9,673 matches
-
mg/dl - cetonurie intermitentă - valoarea medie a glicemiilor peste 300 mg/dl 133 nivelul mediu (se va încerca îmbunătățirea lui ori de câte ori este posibil) - A1c de 8-9% - glicemii preprandiale 160-200 mg/dl (sânge capilar) - episoade rare de cetonurie - valoarea medie a glicemiilor de 160-240 mg/dl nivelul optim (obiectiv de urmărit întotdeauna dacă nu produce efecte secundare semnificative) - A1c de 6-7% - glicemii preprandiale 80-120 mg/dl (sânge capilar) - glicemii la culcare de 100-140 mg/dl - lipsa completă a cetonuriei - media glicemiilor obținute
Insulina si tratamentul cu insulină by Ioan Vereșiu, Nicolae Hâncu, Gabriela Roman () [Corola-publishinghouse/Science/91989_a_92484]
-
ori de câte ori este posibil) - A1c de 8-9% - glicemii preprandiale 160-200 mg/dl (sânge capilar) - episoade rare de cetonurie - valoarea medie a glicemiilor de 160-240 mg/dl nivelul optim (obiectiv de urmărit întotdeauna dacă nu produce efecte secundare semnificative) - A1c de 6-7% - glicemii preprandiale 80-120 mg/dl (sânge capilar) - glicemii la culcare de 100-140 mg/dl - lipsa completă a cetonuriei - media glicemiilor obținute prin autocontrol de 120-160 mg/dl. Pacienții la care nivelul de control al glicemiilor este minim sunt, de obicei, simptomatici
Insulina si tratamentul cu insulină by Ioan Vereșiu, Nicolae Hâncu, Gabriela Roman () [Corola-publishinghouse/Science/91989_a_92484]
-
preprandiale 160-200 mg/dl (sânge capilar) - episoade rare de cetonurie - valoarea medie a glicemiilor de 160-240 mg/dl nivelul optim (obiectiv de urmărit întotdeauna dacă nu produce efecte secundare semnificative) - A1c de 6-7% - glicemii preprandiale 80-120 mg/dl (sânge capilar) - glicemii la culcare de 100-140 mg/dl - lipsa completă a cetonuriei - media glicemiilor obținute prin autocontrol de 120-160 mg/dl. Pacienții la care nivelul de control al glicemiilor este minim sunt, de obicei, simptomatici. La copii și adolescenți se constată și
Insulina si tratamentul cu insulină by Ioan Vereșiu, Nicolae Hâncu, Gabriela Roman () [Corola-publishinghouse/Science/91989_a_92484]
-
a glicemiilor de 160-240 mg/dl nivelul optim (obiectiv de urmărit întotdeauna dacă nu produce efecte secundare semnificative) - A1c de 6-7% - glicemii preprandiale 80-120 mg/dl (sânge capilar) - glicemii la culcare de 100-140 mg/dl - lipsa completă a cetonuriei - media glicemiilor obținute prin autocontrol de 120-160 mg/dl. Pacienții la care nivelul de control al glicemiilor este minim sunt, de obicei, simptomatici. La copii și adolescenți se constată și întârzierea procesului de creștere și dezvoltare (acestea, alături de hepatomegalia produsă de steatoza
Insulina si tratamentul cu insulină by Ioan Vereșiu, Nicolae Hâncu, Gabriela Roman () [Corola-publishinghouse/Science/91989_a_92484]
-
efecte secundare semnificative) - A1c de 6-7% - glicemii preprandiale 80-120 mg/dl (sânge capilar) - glicemii la culcare de 100-140 mg/dl - lipsa completă a cetonuriei - media glicemiilor obținute prin autocontrol de 120-160 mg/dl. Pacienții la care nivelul de control al glicemiilor este minim sunt, de obicei, simptomatici. La copii și adolescenți se constată și întârzierea procesului de creștere și dezvoltare (acestea, alături de hepatomegalia produsă de steatoza hepatică, sunt componentele sindromului Mauriac, sindrom care este de dorit să mai aibă doar o
Insulina si tratamentul cu insulină by Ioan Vereșiu, Nicolae Hâncu, Gabriela Roman () [Corola-publishinghouse/Science/91989_a_92484]
-
