8,716 matches
-
judecate, dar nu așa cum ni le-a servit el pline de minciuni, ci coroborate cu alte izvoare istorice pentru a desluși adevărul din mîlul otrăvitor al falsului. El scrie despre ți-nuturile de miazănoapte ale Asiei care își avea în antichitate granița geografică pe Don, iar poporul vecin acestor hiperboreeni erau sciții, ori istoria spune că la est de Don/Tanais erau stăpîni sciții iar la vest de acest fluviu stăpîneau geții sau hiperboreeni cum apar în alte izvoare. Folosirea cuvîntului
ADEV?RURI ASCUNSE by CONSTANTIN OLARIU [Corola-publishinghouse/Science/83085_a_84410]
-
orbe tulit - învingător, a luat de pe lume numele de hiperbo- rean). Scriitorul Clement din Alexandria în Stromata spune că profetul dacilor, Za-molsis este hiperboreean. Macrobiu în lucrarea despre Scipio zice că: ,,regiunile udate de Tanais/ Don și Istru pe care antichitatea le numea hiperboreene”. Apollonius din Rodos în Argonautice spune că hiperboreenii sînt pelasgi locuind în nordul Traciei. Și Marțial, într-o epigramă adresată soldatului roman Marcellin scrie: ,,Soldat Marcellin tu pleci ca să iei pe umerii tăi cerul hiperboreean și astrele
ADEV?RURI ASCUNSE by CONSTANTIN OLARIU [Corola-publishinghouse/Science/83085_a_84410]
-
pelasgii pe care i-au găsit în tot Peloponesul, veniți în timpurile vechi din nordul Dunării, un ținut friguros pentru ei. Emeșii(sumerienii) au numit Tigrul, Bura-nun cu sensul de domnul(stăpînul) negurii. Arimini, arimani, arumuni. Alături de pelasgi și hiperboreeni, antichitatea îi amintește de multe ori în aceleași regiuni și în același timp pe arimani, arimini, aru-muni, armini, arimi sau arami. Dar cine sînt aceste neamuri? Aristeas din Prokonnesos ce a trăit prin secolul Vll î.e.n. a scris un poem despre
ADEV?RURI ASCUNSE by CONSTANTIN OLARIU [Corola-publishinghouse/Science/83085_a_84410]
-
jumătate șarpe din a cărei iubire încolăcită s-au născut Scy-thes, strămoșul sciților; Agathirsus, primul rege al agatîrșilor sau geților de pe Mu-reș și Tracus din care se trage neamul tracilor. Herodot este primul care începe pro-cesul de ,,grecizare” a istoriei antichității scoțînd mai toate popoarele din vîna, frî-na sau mîna lui Hercule. Ținutul de la nordul Dunării unde s-a luptat gigantul Thi-phon, la Herodot poartă numele de țara arimilor. Logograful Xantos în Istoria grecilor care a trăit pe la 500 î.e.n. spune
ADEV?RURI ASCUNSE by CONSTANTIN OLARIU [Corola-publishinghouse/Science/83085_a_84410]
-
țărmul Mării Negre și laudă biblioteca regelui Leovigild fiindcă strălucea de ,,getică lumină”. Hulitorii însă au avut grijă să toarne peste această cultură plină de lumină, tot closetul lumii să nu se mai știe în vecii vecilor că a existat în antichitate și aseme- nea univers spiritual al lumii geților. La Dionisie Periegetul, arimaspii sînt numiți arimani, iar Homer spune în Iliada că patria lui Thyphon, cel mai renumit titan, era țara arimilor. Și tot în ținutul ari-milor de la nordul Istrului, spune
ADEV?RURI ASCUNSE by CONSTANTIN OLARIU [Corola-publishinghouse/Science/83085_a_84410]
-
sciții se considerau cei mai vechi oameni de pe pământ și se înrudeau cu tracii și cu geții de la Dunărea de Jos. Nici urmă de miros ivrit sau alte lichele leproase cum bine spus-a Manethon. Adică ce se știa în antichitate și în feudalism despre sciți și geți nu mai este valabil pentru cei care au sorbit din duhoarea latrinității! Sper că aceste adevăruri le vor schimba gusturile. Strabon în Geografia Vll, 3, 12 spune că s-ar putea ca numele
ADEV?RURI ASCUNSE by CONSTANTIN OLARIU [Corola-publishinghouse/Science/83085_a_84410]
-
De aceea este probabil(ca acest nume) să vină de la sciți care sînt numiți și Daai”. Probabil dar cam nesigur! Josephus Flavius, al doilea mare plăsmuitor iudeu de adevăruri revelate și minciuni gogonate, preia ideea capadocianului Strabon și scrie în Antichități iudaice XVll, 100 și XX, 9 despre ,,sacai” -saci, sciți și ,,daoi” - daci ca populații distincte răspîndite la nord de Istru și Marea Caspică. Quintus-Curtius retor și istoric latin care a trăit în secolele l-ll ale erei noastre scrie în
