10,662 matches
-
se părea că e prea tîrziu să-l Întrebe acum. Nu dorea să vorbească așa, cu partea de jos a corpului dezvelită și expusă privirii lui, era prea jenată. Închise ochii. CÎnd simți că-i ridică și Încearcă să-i desfacă picioarele, se intimidă și mai mult. — Stați mai puțin Încordată, dacă puteți, doamnă Harrison, spuse el. Apoi continuă: Doamnă Harrison? Mai puțin Încordată? Ea Își desfăcu picioarele și, după o clipă, simți un obiect cald și uscat Între ele, cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
era prea jenată. Închise ochii. CÎnd simți că-i ridică și Încearcă să-i desfacă picioarele, se intimidă și mai mult. — Stați mai puțin Încordată, dacă puteți, doamnă Harrison, spuse el. Apoi continuă: Doamnă Harrison? Mai puțin Încordată? Ea Își desfăcu picioarele și, după o clipă, simți un obiect cald și uscat Între ele, cu care Începea să o examineze. Era degetul lui. Împinse tare În ea, și cu cealaltă mînă Îi apăsă din nou stomacul, mai mult ca Înainte. I
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
se vedea că n-avea un dinte În gură. Își scoase batista să-și șteargă fața. Dar cînd văzu În ce stare era Viv, o scăpă din mînă. Se duse direct la ea, Îi puse mîna pe frunte, apoi Îi desfăcu pricioarele să se uite la dezastrul dintre ele. Apoi se Întoarse spre Reggie. — Doamne Sfinte, băiete! spuse ea, vorbind Împiedicat din cauza lipsei dinților. La ce ți-a fost mintea cînd ai vrut să chemi un doctor? La naiba, aici e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
zise ea. Se depărtă și chemă un brancardier. Hei, tu de-acolo! Da, tu! Ia un cărucior și ai grijă cum mergi cu el! Mickey Își plecă fruntea și nu mai spuse nimic. Se apucă, cu destulă asprime, să-i desfacă iute cureaua care o ținea strînsă de pat. — Hai, Vivien, zise Kay. Trebuie să te luăm de-aici, atîta. Dar ascultă-mă o clipă. Acum vorbea În grabă. Se uită peste umăr, apoi Îi atinse fața. Mă asculți? Uită-te
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
urmărea, așa cum făcuse Înainte. I se părea extraordinar că putea s-o facă, era de necrezut că Julia Își oferea frumusețea privirii ei. Era minunat, aproape Înspăimîntător că, acum o oră, Julia stătuse În brațele ei, Își deschisese gura, Își desfăcuse picioarele buzelor, limbii și degetelor ei. I se părea de domeniul imposibilului ca, dacă ea, Helen, s-ar ridica și s-ar duce la ea, s-ar lăsa sărutată... Julia Îi surprinse privirea și zîmbi pretinzînd că-i exasperată. — N-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
de buzele lui, ca un pai pe care l-ai supt. Unu sau două fire de tutun se desprinseră și stăteau pe limba lui Duncan. Fumară fără să vorbească. Țigările ținură doar un minut. Și cînd Fraser termină, și-o desfăcu pentru a păstra ce se putea pentru următoarea. — Îl invidiez pe prietenul tău, Pearce, zise el Încet, În timp ce făcea asta. Pe bune. Nu cred că am ținut vreodată la un bărbat - sau la o femeie - așa cum ai ținut tu la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
Întoarse și i se păru că intră În altul... În final, ceva vîjÎi spre capul ei - cînd reuși să evite obiectul, crezu că era o hîrtie arzînd. Apoi Își dădu seama că era un porumbel cu aripile În flăcări. Își desfăcu mîinile și alergă din calea lui, Împiedicîndu-se oripilată, scăpînd batista și Începînd să se sufoce. Se Împletici și, brusc, se trezi undeva În spațiu, Înconjurată de căldură și haos. Își puse mîinile În șold, tuși și scuipă. Apoi se uită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
cînd o văzură pe Viv Încercînd să-și croiască drum prin culoarul Îngust, reveniră brusc la viață, retrăgîndu-se cu gesturi complicate ca ea să poată trece, sau strîngîndu-și picioarele. Cercurile din mătase păreau acum că se umflă, se sparg, se desfac În ritmul mișcărilor lor bruște. Se auzeau fluierături și strigăte: — Hopa! Fii atent! Faceți-i loc doamnei, băieți! — SÎnt umflați, Mary? zise unul dintre ei, arătînd cu capul spre pieptul lui Viv. Altul Întinse mîna să o oprească atunci cînd
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
făcut atîta caz de ele cînd le-a adus! Maică-mea a pus prima mîna pe scrisoare. I-am zis: Acolo-i scris numele meu. Fac ce vreau cu ea... — Cum arată? Cum sună? — Le am la mine, uite! Își desfăcu jacheta și scoase un plic galben-Închis. Duncan se așeză lîngă el să-l vadă. HÎrtiile erau adresate lui A.J.Planer, și Îi comunicau că În conformitate cu Legile Serviciului Național, era chemat la Armata Teritorială, cerîndu-i să se prezinte În două
