10,805 matches
-
Realitatea este un amestec de tragic și comic. Adesea, dacă nu întotdeauna, același lucru omenesc este și tragic și comic. Unul concepe realitatea mai ales pe partea ei comică, altul mai ales pe partea ei tragică. Scriitorul comic și scriitorul tragic. (Pentru inteligența pură, viața apare comică; pentru sentiment, apare tragică...). 24. În genurile în care este de ajuns inteligența, știința, ori sentimentul, cineva poate ajunge până la treptele supreme ale producției științifice ori literare chiar în prima tinerețe. De aceea, știință
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
nu întotdeauna, același lucru omenesc este și tragic și comic. Unul concepe realitatea mai ales pe partea ei comică, altul mai ales pe partea ei tragică. Scriitorul comic și scriitorul tragic. (Pentru inteligența pură, viața apare comică; pentru sentiment, apare tragică...). 24. În genurile în care este de ajuns inteligența, știința, ori sentimentul, cineva poate ajunge până la treptele supreme ale producției științifice ori literare chiar în prima tinerețe. De aceea, știință, filozofie, poezie, critică estetică, toate de primul rang, pot fi
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
artă și, prin urmare, nu se poate închipui creator lipsit de concepția individualului care e obiectul creațiunii. Cu cât cineva are mai puternică această concepție, cu atât este mai creator. 49. ... poezia mare este, și nu este altceva decât fiorul tragic în fața vieții... 50. Dl Sadoveanu este un pictor și un poet al naturii. Și amândouă în același timp. Dar ceea ce e mai impresionant - dacă se poate face disociația - e poetul. 51. Poezia este, în primul rând, ecoul unei sensibilități fragede
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
să-i cadă prada. Aceeași atenție crudă o are bărbatul când a pus ochii pe o femeie. Scena se poate observa într-un bal, într-o grădină publică, într-o sală de teatru. Când nu are nimic din cruzimea asta tragică, individul e un farsor sau un emasculat. Și femeile îl tratează în consecință. 1Soția lui Ludovic al XIII-lea, rgele Franței, regentă în timpul minorității lui Ludovic al XIV-lea (1601-1666). 2Om politic englez, favorit al regelui Iacob I (1592-1628). Pânda
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
ființa posedată, relevîndu-le condiția: Într-un album antropologic am văzut reconstituirea ipotetică a pitecantropului pe cale de a deveni om. Ieșită dintr-o peșteră cu un silex în gheară, bestia în două picioare așteaptă, gravă, să-i cadă prada... Cruzimea asta tragică" etc. Erotismul direct, vizând reproducerea "speciei", a "materiei vii", exprimă, după Ibrăileanu, tragismul condiției umane prin mortificarea presupusă a partenerilor. Aceasta ar îi deci realitatea imediată a corpului, a cărei atingere vizează obținerea unui "echilibru organic", o posesiune fatal limitată
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
așa i-a fost sortit, „s-a luat” cu o țigancă, care poate l-a iubit sau nu, pentru că tot ce agonisea bunicul, ea părăduia și dădea la copiii pe care-i făcuse din prima căsătorie. Sfârșitul lui a fost tragic. Țiganca l-a dus la București, nu știu pentru ce și l-a pierdut, sau l-a părăsit, bunicul, neștiutor de carte și străin totalmente de viața unui oraș mare pierzându-se și murind poate de foame pe undeva. A
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
un frate, dar acesta a decedat fiind în vârstă. Poate de aceea nu m-a afectat așa de mult dispariția lui Mitică, în schimb, cea a lui Gică m-a distrus sufletește și mulți ani, chiar și acum, mă obsedează tragica sa plecare în lumea umbrelor. Eram apropiați de vârstă, avea cu 4 ani mai mult ca mine. Poate că din această cauză ne-am simțit mereu aproape, căci eram nu numai frați, ci și prieteni. Ne completam reciproc sufletește și
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
într-un maldăr de sute de pagini, încât mă bătea gândul cândva să le transform întrun roman, un roman al vieții fără speranță, trist și fără rezolvare optimistă, un roman al deznădejdii și al firescului brutal în care mă aruncase tragica întâmplare a morții sale. Dar, mai apoi, mi-am zis că n-are rost: lumea nu mai citește astăzi beletristică. Tinerii care au luat bacu' nu știu să citească decât pe internet, (cei care au calculator), ceilalți nu citesc nimic
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