patogenetic și fiziopatologic prin (1,2,3): Scăderea progresivă a insulinosecreției din celulele beta pancreatice Apariția insulinorezistenței care se amplifică treptat Există multe discuții referitoare la momentul patogenetic de inițiere a diabetogenezei. Cert este că, în final, când apare hiperglicemia (glicemia bazală > 125 mg/dl; >6.9 mmol/l), toți pacienții au defecte în insulinosecreție, manifestate prin (2): Diminuarea și absența primei faze a insulinosecreției Pulsatilitatea anormală a insulinosecreției Creșterea secreției de molecule proinsulin-like Scăderea progresivă a răspunsului insulinic compensator. Insulinorezistența
Insulina si tratamentul cu insulină by Ioan Vereșiu, Nicolae Hâncu, Gabriela Roman () [Corola-publishinghouse/Science/91989_a_92484]
-
glucoză în condiții bazale, deși insulinemia plasmatică este crescută de 3-4 ori peste valorile normale. Aceasta evidențiază insulinorezistența la nivelul ficatului, având drept consecințe absența supresiei producției de glucoză. Sursa glucozei produse în ficat este gluconeogeneza, fiind direct corelată cu glicemia bazală. Aceasta este componenta majoră (78%) a mediei glicemice în cursul unei zile, reflectată în nivelul A1c. Rezultă că medicamentele care scad rata producției hepatice de glu coză (metforminul, tiazolidindionele) sunt eficiente în ameliorarea controlului glicemic. -Scăderea distribuției și utilizării
Insulina si tratamentul cu insulină by Ioan Vereșiu, Nicolae Hâncu, Gabriela Roman () [Corola-publishinghouse/Science/91989_a_92484]
-
eficiente în ameliorarea controlului glicemic. -Scăderea distribuției și utilizării glucozei în mușchi este determinată de rezistența la acțiunea insulinei. În condiții postprandiale deficitul insulinosecretor accentuează anomalia produsă de insulinorezistență. Ambele anomalii participă în mod aproximativ egal la creșterea excesivă a glicemiei postprandiale. Aportul acesteia la media glicemică pe 24 h este de 22%. 135 Rezultă că medicamentele care cresc sensibilitatea la acțiunea insulinei, adică metforminul și thiazolidindionele, sunt eficiente și în controlul glicemic postprandial (1). -Deficitul insulinosecretor joacă un rol major
Insulina si tratamentul cu insulină by Ioan Vereșiu, Nicolae Hâncu, Gabriela Roman () [Corola-publishinghouse/Science/91989_a_92484]
-
factorii) genetic. În lumina acestor fapte, s-au propus diferite scenarii patogenetice care au modificat și rafinat conceptul terapeutic în diabetul tip 2 (3). Dacă insulinorezistența este anomalia inițială, ea va fi urmată de hiperinsulinemia compensatorie care va reuși menținerea glicemiei normale. Capacitatea compensatorie este limitată de factorii diabetogeni descriși. Apare treptat hiperglicemia > 125 mg/dl (> 6.9 mmol/l), glucotoxicitatea și, în final, deficitul insulinosecretor. Este posibil ca la unele persoane acesta să preceadă insulinorezistența. Cert este însă faptul că
Insulina si tratamentul cu insulină by Ioan Vereșiu, Nicolae Hâncu, Gabriela Roman () [Corola-publishinghouse/Science/91989_a_92484]
-
preceadă insulinorezistența. Cert este însă faptul că el este amplificat prin glucotoxicitate. Aceasta are însă și un efect nociv, și anume agravarea insulinorezistenței. În felul acesta se poate spune că hiperglicemia generează hiperglicemie. Indiferent cum s-a ajuns la creșterile glicemiei inițiale, adică la diabet zaharat, ele vor accentua deficitul insulinosecretor și insulinosecreția, amplificând valorile glicemice. Consecința terapeutică este clară: precocitatea intervenției. Ea va anihila efectul glucotoxicității, prevenind epuizarea funcției secretorii de insulină precum și agravarea insulinorezistenței cu toate consecințele sale negative
