9,905 matches
-
în biserica noastră. Dar în seara aceea de Ajun, țin minte că ne-am îmbrățișat unii pe alții, că ne-am simțit într-o mare familie iubitoare. A doua zi nu aveam decât să ne strivim iarăși la cozi la cotidianul nostru homo homini, însă atunci, pentru câteva clipe, ne-am simțit semeni. Nu am mai trăit același sentiment decât în Piața Universității, în ’90. Bunica m-a privit plină de speranță. Cred că atunci a citit în ochii mei că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
occidentalizare. Eu nu mai am o psihologie de self-denial, ci mai degrabă una autoafirmativă. Cel care îmi transmitea indirect mesajul inadecvării era chiar fiul meu. Mama trebuie să producă vestic, eventual să câștige vestic și să se comporte în viața cotidiană cum nu se poate mai estic. Renunțare. Autosacrificiu. Acestea sunt dimensiunile părintelui respectabil. Nu am spus un cuvânt. Mi-am pus pătura pe cap și am încercat să dorm. Dimineață, când m-am uitat în oglindă, mi-am văzut numai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
Ceaușescu. Între timp au început să apară mărturiile acelor ani. Am în față, de exemplu, volumul Anii 80 și bucureștenii, editat de Muzeul Țăranului Român și publicat la Editura Paideia în 2003. În 2004 a apărut un volum dedicat Vieții cotidiene în comunism, coordonat de Adrian Nicolau, la Editura Polirom, Iași. Termen folosit cu referire la perioada proletcultistă, cea a instaurării dictaturii proletariatului (anii ’47-’64). Ce de metafore din imaginarul sexual masculin folosesc! Învinși, ratați. Hărțuirii instituționale. Ecologia de profunzime
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
e înarmat. Cel mai vârstnic poartă haine civile și pantaloni mai mult sau mai puțin pe măsură, o cămașă închisă sobru la guler, fără cravată. Mâinile care țin volanul sunt mari și puternice, de țăran, și totuși, poate din pricina contactului cotidian cu moliciunea argilei, la care-l obligă meseria, sugerează sensibilitate. Mâna dreaptă a lui Marçal Gacho n-are nimic deosebit, dar podul palmei stângi poartă o cicatrice cu aspect de arsură, mergând în diagonală de la baza degetului mare până la baza
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
receptorul în furcă, nu mai avea ce face, lucrurile acum o depășeau, serviciul de siguranța nu se simțea bine dacă nu-și afirma autoritatea în față celorlalți, chiar și într-o împrejurare așa de simplă ca acum, așa de banală, cotidiană, o femeie care a telefonat la Centru pentru că trebuie să-i vorbească bărbatului ei, nu poate să fi fost prima, și, cu siguranță, nici ultima. Când Marta ieși în curte, sunetele barosului încetară brusc să pară că vin din pământ
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
Ceea ce nu voia să Însemne că nu speram. La fiecare sosire a poștei, nădejdea aceasta Îmi nutrea spiritul, căutam pe plicuri un scris, un timbru cu litere arabe, un cinci În formă de inimă. Nu mă temeam de decepția mea cotidiană, o trăiam ca pe un omagiu adus visurilor care mă bântuiau. Trebuie să spun că, În epoca respectivă, familia mea tocmai plecase din Annapolis ca să se instaleze la Baltimore, unde se concentra, de acum Înainte, partea esențială a activităților tatălui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
populației în câmpie. Republică socialistă, partid unic, președintele țării este și secretarul general al partidului unic,cu 20% din totalul populației. Contactele cu străinii sunt interzise prin lege. Moneda echivalează 0,15 ruble și 0,2 dolari. Universități, biblioteci, presă cotidiană, radio. Televiziune națională, patru ore pe zi.“ Turistul pălăvrăgește fără voce, însoțitorul aprobă din mâini și din sprâncene, ba chiar și răspunde ceva, se pare, fraze fără sunet. „Relieful armonios. O treime munți, o treime dealuri, o treime câmpie. Râuri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
mustăciosul artilerist, ieșeau în trei, parcă pentru a oficializa scandaloasa legătură pe care localnicii o urmăreau cu invidie și revoltă. Anatol Dominic Vancea Voinov numit Tolea figurează ca un fel de permanență simbolică, precum orologiul din turnul primăriei, in mitologia cotidiană a orășelului? Excluderea din învățământ ridică sau coboară statura boemului? Întrebările se înmulțesc, dintr-odată. O cam încurcase, până la urmă, sprințarul Tolea! Senzaționala eliminare din corpul didactic amintea nu doar ceea ce poate fusese codificat în multe dintre bizarele sale impertinențe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
