8,254 matches
-
Mă-ta/ Te cată/ Prin pădurea deasă,/ Cu inima friptă, arsă,/ Prin pădurea rară,/ Cu inima fript-amară”. Îl aduc În sat și aici Îl aruncă Într-o fântână sau Îi dau drumul cu sicriul sau scândura pe vreo apă curgătoare, urând ca anul să fie ploios și plin de belșug. În cele mai multe locuri Însă, Caloianul e Întâi frânt În bucăți și abea după aceea diferitele sfărâmături sunt aruncate prin fântâni sau puțuri, prin bălți sau prin grâne (S.F. Marian, 1994, vol
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
avertizează să nu se atingă de la grise, pisica ei preferată. „Vânătoarea este foarte repede pusă la cale. Ucenicii hotărăsc să facă o curățenie generală și lor li se alătură calfele. Stăpânii iubesc pisicile; asta Înseamnă că ei trebuie să le urască”. După ce se Înarmează cu drugi și cozi de mătură și acoperă ferestrele cu saci ca să nu scape nicio pisică, ucenicii se organizează ca la vânătoare și Încep prinderea animalelor. Apoi, ei le Înscenează o judecată, o sentință, un pluton de
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
se ținea În staulul cu vacile regale, fiind deschisă de o rugăciune În onoarea regelui. Apoi, războinicii Începeau să cânte și să danseze un cântec sacru (Simemo), ale cărui versuri conțineau formule de condamnare a regelui, arătând că acesta este urât de supuși. În timpul acestui cântec În incintă apăreau războinicii și femeile regale. Un alt cântec sacru prezenta perspectiva reginei-mamă, afirmând că supușii sunt dușmanii regelui și fac vrăji Împotriva lui. Aceste condamnări prezentate sub forma unor cântece sacre erau urmate
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
-i vezi și să-ți faci haz de ei"202, atribuită de I. Slavici lui Caragiale, denotă mai degrabă tendința de ingenuă delectare umoristică pe seama spectacolului uman și pune sub semnul unei fugare dispoziții sufletești mărturisirea violentă de tipul "Îi urăsc, mă!". Lucrurile pot fi interpretate chiar și invers, dacă ținem cont de evidenta ambivalență caracterială a acestui scriitor, responsabilă, de altfel, și de abordarea literară din unghi umoristic prezentă incidental în opera sa. Astfel, în comedii, urme ale comicului de
by Loredana Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1088_a_2596]
-
ordin filologic, o "lăsare a cuvintelor în libertate" în sensul totalei neimplicări auctoriale, un interes textualist precizat ca atare, printr-o inserție metatextuală: Ajuns acasă, chiar înainte să mănânc, am deschis un caiet și am notat repede, cu un scris urât pe o pagină și jumătate, exact textul de mai sus între ghilimele. L-am notat nu pentru interesul stârnit de conținutul său. Atenția cu care îl urmărisem dorea să prindă în primul rând o dinamică a vorbirii, un tonus, o
by Loredana Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1088_a_2596]
-
sunt caracterizate prin discontinuitate, dezorientare, amețeală, nebunie. Prin Leonida, care trece involuntar de la statutul de "republican" convins la cel de "reacționar", pentru a reveni apoi subit la poziția inițială, prin Farfuridi care declară mândru de sine că "iubește trădarea, dar urăște pe trădători", prin Cațavencu, transformat într-un instrument docil în mâinile Zoei, după ce se remarcase printr-un comportament zgomotos și ireverențios la începutul piesei, Caragiale conturează profilul personajului "lichefiat", cu un destin circular, care pregătește direct sau indirect, cu participarea
by Loredana Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1088_a_2596]
