9,442 matches
-
care este liber în egală măsură să contribuie sau doar să se lase purtat de-a lungul paginilor de abilitatea cu care romancierul îl va ului până la ultima frază a cărții. Jocul continuă la nesfârșit pentru că permanenta glisare între spațiul ficțiunii și cel al realității (dar ce este până la urmă realitatea?) se produce neîncetat, prin insinuarea permanentă a prezenței naratorului însuși printre personajele sale (domnul serios din tren, personajul ciudat care urcă într-un landou, din final), fără însă ca acesta
Incursiuni în universul epic by Ana Maria Ghiban () [Corola-publishinghouse/Science/1223_a_1930]
-
obișnuința (1975), se situează în zona tatonărilor, scontând pe efectul folosirii unei maniere narative inedite: este o scriere care îmbină romanul de tip existențialist cu metaromanul, pentru a se înfățișa în final ca parabolă a raportului paradoxal dintre viață și ficțiune. Textul debutează cu jurnalul unei tinere de optsprezece ani, personaj cu un profil sufletesc obscur, a cărei principală dorință este de a-și cunoaște tatăl. Mai mult decât personajul în sine frapează, în notațiile diaristice, surprinderea atmosferei cenușii, banale, a
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290098_a_291427]
-
notațiile diaristice, surprinderea atmosferei cenușii, banale, a vieții de provincie. În a doua parte se dezvăluie că jurnalul fetei este, de fapt, romanul de debut al unui tânăr scriitor, prezentându-se amănunte despre geneza textului și fragmente din biografia autorului. Ficțiunea nu numai că devine sinonimă cu viața, dar chiar îi deviază cursul în momentul în care autorul află că prototipul personajului său, cu aceeași istorie și cu același nume, există și în realitate. Și în Salvatorul (1979) T. încearcă să
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290098_a_291427]
-
de argint, București, 1983; Vin râmele, București, 1993; Români simpatici, București, 2003. Antologii: Revoluția română în direct, București, 1990. Repere bibliografice: Mihai Dinu Gheorghiu, „Ceața și obișnuința”, CL, 1976, 2; Al. Piru, „Ceața și obișnuința”, LCF, 1976, 18; Valentin Tașcu, Ficțiunea ca negare a ficțiunii, ST, 1977, 3; Ulici, Prima verba, II, 22-24; Tudor Dumitru Savu, „Salvatorul”, TR, 1979, 51; Artur Silvestri, Un roman „modern”, LCF, 1980, 15; Mihai Dragolea, Renunțarea la culise, ECH, 1980, 8-10; Iulian Constandache, „Ceainicul de argint
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290098_a_291427]
-
Vin râmele, București, 1993; Români simpatici, București, 2003. Antologii: Revoluția română în direct, București, 1990. Repere bibliografice: Mihai Dinu Gheorghiu, „Ceața și obișnuința”, CL, 1976, 2; Al. Piru, „Ceața și obișnuința”, LCF, 1976, 18; Valentin Tașcu, Ficțiunea ca negare a ficțiunii, ST, 1977, 3; Ulici, Prima verba, II, 22-24; Tudor Dumitru Savu, „Salvatorul”, TR, 1979, 51; Artur Silvestri, Un roman „modern”, LCF, 1980, 15; Mihai Dragolea, Renunțarea la culise, ECH, 1980, 8-10; Iulian Constandache, „Ceainicul de argint”, „Scânteia tineretului”, 1983, 37
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290098_a_291427]
-
cele proprii, cât și pe ale altora, și în înțelegerea expresiilor faciale, a contactului vizual și a altor forme de comunicare nonverbală) imaginație (au o gamă restrânsă de interese, uneori numai unul care devine o obsesie -, preferă informațiile concrete în locul ficțiunii și pot fi foarte buni cunoscători ai unui subiect anume, dar pot întâmpina dificultăți în a inventa povești; în cazul în care fac dovada unui interes față de personaje și istorii fictive, vor avea tendința să prefere caricaturile exagerate, precum poveștile
Psihopedagogia persoanelor cu cerinţe speciale: strategii diferenţiate şi incluzive în educaţie by Alois Gherguț () [Corola-publishinghouse/Science/874_a_1657]
-
