8,428 matches
-
puternică a sinelui, impregnată, de regulă, de o înaltă stimă de sine, ceea ce nu este deloc ușor pentru mulți adulți. De altfel, s-a constatat că tentația pentru așa-numita „putere a semanticii”, manifestată prin poziționarea ascendentă și dominatoare a vorbitorului, poate funcționa și-n cazul ascultătorului, direcționat protectiv și predilect spre „ascultarea” propriilor idei și opinii (Hybels și Weaver, 1986). Așa se face că ascultătorii adulți, tocmai pentru că sunt înalt instrumentați și versați în acest sens, se diferențiază mult unii
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
că tipul concret de ascultător specific fiecărui adult nu este insurmontabil în abordare, mereu încremenit și egal cu el însuși, fiind totuși flexibil și versatil între anumite limite, variind și în funcțiedeunele condiții circumstanțiale, cum ar fi: - tipul și atitudinea vorbitorului; - mediul și contextul comunicării; - subiectul discuției și gradul de familiarizare cu el; - dimensiunea grupului de lucru etc. Aceasta, în fond, multiplică posibilitățile și modalitățile de abordare a cursantului adult de către formator. Acesta din urmă mai trebuie să ia în seamă
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
învățării printre adulți, mai ales atunci când avem de parcurs o cantitate de informații într-un timp scurt. Aceasta poate lua multe forme, de la cuvântarea sau prezentarea neîntreruptă în fața unui grup la prelegere-dezbatere ori discurs. Prelegerea are avantajul că îi permite vorbitorului să o prezinte în fața unei audiențe mici sau mari. Din nefericire, stimularea învățării poate fi foarte limitată, în mod particular dacă membrii audienței nu au posibilitatea să participe la discuție. În plus, puterea de concentrare a adulților este limitată, mai
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
același timp, să proceseze pe ariile corticale specifice, cvasiinstantaneu, dar și în succesiune ultrarapidă, o multitudine de minifaze/secvențe din mesajul primit, ce aproape că se suprapun în aglomerarea lor și accelerează pentru a ține pasul cu viteza și fluența vorbitorului ascultat (Abric, 1986). Astfel stând lucrurile, este evident faptul că a deveni un bun/performant ascultător necesită mult timp, un antrenament considerabil, dar și interes și dorință de a dobândi un set atât de complex de abilități, adulții fiind cei
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
puternică a sinelui, impregnată, de regulă, de o înaltă stimă de sine, ceea ce nu este deloc ușor pentru mulți adulți. De altfel, s-a constatat că tentația pentru așa-numita „putere a semanticii”, manifestată prin poziționarea ascendentă și dominatoare a vorbitorului, poate funcționa și-n cazul ascultătorului, direcționat protectiv și predilect spre „ascultarea” propriilor idei și opinii (Hybels și Weaver, 1986). Așa se face că ascultătorii adulți, tocmai pentru că sunt înalt instrumentați și versați în acest sens, se diferențiază mult unii
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
că tipul concret de ascultător specific fiecărui adult nu este insurmontabil în abordare, mereu încremenit și egal cu el însuși, fiind totuși flexibil și versatil între anumite limite, variind și în funcțiedeunele condiții circumstanțiale, cum ar fi: - tipul și atitudinea vorbitorului; - mediul și contextul comunicării; - subiectul discuției și gradul de familiarizare cu el; - dimensiunea grupului de lucru etc. Aceasta, în fond, multiplică posibilitățile și modalitățile de abordare a cursantului adult de către formator. Acesta din urmă mai trebuie să ia în seamă
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
crescut spiritul tău artistic. Sunt bucuros că alături de maestrul Radu Gabrea, cel fără de care nu aș fi dat ochii cu lumea filmului, l-am avut aproape, în anii de studiu, pe maestrul Alexa Visarion. Tedy NECULA Puncte mobile Un neliniștitor vorbitor care inițiază continuu fire de dialog fragile, nedeterminate, ambigue, transgresând descifrarea localizată. Alexa Visarion nu fixează un enunț într-un punct fix. Nu crispează un șir de cuvinte într-o unică perspectivă semantică. Solarizează sensurile unui text, unui spectacol, în
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
Sfatul dat era ca, atunci când membrii parlamentului au îndoieli asupra unui lucru, să caute un om de știință, pentru ca acesta să clarifice ceea ce este nelămurit. "A vota o lege pe care nu o înțelegi până la cel mai mic amănunt adăuga vorbitorul înseamnă de fapt o trădare a drepturilor și năzuințele acestei națiuni care v-a trimis aici". Continuând cu opinia juriștilor, amintim că Profesorul Victor Dan Zlătescu 47 menționa, ca întâiul principiu al tehnicii legislative, pe cel al economiei de mijloace