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
am de gînd să mă duc, nu-i așa? Ți-am zis doar... Alec luă hîrtiile cu un gest de dezgust, le mototoli și le aruncă pe podea, apoi, sări ca un arc, se năpusti asupra lor din nou, le desfăcu și le rupse, inclusiv ordinul de plată. Poftim! zise el. Avea fața Îmbujorată și tremura. — Bucăți, zise Duncan, iar groaza i se transformă În admirație. Ai făcut-o de data asta! — Ți-am spus, nu-i așa? Ești nebun de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
stimulării activității economice. Au fost aduse 60 de vaci de rasă din Elveția și Olanda, apoi din Moldova,s-a construit o fabrică de produse lactate dotată cu utilaje moderne pentru acea perioadă iar produsele rezultate în această fabrică erau desfăcute pe piața capitalei dar și în alte părți. Faima acestei fabrici au fost calupurile de unt. La această fabrică lucra un maistru venit din Elveția ajutat de Gheoghe Panoiu din Bălănești iar pentru diversificarea și creșterea producției a fost trimis
Învăţământul în Gorj 1848-1918 Fondatori şi oameni de şcoală by Băluţoiu Daniel Sorin () [Corola-publishinghouse/Administrative/1289_a_1875]
-
de ce? Nu e ziua mea. — Știu, Îmi răspunde ea zîmbind, dar ești logodită și am tot vrut să ți-i dau, dar... ah, o să-ți spun după ce deschizi cutia. Deschide-o acum și apoi mergem s-o luăm pe Emma. Desfac cutia și găsesc cuibărită În interiorul ei o splendidă pereche de cercei cu diamant În formă de floare, cei mai frumoși și mai delicați cercei pe care și i-ar putea imagina cineva. Încep de Îndată să tremur. — Vai, Doamne, repet
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
document, pentru că semnalul pe care îl dați este unul foarte grav pentru PNL. Spuneți așa: „Din prioritate în prioritate, ne-am pomenit astăzi ca însăși soarta PNL, adică vehiculul care ne-a adus în situația de a face și a desface guverne, să fie decisă arbitrar, conjunctural, fără dezbateri interne, sau, și mai grav, nu în congresele PNL, ci în congresele altora. Putem să funcționăm la infinit ca organizație lipsită de un proiect strategic clar definit și asumat?“, vă întrebați retoric
Istorie recentă 100% by Robert Turcescu/Valeriu Stoica () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1377_a_2886]
-
cap, iar în peșteră mâinile ei mici se încolăcesc pe penisul lui și-l împing pe podea într-o zvârcolire confuză de picioare. Potopul mătură totul în cale; nu și pe Amrita. Apa o lovește cu putere, o zgâlțâie, îi desface sariul, asaltând-o ca un câine uriaș, asmuțit asupra ei. Apoi o lasă, iar ea se strecoară din vâltoare, zgribulindu-se sub atingerea vântului pe pielea-i goală. Obiecte de diferite forme trec pe lângă ea în semiântuneric, bărbați, animale și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
forțați să-și încropească o viață nouă la câmpie. Așadar, sângele care se oprește în proeminența pantalonilor lui Pran Nath este, garantat, de cea mai bună calitate. Pran Nath nu este singur pe terasă. Tinerei servitoare i s-a cam desfăcut sariul la spate lăsând să se întrevadă carnea tuciurie, netedă și toată șira spinării. A asudat biata fată, pielea îi strălucește în lumina soarelui și abia mai ține mătura într-o mână, inspirând adânc un aer în care se simte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
mătura într-o mână, inspirând adânc un aer în care se simte mirosul puternic de ceapă care vine din dormitorul stăpânului. Sub sariul decolorat de atâta spălat, Pran Nath îi deslușește fesele rotunde, stimulul inițial care-l determină să-și desfacă nasturii pijamalei. I se pare că nu este de-ajuns doar s-o privească. Fata nu e prea departe de el. Și-ar putea întinde mâinile spre ea, s-o tragă pe pernele mari de pe jos. S-ar produce, probabil
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
de neliniștit la mushaira. Acum arată și mai rău. Părul i s-a lipit de cap din cauza transpirației, iar ceara aplicată pe păr i se scurge pe obraji, dându-i aerul jalnic al unei păpuși de lemn. Tunica îi este desfăcută până la brâu. Trage cu nesaț dintr-o țigară. — Doamne, Isuse, exclamă acesta, observându-l pe Pran. Chiar ați vorbit serios! Este o nebunie. Nu cred că vă așteptați de la mine să fac așa ceva. Cuvintele îi sunt adresate diwan-ului, care ridică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