-
excesive, perechile Ismail și Turnavitu, Cotadi și Dragomir, Algazy și Grummer, din bizarele "fiziologii" urmuziene, angajează un transfer intertextual aluziv la seriile de "amici" din comediile sau din Momentele lui Caragiale. Ca și moftangiii acestuia, "eroii" lui Urmuz sunt inseparabili, urăsc singurătatea, "știu din toate câte nimic"38, se antrenează în discuții aprinse care degenerează în violențe, săvârșesc "infamii" sau se "învârtesc" în politică. Astfel, precizarea "Ismail nu umblă niciodată singur"39 trimite atât la imaginea nedespărțiților Lache și Mache, pe
by Loredana Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1088_a_2596]
-
i-a facilitat întâlnirea crucială cu Ismail, Turnavitu ajunge asistentul personal al binefăcătorului său, îndeplinind sarcini derizorii precum aservirea cultului personal al superiorului, prin ritualul care consta în măgulirea zilnică "pe rochie cu un pămătuf muiat în ulei de rapiță, urându-i prosperitate și fericire"63 sau îndeplinirea unor funcții echivalabile cu cele de ambasador sau de ministru care se joacă de-a politica externă, ca și omologii lui din realitate, despre ale căror misiuni, de multe ori, se poate spune
by Loredana Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1088_a_2596]
-
melodramatic; maestru al travestiului mimetic, acid pâna la perversitate sau cumplit de sadic în demolarea interlocutorului, dar și înțelegător, altruist și atoateîncăpător întru cele umane; dogmatic și antidogmatic, adorând petrecerile și colocvialitatea, însă trădând și batjocorind totul; iubindu-și sau urându-și personajele etc." 24 Florin Manolescu, Caragiale și Caragiale. Jocuri cu mai multe strategii, Editura Cartea Românească, București, 1983, p. 262. 25 Mircea Tomuș, op. cit., p. 371. 26 Valentin Silvestru, Elemente de caragialeologie, Editura Eminescu, București, 1979. 27 În remarcabilul
by Loredana Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1088_a_2596]
-
și tragedia pe care o provoca celor din jur. Noua dimineață ne-a adus bucuria reîntâlnirii cu școala și elevii, Într-un cartier din Yogyakarta. Abia coborâți din mașină, am fost imediat Înconjurați de grupuri vesele de copii, care ne urau un „Bine am venit!” În limba indoneziană și 428 engleză, aruncând cu petale de flori de trandafir și iasomie. Copii În uniforme, pantaloni scurți la băieți și fustițe la fete cărămizii, cămăși de culoare bej și cravate roșii la gât
Asaltul tigrilor by Oltea Răşcanu Gramaticu () [Corola-publishinghouse/Science/320_a_1259]
-
și conservarea intențională a obiectului iubit. Ura înseamnă anulare și asasinat virtual, nu însă un asasinat pe care-1 execuți o singură dată, ci starea de ură e o asasinare fără răgaz, o eliminare din existență a ființei pe care o urâm”. Credem că precizările autorilor amintiți se pliază bine și orientează corect așa numitul „analfabetism afectiv”, adică „incapacitatea de a intra în contact cu lumea propriilor emoții” ce reprezintă, de fapt, o „incapacitate de comunicare și de a stabili relații adecvate
Etica creştină din perspectiva persoanei by Duma Bernadin () [Corola-publishinghouse/Science/100983_a_102275]
-
într-un proces intentat de dramaturg unui publicist, Caion, care îl acuza că a plagiat drama Năpasta.. Iată un exemplu de oratorie ciceroniană: “Iaca omul, domnilor magistrați, pe care-l judecați. E complet felul lui. Nu se sfiește de nimic. Urăște pe Caragiale? Il calomniază și calomnia și-o debitează în termeni înfiorători de murdari. Dar ca să poată calomnia, el, Caion, pe un Caragiale, simte trebuința de a inventa oameni și opere? Inventează. Dar atât nu-i e deajuns? Simte și
