8,942 matches
-
a lăsat corigent, bruftuluindu-l în fața clasei, după care, acasă, i-a explicat că a vrut să dea un exemplu de intransigență. Oricum, grija "unchiului George" de a mă ignora (îmi zicea "Paler" când îmi făcea vreo observație) a fost, inutilă. După o vreme, s-a aflat că eram nepotul lui "Șoacățu". Faptul m-a făcut, brusc, interesant în ochii unora, care își vor fi închipuit că mă aflam în raporturi strânse cu el, dincolo de zidurile școlii. Lucrurile s-au lămurit
Deșertul pentru totdeauna by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295604_a_296933]
-
nu era normală, că-i lipsea ceva ca femeie și trăia cu spaima că va înnebuni. Apoi, a recunoscut că era fatalistă, că nu se putea revolta. Împotriva cui să se revolte? Era convinsă că orice răzvrătire ar fi fost inutilă. Adevăratul dușman își fusese întotdeauna ea. După mai multe întrevederi, ne-am spus pe nume. Dar, pe măsură ce discutam mai mult și ne apropiam mai mult, mi se întărea bănuiala că nu-mi dezvăluia totul, că-mi arăta numai o față
Deșertul pentru totdeauna by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295604_a_296933]
-
a avut la serviciu! Cât a fost copil nu înțelegea de ce nu acceptă tatăl să devină membru de partid: - Nimeni nu este stăpânul lui! I-a spus tatăl într-o zi și l-a făcut să gândească că viața asta inutilă are taina ei. Era singurul care nu se făcuse membru din tot Sfatul Popular Regional și totuși se bazau pe el. L-au numit șef de serviciu... veneau la spital și îi transferau lucrări, făcea tot felul de situații, raportări
Adev?rul dintre noi by Aurel-Avram St?nescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83164_a_84489]
-
din pântec; avea nevoie de el însă bărbatul nu-i dădea posibilitatea, o evita mereu deși îi vedea trupul, tremurând ca o clepsidră nesfârșită când își expunea singurătatea; îl urma în toate ideile trăsnite supunând-o la încercări suplimentare și inutile; acum alerga după el ațâțată de vâltoarea întrecerii, fericită că îl urmează la doi pași vrând să-i demonstreze că-i egala lui. Urcau și îi simții răsuflarea aproape în ceafă, o lăsă să se apropie mai mult iar când
Adev?rul dintre noi by Aurel-Avram St?nescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83164_a_84489]
-
el știind că trebuie continuat, pompa din obișnuință fără să simtă nici un îndemn. Căuta din nou acea senzație care nu mai venea, care de fiecare dată îl lăsa sleit, nici prea nefericit, ambiguu și fără orizont; o oboseală nesfârșită și inutilă. Își făcea probleme înainte de a ajunge la rezultatul final. Femeia stârnită din nou, se lăsa pătrunsă cu voluptate, încercând să-l antreneze cu patima ei. Se mișca sacadat, profesional, în contratimp ritmic, gâfâind și gemând de efort, însă îi crea
Adev?rul dintre noi by Aurel-Avram St?nescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83164_a_84489]
-
Vântul rece se stârnise cu furie asupra ținutului, se strecurase prin depresiuni, printre munți și cantoane, la câmpie unde râul își întinsese matca largă spre vărsare. În automobilul cafeniu închis temperatura ambientului o îmbia să conducă relaxată. Străbătuseră drumuri lungi, inutile, poteci încrucișate, ocolite, deseori abrupte, întrerupte de cascade și rădăcinile copacilor groase, seculare, ieșite tainic la iveală ținând stânca să nu se irosească și parcurgând vremea asmuțiți în clipite. Un răstimp nesfârșit, pierdut în mărturisiri amestecase spuza moleșelilor cadențate din
Adev?rul dintre noi by Aurel-Avram St?nescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83164_a_84489]
-
-o în tânărul acela drăguț, care nu s-a sfiit să-i dezvăluie că timpul irosit la lucrările de pe podul unde fusese repartizat să dea cu lopata, îl considera pierdut, după cum trebuia să facă obligatoriu și în facultate multe materii inutile din programa școlară. Toate însă făceau parte din așa zisa pregătire și educație a viitorilor specialiști puși să conducă un oarecare proces de producție, sistem similar folosit de altfel în toată lumea. Din gară trebuia să ia trenul, să ajungă în
Adev?rul dintre noi by Aurel-Avram St?nescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83164_a_84489]
-
E tot ce-ți cer. Dar nu-i adevărat... — Te rog, lasă amabilitățile. Ai venit pentru o simplă tranzacție de afaceri, îmi dau seama. Nu vrei de la mine decât informații. După ce le vei obține, voi fi aruncat ca o zdreanță inutilă. — Dar eu nu... — Deci să reluăm. Făcu un gest ferm cu mâna pentru a-mi impune tăcere. N-aveam de gând să împart gloria cu acel avocat odios, așa că după ce m-am întors în Yorkhire, am solicitat imediat o discuție