program deopotrivă estetic și existențial. Temele sunt abordate frontal în Volubilis (1998), o colecție de eseuri, dialoguri și articole de presă. Dar, în virtutea unor afinități elective, ele asigură și substanța volumului despre Gellu Naum și suprarealism - Salvarea speciei (2000) -, o „ficțiune critică” realizată sub forma unui mozaic de citate, rezumate, comentarii, amintiri și dialoguri, unde, fără a emite pretenții de istoric literar, P. mizează pe o cunoștere empatică a poetului. Totuși, pe lângă pasajele memorialistice sau pur ficționale, sunt de notat tentativa
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288943_a_290272]
-
n. t.). 40 Giovanni Antonio-Magini (Maginus), 1555-1617, astronom, cartograf, matematician și astrolog italian (n. t.). 41 Gerolamo Cardano (Cardanus), 1501-1576, matematician, medic și astrolog italian (n. t.). 42 autor și titlu inventat de autor, fiind vorba de un roman de ficțiune, iar nu de o biografie propriu-zisă (n. t.). 43 Torquato Tasso (Sorrento 1544 Roma 1595), poet, scriitor și dramaturg italian (n. t.). 44 Diodor din Sicilia (80-20 a. Ch.), istoric grec, autor al unei istorii universale (n. t.). 45 J.
by Dante Maffìa [Corola-publishinghouse/Science/1046_a_2554]
-
Filosofie și teologie, Iași, Timpul, 2001, p. 126: "Constanța omului este oglinda omului revelat sau a aparentului în același fel. Față de această poziție realistă, împotriva căreia se situează și Kant, conștiința teoretică, practică și tehnică sofistică se crede plăsmuitoare de ficțiuni care operează asupra aparentului, logica omului autonom îndepărtându-se de Real și înlăturându-l ca fiind inutil și incognoscibil... Realul depășește speculațiile dialectice ale rațiunii presupus autonome, fiind transcendent în esență și îmbrăcând dogmatică a revelației". 4 A se vedea
Biserica şi elitele intelectuale interbelice by Constantin Mihai [Corola-publishinghouse/Science/898_a_2406]
-
și a unor „neamuri”, așa cum este și Neamul Șoimăreștilor de M. Sadoveanu. Însă oricât de documentate istoric ar fi astfel de producții, ele nu au caracter științific și niciodată nu putem ști cu certitudine ce e adevăr și ce e ficțiune din ele. Ceea ce nu-i oprește pe oameni ca în discuțiile cotidiene, în demolarea convorbirilor familiale să invoce personaje și episoade din romane și filme ca argumente cu mare greutate. • Cazul instrumental presupune alegerea prealabilă a unei unități sociale tipice
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
antieroi sunt mai toate personajele lui P. Tema individului și a identității, fundamentală pentru autor, e inaugurată în cea de-a treia proză, Estivală, al cărei personaj, acel „eu” alienat, bântuit de obsesii și fixații, va deveni mai târziu eroul ficțiunilor omonime din Fisura (1985), Panic Syndrome! (1997; Premiul Uniunii Scriitorilor) și La revoluția română (2000). Depersonalizarea individului, prins iremediabil în sistem, primește conotațiile unui ritual funebru de trecere, dar moartea nu e decât o inițiere într-un absurd și mai
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288906_a_290235]
-
ecouri din Samuel Beckett sau din Eugen Ionescu în câteva proze alegorice, concentrate, cu un limbaj foarte precis, totuși aluziv, neutre ca tonalitate și comentariu auctorial, dar trădând o intensă ironie (Amuzament cotidian, Autodistrugătorul, Proprietatea ș.a.). Pe de o parte, ficțiunile construiesc, simbolic, o soluție existențială, prin personaje care refuză un sistem absurd - dar acest refuz este absurd la rândul lui, pentru că nu există ieșire din universul concentraționar. Spre exemplu, pușcăriașul nevinovat din A doua zi sparge în fiecare zi o
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288906_a_290235]
-
identității coincide cu o căutare a adevăratei feminități și a sexualității feminine, dar și a unui alter ego estetic. Moartea protagonistei, dincolo de banala conexiune Eros-Thanatos, este momentul în care „privitoarea”, femeia fără vârstă, face pasul decisiv pe celălalt tărâm, al ficțiunii estete (și al bărbatului). Un moment epifanic în care realitatea reală și (i)realitatea interioară, imaginată, visată, se unesc, când Lady V. și pictorul Whistler se ating într-o arhetipală îmbrățișare-fantomă, de senzuale trupuri spirituale. Romanul Traversând Washington Square (1999
