9,986 matches
-
de cumpărături în mână. Sper să mă pot strecura în camera mea fără să fin văzută. Dar, când deschid ușa de la intrare, Suze stă pe jos în hol și face un pachet. — Bună! zice. Ți‑ai luat pantofii? — Da, spun veselă. Sigur că da. Mărimea potrivită, totul e la fix. — Să‑i vedem, atunci! — Să‑i... despachetez, zic în treacăt, și mă îndrept spre camera mea, încercând să arborez un aer relaxat. Dar știu că par vinovată. Chiar merg ca un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
nici o ieșire. Ce‑o mă să fac? Cu gândul aiurea, ies din cameră pe hol, unde Suze tocmai îi dă un plic cu strat protector unui bărbat în uniformă. — Perfect, zice el. Dacă vreți să semnați aici... Bună ziua! îmi spune vesel și eu îi răspund cu o vagă aplecare a capului, uitându‑mă absent la ecusonul lui, pe care scrie: Orice, oriunde, până mâine dimineață. Orice. Oriunde. Până mâine dimi... Hei, așteptați! strig, exact în clipa în care ușa e gata
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
vreme după ce am început să ieșim împreună. Voisem să‑i demonstrez lui Luke că pot să gătesc, dacă vreau - văzusem emisiunea aia despre bucătăria marocană, și totul părea ușor și impresionant. Plus că am găsit niște la reducere de Debenhams veselă marocană de mare efect, așa că existau premize ca totul să iasă perfect. Dar, Dumnezeule mare, cât de grețos a putut să‑mi iasă cușcușul ăla! A fost cea mai dezgustătoare chestie pe care am văzut‑o în viața mea. Chiar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
Nu știu ce ai vrea să facem... Se duce la valiza lui și o deschide cu un clic - și văd mai multe cămăși frumos aranjate, călcate de menajera lui. Cred că ar fi bine să despachetăm, mai întâi... — Să despachetăm! Categoric, zic veselă. Mă duc la valijoara mea și mă joc cu încuietoarea ei, fără s‑o deschid. Sau... spun, de parcă tocmai atunci mi‑a venit ideea - ce‑ar fi să mergem să bem ceva și să despachetăm mai târziu! Genial. Coborâm și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
în adâncul sufletului mă simt din ce în ce mai încordată și mai devastată. Când ajungem la mine acasă, vreau să mă întorc spre el și să mă vait „Chiar pleci la New York? E adevărat?“. Însă în loc de asta îi dau un sărut și zic veselă: — Contez pe tine sâmbătă, da? Se pare că Luke trebuie să plece la Zürich mâiine, pentru o serie de întâlniri cu tot felul de finanțiști. Ceea ce, desigur, e foarte important și înțeleg perfect. Dar sâmbătă e nunta lui Tom și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
și salvează lumea. Sunt la reglarea datoriilor? Sau la depășiri de cont și penalizări bancare? — Depășiri de cont și penalizări bancare, spune Suze, sigură pe sine. — Bine. Apăs tasta 3 și, o clipă mai târziu, mă întâmpină de o voce veselă cântată. — Bună ziua! Bine ați venit la Centrala Endwich. Sunt Dawna. Cu ce vă pot ajuta, domnișoară Bloomwood? — O, bună! zic, luată prin surprindere. Ești o persoană reală? — Da! spune Dawna și râde. Sunt reală. Cu ce vă pot fi de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
a fost... Oricum, destul de mult. Dar orice s‑ar spune, merită. — Și unde‑i Luke? zice mama, și‑mi pune pălăria înapoi pe cap. Parchează mașina? — Da, chiar așa, unde‑i Luke? zice tata, ridicând privirea spre mine și râzând vesel. De când așteptăm să‑l vedem pe tânărul ăsta al tău. — Luke vine separat, zic, și mi se strânge ușor inima când văd cum le cad fețele. — Separat? spune mama într‑un final. Ce‑i asta? — Vine cu avionul de la Zürich
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
dovedească lui Janice că nu are dreptate. Și, în loc de asta, iată‑mă, din nou singură... — O să vină, zic, mai mult pentru a mă convinge pe mine. Trebuie să pice dintr‑o clipă într‑ alta. — Sigur că o să vină! zice mama veselă. Și, în clipa în care o să apară, să‑i vezi cum o să le stea în gât! Se aude soneria și înghețăm amândouă, uitându‑ne una la alta. — Să răspund, nu? zic, încercând un ton firesc. — De ce nu? îmi ține isonul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