-l poate umple un om viu, indiferent cât de bun, desăvârșit de bun și plin de calități ar fi. Indiferent dacă acel om care a murit a fost bun sau rău, el lasă un gol, mai mult sau mai puțin tragic. Majoritatea oamenilor s-au obișnuit și nu-l simt, dar el este prezent. Unii îl percep abia-abia iar alții îl simt din plin, ani în șir, de multe ori până la sfâșitul viații. Odată cu plecare lor în altă lume (poate mai
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
de oi. Ne-am salutat și l-am omenit cu o tartină și cu vreo două pahare de vin. El mi-a zis „bogdaprosti” și eu i-am răspuns „să fie primit”. I-am relatat pe scurt despre sfârșitul tău tragic. Apoi i-am zis că voi rămâne până a doua zi după masă și el mi-a spus să nu mă tem, că și el rămâne cu oile toată noaptea. S-a înserat. Mâncasem și băusem rachiu și vin. Tocmai
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
visătoare”. Da! Am devenit o „visătoare”. M-aș putea obșnui cu asta. Alte noi sentimente sunt pe cale sa ma inunde sau, poate, au făcut-o deja. Noi lacrimi, un alt zbor pierdut. Un zbor de pasăre măruntă, terminat cu prăbușirea tragică a aripilor, care până acum au arătat doar cum se poate pluti pe firele de aer, cum să fii mai ușor ca o ploaie de vară, ca tine însuți. Scurtă viziune, aer respirat din viitor. Scrisoarea! Mă așez spre a
A doua oară unu by Ursuleanu Smaranda- Ioana () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91792_a_92949]
-
născuți În sat. Apăreau o dată la câteva generații - bebeluși care erau bolnavi Într-un fel sau altul, Desdemona nu-și amintea exact. Mama ei nu se exprimase prea clar. Acești copii apăreau Însă destul de des și Întotdeauna aveau un sfârșit tragic: se sinucideau, fugeau de acasă și deveneau actori de circ, erau văzuți mulți ani mai târziu În Bursa, cerșind sau prostituându-se. Stând singură În pat noaptea, În timp ce Lefty era la lucru, Desdemona Încerca să-și amintească detaliile acestor povești
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
spus În șoaptă, fără supărare sau teamă, numai cu derută și cu o nuanță de vitejie. ― Cap sec, Își spuse Milton sieși În ultimul său Cadillac. Și apoi Îl Înghiți apa. Un grec ar Încheia toate acestea Într-o notă tragică. Dar americanul tinde să rămână optimist. În prezent, de câte ori vorbim despre Milton, mama mea și cu mine ajungem la concluzia că s-a retras la timp. S-a retras Înainte să-l vadă pe Capitolul Unsprezece preluând afacerea familiei și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
din sat se uitau prin mine de parcă nici n-aș fi fost. Acasă - nici radio, nici televizor, absolut nimic. Ajunsesem să-mi doresc să mai vină inginerul cu diplomele lui, măcar se mișca ceva în fața ochilor mei. Totul a devenit tragic după vreo săptămână, când s-a terminat și recoltatul griului și nu s-a mai găsit nimic de lucru pentru mine. Așa că nici nu mă mai luau la câmp. Băteam toată ziua ulițele satului, găsisem un fel de grajduri abandonate
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
tale, prăpastia între realitate și ideologia înzorzonată a fericirii generale. Cu aceeași bucurie recitesc și "Moartea socialismului" de Croce, "Ferma animalelor" și "1984" de Orwell, "451° Fahrenheit" de Bradbury, ultimele, ce-i drept, având în urmă experiența stalinistă, despre dimensiunile tragice ale căreia nu s-au știut însă prea multe detalii înainte de anii '50. Uite, îmi spun, că au fost și minți lucide, care au avut puterea de analiză necesară ca să urmărească până la consecințele ultime carcinomul comunist. Reducerea la absurd, pe
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
această caracteristică la întregul limbaj artistic) nu este posibilă decât în cadrul unui plurilingvism ideologic al societății. Arta fiind o formă de opoziție la limbajele instituționalizate (Bahtin nu poate decât să sugereze acest lucru, el însuși trăind și scriind în condiții tragice), ea nu se poate dezvolta acolo unde există un singur discurs, dominant, al unei singure puteri. Scena refuzului de a primi Poetul în cetatea ideală - căci e respingere și nu alungare - este revelatoare. Ea este precedată de o discuție despre
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
fapt, suprarealist, ca umbra aruncată asupra vieții noastre psihice de marea planetă, ca o presimțire a vremii când totul va fi Tlon. Coincidențele semnificative, jocul cu hazardul, paranoia creatoare, dicteul automat, hipnoza și pasele mesme-rice, și până la urmă chiar și tragicul militantism politic al "internaționalei" suprarealiste au fost interpretate greșit ca o nevoie de libertate. Ele au fost de fapt o nesecată sete de constrângere, de hieratism, de sacrificii rituale, de 107 legi la fel de dure, de neînțeles și de inflexibile ca