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
armonioase, atât a agriculturii, cât și a industriei de fiecare țară. Elogiind poziția argumentată a delegației române, prezentată de vicepremierul A. Bârlădeanu, Gh. Gheorghiu-Dej a apreciat, la o întâlnire cu diplomații ambasadei noastre, că discursul demnitarului român, strălucit economist și vorbitor fluent al limbii ruse, i-a lăsat pe toți participanții, inclusiv pe Hrușciov, fără drept de replică. 2. Un alt eveniment important, axat pe problemele generale ale colaborării economice ale statelor C.A.E.R., a avut loc în 1962, tot
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
aștept]rile nu mi-au fost contrazise). Totuși, nu poate exista o selecție complet obiectiv] și imparțial] a temelor și a autorilor. Un alt editor ar fi realizat, poate, un volum total diferit. Am fost crescut într-o societate occidental], vorbitoare de limb] englez] și am fost educat în tradiția filosofic] occidental]; nu as fi compentent s] coordonez un volum care s] ofere un spațiu egal și altor tradiții. În cadrul acestei tradiții filosofice vestice, deși nimeni nu poate pretinde c] este
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
ar fi cel pl]cut. (Sintagma pe care o propune Moore este ce dorim s] ne dorim, dar vom r]mane la conceptul de „caracter pl]cut”, pentru a fi conciși.) Astfel, „bine” și „pl]cut” ar fi sinonime. Orice vorbitor competent ar trebui s] știe acest lucru. Prin urmare, întrebarea: „Ceea ce este pl]cut este bun?” nu ar avea sens. Aici, Moore nu a f]cut cea mai fericit] alegere a cuvintelor. Nu întrebarea este lipsit] de sens, dar mai
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
prin analiza conceptual]. Astfel, autonomia semantic], pentru care cuvintele morale nu au același înțeles cu oricare altele, nu presupune autonomie ontologic] - unde propriet]țile morale nu sunt identice cu oricare altele. Mai mult chiar, argumentul (1) mai presupune c] orice vorbitor competent își d] seama dac] dou] cuvinte sau fraze sunt sinonime. Și putem recunoaște c] așa este dac] sinonimia este interpretat] în mod strict. Dar aceste concepte nu sunt întotdeauna transparente. Regulile c]rora li se supun, presupozițiile pe care
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
rora li se supun, presupozițiile pe care le includ nu sunt lucruri de care suntem întotdeauna pe deplin conștienți. De aceea este posibil s] oferim o analiz] a unui cuvânt - o pan] conceptual] - care nu va fi evident] pentru toți vorbitorii competenți, chiar dac] într-un sens acea analiz] exprim] înțelesul cuvântului. (Altfel, „paradoxul analizei” ar exclude analize conceptuale folositoare.) Deci, am putea formulă o analiz] X a „binelui” astfel încât întrebarea: „Sunt lucrurile X bune?” s] r]mân] o intrebare deschis
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
într-un sens acea analiz] exprim] înțelesul cuvântului. (Altfel, „paradoxul analizei” ar exclude analize conceptuale folositoare.) Deci, am putea formulă o analiz] X a „binelui” astfel încât întrebarea: „Sunt lucrurile X bune?” s] r]mân] o intrebare deschis] (pe care un vorbitor competent ar putea s] o formuleze) chiar dac] X a expus înțelesul cuvântului „bine”. Aceasta pune sub semnul întreb]rii autonomia semantic]. Argumentul (2) sprijin], de asemenea, concluzia c] „bine” nu are sinonime sau parafraze naturaliste (amorale). Dar aceasta este
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
din punct de vedere moral, aceasta înseamn] c] persoană respectiv] aprob] sau dezaprob] acest lucru și nimic mai mult. Cu alte cuvinte: „X este acceptabil din punct de vedere moral” „X este bine” „X este bun” toate înseamn] c]: „Eu (vorbitorul) îl aprob pe X” „X ar trebui s] fie f]cut” și, la fel: „X este inacceptabil din punct de vedere moral” „X este greșit” „X este r]u” toate înseamn] c]: „Eu (vorbitorul) îl dezaprob pe X”. „X nu
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
este bun” toate înseamn] c]: „Eu (vorbitorul) îl aprob pe X” „X ar trebui s] fie f]cut” și, la fel: „X este inacceptabil din punct de vedere moral” „X este greșit” „X este r]u” toate înseamn] c]: „Eu (vorbitorul) îl dezaprob pe X”. „X nu ar trebui s] fie f]cut” Am putea numi aceast] versiune a teoriei, subiectivism simplu. Exprim] ideea de bâz] a subiectivismului etic într-o form] simpl] și necomplicat], și mulți oameni au considerat-o
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
sens s] spunem c] „este adev]rât c] bravo lui Betty Friedan!” sau „este fals c] vai!”.) Inc] o dat], aceste propoziții nu sunt folosite pentru a exprima adev]ruri factuale; în schimb, ele sunt folosite pentru a exprima atitudinile vorbitorului. Trebuie s] facem în mod clar diferența între a declara o atitudine și a exprima aceeași atitudine. Dac] spun: „Îmi place Betty Friedan”, declar faptul c] am o atitudine pozitiv] fâț] de ea. Declarația este o afirmație atât adev]rât