lui s-a și ridicat, e departe, așa le-ar fi strigat. Capul sus, țanțoș, nici că-i păsa, dom’ Dominic era extrem de ocupat. Pungile valsau, vânatul valsa. Aer încins, două pungi foșnitoare, din plastic, două cadavre-model, din congelatorul măcelului cotidian. Suntem împreună, iată, toți trei, în marea pungă a zilei, în fața șinelor de tramvai, gata să ne aruncăm, să stopăm bâlciul. O clipă, o fracțiune morbidă, o șansă enormă, sublimă, să redevenim stăpâni, să încheiem parodia. Traversăm strada în dreptul semaforului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
poetului: Totul este lăuntric Asta separă Așa este apărat poetul Temerarule ! ai vrea față în față Să-i vezi sufletul Te-ai ruina în flăcări. Dacă mutațiile decisive din istoria omenirii au avut loc prin văzul unor aleși, dincolo de aparența cotidiană accesibilă ochiului comun, actualmente nici o ruptură de nivel nu se mai produce, nici o radicală deschidere valorică. Dimpotrivă, de un secol se succed cu mare rapiditate o avalanșă de "isme" gălăgioase care se pretind inovatoare. În realitate, nu este vorba de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
teatru, sarcasm social-politic, sinceritate. E o carte serioasă care se-ntinde pe trei decenii deloc plicticoase : sunt portretizați mari actori, e demascată o epocă a tiraniei și a penuriei (19711989), se fac referiri la odioasa de cenzură, la inerentele umilințe cotidiene ale cetățenilor României ...epocii de aur. E greu de sintetizat un volum atît de ...greu (la propriu și nu numai); cum să-ncepi să scrii despre el? De unde s-o pornești? De la portrete actorilor Teatrului de Comedie? Posibil : primul, făcut
JURNAL TEATRAL by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1611_a_3004]
-
apè cèlduțè mè sèpunesc bine pe tot trupul n-o mai iubesc pe Corina și mè pot întoarce liniștit la cel de dinainte fèrè sè mè pierd, dupè plecarea ei a fost absolut necesar pentru supraviețuirea mea inițierea unui program cotidian de ancorare în realitate, Dar acum?! E cam fragilè întoarcerea mea, da, știu! clètirea finalè cu apè din abundențè, opritul robinetelor, picioarele goale pe pardoseala rece, prosopul înfèșurat în jurul coapselor și din nou privirea în oglindè, cât a trecut de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2309_a_3634]
-
douè mari rèzboaie mondiale n-au fècut decât sè întârzie acest proces iminent și ireversibil care, astèzi, este vizibil și perceptibil în toate manifestèrile vieții materiale și spirituale, Se poate sesiza o tendințè înspre feminizare în aproape toate aspectele vieții cotidiene masculine, de la vestimentație și de la importanța dobânditè de cultură trupului pânè la acceptarea unei fragilizèri și slèbiri a puterii bèrbaților în raport cu nevoile de afirmare ale femeilor, Singura rezistențè vizibilè în fața feminizèrii planetare mai funcționeazè astèzi numai în lumea islamicè, Tu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2309_a_3634]
-
știut cè Matei e cel așteptat din visele ei de domnișoarè, Din prima zi, Matei, din ziua în care ai intrat în biroul meu și ai plecat în mare grabè! apoi am venit dupè-masè la Muzeu, îmi schimbaseși deja programul cotidian, interveneai fèrè sè știi în viața mea! Atunci Matei i-a promis cè nu va mai veni, cè-l va trimite altèdatè pe Eugen, colegul lui, asta se întâmplă marți seara, de atunci n-au mai vorbit, n-a sunat-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2309_a_3634]
-
la experiențele anterioare și am ajuns la concluzia că ele au fost doar niște pârâiașe înguste pline de noroi. Zburam. Pe aripile iubirii. Era plăcut să fim împreună în acel bar, cu prietenii amândurora, departe de casă și de problemele cotidiene. Totul avea un aer de fericire domestică: ne aflam acolo, deosebit de mulțumiți de viața în doi, de faptul că ne puteam permite să lipsim de la cine știe ce petreceri nebunești și ne izolam ca niște perechi de oameni bătrâni, căsătoriți de foarte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
iar Patrick nu s-a dat niciodată în vânt după convorbiri la telefon. El este unul dintre cei care folosesc telefonul doar pentru schimb de informații, și nu pentru alte soiuri de comunicare; niciodată nu vorbește la telefon despre amănunte cotidiene, ca de pildă despre „ce-am mâncat la prânz“ sau „ce lucru ciudat mi s-a întâmplat zilele astea la lucru“. Noi doi vorbeam o mulțime despre filme. Dacă aș vrea să-l fac să se relaxeze la telefon, ca să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
Felix Amadeo și avea tot felul de conexiuni interlope. Prin acestea a reușit să-l pună pe unicul său fiu în cel mai prestigios liceu. Pardon, colegiu. Nu am fost interesat de conversația celor doi, crezând că va conține banalități cotidiene și școlare. Eram prea absorbit de discuția ce începea să se înfiripe între Filip și o colegă din banca din spatele nostru, Teodora. Deodată, atenția tuturor colegilor mei a fost atrasă către fața clasei, unde discuția dintre șeful nostru și diriginte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
