10,805 matches
-
tendința centripetă a "comedienilor" din poezia lui Botta, dată de subordonarea comună față de vectorul metafizic și aflată în veșnică opoziție cu cealaltă, centrifugă, asigură dimensiunea tragică în joc. Este vorba de un tragic exploziv (prin amplitudinea și fervoarea trăirii), un tragic ce încearcă să se convingă în primul rând pe sine de veridicitatea sa, de tragismul său. În funcție de mijloacele alese, exhibiție sau interiorizare, poetul adoptă ipostaze aparent ireconciliabile: cabotinism sau damnare. Dar ambele căi îl conduc pe Emil Botta spre poezie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1504_a_2802]
-
Cu ale voastre steme, tonuri și spații (Petrecere) Mișcării de expansiune, de cucerire a spațiului poetic, îi corespunde o mișcare inversă, de claustrare. Astfel, Emil Botta parvine la poza (mai profundă, dar suprapunându-se aceleiași "scheme" poetice) de damnat. Conștiința tragică a damnatului, deși prezentă în toată opera Goliatului Dezolării, se accentuează în Versuri (1971) și Un dor fără sațiu (1976). "AFARĂ a fost aruncat ÎNĂUNTRU" este un vers emblematic pentru cea de a doua mișcare, spre interior, a sinelui poetic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1504_a_2802]
-
închidere în sine, care îl costă scump pe "Comedianț". Această interioritate nu este o dimensiune preexistentă, relevabilă prin de-terminări ontologice, ci ea devine posibilă numai ca și prin această mișcare de interiorizare, caracteristică oricărui poet, dar care capătă dimensiuni tragice când acesta este dublat de un actor. Interioritatea cucerită îl umple pe Emil Botta de amărăciune. Însuși spațiul interior este populat de paiațe grotești pe care autorul, străin în țara lui, și cu atât mai puțin profet, încearcă să le
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1504_a_2802]
-
poetice 10. Am putea adăuga: a stării poetice. Emil Botta își cultivă stările poetice, ori chiar și le provoacă. Apoi le pune în scenă, le amplifică somptuos, de unde și impresia de artificial, de emfază: Ca un mare actor (...) în imaginara, tragica lume a sa, În carcera grea, de gheață și fum (Memorial) Și sune o muzică (...) Pentru claustrații Într-o ceață de plumb (Cântând) Și intrăm în frig, În disperare Și intrăm în țarc Disperați, disperați... (Trifoiul văzut ca o fiară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1504_a_2802]
-
fie vreodată posibil, a fi lujerul care se ignoră și umbra lui în continuă mișcare, în agitată prefacere, în dialog mut și pervertitor, iată o poveste care se vrea amuzantă, pentru a nu deveni ridicolă prin candoare, și alunecă în tragic. Sau invers. Parcă de teamă să nu se facă de râs, prosternarea poetului câștigă o funcție euristică. Prin gesturi tot mai largi, el transgresează limitele fizice. Spațiul și timpul se confundă: Și drumeții, îngenunchiații genunchi, șoptiră: ajunge. ... Bine! Fie!... Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1504_a_2802]
-
ca să spunem așa, homeopatică pe care o conține".20 Doza homeopatică de moarte din orice gest uman, din orice clipă care devine amenințătoare, permanentă, această doză ține în egală măsură de viață, pe care o colorează, dându-i o frumusețe tragică, dar și de moarte, pe care o incită, îi dă un plus de candoare și de veridicitate. Moartea este în permanent tangou cu viața, cu noi, ne cheamă și ne alungă, ne recită poeme și ne ține serenade. Poetul nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1504_a_2802]
-