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288906_a_290235]
-
unesc însă registrul grav, observația cvasirealistă și modul secvențial, cinematografic prin care sunt definite cadrele narațiunii. Scrierile captează atenția încă de la primele rânduri, autorul intrând, de cele mai multe ori, abrupt în miezul faptelor. Sunt exploatate unele date ale istoriei recente, limita ficțiunii fiind plasată în imediata apropiere a unor întâmplări reale. Schemele narative simple ilustrează, voit sau nu, ideea renunțării la opacizare și ambiguizare semantică; în prim-plan este situat evenimentul, și nu comentarea, analiza acestuia. Astfel, în nuvela Celălalt asediu, cu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290003_a_291332]
-
diferitelor strategii de reprezentare sunt „variante” ale celei reale, vocile și figurile protagoniștilor par transpuneri ale unor prezențe ușor recognoscibile. Modelul viu facilitează înțelegerea, iar desprinderea de acesta nu presupune alunecarea în fantastic, ci spre o altfel de întemeiere, prin ficțiune, a dimensiunii istorice. În prozele sale își găsesc locul studenți și profesori, militari de toate naționalitățile, foști lideri comuniști îngrijorați de degradarea imaginii lor publice, un combatant din cel de-al doilea război mondial ce vrea să rescrie istoria conflagrației
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290003_a_291332]
-
devoțiunea și supunerea; îi negau doar cultul divin: de acord în toate cu soldații păgâni, se deosebeau de aceștia prin adorația unui singur Dumnezeu. Creștinii își exprimau supunerea și îndeplinirea îndatoririlor civile sau militare în termeni clari și preciși, fără ficțiune și lingușire, lăsându-se călăuziți numai de dreapta lor rațiune: își mărturiseau îndatoririle și își apărau drepturile cu promptitudine și curaj. Demnitatea și onestitatea soldaților creștini poate fi admirată prin cuvintele explicite ale sfântului Iustin: Dacă un creștin este lipsit
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
bună parte motivul real al persecuției. Persecuția lui Licinius are o fizionomie proprie; distinctă de cea dioclețiană (303-304), care poartă amprenta sufletului lui Galerius (305-311), omul brutal care a inspirat-o. Persecuția galeriană (303-311) a fost generală, violentă, nemiloasă, fără ficțiuni, fără subtilități și fără nici o atenuantă în aplicarea edictelor emanate, pe când cea liciniană, încolțită în mijlocul subtilităților și localizată îndeosebi în regiunea Pontului, a fost mult mai rafinată în alegerea supliciilor și foarte sadică în osândirile la moarte, era mult mai
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
întreprinsă de conducătorul nazist, care, cum am văzut, se dezice de "moștenirea spirituală" a profeților evrei, revendicând o moștenire superioară, ariană, "un nou fel de viață"469 legitimată de "un modernism bastard" și de apelul la ""știința" naturalizată, materialistă [...], de ficțiunea sa cu privire la "sângele" special"470 al arienilor, toate acestea îl conduc pe Hitler la asumarea unei "noi identități" care, desigur, face ca "vechea identitate" să devină echivalentul simbolic al "persecutorului" (în termeni freudieni, ai "tatălui "rău""). O dată ce dobândește sprijin organizațional
Criticismul retoric în ştiinţele comunicării. Atelier pentru un vis by Georgiana Oana Gabor [Corola-publishinghouse/Science/934_a_2442]
-
