9,526 matches
-
ăăă, păi, tu... tu ai... — O pizdă, da. Și ce-i cu asta? Și atunci își dădu seama încotro bătea comicul acela insignifiant. — Am înțeles. Vrei să spui că există o legătură între propriile-mi organe genitale și propria-ți comedie. Și, mai mult, că a spune glume cu pizde, indiferent de natura sau de originea lor, reprezintă o tentativă culturală validă pentru că te ajută să aduci în atenție ceva ce ar fi altfel trecut cu vederea în discursul profund falocentist
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1919_a_3244]
-
de cafea aranjate cât mai la îndemână pe perii burții, sunt absorbit de primul punct al afacerii: Caduta Massi... Ca toți ceilalți, și ca tine însuți, o văzusem de multe ori pe Caduta pe marele ecran în melodrame, filme muzicale, comedii sexy italiene, în westernuri mexicane. O văzusem pe Caduta umilindu-se și făcând pe grozava și îmbufnându-se și zâmbind batjocoritor. Când eram puști, noaptea obișnuiam să fac laba cu gândul la ea - ca mai toți, de altfel. Și cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
nume ca de vin... Bordeaux. Bardolino. Nu. Ăsta e italian... nu-i așa? O, Doamne, cum te poate epuiza ignoranța. E atât de obositor și sâcâitor. Chiar că te scoate din fire să nu știi de nici unele. Ești la o comedie și scapi toate poantele. Cu fiecare oră devii tot mai slab. Uneori, stau singur în apartamentul meu din Londra și mă uit pe geam, și mă gândesc cât de groaznic, cât de greu, cât de obositor e să urmărești ploaia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
cu o licărire strategică în ochi: „Dar Shakespeare?“ Până și eu am izbucnit de câteva ori în râs din cauza unora din răspunsurile la această întrebare. „Da. Zău că vreau s-o fac pe doamna Macbeth. Sau Antoniu și Cleopatra. Sau Comedia erorilor.“ Jur că una din fete credea, din cine știe ce motiv, că Pericle era un fabricant de mașini. O alta credea, firește, că Neguțătorul din Veneția e plasat în Los Angeles și împrejurimi. — Foarte interesant, Veronica sau Enid sau Serendipity, repeta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
legătură poate exista între ei? Londra e plină de istorioare, istorii, romane, farse, comedioare, cronici de familie, seriale și foiletoane care se plimbă agale ținându-se de mână. Și eu în ce joc? Mi se pare mie că e o comedie bufă. O comedie pornografică, spumoasă, destinderea comică împreună cu proprietăreasa sau servitorul înainte ca nebunia să reizbucnească în altă parte. Am ieșit rostogolindu-mă din Carburton & Linex și am pornit-o glonț spre cabina telefonică. Începutul discursului îmi era bine fixat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
între ei? Londra e plină de istorioare, istorii, romane, farse, comedioare, cronici de familie, seriale și foiletoane care se plimbă agale ținându-se de mână. Și eu în ce joc? Mi se pare mie că e o comedie bufă. O comedie pornografică, spumoasă, destinderea comică împreună cu proprietăreasa sau servitorul înainte ca nebunia să reizbucnească în altă parte. Am ieșit rostogolindu-mă din Carburton & Linex și am pornit-o glonț spre cabina telefonică. Începutul discursului îmi era bine fixat în cap. Dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
astea se întâmplă.“ Oare? „Tot timpul, John.“. Chiar așa să fie? Adevărat? Așa cum era de așteptat, Spunk nu s-a dovedit o problemă. Preistoric a fost un mare succes în New York și el a primit angajament pentru o serie de comedii romantice. Probabil că ai auzit de el: acum îl cheamă Jeff Davis. Din contră, fosta lui prietenă, Butch Beausoleil, e foarte prinsă de cazul meu. Horris Tlchok mă chinuie zilnic prin scrisori sau telefon. „Am o casetă video cu tine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
fi indiferente, nici le observi, nici te interesa. Curățită inteligența de această greutate a zilei, de nepăsare, fiece întîmplare, fiece om face asupră-ți o impresie marcată, ți se pare c-ai citi rău, mai des c-ai privi o comedie. Ce șeme proaste îți par atunci cei mai mulți oameni. Este un flor înaintea ochilor, dară unul diamantin. E ca și când ai privi printr-o prismă care dă lucrurilor mărgini de curcubeu, vasăzică le desemnă c-o regularitate matematică. Orice strigare e mai
Opere 15 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295593_a_296922]
-
gesturi indescriptibile, înclinări, salturi, grimase și farse - prezintă interes atâta timp cât aceste elemente specifice pantomimei sunt în mișcare și în contrast cu ambianța lor. Pantomima, caricatura veselă sau vodevilul comic sunt îndrăgite mai ales din cauza aspectului lor parodic. Spre a exemplifica, amintim natura comediei dell’arte ce nu poate fi evidențiată de limbaj, ci mai degrabă de jocul actorilor, de fapt de mișcările extraordinare ale acestora. Cel mai talentat ilustrator al comediei dell’arte este Jacques Callot, cu ciclul său caricatural intitulat Balli di