deci timpului său. Rostogolirea în somnul "fabulos" asigură o dimensiune fantastică întâmplării. "La Emil Botta, ieșirea din fenomenal înseninează în primul rând o aventură aprilină (adică pretimpurie) într-o realitate întunecată (adică antisolară), amintind de cea plutonic eminesciană. Aventură în tragic. În paralogicul somnului fabulos..."27. De fapt, mai toate evenimentele curg spre un "fantastic interior"28, atât de caracteristic Școlarului Durerii. Uneori, prin "fotografierea" surprinzătoare a unei "cămări vrăjite", a unui zid, a unei "mohorâte rochii de bal" se realizează
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1504_a_2802]
-
baltă când îți este lumea mai ușor de cucerit. La un pas de reușită, totul se năruiește. Această autentificare, reciproc dezavantajoasă, a omului cu umbra lui, a actorului cu imaginea din oglindă, a poetului cu actorul, se dovedește un joc tragic, asumat în întregime. Așa cum umbra nu are nimic de câștigat de pe urma omului care o proiectează, nici omul nu câștigă nimic pe seama umbrei; așa cum imaginea este dezamăgită de actor și încearcă să îl repudieze, să îi întoarcă spatele cu hotărâre și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1504_a_2802]
-
românească. Botta încarcă natura, prin cuvânt, cu un semantism incredibil, exploziv și frenetic. Este o natură mirifică, la un prim strat al lecturii, dar care hărțuiește poetul, din profunzimi. Oricum, el s-a dovedit a fi dotat cu o percepție tragică a acesteia, deci personaje de basm precum Ileana Cosânzeana, Muma-Pădurii, Piaza Rea, Por Împărat, Codrul, personificat în buna tradiție eminesciană, par să pregătească ceva, să fie preambulul înșelător al unei drame. Ele evoluează pe aceeași scenă, într-un eclectism uneori
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1504_a_2802]
-
aceeași scenă, într-un eclectism uneori obositor, cu figuri istorice și mitologice. Sunt eu, Psyche, duhul asfodelelor (Psyche) Și m-au fugărit Eumenidele (În loc de sonet) Al lui Marsyas flaut aș lua... (Cugete rele) Electra veni, din vis și neunde... (Muza tragică) De mult visez că Roland e pe-aici... (Epopee) Elisafta, sora lui Crai (Elisafta) Și mișcat-ai țărâna, Și acum știi ce dulce-i Glia României, Dulce ca o azimă dospită în miere, Turta din miere și fiere a tatălui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1504_a_2802]
-
o grădină, și nebuni cari se jucau cu cercul. Și m-au visat și pe mine cum întrebam: Cine a fost? Cine a fost? Cine? Reiterarea exasperată a unei întrebări care nu primește răspuns "Cine?" depășește cadrele ironiei, căpătând dimensiuni tragice. Repetiția inoculează întregul ei conținut ultimului termen, deconceptualizându-l. Acest "cine" nu mai poate fi un oarecare, un "nebun cari se joacă cu cercul", ci este subiectul poetic însuși. În cele din urmă, alegoria eșuează în simbol, ironia fiind, de fapt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1504_a_2802]
-
o mișcare subtilă a celor doi amici ai gazdei cu intenția de-al ocoli, gata să se năpustească asupra lui. Întradevăr, Doctorul era norocos!! Apariția miraculoasă a Girondei, Îl salvă dela mare Încurcătură. Prevăzătoare femeia, ascultase din camera de alături tragicul deznodământ, presupunând ce avea să urmeze. Marele ghinionist, Împreună cu cei doi amici, schimbară unele priviri cu subânțeles, renunțând la asaltul Doctorului. În afară de Gironda pe care o puteau neutraliza cu ușurință, mai aveau alături un martor, destul de incomod...! Cu o figură
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
de viață lungă, Îmbrățișindu-se prietenește... Vibrațiile electrice Își micșorase intensitatea, iar ciudatele sunete din străfundu-l creierului mic Încetese. Bolnavul Încercă să-și facă iluzii optimiste În legătura cu presupusa lui Înbolnăvire care de fapt, n-o mai intuia atât de tragică precum Îl speriase la Început. Se lungi În așternut, gânditor. Cu toată ora Înaintată, nu-i era somn...Deschise radioul. Învârti scala până ce auzi vocea crainicului vorbind românește. Era ora două, după miezul nopții. De regulă, dela această oră, Bucureștiul
