8,894 matches
-
preferat, și să asculte smooth jazz în timp ce bea cel puțin trei phare cu vin. Roșu... Un Magician care fluiera vesel, în spatele Detectivului, coborând fiecare treaptă aproape țopăind, excitat la gândul că niciun scenariu nu poate fi mototolit și aruncat la coș, spre eliberarea definitivă a personajelor. Același Magician, în mijlocul bulevardului, privind sceptic în urma unui Scriitor care se grăbea către întâlnirea cu o Lucie a viselor sale. Mașinile treceau pe lângă el, într-o parte și în cealaltă, fără ca vreun șofer să claxoneze
Roman care se scria singur by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91657_a_93186]
-
ar fi existat vreodată și... Lucia. O Lucie încercănată, plânsă, cu fustă scurtă, prea scurtă pentru o înmormântare, cu ciorapi rupți în dreptul genunchilor juliți și păr pleoștit, udă din cap până în picioare, ca o găină plouată, trăgând după ea un coș metalic de cumpărături din hypermarket. Un coș gol. Și care scârțâia înfiorător. Nimeni nu-i aruncă vreo privire. Sări de pe asfalt, iar inima încercă să-i iasă din piept. Privi cu teamă crescândă sicriul așezat în dric. Capacul era desfăcut
Roman care se scria singur by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91657_a_93186]
-
Lucie încercănată, plânsă, cu fustă scurtă, prea scurtă pentru o înmormântare, cu ciorapi rupți în dreptul genunchilor juliți și păr pleoștit, udă din cap până în picioare, ca o găină plouată, trăgând după ea un coș metalic de cumpărături din hypermarket. Un coș gol. Și care scârțâia înfiorător. Nimeni nu-i aruncă vreo privire. Sări de pe asfalt, iar inima încercă să-i iasă din piept. Privi cu teamă crescândă sicriul așezat în dric. Capacul era desfăcut, astfel că Scriitorul se văzu stând cu
Roman care se scria singur by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91657_a_93186]
-
culori antijeg. Acolo unde ar fi trebuit să dai de o secretară demodată trona o fată tânără, super rafinată, cu pomeți Înalți și deux-pièces-uri (businessă. Accesoriile de birou pur și simplu nu existau! Acele lucruri elementare și necesare, precum dosarele, coșurile de gunoi și documentele nu se zăreau pe nicăieri. Am urmărit din priviri cum apar și dispar șase etaje Întregi de perfecțiune de un alb imaculat și abia pe urmă am simțit veninul și am auzit vocea. — Tipa - asta - e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
fustă din piele până sub genunchi Îi atârna de șolduri, iar părul bogat, roșu, Îi era prins Într-unul dintre acele aparent dezordonate, dar extrem de atrăgătoare cocuri drept În vârful capului. Pielea perfectă și palidă, fără măcar un pistrui sau coș, se Întindea impecabil peste cei mai Înalți pomeți pe care Îi văzusem vreodată. Nu a zâmbit. S-a așezat lângă mine și mi-a aruncat o privire serioasă, dar lipsită de vreun interes aparent. Ca un fel de gest reflex
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
pe covor, hai să lucrăm câteva ore la Împachetat sticlele astea de vin și pe urmă poți să deschizi cadourile care au venit azi. Sunt acolo. A arătat În spatele ei, În direcția unui munte ceva mai scund de cutii și coșuri Într-o multitudine de culori. — Deci, astea sunt cadouri pe care le trimitem din partea Mirandei, nu-i așa? am Întrebat În timp ce luam o cutie și mă apucam să o Împachetez În hârtia albă, groasă. — Mda. În fiecare an e la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
exact cum Îi place Mirandei cafeaua (latte, mică, două lingurițe de zahără, când o fată blondă de o frumusețe răpitoare, pe care am recunoscut-o ca fiind una din numeroasele asistente de la departamentul de modă, s-a apropiat cu un coș de răchită În mână, mare cam cât un cărucior de copil. S-a oprit la intrarea În biroul Mirandei, părând a se teme că mocheta cenușie și moale se va transforma În nisip mișcător sub pantofii ei Jimmy Choo dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
pare rău că a durat așa de mult, dar e greu să găsești lumea la lucru, e perioada asta proastă dinainte de Ziua Recunoștinței. În orice caz, sper să fie aici ceva care să-ți placă. Și-a coborât privirea spre coșul plin cu fuste Împăturite. Emily și-a ridicat spre ea privirea cu un abia reținut dispreț. — Lasă-le pe biroul meu. O să le returnez pe cele care nu se potrivesc. Probabil, majoritatea, dacă ne gândim ce gusturi ai tu În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
