“ Azvârle caietul, trage mânerul ferestrei, aduce mai aproape sticla fumurie, să-și vadă obrazul osos și alb, ca de var, doar-doar apare amănuntul revelator : semnele particulare ! Dintr-un salt
Cartea fiului by Norman Manea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/597_a_1348]
-
din depărtări și totuși poartă În murmurul său glasul cu mii de tonuri al vieții, se hrănește cu viață și totuși trăiește departe de ea și deasupra ei și rodește necontenit precum curgerea unui rîu În jurul BÎlciului. Așa că privind țesătura inutilă a acestei clădiri, În ziua aceea strălucitoare și știind că barele de oțel șlefuit, că blocurile netede de calcar care Îmbrăcau deja la bază fațada clădirii - și care În eleganța lor semănau cu șoldurile femeilor care se vor Împodobi În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
care-i mai rămăseseră, trupul său avu timp să mai schițeze cîteva mișcări. Se Întoarse pe jumătate, cu genunchii Îndoiți, pregătiți parcă pentru un salt În aer, umărul i se lăsă În jos, iar mîinile cafenii bîjbîiră Într-o Încercare inutilă și neterminată de a apuca găleata. Apoi, pe jumătate chircit și crispat, cu palmele arcuite ca pentru o rugăminte cumplită și grotescă, cu unul din picioare zbătîndu-se oribil În aer, primi moartea de-a dreptul, ieșindu-i În Întîmpinare. După ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
Ai rătăcit pe străzi Îndrugînd fraze răsuflate ce scrîșneau ca pietrișul În gura ta, pe cînd viața Îți oferea bucurie, faimă, măreție, dar nu te-ai Înfruptat din ele pentru că nu purtau parfumul șefului, binecuvîntarea preotului sau acordul meschin și inutil al lui Mike, Mary, Molly, Kate sau Pat - iar În noaptea aceasta stelele strălucesc, marile vapoare țîșnesc din gura portului și mii de semeni de-ai tăi pășesc pe deasupra capului tău, pe cînd tu stai aici, mort În tunelul tău
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
dacă-ncearcă să vă lovească! Între timp negrul se tot retrage Încet, dar acum nu mai are privirea ațintită asupra dușmanului său, ci asupra licăririi diabolice a cilindrului de oțel albăstrui din fața lui; Își ține brațele Întinse Înainte, orb și inutil, În timp ce dușmanul său se apropie, iar fața neagră, brăzdată la Început de dîre de roșu aprins, se transformă Într-o masă zdrobită și sîngerie pe măsură ce bîta izbește Întruna cu același scrîșnet elastic și cumplit: — Mă... lepădătură... neagră... blestemată! răsună glasul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
doar dacă ești suficient de diligent de a-ți găsi de lucru, sau măcar de a te afla în treabă, chiar dacă rezultatele muncii tale sunt de multe ori niște capodopere ale inutilității. Sunt sigur că majoritatea invențiilor din categoria lucrurilor inutile aparțin pensionarilor. Și totuși așa îi ajută să trăiască în continuare și să „prindă" și alte timpuri, care în mod normal, unii ar fi considerat că sunt rezervate generațiilor viitoare. Socrul meu care acum are 91 de ani, dacă o
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
să fie în aceeași poză cu străbunii, (cu bunicul, bunicilor săi). Și eu ca tot pensionarul, zilele acestea, când primăvara încă mai stă în cumpănă dacă să se dezlănțuie, sau nu, în lipsa altei ocupații, am trecut la crearea de invenții inutile și primul pe listă, a fost scrierea unui program de calendar pentru 8000 de ani. La ce folosește un asemenea calendar? Păi, nu prea folosește, aș putea zice. Pot de exemplu săți spun clar în ce zi a săptămânii a
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
-i așa că vă sună cumva cunoscute aceste idei? Iată ce spune Adolf Hitler la pag. 286 al aceleiași cărți: „Intr-un stat rasist, școala va consacra infinit mai mult timp exercițiilor fizice. Mințile tinere nu trebuie supraîncărcate cu un bagaj inutil; experiența ne învață că ele nu păstrează din el decât fragmente și, în afară de aceasta, le rămâne nu esențialul, ci niște amănunte secundare și inutilizabile; un copil mic este, de fapt, incapabil să facă o triere logică a materiilor care i-
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