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
unei grimase solemne care-i încrețeau fruntea într-o încruntătură permanentă. Continuă să citească. Am mai așteptat vreo cinci minute, tot mai agitat. M-am foit ostenativ pe scaun, m-am și ridicat de vreo două ori ca să scot obiecte inutile din geanta așezată în plasa de deasupra; și în cele din urmă, nu mi-a mai rămas decât să recurg la trucul simulării unui acces de tuse, care a tot continuat până când ea m-a privit cu un interes precaut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
fi fost altceva decât un gest găunos de auto-promovare, asta trebuie să mă întreb? Pentru că știu precis c-o să spui acum: o să spui că orice încercare de a scoate în față autorul ar fi o întoarcere la formalism, o strategie inutilă de a muta accentul de pe subiectul prezentat pe cel care-l prezintă, ceea nu face altceva decât să altereze esența, și anume că până la urmă orice adevăr este ideologic. — Toate aparatele au mecanismul ăsta, am întrebat, sau trebuie să le
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
auditorii independenți aduși să adune mizeria au fost uluiți de viteza și eficiența cu care a fost golit fondul de pensii - nu doar consumat, ci pur și simplu golit -, iar banii au fost supți pentru a fi cheltuiți în încercări inutile de a amâna prăbușirea diverselor tipărituri eșuate, rețele de magazine eșuate, echipe de fotbal eșuate și alte aventuri inutile. Chiar și acum, după ani de zile, se fac manevre juridice pentru a-i ajuta pe pensionari să-și recupereze banii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
de pensii - nu doar consumat, ci pur și simplu golit -, iar banii au fost supți pentru a fi cheltuiți în încercări inutile de a amâna prăbușirea diverselor tipărituri eșuate, rețele de magazine eșuate, echipe de fotbal eșuate și alte aventuri inutile. Chiar și acum, după ani de zile, se fac manevre juridice pentru a-i ajuta pe pensionari să-și recupereze banii. Nu se întrevede nici o soluție. Thomas Winshaw, a cărui bancă s-a ocupat de toate aspectele finanțelor extravagantului magnat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
și notă tot ce-i spuse despre ea, dar îi mai spuse să nu se îngrijoreze, că frisoanele și nădușelile de noapte aveau cu totul altă cauză, o infecție agresivă, dar tratabilă. Dar nu avea rost să ne asumăm riscuri inutile, așa că a fost programată pentru o consultație la clinică în ultima săptămână din noeimbrie. I s-au făcut, se pare, niște analize de sânge și niște radiografii și urma să se ducă peste trei săptămâni să ia rezultatele. Între timp
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
fi la fel de greu cum crezusem. Acum, poate vreo două propoziții prin care să descriu dormitorul și apoi suntem p edrumul cel bun. Era o Ce era totuși? Nu voiam deocamdată nimic sofisticat, înglodându-l pe cititor în mormane de cuvinte inutile. Un singur epitet bine ales ar trebui să-și facă efectul. Ce-ar fi să scriu că... Era o cameră mare Nu: mult prea plicticos. Era o cameră luxoasă? Prea era un clișeu. O cameră fermecătoare? Prea afectat. Era o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
-o pe Fiona, nu însemna să privești în trecut: dimpotrivă. Căci cu fiecare privire aruncată spre ea (încercam să rămân cu ochii pe drum), simțeam că mi se oferea ceva nou și de neconceput, ceva ce îmi refuzasem în mod inutil, de mulți ani: un viitor. Ne-am oprit doar o singură dată, la o stație de benzină, de unde mi-am cumpărat niște Smarties și o ciocolată Yorkie. Când m-am întors în mașină, ea dormea adânc. Și totuși, peste numai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
cineva. O prietenă. S-a îmbolnăvit pe neașteptate. Phoebe detectă o schimbate bruscă de ton. — Era un fel de iubită? — Da, un fel de iubită. Se cufundă în tăcere, și ea simți dintr-o dată că întrebările ei fuseseră indiscrete și inutile. — Scuză-mă... n-am vrut să te iscodesc... Adică nu e treaba nimănui... Nu-i nimic... Zău că nu-i nimic. Se forță să zâmbească. A murit, nu-i așa? Michael confirmă dând dincap. — Îmi pare tare rău. Își puse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
a citit Sloane testamentul și și-au dat seama că nu vor scoate un ban de la mine. Un plan ingenios, presupun. Făcu o grimasă. Prostesc. Ca orice altceva. Pic. Mortimer închise ochii, ca și cum îl durea ceva. — Am dus o viață inutilă, domnule Owen. Mi-am irosit-o în cea mai mare parte. M-am născut bogat și, la fel ca restul familiei, am fost prea egoist ca să doresc să fac vreun bine cu ei. Dar spre deosebire de ei, cel puțin n-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