Insulina si tratamentul cu insulină by Ioan Vereșiu, Nicolae Hâncu, Gabriela Roman () [Corola-publishinghouse/Science/91989_a_92484]
-
2). Evident că nu este posibil. De aplicarea clampării nici nu poate fi vorba. Este posibilă totuși o estimare a existenței celor două anomalii, prin evaluarea aspectului profilului glicemic (3): În cazul diabetului zaharat tip 2 cu insulinorezistență și hiperinsulinemie, glicemia cea mai mare este cea bazală, ea scăzând treptat în cursul zilei. În cazul în care deficitul secretor este predominant, profilul glicemic se deteriorează în cursul zilei, valorile cele mai mari fiind în partea a doua a zilei. Consecințele terapeutice
Insulina si tratamentul cu insulină by Ioan Vereșiu, Nicolae Hâncu, Gabriela Roman () [Corola-publishinghouse/Science/91989_a_92484]
-
7): Optimizarea stilului de viață trebuie practicată la toți pacienții, toată viața, adaptată diferitelor circumstanțe. Obținerea unui bun control glicemic este posibilă printr-o farmacoterapie aplicată stadial Eficacitatea fiecărui stadiu trebuie evaluată cu atenție , nu numai prin prisma controlului glicemic( glicemii bazale, postprandiale și A1c), dar și a celui ponderal, lipidic și tensional Evaluarea fiecărei etape se face la interval de aproximativ trei luni Pentru fiecare stadiu farmacoterapeutic se recomandă parcurgerea a trei faze: - faza de inițiere sau startul, de regulă
Insulina si tratamentul cu insulină by Ioan Vereșiu, Nicolae Hâncu, Gabriela Roman () [Corola-publishinghouse/Science/91989_a_92484]
-
sens redăm în tabelul 13.1 stratificarea riscului vascular în funcție de parametri controlului glicemic. În practică, pentru aplicarea conceptului "stadializării terapeutice", s-a elaborat un algoritm sinoptic (fig.13.1) în care criteriul de includere în stadii este dat de valorile glicemiei bazale. Aceasta îi conferă o largă aplicabilitate. Deoarece fiecărui stadiu îi corespund mai multe posibilități farmacoterapeutice, selecția medicamentelor este foarte importantă. Ea se va face în funcție de: prezența obezității / supraponderii, circumferinței abdominale ample, dislipidemiei [tabel 13.3] existența nefropatiilor sau hepatopatiilor
Insulina si tratamentul cu insulină by Ioan Vereșiu, Nicolae Hâncu, Gabriela Roman () [Corola-publishinghouse/Science/91989_a_92484]
-
stadiu îi corespund mai multe posibilități farmacoterapeutice, selecția medicamentelor este foarte importantă. Ea se va face în funcție de: prezența obezității / supraponderii, circumferinței abdominale ample, dislipidemiei [tabel 13.3] existența nefropatiilor sau hepatopatiilor [fig 13.2] valorile A1c corelate cu cele ale glicemiei bazale [tabelul 13.2] profilul glicemic și particularitățile medicației [detalii în text] În tabelul 13.2. se prezintă criteriile selecției în funcție de valorile glicemiei bazale și HbA1c, dacă se poate determina. El va fi completat cu detaliile algoritmului din figura 13
Insulina si tratamentul cu insulină by Ioan Vereșiu, Nicolae Hâncu, Gabriela Roman () [Corola-publishinghouse/Science/91989_a_92484]
-
dislipidemiei [tabel 13.3] existența nefropatiilor sau hepatopatiilor [fig 13.2] valorile A1c corelate cu cele ale glicemiei bazale [tabelul 13.2] profilul glicemic și particularitățile medicației [detalii în text] În tabelul 13.2. se prezintă criteriile selecției în funcție de valorile glicemiei bazale și HbA1c, dacă se poate determina. El va fi completat cu detaliile algoritmului din figura 13.2. în care pentru selecție se ia în considerare și existența sau absența hepatopatiilor sau a nefropatiei. Algoritmul sinoptic al stadializării terapeutice din
