10,805 matches
-
de o astfel de fervoare a eternului, a măreției În vulnerabilitate. Cum spune Pascal, „un copac nu-și cunoaște mizeria”... Tragica asumare a destinului, În deplină cunoștință, cu o acuitate mereu În alertă, veghea până la capăt, marea posesie strict și tragic omenească, spulberă instantaneu obiecțiile ce s-au dus dintotdeauna acestui tip de literatură și de spiritualitate, considerată pesimistă, excesivă sau chiar patologică În nestrămutata ei fidelitate față de adevăr, În primatul pe care l-a acordat conștiinței. Rareori au fost mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
a așteptării, a interesului, a resentimentului, a eșecurilor, a dedublării). Ordonată din haos și ordonând haosul, particularizarea existenței, „personalizarea” destinului uman, În sfârșit „privit” (asumat), Înseamnă tragedia sa reală, adică bravura eșecului (totdeauna penibil, cum spuneți, iar În cazul artistului, tragic), solitudinea sfidării, mefiența față de vanitatea vulgară a triumfului (o sumă de neînțelegeri, aceasta, cum nu uitați a ne reaminti mereu). Omul rămâne adevăratul mister al existenței. În om se află, de fapt, și potențialul Dictator, și Îndrăgostitul adolescentin, și Orbul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
aparițiile lui Sábato pe străzile, În cafenelele și casele din Buenos Aires. Diavolul și iubirea, suferința, drastica pedagogie iezuită a „omului nou”, rătăcirea credinței, violența, sumarele somații stânga-dreapta, fanatismul, abulia, resemnarea, iluziile, Îndoielile, Încrederea. Rezistența, Înfruntarea, avertismentul Își intersectează ardoarea prin tragica asumare creatoare a destinului. Omul-artist, omul-creație apare ca martirul-reper al solitudinii neînfrânte, cel ce Își răscumpără vulnerabilitatea interogativă, ca semn de „coerență” cu sine și cu lumea. Scrutând Întunericul și Orbirea, refuzând amăgirile binevoitoare (față de lagărele de exterminare, față de apocalipsa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
profitabile verbalizări conjuncturale ale prea multor pitorești feerii de larg consum. În opera lui Ernesto Sábato, moartea „alege” doar pe cei ce merită a-și „transforma viața În destin”. Moartea nu-și oferă eternizarea decât celor care o Înfruntă: Întruchipări tragice ale revoltei umane, ale neabdicării. Nicidecum validarea neantului, ci, paradoxal, test al vieții, adevărul, adică, În limita sa tragică, ultimă, care deloc nu Înseamnă și cea din urmă. Moartea ca probă decisivă a conținutului de viață, deci de memorie... de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
pe cei ce merită a-și „transforma viața În destin”. Moartea nu-și oferă eternizarea decât celor care o Înfruntă: Întruchipări tragice ale revoltei umane, ale neabdicării. Nicidecum validarea neantului, ci, paradoxal, test al vieții, adevărul, adică, În limita sa tragică, ultimă, care deloc nu Înseamnă și cea din urmă. Moartea ca probă decisivă a conținutului de viață, deci de memorie... de durată. Pe teritoriul celor doar aparent vii, cei care nici nu trăiesc, nici nu mor, În risipire „neangajată” și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
gravat un singur cuvânt: Pace... „La pace aspira... ca orice creator, ca toți cei născuți cu blestemul de a nu se resemna cu realitatea ce le-a fost dată ca viață și pentru care universul este oribil sau, În mod tragic, provizoriu și imperfect”, adăugând cuvintele ce ar putea fi ale tuturor admiratorilor scriitorului: „O, fratele meu... tu, cel puțin, ai Încercat”. Recitind Tunelul, Despre eroi și morminte, Îngerul tenebrelor, mi-am amintit, brusc, Într-o zi de toamnă 1983, că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
fantoma ororii naziste care a dezonorat orașul, astăzi atât de dinamic În culorile sale multinaționale. În această primăvară, Îți poți aminti, de pildă, că la 15aprilie se Împlinesc 45 de ani de la moartea scriitorului Robert Musil... Cu trei ani Înaintea tragicei dispariții, Th. Mann scrisese: „Nu există nici un scriitor german În viață, a cărui glorie să-mi fie atât de certă”. Atacul de cord l-a surpat pe Musil În chiar ziua În care sărbătorea a 31-a aniversare a căsătoriei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
la anxietatea sa, la obsesiile sale despre români, evrei și europeni, despre apartenență și Înstrăinare. O relatare fragmentată a vieții unui suflet agitat, a unei minți tulburate și tulburătoare: gânditorul ca blasfemator, provocator de controverse, vinovat copil al unui secol tragic. Traducere de Delia Radu (Conjunctions, nr. 31/1998; Familia, nr. 3/1999) Bérenger la Bardtc "Bérenger la Bard" Cursul pe care Îl inauguram, În toamna 1988, la Bard College se intitula Eastern European Writers. Selectasem cu precădere autori exilați ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