ADEV?RURI ASCUNSE by CONSTANTIN OLARIU [Corola-publishinghouse/Science/83085_a_84410]
-
așa cum apar divinitățile emeșilor pe tăblițele de lut sau sigiliile de piatră. Precizarea este foarte importantă pentru a se înțelege descrierea pe mai departe. Cele două personaje care stau pe scaun, în contextul imagistic au un statut special, iar în antichitate numai divinitățile aveau voie să stea pe scaun cînd erau în relații cu muritorii. Cred că tava prezintă mitul zidirii neamului omenesc care s-a zămislit în Carpați, după cum spun atîtea izvoare grecești și latine, de unde s-a răs-pîndit în
ADEV?RURI ASCUNSE by CONSTANTIN OLARIU [Corola-publishinghouse/Science/83085_a_84410]
-
au în mînă sau a altor elemente de decor care le însoțesc, ar putea ajuta la identificarea lor din istoria reală și descoperirea tuturor nea-murilor arimine așa cum le știau geții prin secolele Vlll-Vl î.e.n. Și ivritul J. Fla-vius scrie în Antichități iudaice, că urmașii lui Iafet, ariminul Iapet după miturile grecești, se întindeau în vremea sa de la munții Taurus pînă în Iberia! Baico - mato , ocrotitor al neamului get cred că este primul mato pe care îl putem identifica din memoria istorică
ADEV?RURI ASCUNSE by CONSTANTIN OLARIU [Corola-publishinghouse/Science/83085_a_84410]
-
Terapia pietrelor (1992), ca și în cele din Ieșirea din labirint (1997), S. se relevă - cum a remarcat și critica - drept un poet modern, care uzează de spiritul parodic, de paradox și jocul de limbaj. Inserțiile livrești, de la Upanișade, miturile Antichității grecești la Kant și filosofia modernă, conferă o textură filosofică liricii lui S., în care Ovidiu Ghidirmic vede „un poet al arhetipurilor”. De asemenea, în lucrările dramatice cele mai izbutite personaje sunt extrase din mitologie, dar desacralizate prin transpunere în
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289797_a_291126]
-
istorici asupra selecției obiectelor memoriei (ritul, monumentul, comemorarea, arhiva, calendarul) își are izvorul, în mod evident, în cultura antropologică. De la lucrările de pionerat ale lui Morgan, studiul sistemelor de rudenie îi invită la dialog pe antropologi și pe specialiștii în antichitate. Modul cum sunt tratate ritual sculpturile africane sau efigiile ancestrale din Oceania ne ajută să înțelegem funcția manechinelor în ceremoniile funerare ale regilor europeni. În Studiile grecești s-a dezvoltat în mod special o tendință antropologică, una care abordează noțiunile
Antropologia by Marc Augé, Jean-Paul Colleyn [Corola-publishinghouse/Science/887_a_2395]
-
carierei (preocupare insistentă și inevitabilă de avansare pe scara ierarhică, sau de păstrare cu orice preț a poziției obținute) și a sinecurii. Funcțiile culturale sunt, în general, foarte comode și rentabile. Scriitorul și-a dezvăluit, încă de la apariția sa în antichitate, mai ales cea romană, vocația parazitismului, mecenatului, traficului de dedicații etc. Macedonski, la noi, a avut o astfel de mentalitate. Sistemul totalitar n-a făcut, de fapt, decât să exploateze și să perfecționeze aceste vicii literare tradiționale. Plus orgoliul, vanitatea
POLITICĂ ŞI CULTURĂ by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/873_a_1589]
-
reacțiilor adverse a medicamentelor. Aceasta include deteriorarea cognitivă, riscul crescut de recădere, și faptul că multe medicamente își pierd din efect prin folosirea îndelungată. Capitolul 8 Tulburări depresive 8.1. Delimitarea conceptuală a depresiei Depresia a fost cunoscută încă din Antichitate. Date care atestă preocuparea oamenilor pentru această tulburare datează încă din 1650 î.e.n., papirusul lui Eber conținând cea mai veche descriere clinică a bolii de o mare acuratețe. Hipocrat a folosit termenul de "melancolie", desemnând prin acesta bila neagră, umoare