Pe fereastră îi văd pe Tom, pe Lucy și pe toți ceilalți începând să sosească în grădina vecină. Sunt o groază de pălării și de costume de zi și chelnerițele servesc pe toată lumea cu șampanie. De fapt, atmosfera pare chiar veselă. Știu c‑ar trebui să fiu și eu cu ei acolo acum, dar pur și simplu nu mă simt în stare. Nu fără Luke și nu singură. Însă după ce stau acolo un timp, îmi dau seama că așa nu fac
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
o privire grăbită prin cort, întrebându‑mă dacă e cazul să spun că îl văd în depărtare. Dar nu se prea poate, pentru că acum lumea cam stă pe loc. De ce s‑or fi oprit? — Trebuie să fie pe undeva! zice veselă o femeie. Cine l‑a văzut ultima oară? Urmează o tăcere de mormânt. Două sute de oameni mă fixează. Surprind privirea îngrijorată a mamei și mă uit repede în altă parte. — Adevărul e... Îmi dreg glasul. Acum mi‑am adus aminte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
nu e o idee rea. — Neapărat! zice Emma. Nu se poate să te duci la New York și să nu faci cumpărături! Deși bănuiesc că Becky ne‑ar spune mai degrabă să ne punem banii într‑un fond de economii. Râde veselă, iar Zelda i se alătură. Le zâmbesc și eu, cu un vag disconfort. Nu știu cum se face, dar toți cei de la Cafeaua de dimineață au ideea fixă că eu sunt incredibil de cumpătată când vine vorba de bani - și n‑am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
apucat să vadă ce sunt. Dar nemernicul ăla de Rory nu m‑a scăpat din ochi. — Hei, Becky, zice, pufnind în râs. Ce e aia acolo, o factură roșie, cumva? Nu! zic imediat. Normal că nu. E o... felicitare. Mai veselă, așa. Pentru contabila mea. Oricum, trebuie s‑o șterg. Ciao! OK, am mințit. Era o factură roșie. Sinceră să fiu, în ultimele zile mi‑au tot venit facturi roșii, pe care categoric că am de gând să le achit când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
abia pe urmă să‑i anunț. Fiindcă s‑a întâmplat cam așa: am fugit în casă, unde ei stăteau, încă în hainele de la nuntă și beau ceai uitându‑se la emisiunea Countdown, le‑am închis televizorul și le‑am spus veselă: — Mamă, tată, mă mut la New York cu Luke! La care mama doar s‑a uitat scurt la tata și a zis: — Of, Graham. E dusă fata noastră. După aceea mi‑a zis că nu asta a vrut să spună - dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
soneria și îmi strigă peste umăr: — Răspunzi tu, Bex? El trebuie să fie. O, Doamne! O, Doamne! Nu mă simt deloc pregătită pentru asta. Încerc să‑mi iau un aer de detașare plină de încredere, deschid ușa larg și zic veselă: — Tarquin! — Becky! face el, holbându‑se la mine de parcă aș fi comoara pierdută a lui Tutankamon. O, Doamne, e la fel de slăbănog și de ciudat ca întotdeauna, cu un pulover tricotat de mână, de un verde dubios, îndesat sub o vestă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
Poate că da. Iau o gură de apă, încercând să‑mi recapăt suflarea. Cred că problema e că nu sunt obișnuită cu aparatele americane. — Se poate, zice bărbatul, dând din cap. Te pot induce în eroare. Firește, ăsta - adaugă, lovind vesel cu palma aparatul - e nemțesc. — Aha, zic după o pauză. Da. Păi, oricum. Vă mulțumesc pentru ajutor. — Cu mare plăcere, zice bărbatul și, în clipa în care se urcă din nou pe banda lui, îl văd zâmbind. O Doamne, a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
recepție. — Bună, Rebecca! zice bărbatul, bifând ceva de pe listă. Eu sunt Cristoph. Bine ai venit în grupul nostru. Ai pantofii comozi? Se uită la ghetele mele (grena aprins, cu puțin toc, de la reduceri de la Bertie, de anul trecut) și zâmbetul vesel îi dispare. Știi că e un tur de trei ore, numai pe jos, da? — Sigur, zic uimită. De‑asta mi‑am și luat ghetele astea. — A, zice Cristoph după o pauză. Păi... OK. Privește în jur. Cred că suntem gata
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
uit în jur și‑mi văd grupul de tur la douăzeci de metri mai încolo, holbându‑se toți la mine. Scuze, spun și mă dezlipesc cu greu de vitrină. Vin acum. — O să fie timp pentru cumpărături mai târziu, spune Cristoph vesel. Știu, spun și râd lejer. Îmi cer scuze. — Nici o problemă! Are dreptate, firește. O să fie destul timp pentru cumpărături. Berechet. Așa. O să mă concentrez la tur. — Deci, Rebecca, spune Cristoph vioi, în clipa în care mă alătur iar grupului, tocmai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