CATALOG Sincretismul artelor 1 by Gabriela Petrache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/425_a_942]
-
îndrăgite mai ales din cauza aspectului lor parodic. Spre a exemplifica, amintim natura comediei dell’arte ce nu poate fi evidențiată de limbaj, ci mai degrabă de jocul actorilor, de fapt de mișcările extraordinare ale acestora. Cel mai talentat ilustrator al comediei dell’arte este Jacques Callot, cu ciclul său caricatural intitulat Balli di Sfessania. Punând în contrast, în aceeași compoziție, elementele umane cu cele animale, Callot intenționa să ironizeze omul și activitățile sale derizorii, ascunzând în spatele ciudățeniilor și al nesemnificativului aluzii
CATALOG Sincretismul artelor 1 by Gabriela Petrache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/425_a_942]
-
ceva sublim.” În Franța, rolul de a reabilita comicul dândui un loc preponderent în teoria urătului și în cea a grotescului i-a revenit lui Victor Hugo în prefața sa la drama Cromwell din 1827. Realizând conexiunea dintre grotesc și comedie, Hugo pare a se întoarce la identificarea tradițională a grotescului cu comicul, ridicolul și bufonul. Hugo nu neagă această identificare, dar o consideră ca fiind doar un aspect al grotescului, celălalt fiind deformarea și oribilul: “(Le grotesque) este partout; d
CATALOG Sincretismul artelor 1 by Gabriela Petrache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/425_a_942]
-
apuce... Și a luat-o spre amantă. Istoria unui cuplu O scurtă căsnicie infernală Și, în final, divorțul fericit; Iar, dacă nu s-ar fi căsătorit, Erau acum perechea ideală! Soția regizorului E mediocră, ce să zic, În scenele de comedie, În schimb, acasă, din nimic, Îi face câte-o tragedie!... Unui poet Chiar de muza i-a plecat, N-o condamnă cu asprime, Că-i la unul talentat, Să mai fure niște rime. Fetele de la liceul teatral Când cu sânii
ION DIVIZA by ION DIVIZA () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83938_a_85263]
-
mai 1915). Prima referire a lui Vinea la Strindberg (dar și la teatrul expresionist al lui Wedekind) datează, probabil, din 1915, cînd tînărul cronicar „desființa” piesa bulevardieră Papa Lebonard de Jean Aicard, pusă în scenă la Teatrul Național: „alegerea acestei comedii dezarmează pe cel care i-ar căuta calificativul în marginea vocabularului convenabil. Și o direcție înțeleaptă și diligentă, mărginindu-se doar la moderni, s-ar gîndi la Mirabeau, Becque, Bernard, Jules Renard, la Shaw, Wedekind, Strindberg, plus un mare ETC.
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
în ipostazele ei moderne, de stilul Art Nouveau. Coperta întîi înfățișează o mulțime de domni caricaturali cu joben, învălmășindu-se și fugind, în panică, pe treptele unei clădiri vaste. Imaginea — probabil, o manifestație reprimată de poliție — pare desprinsă dintr-o comedie mută. Scris (nu și semnat) de Ion Vinea, „Avertismentul“ prin care se deschide revista este un articol-program incisiv: „Apariția acestei reviste e antipatică. Explicațiunile de rigoare, oricît de abile, nu pot demonstra utilitatea unui portevoix mai mult, în bîlciul de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
că le-a citit toată lumea, și acum tot publicul s-a amestecat nepoftit în daraverile noastre și vorbește numai secrete diplomatice”... Altfel spus, redactorii „dau” cu premierul în ministrul și, mai ales, în scriitorul Delavrancea: „trimite-mi ceva bilete pentru comediile ce le scrii, ca să-mi duc nevasta și copiii la circ”. Pe post de editorial — un articol al lui Ion Vinea („Note repezi“). După ce deplînge faptul că „Prin urale, se celebră în apus moartea bravurei civice a socialiștilor”, autorul denunță
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
În nr. 75, un text anonim - „Cronica circului“ - lansează un pamflet mascat contra teatrului canonic. Interactiv și contagios, „clownul, demonul circului” demască - printr-o răsturnare comică - vacuitatea speciilor tradiționale „grave”, „înalte”: „Știe pe Victor Hugo pe dinafară. Îl interpretează în comedie și îl găsește genial. Susține că a fost un humorist. - Am fost și la Teatru. La Roma, la Paris, la București. Da, da, e amuzant. Mai ales la tragedii. Drept să spun, eu de acolo îmi adun spiritele (în carnet
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
Ion Marin Sadoveanu, B. Fundoianu, Armand Pascal, Sandu Eliad și cuplul Scarlat Callimachi - Dida Solomon. Un ferment l-a reprezentat și activitatea scenică a trupei idiș din Vilna (director: Iacob Șternberg), desfășurată o vreme la București, în cadrul programului „Dramă și comedie” susținut de A.I. Zissu și Ion Călugăru. Modestele experimente futuriste publicate ici-colo în revistele de avangardă rămîn simple curiozități ludice. În schimb, estetica expresionistă nu a rămas fără consecințe asupra textului dramatic. Potrivit folclorului avangardist, textele lui Urmuz ar fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