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
fiecare răspântie de drumuri În timp ce rudele mortului se agită zgomotos făcând paradă de isterie și leșinuri, contribuind În suficientă măsură și - BOCITOARELE - special plătite de unele familii bogate Încât, te pune pe gânduri un asemenea ridicol spectacol...! Ajuns la cimitir, tragic - comedia se repetă cu o intensitate fulminantă...! După slujba religioasă oficiată de un preot or doi preoți cu dascălii nelipsiți În bocetele celor prezenți, coșciugul este așezat deasupra gropii iar unul din rudele mortului ține o cuvântare Înșiruind numai fapte
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
Fiind socotit periculos, mandatele de prelungire a arestului preventiv erau trimese prin curier, lipsindu-l de posibilitatea ca odată pe lună să savureze prezența oamenilor pe care Îi Întâlnea În drumul său către procuratură, de care se despărțise atât de tragic, având o senzație nelămurită ce Îi semnaliza, șoptindu-i - prostule, te-am avertizat...! Câteva luni de zile nu-l deranjă nimeni. Mâncarea adusă dela penetenciarul Rahova nu era comestibilă, șeful arestului În baza unei cereri acordă familiei privilegiul ca la
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
locuitori au murit În aceleași imposibile zvâgniri de moarte grea...! În aceste condiții Japonia a fost Îngenunchiată și a capitulat necondiționat la 12 septembrie 1945, iar starea de război mondială a fost declarată - sfârșit...! Făcând o scurtă prezentare a evenimentelor tragice ce au produs moartea celor peste 62 milioane de oameni nevinovați, ne revine În memorie parodia Întâmplării și-a neprevăzutului ce niciodată nu s-a desmințit, motiv pentru care unii locuitori ai acestei planete au fost sacrificați ca restul să
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
genul de străfulgerare rău prevestitoare pe care o are lumea, cînd se află pe puntea unei corăbii ce se scufundă. Dacă există un lucru la care Îți folosește educația literară, este faptul că te antrenează Într-un spirit al predestinării tragice. Nimic nu e la fel de eficient ca imaginația pentru a submina curajul cuiva. Am citit jurnalul Annei Frank și am devenit Anne Frank. În ce-i privește pe ceilalți, trăiau și ei spaima la maximum, se făceau mici prin colțuri, asudau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1976_a_3301]
-
o Îndrăgești. Mie Îmi plac toate poveștile. Îmi place faptul că au un Început, un mijloc și un sfîrșit. Îmi place acumularea lentă de Înțelesuri, Îmi plac peisajele cețoase ale imaginației, rătăcirile labirintice, versanții Împăduriți, băltoacele ce reflectă lumina, răsturnările tragice și obstacolele comice. Singurul gen de literatură pe care nu-l suport este literatura despre șobolani și șoareci. Îl disprețuiesc pe bătrînul Ratty, cel atît de cumsecade, din VÎntul prin sălcii. Fac ceva pe nasul lui Mickey Mouse și al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1976_a_3301]
-
s-au pornit ninsorile, zăpada s-a așternut încet încet, aproape neîntrerupt. ”... Iarna pământului... și, a sufletului!”, murmură el trist. Întra-adevăr, iarna pământului și a sufletului... se așternuse peste tot, cu presentimentele odihnei și a morții... Presimțirea sfârșitului este mai tragic resimțită decât sfârșitul însuși, pe care îl simbolizează iarna. În noaptea cea mai lungă a anului, în fundul întunericului celui mai adânc, sufletul întrevede lumina și, sub stratul de zăpadă se presimte viața, noul ciclu vital periodic al anului care va