de curs americană. Renunța cu greu, trebuia să recunoască, la acest erou al ne-abdicării, al ne-renunțării, la omenescul ambiguităților sale. Vulnerabilitatea rătăciților o descoperise, demult și departe, nu doar În tragicomedia ionesciană, ci În comedia, deloc lipsită de tragic, a cotidianului din Rinoromânia socialistă. Ambiguitățile, vulnerabilitatea ne țin În loc și ruinează „progresul”? Nu, profesorul nu dăduse glas Îndoielilor. Continua să asculte frazele străine, preluate din caligrafia clară, În tuș negru, de pe foile dictando și sonorizate evaziv, În fonetica aventuroasă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
pe măsură. „Absurdul absolut al intrigii ionesciene, scrutat Într-o comunitate ai cărei cetățeni respectabili se transformă, unul câte unul, Într-o hoardă de Rinoceri, apucați de streche, se acordă cu simplitatea mesajului. Ionescu utilizează personajul Bérenger pentru a ilustra tragica incapacitate a omului de a accepta schimbări. Schimbările ar duce, inevitabil, la dezvoltare și Îmbunătățire.” „Man’s tragic incapacity to accept change and the growth and improvement that inevitably accompany it.” Profesorul se oprise. Cuvintele „growth and improvement”... Parcă le-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
câte unul, Într-o hoardă de Rinoceri, apucați de streche, se acordă cu simplitatea mesajului. Ionescu utilizează personajul Bérenger pentru a ilustra tragica incapacitate a omului de a accepta schimbări. Schimbările ar duce, inevitabil, la dezvoltare și Îmbunătățire.” „Man’s tragic incapacity to accept change and the growth and improvement that inevitably accompany it.” Profesorul se oprise. Cuvintele „growth and improvement”... Parcă le-ar fi auzit Întâia oară. Surdina altor cuvinte, În altă limbă? „Legiunea se șterge la cur cu țara
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
ale cărui urme sunt Încă vizibile. Intenția mea a fost să rezum povestea adevărată și fantastică - «incredibil de fantastică» - a felului În care s-au născut Protocoalele Înțelepților Sionului și să urmăresc impactul lor dement asupra a generații de cititori, tragicele consecințe. Eseul despre Protocoale... s-a Împotmolit În clipa când am Încercat să-l Întregesc, imaginând acele părți ale istoriei volumului care rămân obscure până astăzi și nu vor fi, probabil, niciodată clarificate. Abia atunci am schimbat, perfect conștient, În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
și de acest ocol preliminar, principala rațiune pentru care am invocat textul lui Danilo Ki½ este, totuși, alta. Autorul Cărții Regilor și Zevzecilor decodează, În precizările care Însoțesc nuvela, numele unui personaj: Kurt Gerstein, care apare la finele narațiunii. Acest „tragic erou al Rezistenței germane” se alăturase SS-ului pentru a sabota dinăuntru politica de exterminare. „Ca rezultat al expertizei sale tehnice, este numit la secția de igienă a serviciului sănătății din Waffen-SS; adică, la serviciul Însărcinat cu perfecționarea gazelor otrăvitoare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
de concentrare Beßżec... Ulterior, Încearcă să galvanizeze opinia publică, izbutește chiar să contacteze un diplomat suedez, baronul von Otter... A Încercat și o audiență la nunțiul papal din Berlin, dar cererea fusese respinsă...” Sfârșitul lui Gerstein a fost să fie tragic și absurd: luat prizonier de trupele franceze În mai 1945, Închis În Închisoarea Cherche-Midi, se sinucide În iulie același an. Mărturia lui a fost scrisă În franceză, cum spune Danilo Ki½, ca o măsură de precauție, „dar și, cu siguranță
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
În primul rând, cu sine) a supraviețuitorului din Kaddish nu este altceva decât suferința pietrificată În tăcere și solitudine: „Evreitatea mea rămâne o vagă circumstanță a nașterii, doar altă culpă-greșeală printre multe, o femeie cheală În fața oglinzii”. Deloc surprinzător, sensul tragic al ne-asimilării sociale, etnice, politice, religioase: „Asimilarea m-ar fi omorât chiar mai repede decât refuzul ei, care mă va ucide oricum... Doar În acest sens vreau să fiu evreu; În exclusivitate, doar În acest sens”. Cuvântul „exclusivist”, de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
rămas după sinuciderea lui B.) și a inserției „teatrale”, strategia narativă se susține, mai curând, pe o intensă problematizare, nu prin evocarea strict epică. Ceea ce vrea să transmită, cu deosebire, autorul nu este retrospectiva catastrofei, ci spiritul ei, suflul ei tragic și persistent, Într-o abordare postși meta-Holocaust, centrată pe realitatea și simbolul Auschwitz. Confesiunea traumatică a supraviețuitorului care refuză altă supraviețuire decât cea situată În chiar craterul negru al genocidului din care, Întâmplător, a scăpat și unde continuă să sape
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