Insulina si tratamentul cu insulină by Ioan Vereșiu, Nicolae Hâncu, Gabriela Roman () [Corola-publishinghouse/Science/91989_a_92484]
-
pentru evaluarea insulinoterapiei Respectarea acestor intervale de timp este foarte importantă. Ele sugerează că nu trebuie nici să ne grăbim, nici să întârziem cu trecerea într-un alt stadiu. Variantele terapeutice rezultate din algoritm sunt : La o persoană asimptomatică cu glicemie bazală <200mg/dl(< 11.1mmol /l) se recomandă doar optimizarea stilului de viață (fig.13.2.). După o perioadă de 4-8 săptămâni se evaluează efectul glicemic, în funcție de care se continuă sau nu terapia nonfarmacologică. Acest interval de timp ar trebui
Insulina si tratamentul cu insulină by Ioan Vereșiu, Nicolae Hâncu, Gabriela Roman () [Corola-publishinghouse/Science/91989_a_92484]
-
evaluează efectul glicemic, în funcție de care se continuă sau nu terapia nonfarmacologică. Acest interval de timp ar trebui considerat și în funcție de : -aderența / complianța pacientului -curba modificărilor glicemice Dacă este vorba de un pacient aderent, la care există o tendință descrescătoare a glicemiilor , se poate prelungi stadiul I până la 12 săptămâni, chiar dacă nu s-au obținut încă obiectivele glicemice. În lipsa unei aderențe / complianțe corespunzătoare și fără tendința de scădere a glicemiilor, mai ales la un pacient cu risc multiplu (dislipidemic, obez / supraponderal, hipertensiv
Insulina si tratamentul cu insulină by Ioan Vereșiu, Nicolae Hâncu, Gabriela Roman () [Corola-publishinghouse/Science/91989_a_92484]
-
vorba de un pacient aderent, la care există o tendință descrescătoare a glicemiilor , se poate prelungi stadiul I până la 12 săptămâni, chiar dacă nu s-au obținut încă obiectivele glicemice. În lipsa unei aderențe / complianțe corespunzătoare și fără tendința de scădere a glicemiilor, mai ales la un pacient cu risc multiplu (dislipidemic, obez / supraponderal, hipertensiv, fumător), prelungirea stadiului I peste patru săptămâni este nu doar inutilă, dar chiar periculoasă. Trebuie avut în vedere că , prin optimizarea stilului de viață, se așteaptă o scădere
Insulina si tratamentul cu insulină by Ioan Vereșiu, Nicolae Hâncu, Gabriela Roman () [Corola-publishinghouse/Science/91989_a_92484]
-
săptămâni este nu doar inutilă, dar chiar periculoasă. Trebuie avut în vedere că , prin optimizarea stilului de viață, se așteaptă o scădere glicemică de aproximativ 30mg/dl (1.7mmol/l) (1%A1c)(12). În eventualitatea în care este posibilă corelarea glicemie bazale cu valorile A1c, indicațiile terapeutice se vor face conform tabelului 13.2. Având în vedere că la aceeași glicemie bazală pot corespunde diferite valori ale A1c, corelațiile din tabelul 13.2 au o importanță deosebită în practică. Aplicarea lor
Insulina si tratamentul cu insulină by Ioan Vereșiu, Nicolae Hâncu, Gabriela Roman () [Corola-publishinghouse/Science/91989_a_92484]
-
o scădere glicemică de aproximativ 30mg/dl (1.7mmol/l) (1%A1c)(12). În eventualitatea în care este posibilă corelarea glicemie bazale cu valorile A1c, indicațiile terapeutice se vor face conform tabelului 13.2. Având în vedere că la aceeași glicemie bazală pot corespunde diferite valori ale A1c, corelațiile din tabelul 13.2 au o importanță deosebită în practică. Aplicarea lor presupune însă posibilitatea dozării curente a A1c. GLICEMIE BAZALĂ Monoterapia orală se indică : - la persoanele la care optimizarea stilului de