clienții lui Kate Spade, cu șampanie gratuită sau așa ceva! Numai când ne apropiem de raionul intitulat „Ambalaje pentru cadouri“ îmi dau seama ce se întâmplă. Când am zis „cadou“, ea probabil că a înțeles că e... — Am ajuns, zice Gina veselă. Cutia inscripționată Saks e din partea casei... sau puteți alege un alt ambalaj de calitate din gama disponibilă. Am înțeles, spun. Păi... mulțumesc mult! Deși, sincer, nu aveam de gând să... Dar Gina a și dispărut, iar cele două doamne din spatele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
eu aici? Și de ce mi‑oi fi luat brusc accentul ăsta scoțian? O, Doamne, am băut prea mult. — Fascinant! zice Kent, luând o gură de ceai. Ador toate obiceiurile astea englezești atât de nostime. Mai știi și altele? — Categoric! zic veselă. Știu tone! Termină, Becky. Oprește‑te în clipa asta. — Cum ar fi vechiul obicei de... de... a “întoarce prăjitura pentru ceai“. — Serios? zice Kent. De ăsta n‑am auzit până acum. A, da, zic sigură pe mine. Ideea e că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
vă mulțumesc foarte mult! Aștept să se îndepărteze, dar ei rămân pe loc, așteptând să plec eu, așa că mă urc în taxi, clătinându‑mă ușor, mă aplec și zic clar: — La Guggenheim, vă rog. Taxiul pornește, iar eu le fac veselă semn cu mâna lui Judd și Kent, până când nu se mai văd. Cred că totul a decurs destul de bine, de fapt. Poate cu excepția momentului când le‑am povestit despre Rory și câinele‑ghid. Și când m‑am împiedicat în drum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
se extindă și în domeniul filmului! Da! Și pe urmă ea o să devină cea mai bună prietenă a mea și o să mergem împreună la cumpărături și la diverse, poate o să ne petrecem chiar și vacanțele împreună... — Hei, zice o voce veselă, iar eu ridic privirea mirată și‑l văd pe Michael Ellis trăgându‑și scaunul la altă masă. — A, zic, smulgându‑mi cu greu mintea de pe o superbă plajă în amurg, la Malibu. A, bună. Nu vrei să vii la masa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
tăiată. Dumnezeule! E extraordinar. — Știu. Îmi surâd în oglindă. Nu‑i mișto? Sunt pe val! Așa mi‑a zis tipul ăla de la Blue River Productions. — Ei, și cu ce te îmbraci la testul ăsta? — Mă duc la Barney’s, zic veselă. Ca să‑mi caut ceva. — La Barney’s? strigă Suze îngrozită. Bex, mi‑ai promis să nu sari calul! Mi‑ai promis foarte serios că o să te menții în limitele bugetului. — Asta am și făcut! M‑am încadrat în buget. Am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
sută la sută. Întotdeauna găsești ceva de comentat, fie că e vorba de păr, ori ceva ce‑ai zis... — Luke! zic disperată. Nu e vorba de așa ceva. Uită‑te... puțin. Desfac ziarul încet și i‑l dau. El îl ia vesel, însă, în clipa în care se uită pe el, zâmbetul îi dispare treptat. Ce mama mă‑sii... ăsta sunt eu? Se uită scurt la mine, eu înghit în sec, neîndrăznind să spun nimic. Apoi el scanează pagina în timp eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
Și Kent mi‑a spus s‑o sun la orice oră, indiferent de ce am nevoie. Mi‑a zis s‑o sun negreșit. Iau cartea ei de vizită din geantă și încep să tastez cu grijă numărul. — Alo! zice o voce veselă. Ați sunat la biroul lui Kent Garland. Sunt Megan, secretara ei. Cu ce vă pot fi de folos? — Bună ziua, spun. Sunt Rebecca Bloomwood. Pot să vorbesc cu Kent, vă rog? — E într‑o ședință, zice Megan pe un ton amabil
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
fac. Nu reușesc nici măcar să amintesc de articol. — Deci ținem legătura, da? zice Kent. Îmi cer scuze că te‑am lăsat să aștepți mai devreme. Urma să te sune Megan mai târziu... — Nu face nimic! spun, străduindu‑mă să par veselă și lejeră. Deci, pentru când crezi că se amână testul? Nu prea știu... Îmi pare rău, Becky. Acum trebuie să fug. Am o problemă pe platou. Dar mulțumesc că m‑ai sunat. Și distracție plăcută în restul călătoriei! La celălalt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]