răului”. Nu exclude, nici el, cu totul, posibilitatea binelui, dar contemporaneitatea Îi apare, și lui, drept catastrofa de după catastrofă, În care omul pierdut, deposedat de destin, exilat din semnificație, nu mai poate regăsi centrul eului, conștiința de sine. Înlocuirea omului tragic prin dublul său pervertit și burlesc al post-catastrofei nu definește doar cadrul de referință al interogației lansate de B. sau Koves, ci, treptat, și cel al lui Keseru. El crede că B. fusese singurul care și-a asumat consecințele faptului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
prezicerii lui Adorno), „tema” Holocaustului Îngrădește sever, prin predeterminare, când nu și refuză cu totul, gradele de libertate pe care jocul artei le presupune. Imre Kertész se circumscrie temei Holocaustului, desigur, dar o și depășește, pentru a coborî, dincolo de conjunctura tragică, În profunzimile tenebroase ale omenescului Însuși. Scrisul iese, până la urmă, din referențial, devenind esențial. Paradoxurile Îl energizează: urgența conlucrând cu luciditatea, pesimismul potențând interogația, estetica negației regenerând creativitatea. Arta În „cenușă” se dovedește vie, ardentă. Intensitatea tragismului și forța expresiei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
a țării sale și nu numai. Îmi place să cred că i-ar plăcea să asculte, În depărtatul său refugiu, un pasaj din epistolele morale ale lui Seneca: „Admit, așadar, că l-am vizitat mai mult decât adesea pe acest tragic amic al meu, cu diferite pretexte, dar cu scopul de a vedea dacă Îl voi găsi mereu același sau dacă forța sa cerebrală scădea, poate, o dată cu cea a trupului. A lui sporea, Însă, precum bucuria surugiului care ține s-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
cuiva sau să-i ofere o șansă. Se bazează pe instinctul ei. Mai târziu, pe parcursul vieții, va face la fel cu multe prilejuri. Continuă să își exerseze arta. I se predă Quingyi, un personaj feminin care este, prin tradiție, unul tragic și minunat. Faptul că e frumoasă îi asigură rolul. Se așteaptă de la ea să pună eleganță în mișcări. Deja există rivale. Yunhe își dă seama că trebuie să lupte ca să obțină șanse. E un rol într-o piesă nouă a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
în Yenan, Pe teritoriul roșu condus de marele Mao Zedong. Ea este mișcată de atmosferă, de acțiunea pe care o face ca să-și realizeze visul, de faptul că s-ar putea să devină o victimă a acestui vis. O eroină tragică perfectă. Ar putea să plângă, se gândește ea, zâmbind. Mao își face apariția în aplauze furtunoase. Mulțimea ovaționează cât poate: Tovarășul președintele Mao! El începe cu o glumă populară stilată, pe care foarte puțini o pricep. Fata e ca lovită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
Ridurile i se întind, ochii lui devin o linie subțire. Ea simte momentul și decide să răsucească cuțitul și să apase pe cel mai sensibil nerv al lui. Te-ai gândit vreu pic, tovarășe președinte, de ce Hairui? De ce un erou tragic? De ce scena unde sute de țărani îngenunchează pentru a-și lua rămas bun atunci când este escortat în exil? Dacă asta nu e un strigăt în favoarea mareșalului Peng De-huai, atunci ce este? Dacă asta nu echivalează cu a spune că ești
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
evazivă a lui Mao. Mânia e atât de mare, că atmosfera din Beijing fumegă. Cuvântul „omor” plutește în aer. E o tradiție să se facă o victimă din concubina împăratului. Omorârea ei l-ar învăța o lecție pe împărat. Povestea tragică a iubirii dintre împăratul Tang și concubina Yang este clasică. Uciderea femeii e o metodă verificată de vindecare a relațiilor dintre căpeteniile războinice. Învăț să ucid. Încerc să nu tremur. Nu există cale de mijloc, îmi spun în sinea mea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
soarta soțului meu. Îmi accept realitatea. Doamna Mao Jiang Ching și-ar dori să poată face la fel cu Mao. Să se întindă singură pe altarul iubirii. Să trăiască opera. Dar nu o va face. O face să se simtă tragică. Se uită fix la raport și treptat o cuprinde mânia. Cu cât își demonstrează mai mult Wang Guang-mei voința de a suferi pentru Liu, cu atât mai adânc o taie asta pe dinăuntru pe Doamna Mao - acum este disperată să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
mine. Amenințarea e constituită din „băieții din vechea gardă”. Ye Jian-ying și Deng Xiaoping. Am avut odată o discuție cu Mao pe această temă. I-am spus că s-ar putea să mă fi născut pentru a juca un personaj tragic. Tovarășul președinte mi-a răspuns cu umor, spunând că asta e o remarcă fascinantă. Este? privește ea de jur împrejur. Închipuiți-vă că mâine sunt prinsă și ucisă. Uitați-vă bine la mine. Eu stau liniștită. Ceea ce mă preocupă sunteți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]