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
este ca și cum ai spune: „Bravo lui Friedan!”. Diferența dintre emotivism și subiectivismul simplu nu ar trebui s] fie evident]. Subiectivismul simplu a interpretat propozițiile etice că pe afirmații despre lucruri, de un anume fel - mai ales că declarații despre atitudinea vorbitorului. Conform subiectivismului simplu, când domnul Bush afirm] c] „avortul este imoral”, aceasta echivaleaz] cu: „Eu (Bush) dezaprob avortul” - o declarație despre atitudinea să. Emotivismul, pe de alt] parte, ar nega faptul c] aceast] declarație afirm] ceva, chiar și un fapt
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
motiv pentru a susține judecată potrivit c]reia avortul este imoral. De fapt, Stevenson face apel tocmai la aceast] judecat]. În lucrarea să clasic], Ethics and Language [Etică și limbajul], el spune: „ Orice declarație despre orice fapt pe care orice vorbitor o consider] d]un]toare unor atitudini poate fi citat] ca argument în favoarea sau împotriva judec]ții etice” (Stevenson, 1944). În mod evident, ceva nu este în regul]. Nu orice fapt poate fi considerat un motiv care s] susțin] orice
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
dac] aceasta ar destabiliza societatea, s-ar contrazice, afirmând ceva ce chiar sensul lui „se cuvine” stabilește ca fiind fals. Dac] „se cuvine” are sensurile fixate de condițiile de adev]r, si dac] acestea sunt cele acceptate de c]tre vorbitorii nativi ai limbii, si dac] aceștia (cu exceptia a foarte puține abateri) folosesc „se cuvine”, astfel încât ceea ce destabilizeaz] societatea trebuie s] fie ceva ce nu se cuvine f]cut, atunci nu se poate spune în mod logic ceea ce afirm] feminiștii. Din
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
oamenilor - de exemplu, de a atribui oamenilor în general sau emit]torului unei propoziții, o atitudine sau un sentiment de aprobare sau dezaprobare a unui anumit act. Acesta se vrea înțeles că o afirmație a unui fapt nemoral, psihologic despre vorbitor sau despre oameni în general - un fapt care ar putea fi descoperit prin observație introspecție raportat]. Astfel, teoria este una naturalistic]. Dar faptul în discuție (care stabilește adev]rul unei judec]ți morale, si este astfel condiția ei de adev
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
Pentru c] era o promisiune și nu existau îndatoriri contradictorii”. Sunt necesare aici trei avertiz]ri pentru a evita confuziile obișnuite. În primul rând, „situația” trebuie înțeleas] că incluzând în ea caracteristicile oamenilor, dorințele și motivațiile lor. De aceea, dac] vorbitorul spune c] a se cuvine s] fac] ceva pentru c, dar c] b nu se cuvine s] fac] același lucru pentru d, pentru c] dorințele lui c și d sunt diferite, acesta nu încalc] regulă universalizabilit]ții, deoarece dorințele diferite
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
circumstanț], oricine cunoaște circumstanțele și împ]rt]șește aceste principii morale acceptate general va presupune c], dac] acea persoan] a f]cut ceea ce se cuvenea, ceea ce a f]cut este în concordant] cu ei; deci va crede c] știe ceea ce vorbitorul a spus c] a f]cut. Dac] atunci se dovedeste c] persoană nu a f]cut acel lucru, va susține c] vorbitorul nu spunea adev]rul. Și, astfel, era în acea societate în conformitate sensului descriptiv acceptat general (cu alte
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
ceea ce se cuvenea, ceea ce a f]cut este în concordant] cu ei; deci va crede c] știe ceea ce vorbitorul a spus c] a f]cut. Dac] atunci se dovedeste c] persoană nu a f]cut acel lucru, va susține c] vorbitorul nu spunea adev]rul. Și, astfel, era în acea societate în conformitate sensului descriptiv acceptat general (cu alte cuvinte condițiile de adev]r) al expresiei „se cuvine”. Acest lucru nu este lipsit de consecvent] în ceea ce privește prescriptivismul - de aceea, caracterizarea prescriptivismului
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
ușor de observat cum oamenii devin naturaliști sau intuiționiști și, în ambele cazuri, cred c] niște premise faptice nemorale fac niște concluzii de tip „se cuvine” inevitabile. Prescriptiviștii trebuie s] nege acest lucru, deoarece susțin c] judec]țile morale oblig] vorbitorul la motivații și acțiuni, dar faptele nemorale prin ele însele nu fac acest lucru. De aceea judecată moral] introduce un element suplimentar în gândire (elementul prescriptiv sau motivațional), care nu exist] în simplă descriere a faptelor. Dar prescriptivistul, dac] ar
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]