nici să respirăm, m-am retras cu un grup de prieteni la Oglinzi, în Tg. Neamț, unde liniștea spațiilor largi și adierea răcoritoare de la poalele pădurii ar fi putut să ne facă să uităm pentru câteva zile de tumultul vieții cotidiene. într-una din zile, dis de dimineață, când soarele se oglindește în picăturile de rouă, am pornit cu prietenul Ion Balan, cu șevaletele sub braț și nesațul de spațiu în suflet, în căutarea unui loc de unde să surprindem frumusețea și
Privind înapoi fără mânie by Gheorghe Bălăceanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91574_a_93568]
-
zboare și să cutreiere peste Întinsuri pline cu amintiri diverse, fără interes și fără grabă, așa ca Într-o vacanță odihnitoare. Privea norii de aburi și fără să vrea, ochii deslușeau diverse forme zoomorfe, peisaje fără culoare și chiar scene cotidiene. Toate erau cu linii rotunde și cu marginile nedefinite și neclare. Ceilalți ochi, ai minții, clarificau și defineau cât de cât siluiete de sălcii pletoase, păsări cu aripile În vânt sau cocoțate pe crengi, cai maiestoși care scoteau șuvoaie de
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]
-
în spiritul grupului „Beatles”,”Trebuie să-ți ascunzi dragostea”. In acordurile melodiei „M-am îndragostit numai de ea” de pe CD-Rom,introduc sistematic datele dintr-o lucrare în baza de date. (Trebuie să ies din marasmul sentimentelor.Afro-americanii au înțeles realitatea cotidiană:” Nu muiere,nu durere!”). In pauză,în timp ce-mi desfac sandvișul cu brânză topită,colega mea șatenă se topește de dorință și-mi cere să-i povestesc filmul „Trei dame în patul meu”... -Și cum se termină povestea ? mă
BANCHETUL CUGETĂRILOR by Eugen - Nicuşor Marcu [Corola-publishinghouse/Imaginative/1594_a_2966]
-
produc o puternică scindare între pregătirea clasică a actului de creație și spontaneitatea ce-i ia locul. Realitatea nu mai e reprodusă cu ajutorul pensulei și a culorii ci direct în tridimensionalitatea sa, iar parafrazarea ei capătă alte dimensiuni. Banalitatea realității cotidiene este ridicată prin cel mai simplu act (aducerea în fața publicului) la rangul de realitate estetica. Acest lucru însă îl facea mai ales Marcel Duchamp cu ready-made urile sale (începand din 1917 cu Fântâna), rupte din cadrul lor funcțional și investite cu
CATALOG Sincretismul artelor 1 by Oana-Maria Nicuţă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/425_a_944]
-
pe holul strălucitor până nu mai e nimic altceva de făcut decât să nasc. O să știu eu când va fi cazul, mi-a spus moașa Uzun, grecoaica, iar dacă nu știu încă, o să aflu. 9 iunie 1997 Citesc tot din cotidianul romand de ieri, singurul Le Matin pe care-l am : astăzi la Gersau, în cantonul Schwyz, a fost Sărbătoarea piticilor de grădină, prima ediție. S-au expus 500 de modele din toată Elveția în grădini și de-a lungul Lacului
Poveşti cu scriitoare şi copii by Simona Sora () [Corola-publishinghouse/Imaginative/801_a_1782]
-
să-l fac să strălucească În plină lumină . Cuvântul m-a chemat! O adevărată amforă din care am băut mereu, mereu, mai Însetată de noi Înțelesuri. Dintotdeauna, poetul a râvnit la comuniunea cu absolutul. Dorința de a evada din spațiul cotidian, profan, limitat În spațiu imaginar, metafizic - a fost și este acerbă. Aici ești mai acasă ca oriunde. Cuvântul, acest miracol, a făcut posibilă aducerea la lumină a trărilor, sentimentelor și a făcut posibilă comunicarea lor. Cuvintele sunt o adevărată bucurie
Jertfă de seară by Valentina Becart () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1137_a_1867]
-
și deschid brațele cu dragoste și dăruire nețărmurită.” Meditații Între zidurile mănăstirii (Șederea la mănăstirea Probota) Îmi propusesem, de vreo două săptămâni, să merg pentru câteva zile la o mănăstire. Voiam să experimentez și altfel de “vacanțe”. Departe de tumultul cotidian, de nebunia unei vieți haotice, scăpate de sub orice „regulă” universală, speram să pot găsi drumul către Sine și astfel să devin mai Înțelegătoare și mai tolerantă cu propria-mi condiție existențială. Am căutat pe internet, În mai multe rânduri, o
Jertfă de seară by Valentina Becart () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1137_a_1867]
-
care se ținea pe spinarea calului și la capacitatea de a manevra dictafonul, ci aud în adâncul meu regulile pe care el le stabilise pentru creația artistică nemuritoare: Alternează frazele scurte cu unele lungi! Amestecă psalmul curat, înalt, cu conversația cotidiană! Lasă gândul filosofic să se întrevadă ici și colo, în spatele fabulei cotidiene, tărăgănate! Evită ritmul fix și sigur! Lasă oamenii să vorbească când superficial, aproape neatent, când adânc și minuțios! Schimbă des perspectiva de la macrocosmos la microcosmos! Față de nici un alt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1873_a_3198]