by Camelia Dindelegan [Corola-publishinghouse/Science/1025_a_2533]
-
prezintă episoade complete de manie sau depresie dar s-ar putea să sufere de tulburări de dispoziție mai ușoare (Nolen-Hoeksema, 1998)153. 8.6. Teorii asupra depresiei 8.6.1. Teorii biologice Originile teoriilor biologice asupra depresiei le regăsim în Antichitate, Hipocrate crezând că acumularea fierei și flegmei afectează procesele care au loc la nivelul creierului "întunecând spiritul și făcându-l melancolic". De-a lungul secolelor, a existat un interes deosebit pentru a identifica sursa patologică a depresiei, astfel că propunerile
by Camelia Dindelegan [Corola-publishinghouse/Science/1025_a_2533]
-
și condiția umană, în complementaritate cu moartea și creația. În această întreprindere teoretică, D. alege nouă texte, considerate reprezentative pentru vârstele și mutațiile romanului: Mahabharata, Dafnis și Hloe de Longos, Satyricon de Petroniu și Măgarul de aur de Apuleius pentru Antichitate, Lancelot de Chrétien de Troyes și Tristan și Isolda ilustrând erosul medieval, iar Don Quijote de Cervantes marcând, ca parodie, nașterea romanului modern, pentru a încheia cu Robinson Crusoe al lui Defoe. Fiecare dintre aceste scrieri se bucură de o analiză
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286864_a_288193]
-
apoi lunar. Dacă ascita și edemele se remit se poate opri la început, tratamentul cu furosemid și ulterior, chiar și cel cu spironolactonă, menținându-se regimul hiposodat. Treapta III - paracenteza. Această metodă de tratament a ascitei, cunoscută și folosită din antichitate a avut o perioadă de ”condamnare” în anii 60 când se credea că determină sindrom hepato-renal; ulterior a revenit în practica curentă, deoarece studii multiple au indicat că efectuată corect, este sigură și eficientă. Trebuie avut în vedere că pentru
Note de curs GASTROENTEROLOGIE by Carol STANCIU Anca TRIFAN () [Corola-publishinghouse/Science/91858_a_93257]
-
exclude, dimpotrivă, notarea unor amănunte picante (despre viața cotidiană, despre obiceiuri, despre localuri de petrecere), cu implicații semnificative asupra întregii narațiuni. Al doilea volum, Poezii, e tipărit după un sfert de veac, în 1970. Viziunea neoclasică, înțesată de referințe la Antichitate, este dublată de incursiuni bogat imagistice în lumea vikingilor, transpuse fluid în versuri melopeice. După interludiul poetic din 1970, autoarea se dedică unor ample construcții epice, publicând câteva romane și un volum de Nuvele fantastice (1984), ce fac dovada unei
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285980_a_287309]
-
în joc pe ambii opozanți. Ba chiar am putea spune că această neîncetată deschidere, acest perpetuu du-te-vino dintre diferență și repetiție reprezintă adevărata miză a rescrierii. În ce privește legătura dintre mit și literatură, ea a fost o evidență incontestabilă, încă din Antichitate ; mai aproape de noi, Borges consideră că mitul se află și la începutul și la sfîrșitul literaturii, iar Michel Tournier mărturisea că ambiția rescrierilor sale mitice se confundă cu ambiția și funcția literaturii: Astfel, funcția socială am putea spune chiar biologică
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]
-
mai chinuit de frustrări și remușcări, din perspectiva religiei pe care o practica cu fervoare. Ca mai întotdeauna, cînd ridicăm ușor voalul asupra unui trecut despre care credeam că știm tot și pe care l-am clasat la raionul de antichități, descoperim accente surprinzător de actuale, iar metehnele omenești, ca și frumusețea lumii, ni se dezvăluie în caracterul lor peren. Iată, spre, exemplu, cîteva fragmente dintr-o epistolă adresată pictorului Jacques-Emile Blanche: Grand Hôtel, Arcachon, 7 august 1926 Dragă prietene, Constat
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]