Caleidoscop by Gicuța Elena Agheorghiesei () [Corola-publishinghouse/Science/91786_a_93242]
-
pot în astfel de condiții. LEAR: Dar, las-o. Căci, pe cel ce m-a făcut, Ți-am spus avutu-i tot. (Către regele Franței) Mărite rege, De dragostea-ți n-aș vrea să mă despart Te-unind cu ce urăsc, deci te conjur, Întoarce-ți dragul pe-un mai vrednic drum, Decît spre cea pe care firii-i e rușine S-o recunoască-a ei. FRANȚA: Foarte ciudat, Că ea ce pînă-acum ți-era odor, Miez laudei și vîrstei un
by William Shakespeare [Corola-publishinghouse/Science/1030_a_2538]
-
hath crazed my wits. What a night's this! I do beseech your Grace LEAR: O, cry you mercy, șir. Noble philosopher, your company. EDGAR: Tom's a-cold. GLOUCESTER: În, fellow, there, into th'hovel; keep thee warm. Că, șir, urăsc ce le-a născut. EDGAR: Lui Tom i-e frig! GLOUCESTER: Intra cu mine; credința-mi nu suportă S-ascult în tot de-a' fiicelor porunci. Deși-al lor ordin este porți să-nchid Și crudei nopți să i te
by William Shakespeare [Corola-publishinghouse/Science/1030_a_2538]
-
heaven help hîm. [Exeunt severally.] (Îi scoate și celălalt ochi) Und' ți-e lucirea-acum? GLOUCESTER: Doar beznă, deznădejde! Unde-i Edmund? Edmund, aprinde tot ce-i foc în fire, Plătește grozăvia! REGAN: Afară, trădător! Îl strigi pe cel ce te urăște. El E cel ce ne-a dezvăluit trădarea ta; E prea bun, să te plîngă. GLOUCESTER: Nebun ce-am fost! Deci Edgar n-are vină! Zei buni, iertați-mă și-l fericiți pe el! REGAN: Zvîrliți-l, hai, pe porți, și
by William Shakespeare [Corola-publishinghouse/Science/1030_a_2538]
-
citesc răvașul. (Iese Edgar. Intra iarăși Edmund) EDMUND: Se vede inamicu; adună-ți oastea. Iată o schiță-a forței lor în număr, După-observare-atentă; însă grabă Va e cerută-acum. ALBANY: Vom fi la timp. (Iese) EDMUND: Jurai iubire ambelor surori; Una urăște pe-alta, ca muscatul Pe vipera. Pe care-oi lua? Pe ambe? Pe-una? Nici una? De niciuna-am parte, De-s amîndouă-n viață: iau vădana, Din fire-și iese, -nnebunește Goneril; Și greu o să ajung la țelul meu, Soțul trăindu
by William Shakespeare [Corola-publishinghouse/Science/1030_a_2538]
-
eu cu mușcătoru-mi paloș I-aș fi făcut să sară; -acu-s bătrîn Și-aceste chinuri mă sleiesc. Tu cine ești? Ochii nu mi-s prea buni: îți spun îndat. KENT: Soarta pe doi de i-a iubit și i-a urît, Pe-unu-l privim acum. LEAR: Neclar se vede. Nu ești Kent? KENT: The same, Your servant Kent. Where is your servant Caius? LEAR: He's a good fellow, I can tell you that; He'll strike, and quickly too: he's
by William Shakespeare [Corola-publishinghouse/Science/1030_a_2538]
-
privirea lui ceva ce însemna că-și ia rămas-bun de la mine. Privirea aceasta hotărâtă, bărbătească, era testamentul lui, îmi dădea a înțelege că nu moare tremurând, ca un fricos suit în camionul-dric, ci ca un bărbat care a știut a urî pe tâlharii care au cultivat ura de oameni.” Dacă întreaga creație a lui F., fie ea de expresie română, fie scrisă în franceză, aparține, într-o măsură mai mică sau mai mare, dar cu bună dreptate, culturii franceze, scriitorul rămâne
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287114_a_288443]
-