se facă prezent, e „ca și mort”. „Profesorul dramatizează un pic!” scrie P.H.L., meditând în continuare la povestea celor doi „eroi” ai săi. Să fi murit cu totul dragostea Teodorei pentru el? Să-l vadă oare deja prea bătrân și inutil? Ori se teme de o altă sarcină, ceea ce ar putea fi o slabă consolare pentru bărbatul care se simte părăsit ca un pom uscat, umbrit tot mai mult de plantele viguroase care cresc alături. Teodora nu l-a mai mângâiat
Jurnalul lui P. H. Lippa by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1687_a_3006]
-
ceea ce n-ar vrea să spună, motivînd că mintea umană n-ar putea ajunge la astfel de ordini sacre. Mimarea modestiei e mînuită, ca întotdeauna, cu semnificația contrară. Observația care urmează e mai mult decît analitică, e severă. Dojana e inutilă pentru că astfel de state "întemeiate fiind pe religie sînt atît de puternice și de așa natură, încît principii lor își păstrează puterea, oricare le-ar fi acțiunile și felul lor de viață. Aceștia sînt singurii principi care au state și
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
ceilalți procedînd în mod contrar, unii au avut un sfîrșit fericit, iar ceilalți unul nefericit, indiferent de modul în care fiecare din ei a acționat. Într-adevăr, lui Pertinax și lui Alexandru, care au fost principi noi, le-a fost inutil și dăunător faptul că au vrut să-l imite pe Marcus Aurelius care ocupase tronul cu drept de moștenire. De asemenea, se va vedea că pentru Caracalla, Commodus și Maximin, a fost o greșeală faptul că l-au imitat pe
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
vrut să-l zdrobească, cu atît mai mult orice suveran care-i este inferior nu poate, fără a risca enorm, să rămînă izolat și privat de alianțe puternice. Se spune, și ideea se repetă fără multă judecată, că tratatele sînt inutile, deoarece niciodată nu sînt respectate toate prevederile, iar în secolul nostru nu sîntem mai scrupuloși în această privință decît în alte timpuri. Răspund celor care susțin acest lucru: nu mă îndoiesc că vor găsi exemple vechi și chiar foarte recente
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
oarecare vede într-o victorie doar meritul trupelor care ucid cu săbiile? Câți văd, în spatele măcelului, divinitatea ce conduce armata? În ce mă privește, zise Antonius zâmbind, când asist la jocurile grecești nu văd niște bărbați prinși într-o luptă inutilă, fără arme. Văd entitățile spirituale, sau divine, care le îngăduie atleților să depună un efort supraomenesc... Văd un fel de inițiere ce întărește sufletul, nu trupul. Am dreptate? Ești isteț, recunoscu Proculus îmbufnat. Se ridică. Nu se poate discuta cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
și să ajungă la catapultă. E de-ajuns o lovitură de sabie ca să tai frânghiile. Imediat, doi soldați tineri se năpustiră înainte și reușiră să taie frânghiile, înainte de a fi uciși. Antonius văzu trupurile celor doi eroi alături de catapulta devenită inutilă. În clipa aceea, luna se ivi, imensă, la orizont și începu să se ridice pe cer, luminând câmpul de luptă. Se afla în spatele flavienilor, iar strălucirea ei îi orbea pe vitellieni. Oamenii și caii din armata lui Antonius Primus li
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
Vinicius Crulpus se priviră, muți. Primul părea că spune: „Știam, dar nu m-ați crezut“. Vinicius Crulpus își plecă repede privirea și își încleștă nervos degetele pe brațele încrucișate. — Soldații i-au tăiat capul lui Valens nu dintr-o cruzime inutilă, continuă Antonius. Nici unul dintre soldații voștri n-ar fi crezut că e mort, dacă nu i-ar fi văzut capul înfipt în par. Asta ca să se știe că nu mai aveți nici o speranță. — Pentru noi, zise Arrius Varus ironic, moartea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
Jeanrenaud) pe un memoriu prin care Bica Ionesi contesta propunerea de avansare a lui Aurel Saraiman: „Tov. Ionesi Bica nu are nici pe departe activitatea politică a tov. Saraiman Aurel. Tov. Ionesi Bica nu este membru de partidʺ. Comentariile sunt inutile. În 1982, s-a scos din nou la concurs un post de conferențiar, îndeplinindu-se toate formalitățile, inclusiv referatele membrilor comisiei, dar promovarea nu s-a finalizat, din motive bine cunoscute (la nivelul țării). În 1984 i s-a acordat
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]