avusesem și așa o zi extrem de lungă, cu atâtea explicații, cu drumuri făcute prin tot orașul și cu sute de nume și figuri pe care mă străduiam să le rețin, așa că n-am mai Întrebat-o. Emily a așezat uriașul coș pe biroul ei și i-a privit conținutul de sus, cu mâinile În șolduri. Din câte vedeam de pe covorul din biroul Mirandei, unde mă aflam, În coș erau vreo douăzeci și cinci de fuste Într-o incredibilă varietate de materiale, culori și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
să le rețin, așa că n-am mai Întrebat-o. Emily a așezat uriașul coș pe biroul ei și i-a privit conținutul de sus, cu mâinile În șolduri. Din câte vedeam de pe covorul din biroul Mirandei, unde mă aflam, În coș erau vreo douăzeci și cinci de fuste Într-o incredibilă varietate de materiale, culori și mărimi. Chiar nu spusese ce voia? Chiar nu se ostenise să o informeze pe Emily dacă are nevoie de ceva pentru o cină festivă sau pentru o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
ceva din material de blugi, sau Îi convenea mai mult ceva din șifon? În ce fel se presupunea că noi vom putea prezice ce anume ar putea să o mulțumească? Tocmai eram pe punctul de a afla. Emily a cărat coșul de răchită În biroul Mirandei și l-a pus, cu deferență și mare grijă, pe covorul gros, lângă mine. S-a așezat și a Început să scoată fustele una câte una și să le rânduiaască Într-un cerc În jurul nostru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
Am ciocnit cu pahare de suc și cești de cafea și am toastat În cinstea cuplului zâmbăreț și a taliei de șaizeci de centimetri a surorii mele. Am strâns masa aruncând pur și simplu tot ce era pe ea În coșul de gunoi, timp În care mama se străduia să o convingă pe Jill să dea copilului numele diverselor rude defuncte. Kyle sorbea din ceașca de cafea și părea mulțumit de sine și, puțin Înainte de miezul nopții, tata și cu mine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
să-l sun pe recepționer și, dat fiind că celularul meu nu putea realiza convorbiri internaționale, trebuia să găsesc un telefon care putea. Am dus la bucătărie farfuria cu clătitele care se răciseră Între timp și am deșertat-o În coșul de gunoi. Lily zăcea din nou pe canapea și moțăia. Am Îmbrățișat-o de rămas-bun și m-am grăbit să plec, să fluier după taxi care să mă ducă la birou. — Și cum rămâne cu ziua de azi? s-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
spună și glume amuzante. Și am constatat cu enormă plăcere că Gisele, cea mai It din fotomodelele revistei It, e de-a dreptul scundă. Sigur, ar fi fost Încă mai plăcut să descopăr că e cocoșată, sau că are niște coșuri babane mascate de aparatele de folografiat În pozele acelea senzaționale de pe copertele revistei, dar a trebuit să mă mulțumesc doar cu revelația că e scundă. Una peste alta, nu fusese prea rău În această primă oră și jumătate. — Ei, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
friptura, dar ideea că fusese pe biroul Mirandei cu câteva clipe mai devreme mi-a provocat repulsie. Am dus tava la bucătărie și am Înclinat-o În așa fel Încât tot ce se găsea pe ea a alunecat direct În coșul de gunoi - toată mâncarea gătită și condimentată cu grijă, farfuria de porțelan, bolul metalic cu unt, cutiuța cu sare, șervețelul de pânză, tacâmurile, cuțitul de friptură și paharul Baccarat. Duse au fost toate. Ce conta? O să le văd din nou
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
când m-am simțit cât de cât sigură că ea avea să supraviețuiască până dimineața. Se trezise de două ori În timpul nopții. Prima dată, ca să vomite de partea cealaltă a patului - cu un sincer efort de a o face În coșul de gunoi pe care i-l pusesem acolo, dar prea amețită ca să reușească, drept care vomitase pe peretele meu - iar a doua oară, ca să Își ceară sincer iertare și ca să-mi spună că mă iubește și că sunt cea mai bună
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
ședință foto, plus Cartea pe care i-o dusesem În seara precedentă. Eu, una, aș fi amanetat o sacoșă În valoare de zece mii de dolari ca să plătesc chiria pe un an, dar Miranda prefera să o folosească pe post de coș ambulant de gunoi. — Mulțumesc, Andy. Ești de mare ajutor tuturor. Așa că domnului T. tare i-ar plăcea să afle mai multe despre viața ta. Ce mai faci? Ce mai fac? Ce mai fac? Hmm, păi să ne gândim. Nu cine știe ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