-
originile; tocmai pentru că erau forțați să țină originile în umbră. Este trist să ne gândim că știința Dreptului, la noi, în secolul al XIX-lea, este încă la stadiul ideilor pe care prezența Sclavului trebuie să le fi suscitat în antichitate; însă acest lucru este explicabil. Învățământul Dreptului este monopolizat în Franța, și monopolul exclude progresul. Este adevărat că juriștii nu constituie întreaga opinie publică; dar trebuie spus că educația universitară și clericală pregătește minunat tinerii francezi să primească, în aceste
by Frédéric Bastiat [Corola-publishinghouse/Science/1073_a_2581]
-
de 25 iunie 1801. Rămas orfan din fașă, își face studiile la colegiul din Sorrèze, care era condus de ecleziastici. Exista pe atunci moda, mai mult decât există astăzi, de a exalta grecii și romanii și de a propune eroii Antichității drept modele pentru tinerime. Bastiat nu a scăpat câtuși de puțin de epidemia care domnea asupra spiritelor; dar, mai fericit decât mulți alții, a reușit să iasă cu rațiunea sănătoasă și salvată din această încercare. Cu toate acestea, nu a
by Frédéric Bastiat [Corola-publishinghouse/Science/1073_a_2581]
-
acestui articol, ca deputat în Adunarea Constituantă din partea departamentului Landes (n. tr.). 16 Jean-Jacques Rousseau (1712-1778), filozof francez, unul dintre cei mai influenți gânditori politici iluminiști și în același timp unul dintre cei mai importanți critici ai Iluminismului; admirator al antichității clasice și critic al modernității liberale, Rousseau este adesea considerat astăzi precursorul gândirii totalitare (n. tr.). 17 Hugues-Félicité Robert de Lamennais (1782-1854), filozof creștin, considerat astăzi precursorul catolicismului liberal, catolicismului social sau al creștin-democrației; în anul 1848 Lamennais și Bastiat
by Frédéric Bastiat [Corola-publishinghouse/Science/1073_a_2581]
-
o variație genetică mare sau unde se păstrează procesele naturale. Capitolul 1. CONSERVAREA NATURII ÎN LUME 1.1 Evoluția conceptului de conservare a naturii Ideea de ocrotire a naturii este mai veche și poate fi sesizată în germene încă din antichitate, în unele principii filosofice sau religioase din Asia și din Europa. În India, regele Asoka (242 î.Ch.) dispune prin lege protecția peștilor, a animalelor terestre și a pădurilor și înființează Abhaya-rana - teritorii ce pot fi omologate rezervațiilor actuale. Caius
Conservarea biodiversităţii în judeţul Iaşi/Conservation of biodiversity in Iaşi county by Mircea Nicoară, Ezsaias Bomher () [Corola-publishinghouse/Science/738_a_1241]
-
limbaj, limbajul este considerat un act comportamental, este actul de a spune ceva și în același timp actul de a face ceva, sau a face prin a spune. Istoric vorbind, legătura intre limbaj și acțiune a fost evidențiată încă din antichitate de către tradiția retorică, retorica studiind tehnicile discursive prin care putem acționa (convinge, persuada) cât mai eficient pe ceilalți. Peirce și Morris vor studia și ei această conexiune, iar inițiatorii teoriei actelor de limbaj vor aprofunda această relație. Austin va afirma
COMUNICAREA VERBALĂ / De la Cunoaștere la Acţiune by Constantin Romaniuc () [Corola-publishinghouse/Science/658_a_1041]
-
ale adevărului se regăsesc mai mult în științele sociale și mai puțin în științele naturii, predominante în modalitatea apreciativ-evaluativă și cea explicativă, mai puțin în modalitatea designativ informativă și descriptivă. 3.5.3. „Doxa” și „episteme” prin limbaj Încă din antichitate, Platon delimitase între două forme sau finalități ale actului de cunoaștere: doxa (credință sau opinie), pe de o parte și episteme (știință), pe de altă parte; aceasta în dialogul Teetet, dar și în altele. Cunoașterea sau cunoștințele (ca informații despre
COMUNICAREA VERBALĂ / De la Cunoaștere la Acţiune by Constantin Romaniuc () [Corola-publishinghouse/Science/658_a_1041]