cu caracter mai mult sau mai puțin programatic, revistele Punct și Contimporanul au publicat fragmente ale cîtorva piese de teatru cu relevanță mai mult documentară. Cea mai semnificativă este Zail Sturm de Scarlat Callimachi. Microsecvențe dramatice precum „Originile dramei și comediei. Legendă” de A.I. Zissu (în Integral, nr. 2) sau „Comedia în patru acte” semnată de Sergiu Dan și Romulus Dianu (în Contimporanul, nr. 96-97-98) se înscriu, timid, în linia experimentelor lui Marinetti & Co. Gruparea „Poesis”. Primele ecouri ale teatrului expresionist
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
și Contimporanul au publicat fragmente ale cîtorva piese de teatru cu relevanță mai mult documentară. Cea mai semnificativă este Zail Sturm de Scarlat Callimachi. Microsecvențe dramatice precum „Originile dramei și comediei. Legendă” de A.I. Zissu (în Integral, nr. 2) sau „Comedia în patru acte” semnată de Sergiu Dan și Romulus Dianu (în Contimporanul, nr. 96-97-98) se înscriu, timid, în linia experimentelor lui Marinetti & Co. Gruparea „Poesis”. Primele ecouri ale teatrului expresionist în România Despre difuziunea expresionismului în teatrul românesc interbelic a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
România Despre difuziunea expresionismului în teatrul românesc interbelic a spus deja ce era de spus Ov.S. Crohmălniceanu în competenta monografie comparatistă dedicată fenomenului în speță. Defazajul față de centrul de emergență al curentului - Europa Centrală - este marcat: „Cîteva spectacole cu Erdgeist, comedia tragică a lui Wedekind, avuseseră loc sub ocupație la București, dar forurile bisericești, șocate, obținuseră oprirea reprezentațiilor”. Printre cei dintîi comentatori favorabili ai lui Strindberg din perioada antebelică s-a numărat Ion Vinea. Înainte de a fi susținută în paginile unor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
administrativ și Ion Călugăru - secretar al comisiei artistice. Printre redactorii teatrului s-a numărat și M.H. Maxy, care a montat cîteva piese și a realizat o parte dintre decorurile scenice. Principalul sponsor al trupei ambulante și al proiectului „Dramă și comedie” (din care făceau parte Călugăru și Maxy) a fost scriitorul, industriașul și liderul sionist A.I. Zissu, fostul cumnat al lui T. Arghezi. Reprezentările cu Cîntărețul tristeții sale de Ossip Dimov (1924-1925) și Noapte în tîrgul vechi de Peretz (1930) sînt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
Decorația de scenă, arhitectura scenică a devenit azi o știință. Pictorul Kolnik - cel care a lucrat decorurile pentru Neofitul - se vădește a fi la curent cu evoluția acestei științe. Fără alte calități excepționale, spectacolul de deschidere al societății „Dramă și Comedie” (instituție creată pe nucleul trupei din Vilna) are meritul de a ni-l fi făcut cunoscut”. Revista Punct nu excelează prin articole de estetică teatrală. Rubrica „Etuva” dedicată știrilor din teatru, se războiește însă constant cu „spectre hidoase” ca A
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
exclud subtilitatea observației și valoarea plastică a verbului, pe un fond de ironie acerbă”. „Romanele” concentrate ale lui Léon Pierre Quint (Déchéances aimables) sînt apreciate în ocurență cu minimalismul eficient al pieselor futuriste: „Nu demult, futuriștii au reprezentat drame și comedii cari durau cinci minute. Cu toată această brevitate publicul a preferat aceste «momente dramatice» poemelor lungi ale lui Marinetti” (v. „Note-cărți-reviste”, nr. 50-51). Sînt publicate și recenzii mai detaliate, cum ar fi comentariul pe marginea numărului despre teatru al revistei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
urmă este însă în cea mai mare parte constructivă: 117 expoziții de artă, 43 spectacole, restaurarea Thermelor lui Septimius Severus și transformarea vastului edificiu (...) într’un focar cultural: Teatrul Experimental al Independenților care a dat într’un an 20 de comedii, 25 pantomime muzicale și 50 dansuri clasice, laboare realizată cu ajutorul tinerilor artiști moderniști. Actualmente, Bragaglia, după ce a reprezentat, în montări personale, operele lui Pirandello, Wedekind, Shaw, Marinetti, Soficci, prepară o carte în 2 volume despre Teatrul teatral adică Teatrul, Ed.
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
și înfrînt. (...) Se joacă, de la un moment dat, un rol ce trebuie interpretat cît mai convingător”. În descendența romantică a „cultului personajului” trecut prin extravaganța esteticii dandy, manifestele avangardiste vădesc o „conștiință a jocului” și apelează la o „gestică de comedie, uneori elegant-rostandiană, alteori burlescă”. Cu măști de clovn pe texte, autorii joacă de fapt comedia „proclamației către popor”, parodiind stilul zgomotos al reclamei comerciale sau de circ. Însă nu numai manifestele sînt „teatralizante”, ci, la limită, întreaga noastră producție radical-avangardistă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]