chemare? Prin două aspecte sentimentale, pe care la exploatează la modul abstract și general - iubirea și ura: De știi iubi cum se cuvine Tu sfarmă monștrilor complotul! Dă totul pentru slava țării! Și pentru pacea lumii totul. Și De știi urî cum se cuvine Tu sfarmă... O simplă rimare, prin care poetul credea că poate comunica un sentiment autentic! Dar vorbele vagi, inexpresive, nu pot crea emoții prin ele însele, așa cum nu le puteau crea emoții, prin ele însele, cu câțiva
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
că, în genere, a evitat șabloanele (...). Macarie, de pildă, nu este o simplă schemă. Nu are nici nelipsita burtă și nici bicisnic nu-i. Este un dușman viu, real, peste care nu poți trece cu ușurință, dar pe care-l urăști tocmai pentru că înțelegi cât e de periculos (...). Faptul că lumea lui Macarie este sortită pieirii, rezultă într-o anumită măsură și din prezentarea celor ce luptă împotriva ei, masele de oameni cinstiți în frunte cu comuniștii (...). Președinte al gospodăriei avea
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
care rămăseseră în alfabetul nostru, un semn pentru un sunet î din i era întrebuințat oricum la începutul cuvintelor, în cuvintele compuse - ca neîncetat, neîntrerupt - și în verbele de conjugarea a IV-a în rî și în derivatele lor: a urî, urît. Dar naționaliștii nu se îndurau să se despartă de â. Să nu se mai vadă limpede că român vine din romanus? Ca și cum cine știa latinește nu-și dădea seama de lucrul acesta. Iar pentru necunoscătorii limbii latine tot una
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
statistică oarecare, duc la o artă lipsită de putința reflectării adevărului vieții. La baza ei stă în fond tot obiectivismul burghez (...). Exagerând, îngroșând anumite trăsături în făurirea chipului Mamei Gorki a văzut mai adânc, mai în profunzime realitatea (...). Caragiale a urât lumea burghezo-moșierească, a fost adânc convins că în cadrul ei necinstea, fărădelegea, prostia, mișelia sunt însușiri prețuite, care garantează ridicarea pe scară socială. Spre a arăta cât mai clar aceasta a exagerat conștient trăsăturile unora dintre personajele sale. Pe Agamiță Dandanache
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
nu se îndoiește că ceea ce spune el e adevărat) pentru că este lipsită de orice modalitate de expresie poetică, cum de asemenea lipsită de idee poetică este și cealaltă strofă a poemului în care autorul ne încredințează cu aceleași mijloace că... ... urăsc pe cel ce-așteaptă Socialismul mură-n gură Lung la vorbă, scurt la faptă Chiulangiul secătură. Această poezie de două strofe ar fi de fapt un articolaș de ziar, cum l-ar considera cititorul, dacă n-ar fi derutat oarecum
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
tablourile cu ea În vacanță. — Firește că nu, spun cu un aer demn. Am Înțeles exact la ce te referi. — Oricum, În a doua parte a anului o să fie la Londra și vrea să ne vedem. — Luke... credeam că-ți urăști mama. Parcă nu mai voiai s-o vezi niciodată, Îți amintești? Haide, Becky. Luke se posomorăște ușor. O să fie bunica băiatului sau a fetei noastre. Nu putem să-i refuzăm acest drept. Ba da, putem, Îmi vine să-i răspund
[Corola-publishinghouse/Science/2335_a_3660]
-
cu ciucuri! — Luke, cred că ar trebui să ducem copilul la schi de la o vîrstă cît mai fragedă, spun În clipa În care intră În cameră. O să-l ajute să se dezvolte armonios. — La schi? se arătă surprins. Becky, parcă urai schiul. Adevărul ăsta e, urăsc schiul. Poate că ne-am putea duce la Val d’Isère sau undeva de genul ăsta și să ne mulțumim doar să ne Îmbrăcăm cu hainele astea, fără să schiem. — Becky! Îmi Întrerupe mama gîndurile
[Corola-publishinghouse/Science/2335_a_3660]