Degetele i se transformau în rânduri de călăreți, aliniate între steaguri, la începutul unei întreceri. Gonacii foșneau prin iarba înaltă, împungând desișul cu prăjinile pentru ca mai apoi, să stârnească animalele, țipând „uuoooo“. După aceea, totul devenea din ce în ce mai palpabil, i se desfăcea pumnul, tocmai când primul porc țâșnea spre libertate, apoi se auzea un scârțâit al patului, pe măsură ce galopul adrenalizat capăta viteză, porcul accelerând câteva sute de metri, o distanță pe care nu putea fi prins, iar omul în șa se apleca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
prin vine. Sfântul îl conduce și la plecare se oprește să culeagă monedele de aur pe care conducătorul recunoscător le-a risipit în fața lui pe podea. Soarele ajunge la zenit și maiorul Privett-Clampe exclamă „ce amabil și ce frumos!“ pe când desface o fotografie înrămată, cu portretul vopsit în roz al Impăratului-Rege. Un dar bun și sigur. Unul care te face să știi de care parte se află credința și loialitatea celui ce i l-a dăruit. Prințul Firoz dorește să fie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
iată-l că apare, târându-și pașii pe scări, pe drumul spre latrină, ridicându-și poalele sariului în timp ce merge. Mititelul! Jean Loup este încântat. Începuse să se cam plictisească. Ca la un semn, scoate din buzunar un brici și-i desface lama strălucitoare, răsucind-o între degetele sale pricepute. Este celebra manevră à la Marseilles. Pran se scarpină în fund, nu se gândește decât poate la vezica lui, în timp ce se târăște spre latrină. Jean Loup mărește pasul, ajunge chiar în spatele lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
lampa de pe dulapul de alături, flacăra pâlpâie și moare în interiorul globului de sticlă, lăsând încăperea în întuneric. Cineva tușește. Domnișoara Garnier chicotește nervos. Pentru început, vă cer să vă împreunați mâinile. Vă rog să le întindeți pe masă, cu palmele desfăcute în jos. Nu vă prindeți de mâini, ci așezați-vă palmele una peste alta. Urmează ceva foarte puternic, așa că vă voi aminti regulile. Dacă nu le respectați, consecințele ar putea fi grave, în special pentru mine, întrucât eu primesc în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
adjunct al Lucrărilor) îl atrage într-un mic depozit. Acolo îi spune că ea e o femeie sensibilă și că știe totul despre misiunea lui secretă. Nu trebuie să-și facă probleme, pentru că ea îi va păstra secretul. Apoi își desface bluza, expunându-și sânii. Atinge-mă, Chandra, oftează ea. Puneți buzele pe aceste aureole rozalii. Bobby, ale cărui gânduri sunt doar la sălile de judecată și la jurații îmbrăcați în alb, îi spune că a făcut un jurământ. Ce fel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
sprijine, Lily Parry începe să râdă ca nebuna. — Continuă, îi zice printre chicoteli. Spune-o din nou. — Te iubesc, repetă Bobby, devenit brusc sfios. — Mă iubești? O, dragă, mă iubești? Poate că lucrurile se mișcă în direcția cea bună. Bobby desface brațele. Rămâi acolo, soldat! Mă iubești? Dumnezeule, bietul de tine! Biată corcitură. N-ai idee, nu? — Ba da, protestează Bobby neconvigător. Corcitură? Stai puțin. Ce vrea să spună cu asta? — O, nu-ți face probleme, zice ea, văzându-i chipul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
cât să-și strângă niște haine, apoi este condusă spre un camion care aștepta afară. Trei deținuți indieni se află deja pe banca din spate, privind tăcuți la mulțimea adunată să urmărească acțiunea. Atmosfera este încordată și căpitanul englez își desface cureaua, pentru a putea să apuce mai repede revolverul. În timp ce polițaii indieni îi împing pe curioșii aflați în fața casei, căpitanul o ajută pe doamna Macfarlane să urce în camion. Îi duce sacoșa și o conduce spre bancheta de lemn din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
din pipă, plin ochi de estetica acestora. Modelul, tipul, esența însăși a englezoaicei. Gândul la ea îl face să nu înțeleagă nimic din războaiele italiene. Lectura îi intră pe o ureche și iese pe cealaltă. Alianțele se fac și se desfac, iar orașele sunt prădate, fără a lăsa vreo urmă în conștiința dedicată total părului acela blond și rochiei albe de bumbac, care se întinde se destinde, se întinde, se destinde. Se gândește s-o caute. Sunt doar câteva colegii de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]