opțiunilor, conectare la realitate. Fluiditatea externă a acestui personaj, în fond atât de rigid la interior, lansa suspiciunea că el s-ar fi putut complace într-un joc de aparențe, ca într-o încăpere imensă placată cu oglinzi deformante. Un inutil joc de artificii ziua-n amiaza mare, o demonstrație de pantomimă compusă din zâmbete, grimase și gesturi amenințătoare, o fărâmițare a unei personalități masive într-o sumedenie de personalități zglobii, teribiliste. Ajunsă în punctul acesta mort, rațiunea umedă a lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
de răspândire a aracului și poate și cea din care el nu va dispărea niciodată pentru că: - aracul nu are veleități și nu tinde să fie mai productiv decât planta pe care o susține; - aracul provine dintr-o creangă subțire și inutilă a unui copac falnic și, deci, nu-și inventează genealogii greu de suportat și nici nu-și caută rude la oraș cum face modernul lui Înlocuitor din zona viticolă, spalierul, care se crede rudă cu betonul armat din structura de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
de gulere și-i dă cap În cap. Își privește ceasul și spune ca pentru el: „Ia uite, nu-i nici șase jumate și au și Început bumbăceala! Luați imediat tomberoanele și mergeți și le deșertați la groapă, hai!“ Obiectele inutile, de fapt fragmentele de obiecte care stau aruncate grămadă Într-un tomberon de gunoi, alcătuiesc adesea o imagine fascinantă și Grințu se gândește acum dacă și pe ecran respectiva imagine rămâne la fel pentru cel care privește din sală. Își
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
curate și de gospodine.“ Îl surprinzi cu câtă plăcere rostește neologismul care-l ajută să se desprindă de nuanța de vulgaritate În care era amenințată să alunece povestirea lui. E plăcerea de a salva memoria unei iubite din tinerețe de inutile profanări ulterioare, ghicești că plăcerea rostirii acestui cuvânt descoperit, desigur, mai târziu, ascunde amintirea unei alte plăceri. Ceva Îl oprește să-și exhibe acea amintire, dar nici s-o treacă În Întregime sub tăcere nu poate. „De fapt, să știi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
de liniște (ciripit de păsări, vânt ușor printre frunzele abia născute, crengi uscate și frunze din toamna trecută trosnind sau foșnind sub picior). Început de mai Într-o pădure bătrână din câmpie. Cuvintele „potecă, ierburi Înalte, poiană, păsări“ sunt evident inutile, neputincioase, stupide, În vecinătatea acestor forme, culori, spații, mișcări de aer și legături ale trupului cu ele. Modul În care privirea se Încăpățânează să rămână agățată de firul subțire de apă, urechea se ațintește la zgomotul lui, buzele-l sorb
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
proprii asupra menirii poetului - făptură care, tranzitând lumea, ia act de tristețile ei, pe care le transfigurează în vis, coborând din înălțimi astrale (Poetul trece printre grădini pustii / Și poartă în privire constelații / El vede trenuri de melancolii / Făcând popasuri inutile-n stații), Viorel Dinescu se întâlnește - cu sau fără voie - cu mulți dintre cei frământați de patima scrisului, însă, dintre toți, privind la nivelul întregului, cei de al căror scris este marcat, chiar dacă e sau nu vorba de afinități, sunt
Aventura lecturii : poezie română contemporană by Mioara Bahna () [Corola-publishinghouse/Imaginative/367_a_1330]
-
de actor, regizor și spectator, al cărui obiectiv e, mai ales, să contemple viața-muzeu, pentru ca, apoi, să așternem totul pe hârtie / În formule cât mai exacte / Rătăcind în imensul ocean al lunii / Prin geometrii de-o antică splendoare, însă, fără inutile efuziuni, păstrând echilibrul rece, autoimpus (Ca să-mi ascund dorințe și ispite), al rațiunii, cu nostalgia evidentă a Antichității și a Renașterii, marcată, în plan lexical, prin frecvența adjectivului „antic” (mistere antice; antică splendoare; pădure antică de semne etc.). Traversate de
Aventura lecturii : poezie română contemporană by Mioara Bahna () [Corola-publishinghouse/Imaginative/367_a_1330]
-
au ales de fiecare dată cu un insucces. Au întîlnit pământuri întinse, pe care crește o iarbă săracă, aproape stârpită de soare, întrerupte, când și când, de bălți cu apă mâloasă ori de mici păduri, compuse din arbuști, adăpostind izvoare inutile, dar n-au găsit nici urmă de deșert sau vreun semn că o ființă omenească ar fi trecut, înaintea lor, pe-acolo. Într-o noapte, pe la începutul lui octombrie, "vîntul din sud" devine, brusc, șovăielnic, abia tîrîndu-se printre platanii de pe
Deșertul pentru totdeauna by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295604_a_296933]