Insulina si tratamentul cu insulină by Ioan Vereșiu, Nicolae Hâncu, Gabriela Roman () [Corola-publishinghouse/Science/91989_a_92484]
-
vor face conform tabelului 13.2. Având în vedere că la aceeași glicemie bazală pot corespunde diferite valori ale A1c, corelațiile din tabelul 13.2 au o importanță deosebită în practică. Aplicarea lor presupune însă posibilitatea dozării curente a A1c. GLICEMIE BAZALĂ Monoterapia orală se indică : - la persoanele la care optimizarea stilului de viață este ineficientă - la pacienții cu valori glicemice> 200-300 mg/dl (>11.1 - 16.7 mmol/ l), cu sau fără simptomatologie specifică Evaluarea succesului terapeutic al MTO se
Insulina si tratamentul cu insulină by Ioan Vereșiu, Nicolae Hâncu, Gabriela Roman () [Corola-publishinghouse/Science/91989_a_92484]
-
de la asocierea la același pacient a mecanismelor patogenetice diabetogene. Corectarea lor simultană și de la început pare o atitudine logică. Insulinoterapia bazală are indicație: - la persoanele la care echilibrul glicemic nu a fost obținut prin terapie orală asociată - la pacienții cu glicemii bazale între 250-300 mg/dl, cu sau fără simptome specifice. Este posibilă asocierea unui singur medicament oral, de regulă metformin. Insulinoterapia în regim combinat, (bazal asociat cu cel prandial), cu sau fără medicație orală, se indică : - la cei la care
Insulina si tratamentul cu insulină by Ioan Vereșiu, Nicolae Hâncu, Gabriela Roman () [Corola-publishinghouse/Science/91989_a_92484]
-
Ea se practică cu o frecvență care variază în funcție de tipul și faza tratamentului, precum și în funcție de posibilități: În faza de inițiere a oricărui tip de tratament oral sau cu insulină sunt necesare cel puțin 4 testări pe zi care să cuprindă glicemii pre- și postprandiale În faza de ajustare: - monoterapia orală :2-4 testări /zi - la terapia orală combinată : 2-4 testări /zi - la insulinoterapie: cel puțin 4 testări /zi În faza de menținere: - la terapia orală :1-2 testări/zi - la insulinoterapie : 2-4 testări
Insulina si tratamentul cu insulină by Ioan Vereșiu, Nicolae Hâncu, Gabriela Roman () [Corola-publishinghouse/Science/91989_a_92484]
-
datorită lipsei evidențelor. Din acest motiv, sugerăm ca aplicarea acesteia să se facă cu discernământ, în funcție de posibilități și preferențial la persoanele insulinotratate. Hemoglobina glicată (A1c) Este un test indispensabil evaluării eficacității terapiei . El se va corela cu valorile medii ale glicemiilor obținute prin automonitorizare, conform datelor din tabelul din capitolul III. Un tratament se consideră eficace dacă HbA1c scade cu 0,5-1% în fiecare lună, ceea ce corespunde la o medie glicemică de 15-30 mg/dl (0,8 - 1,7 mmol/l
Insulina si tratamentul cu insulină by Ioan Vereșiu, Nicolae Hâncu, Gabriela Roman () [Corola-publishinghouse/Science/91989_a_92484]
-
Se va calcula doza totală plecându-se de la 0.3 U/kgcorp (greutate actuală) Se va administra insulina intermediară seara la culcare, reprezen tând 30% din doza totală (aproximativ 0.1 U/kgcorp) Insulina prandială se adaugă la mesele unde glicemia este mai mare. Doza este de 2 U. Ajustarea dozelor insulinelor prandiale se face la interval de 3 zile prin noi adaosuri de 2 U. În final se va realiza o repartiție de tipul 30% dimineața, 20% la prânz și
Insulina si tratamentul cu insulină by Ioan Vereșiu, Nicolae Hâncu, Gabriela Roman () [Corola-publishinghouse/Science/91989_a_92484]