ei de celular, dar nu poate veni cu tine, pentru că va pregăti prezentările de modă. 011.3901.55.27.55.61 9.45: A sunat Judith Mason. Sună, te rog. 555.6834 Am mototolit hârtia și am aruncat‑o În coșul de sub biroul meu, unde a Început imediat să se slinoșească de la grăsimea de la cel de‑al treilea mic dejun pe care Îl aruncasem deja În dimineața asta. Deocamdată, era o zi relativ normală În ce privește Buletinul. Eram pe punctul de a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
ele să văd și eu de aproape cum aratăă, dar le‑am văzut În Runway și trebuie să spun că Îmi plac la nebunie. Nu te mai deranjez acum, dar vreau să știi că și dacă arunci scrisoarea mea la coș, eu tot rămân o mare admiratoare a revistei tale, pentru că iubesc fotomodelele și hainele și totul și, firește, te iubesc și pe tine. Cu sinceritate, Anita Alvarez P.S. Numărul meu de telefon e 973‑555‑3948. Poți să‑mi scrii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
a venit două minute și jumătate mai târziu Împreună cu singura ei nenorocită și tâmpită de asistentă, cu o asistentă de la departamentul de modă și cu James, Împrumutat și el de la cosmetice, având cu toții o Înfățișare Îngrozită, cu brațele Încărcate de coșuri pline cu diverse obiecte. Au rămas speriați lângă biroul meu până când Miranda le‑a făcut un semn aproape imperceptibil, moment În care au Început să se târască Înainte și să facă exerciții de genuflexiuni. Dat fiind că Miranda refuza să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
pe o banchetă din cauza umilinței și a extenuării, și mi‑a Înmânat‑o. Am așteptat până când a plecat, după care am rugat un om de serviciu să Îl arunce. El a ridicat din umeri și l‑a pus Într‑un coș de gunoi. Cățeaua! am gândit eu, prea furioasă și obosită ca să inventez alte insulte mai inspirate sau metode noi de a‑i pune capăt vieții. A sunat telefonul și, știind că ea era, l‑am Închis și am comandat unui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
În alt loc; atunci Îmi amintesc că subconștientul meu l-a solicitat; așa era la liceu când, Îndrăgostit de E., ieșeam „pe centru“ să mă plimb, să ne plimbăm, liceeni timizi În uniforme Închise la culoare, cu fețele spuzite de coșuri și profesori aspri cu multe dioptrii la ochelari, aflați aproape de pensie, cu carnețelele În mână gata să-i noteze pe plimbăreți (era mai ales unul de geografie, Mustață, cum Îl poreclisem pentru podoaba capilară de sub nas, care, a doua zi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
cu cîte-o economie, că n-o să se facă gaură în cer fiindcă un creștin merge gratis cu trenul... Numai conductorul surâse iarăși, retrăgîndu-se cu degetele la cozoroc, militărește. Arendașul, însă, cuprins subit de griji, se apucă să-și adune geamantanele, coșurile și legăturile pe care le răsfirase în compartiment, profitând că ceilalți nu prea aveau bagaje. Modreanu își luase mai demult pe genunchi geamantănașul de piele fină cu cartea de vizită scoasă în evidență. Un căpitan de jandarmi, înalt, cu figura
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
cu o siguranță mașinală. Pe urmă se iviră suburbiile murdare, case dărăpănate, ulițe desfundate, contrastând violent cu sclipirile ce vesteau mai încolo palatele. După ce umplu cu bagajele-i prețioase locurile libere de pe canapele, după ce scoase și pe coridor vreo două coșuri ce nu mai încăpuseră înăuntru, arendașul se ghemui cum putu pe o margine, lângă un geamantan, și se adresă direct tânărului, care privea pe fereastră, reluând firul convorbirii de adineaori: ― Și uite-așa, domnule, cum vă spuneam, cu țăranii... Pe
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
an de zile tot satul, dacă nu și mai mult! ― Apoi las' să se aleagă scrum și cenușă din toate, că ele stăteau acolo degeaba, și noi pieream și nu ne auzea nimeni! făcu Orbișor aproape pițigăiat, frecîndu-și cu plăcere coșul pieptului pe deasupra cămășii, parcă și-ar fi alungat o durere. Peste drum baba Ioana, cu o strachină de boabe în brațe, își hrănea orătăniile, ocărând pe cele mai hămesite, ocrotind pe cele fricoase, făcând dreptate cu glasul ei veșnic morocănos
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]