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
vorbea limba dalmată. 108 Pe singura carte pe care mi-a dat-o vreodată cu autograf se poate citi, cu cerneală neagră, cu un scris mărunt și tremurat: Poetului Mircea Cărtărescu, L'obscenite des prophetes, Gellu Naum Doinaș melancolicul Moartea tragică a lui Ștefan Augustin Doinaș și a soției sale (care mi-a readus în memorie o altă dramă recentă din lumea culturală românească, sfârșitul în aceeași noapte, la Berlin, a profesorului Crohmălniceanu și a soției lui), la atât de scurtă
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
făcea întotdeauna când se pregătea să spună ceva amuzant. Dubravka vorbea rar la masă și niciodată despre vreme sau despre alte subiecte neutre. Ea era scriitoare și trebuia ca asta să se vadă. Spunea cîte-o poveste, uneori având un nucleu tragic, alteori doar amuzantă, mereu însă cam elaborată, de parcă ar fi scris-o înainte s-o povestească. Cu toate acestea, 218 avea farmec, vorbea o engleză minunată și reușea să prindă atenția celor de la masă. "Eram, cred, la Bruxelles (sau la
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
acum înainte doar brațele goale, păroase. Nu mă mai pot apăra. Fug, mă ascund, diavolii zbiară triumfători. Merg în echilibru pe o punte ca o lamă de brici. Sânt dincolo. N-am mai ajuns pe aici. Sânt steiuri de stâncă, tragice și mărețe. Intru în defileul putreziciunii, înțesat de carcase de om. într-o nișă găsesc - Evoe! - o formidabilă Armă. E ca un crin de transfinită lumină. Cu el înainte, ca o Bunavestire, pătrund în grota finală. Lupt cu Balaurul. N-
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
ce am mai văzut eu. înjurăturile și porcăriile șoptite la ureche, răcnetele bestiale ale femeii intră în regula jocului: sîntem într-o bolgie, adânc sub umanitate, și aici vom rămâne până la genericul final, în ciuda unei încercări frânte - și de aceea tragice - de a pătrunde în spirit prin (vorbe de) spirit. Cu încetul, lumea filmului prinde contur. E o lume îngustă și artificială ca aceea produsă de oceanul gânditor din "Solaris", străbătută de șinele căruciorului de traveling și luminată de reflectoare. Naturalismul
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
păsărilor cerului, dar se prăbușește în mocirlă. Mitică este adevăratul revoltat, un Farinata care înfruntă prăpădul general și îl îmblînzește prin râs. Cenzura eului îl întoarce însă înapoi cu brutalitate, căci în spațiul balcanic gluma se îngroașă și sfârșește în tragic. Râsul se întîlnește cu moartea, ca în "La Strada". Aici, în insertul din "1 aprilie", este spargerea chefului și întoarcerea semnificației de la jalnic la jale. Jale cu "J" mare. Nu prea cred că un public străin ar pricepe mare lucru
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
Început cu hărțuiala! Când zări prima geană de lumină, Kitty sări din pat, blestemându-l pe Charlie și mulțumindu-i lui Dumnezeu că o ținuse În viață. Se uită prin rulotă, pentru prima oară la lumina zilei. Nu era chiar tragic. Era, de fapt, mai mare, mai curată și mai drăguță decât multe apartamente din Manhattan. Mobilier de stejar, blat alb, laminat, termorezistent, bucătărie complet utilată, covoare bej, un duș minunat - pe care, după cum o anunțase Desert Rose, nu aveau voie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
Este o forță centripetă. Tocmai această mișcare à rebours definește tragismul teatru-lui în negativ. Deci, tendința centripetă a "comedienilor" din poezia lui Botta, dată de subordonarea comună față de vectorul metafizic și aflată în veșnică opoziție cu cealaltă, centrifugă, asigură dimensiunea tragică în joc. Este vorba de un tragic exploziv (prin amplitudinea și fervoarea trăirii), un tragic ce încearcă să se convingă în primul rând pe sine de veridicitatea sa, de tragismul său. În funcție de mijloacele alese, exhibiție sau interiorizare, poetul adoptă ipostaze
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1504_a_2802]
-
à rebours definește tragismul teatru-lui în negativ. Deci, tendința centripetă a "comedienilor" din poezia lui Botta, dată de subordonarea comună față de vectorul metafizic și aflată în veșnică opoziție cu cealaltă, centrifugă, asigură dimensiunea tragică în joc. Este vorba de un tragic exploziv (prin amplitudinea și fervoarea trăirii), un tragic ce încearcă să se convingă în primul rând pe sine de veridicitatea sa, de tragismul său. În funcție de mijloacele alese, exhibiție sau interiorizare, poetul adoptă ipostaze aparent ireconciliabile: cabotinism sau damnare. Dar ambele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1504_a_2802]