fac din mit o poveste adevărată, în același sens în care este de dorit ca munca descriptivă și explicativă a istoricilor, de pildă, să consemneze "istoria adevărată", și nu alta. Pe de altă parte, observă Lewis, mitul nu constituie nici ficțiune pură. Miturile oferă oamenilor, în esență, "un sens al (propriei adăugirea mea) importanțe și al perspectivei"539, în timp ce ajută la generarea și consolidarea sentimentului de apartenență a individului la o comunitate, din care acesta să își poată extrage (o parte
Criticismul retoric în ştiinţele comunicării. Atelier pentru un vis by Georgiana Oana Gabor [Corola-publishinghouse/Science/934_a_2442]
-
a primului ax vertical al imaginii, sugerează o recentă intrare în imagine de sus (cădere) sau o posibilă intrare din partea stângă a imaginii. Este o formă compozițională la început de drum, folosită mai mult în filmul de animație și de ficțiune ca element de început al unei scene din film, cu posibilități de deplasare pe orizontală (zbor), de cădere pe o direcție oblică descendentă sau pe axul vertical al imaginii. În această situație, capacitatea alegerii traiectoriei de cădere dă semnificație căderii
Arta compoziþiei by Ion Truicã () [Corola-publishinghouse/Science/594_a_1265]
-
editorial cu volumul Condiția romanului (1971), o cercetare riguroasă a romanului european modern, abordat cu mijloacele criticii, dar și ale sociologiei literare. Căile eseului (1976) investighează evoluția acestei specii, inclusiv în literatura română, relevându-i-se pătrunderea în proza de ficțiune, dar și calitățile estetice. Competența lui B. în aria comparatismului se va concretiza în Proust, azi (1979) și în Compediu de literatură universală și comparată (I-II, 1997-1999). Vocația critică, autentică, este mereu dublată de o atitudine într-o măsură
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285742_a_287071]
-
și hâdele-s frumoase. Ideile care sunt Învăluite În mister sau poleite cu tot felul de promisiuni atractive.) „Viața reală Își pierde de atâtea ori fericirea, Încât din când În când te simți Îndemnat s-o mai Împrospătezi prin lustrul ficțiunii.” (J.W. Goethe) Ce-i În mână nu-i minciună. (Oricât de atractiv ar fi un lucru ipotetic, el nu valorează nici cât cel mai neînsemnat lucru sigur de care dispunem În prezent.) Interes, dorință, aspirație, speranță - indolență, indiferențătc "Interes
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
Conținutul operei de artă devine uneori riscant, dar acest lucru nu se datorează operei În sine, ci particularităților psihologice ale celui care realizează percepția operei de artă. Sunt astfel tipuri psihologice care uită de faptul că se află În fața unei ficțiuni și se confundă cu opera de artă ca și cum ar fi reală. Alte tipuri, dimpotrivă, pun Întotdeauna o distanță Între ei și operă: fiind conștienți de faptul că sunt În fața unor iluzii provocate, ei realizează o judecată estetică În care prevalează
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
să Îmbinăm, de pildă, „cererea” cu „oferta”, respectiv propriile resurse cu posibilitățile exterioare de Împlinire, explicațiile individuale cu alternativele raționale ale altora; când subordonăm obiectivității, dată de judecata rațională, plăcerea afectului de moment; când realizăm un compromis Între realitate și ficțiune, Între pragmatism și idealism; când ne putem privi existența ca pe un joc Între Întâmplarea norocoasă și proiectul calculat și Îndrăzneț (respectiv o existență care pendulează Între relativism și determinism riguros); când reușim să realizăm un echilibru Între rațiune și
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
pentru că este un loc dominat de imagini și imagini ale sinelui, și pentru că nu este un spațiu real. Dă ascultare unui anumit număr de reguli care urmăresc să-l mențină Într-un loc consensual În care cărțile sunt Înlocuite cu ficțiuni ale cărților. Este, deasemeni, un spațiu al jocului, care are o legătură cu cel al copilăriei sau al teatrului, joc care nu poate continua decât dacă regulile sale principale nu sunt Încălcate. Una dintre aceste reguli implicite e că nu
[Corola-publishinghouse/Science/2314_a_3639]