PRECUM ÎN CER AŞA ŞI PE PĂMÂNT by Gheorghe TESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91553_a_92861]
-
de moarte... unele uscate, altele despuiate de podoaba frunzelor, așteaptă somnul de iarnă... toate, toate se desfășoară după înțeleapta orânduială a Marei Creații. Tristețea lor răspândește melancolie... vrajă, asupra întregului pământ, pătrunzând și în sufletul omului. - Presimțirea sfârșitului este mai tragic resimțită, decât sfârșitul însuși!... murmură Iorgu uitându-se în jur. După ce se mai uită o data înspre mormânt și se închină, se porni spre ieșire din cimitir. Și, gânduri... din nou gânduri și timpul i se întoarce năvalnic pe umeri ca
PRECUM ÎN CER AŞA ŞI PE PĂMÂNT by Gheorghe TESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91553_a_92861]
-
precedat, constituind astfel o arhivă ad-hoc, prețioasă dat fiind refuzul general opus de dirijor față de înregistrările pe disc și manipularea ulterioară a concertelor editate în ediția Celibidache. Din această categorie de admiratori făcea parte și o prietenă, stinsă din viață tragic zilele trecute, Gertie Bauer, aproape întreaga ei existență matură editoare științifică la Universitatea din Göttingen. Am discutat de multe ori cu ea despre perioada și documentele din arhivele berlineze, aproape deloc verificate. În ultimele ei luni de viață, Gertie Bauer
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2170_a_3495]
-
s-a aruncat marea istorie asupra noastră și cât ne mai hăituiește ea până în ziua de azi. Iar asta a ieșit la suprafață în romanul lui Attila nu dintr-o frescă, ci dintr-o țesătură de mici istorii nebunești și tragice, dintr-o puzderie de amănunte (cum ar fi un horn înfundat), dintr-un cuvânt brutal sau dintr-o tăcere. Să trec la prietenia lui Attila cu Filip Florian. N-o să-mi descriu acum entuziasmul pentru Degete mici și Băiuțeii, nici
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2170_a_3495]
-
finalului de mileniu trecut, crescută cu mijloace de expresie și comunicare digitale, muzica Thy Veils pare demonstrație de virtuozitate pură. N-ar fi nimic rău dacă am auzi o manifestare a perfecțiunii. Nu e doar atât. Ceva profund, intens și tragic răzbate din străfunduri, te înconjoară, te cucerește, te obligă să abandonezi scutul neatenției, căpătat după ani de ascultare a tone de discuri. Altfel zis, muzica Thy Veils este (pre)destinată să șocheze mentalitatea curentă de ascultător-consumator, fără să apeleze deloc
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2170_a_3495]
-
lașitate și apartenență la „sistem“, alăturate blestematului destin (soția îi moare, la naștere), îl duc spre sinucidere, spre capitulare, nu spre luptă. Cei vii își omoară timpul cu ignorarea adevărului Enigmaticul oraș V. este, așadar, „animat“ doar de depărtările oricum tragice ale unui prim război mondial și dominat de imaginea Castelului singuratic și planturos (în care se dau verdicte și se curmă zile), căci viața nu clocotește aici, cu siguranță. O stare de încremeneală lasă loc istoriilor care fascinează și țintuiesc
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2170_a_3495]
-
a produs tânăra prozatoare Patricia Simion (elevă a Colegiului Național „Nicolae Grigorescu” din Câmpina), care a citit din creația-i originală, a recitat poezia „Singurătate” de Iulia Hasdeu și a interpretat, ca o actriță de profesie, monologul Casandrei din trilogia tragică „Orestia” de Eschil. Foarte tinerii poeți câmpineni Andreea Drăgan, Emil Sude și Marian Stoican i-au delectat pe cei prezenți cu lecturi din lirica lor de certă valoare artistică. Evenimentul de cea mai mare Însemnătate al ediției a VI-a
Zborul unui Înger Înapoi, la cer by Mihai Stere Derdena () [Corola-publishinghouse/Imaginative/865_a_1495]