8,653 matches
-
baschet, iată deci cât ține el la mine... Ei și? Vreau numai să mă lase să Îl privesc și să-l sărut. Restul nu mă interesează decât În anumite momente de nesiguranță, de Îndoială. Deocamdată, azi, cel puțin, am fost fericită. Ce patimă ciudată! Nu există Între noi nici o potrivire de caracter, și totuși Îl iubesc din tot sufletul. Dacă această pasiune nu-mi dăunează studiilor, fie ca ea să-mi domine simțurile totdeauna, fie ca niciodată să nu fiu pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
sui Într-o mașină. Capul lui, prea greu, se rezemă pe pieptul ei. Totul era minunat, revederea era chiar dureroasă... Mâna ei Îi rătăcea În neștire prin păr, ochii aruncau parcă fără sfârșit lacrimi mari de bucurie, de dragoste... Erau fericiți, chiar prea fericiți, viața li se deschidea luminoasă, viitorul prevestea plăceri nemaiîntâlnite... Visuri... Visuri fără rost... Visuri de nesomn, visuri ale nopților albe... Azi nu a venit Petre, Încep din nou să Îmi dau seama că el profită numai de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
mai la urmă, prea iubesc viața ca să nu o trăiesc acum din plin, căci poate mâine va fi nevoie din nou să mă zbat fără gemete și chinul Îmi va fi mai ușor, fiindcă voi ști că Înainte am fost fericită, am mers „la braț cu cine mi-este drag“ și l-am privit ca pe un tovarăș de viață. 5 ianuarie 1962 Ce mi-o fi venit să scriu din nou? Știu eu? Poate mă leagă multe de acest caiet
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
drag, Îți doresc ca, atunci când vei iubi cu pasiune, să găsești o fată care să te Înțeleagă, așa cum sunt eu pentru Cornel! Da, Petrică! Știu că eu nu voi fi dragostea ta niciodată, dar vreau din tot sufletul să fii fericit, zâmbetul tău e pentru mine asemenea zorilor proaspete de zi! 17 iulie 1962 (marți) Dragă Cornel, am Încercat să fiu om și În realitate sunt o bestie. Nu merit nici cea mai mică parte din considerația ta, nu mai merit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
să-mi Înțeleagă puritatea sentimentului, neputându-mi răspunde În nici un fel la pasiunea mea. Pot spune că l-am uitat; totuși, dacă l-aș mai vedea.... poate m-ar săgeta din nou bucuria aceea de a trăi, de a fi fericită, de a simți un om aproape. A doua mare iubire a fost Mircea. Nu știu de ce a plecat, nu pot să-mi explic depărtarea lui bruscă și definitivă. El Însă mi-a dat sentimentele cele mai pronunțate ale caracterului meu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
fluidul magnetic, m-ar fi Întors În spațiul obișnuit, m-ar fi scos din transa Întâmplării irepetabile. (azi) De când este cu mine, nu cred să mă fi Înșelat, nu putea să mă trișeze așa, dintr-o simplă toană; ea e fericită În act, de fiecare dată Îmi spune: „Nici un bărbat din lume nu face doi bani În fața ta!“. Prin mine a redevenit femeie, cel puțin așa se laudă de câte ori ne iubim: „Nu credeam că plăcerea senzuală este atât de mare, mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
cotidian, Încearcă să-și caute cuvintele, să fie ponderat În gestica mâinilor ce participau la discurs cu aceeași vervă ca și vocea, adeseori comunicând chiar mai mult decât aceasta. Ce se Întâmpla? Îi spusesem lui E. că aici am fost fericit patru ani, cei mai frumoși ai vieții și ea era extrem de curioasă să cotrobăie În intimitatea acestui spațiu secret al formării mele. Era foarte atentă, Îmi pândea orice gest, mă privea cu tandră ironie, astfel că mă simțeam ca și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
din dragoste. De un an Încheiat mă iubea cu o pasiune În care se aruncase cu ochii Închiși. Eu, profitând de aceasta, Învățasem tehnică alpină de la el. Mă prefăceam de multe ori că mă interesează persoana lui, și atunci era fericit. Om al unicei pasiuni, știam că se va mistui până la capăt pentru reușita mea. Nu-mi cerea dragoste, Îmi cerea numai să-i ascult lui dragostea, ceea ce-mi lua ceva timp, dar nu era prea mare lucru. În ziua
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
timp mă obseda Întrebarea dacă nu cumva o asemenea favoare o făcuse și altora, mai maturi și mai rafinați. De ce m-a purtat acasă la ea când nu era nimeni altcineva? Ce aștepta de la mine? Pe de o parte, eram fericit, primeam gestul ei ca pe o ofrandă, de care eu nu știusem să profit. Nu-mi părea rău că am tăcut, crispat, Înghețat de puritate; Îmi puneam problema Însă dacă ea Înțelesese exact și, mai ales, dacă apreciase just bizarul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
am știut ce fac. M-am repezit la ea și, fără o vorbă, am Început să o lovesc. Era În mine atâta turbare, pe care nu aveam dreptul să mi-o Înfrânez. Cum oare a putut să se simtă el fericit cu tine? Treceam cu mâna peste formele ei și, recunoscându-le pline de voluptate, disperarea Îmi creștea. O loveam, dar ea rămânea la fel de lucidă, nimic nu i se clintea pe față și În eleganța rochiei. În sfârșit, am simțit-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
pot rezolva fără percepția vizuală nemijlocită. Senzația de plutire pe care mi-o dă pojghița de beznă a somnului mă aduce la o stare de liniște totală; Întârzii totdeauna la hotarul dintre existența mea nocturnă și existența mea diurnă: sunt fericit cât nu ajung Încă să individualizez o formă precisă, un corp clar, un obiect real, totul este posibil, dar corpul meu nu există decât ca virtualitate. Mă Întorc la starea de plasmă a Întunericului din care am ieșit; chiar dacă Încerc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
ci și recunoștință pentru devotamentul lui fără margini. Totuși simțea uneori nostalgii nelămurite, pe care nu i le astâmpăra viața modernă cu artificiile și convențiile ei. Nadina glumea și nu înțelegea cum poate o femeie frumoasă ca Eugenia să fie fericită cu Gogu, care a ajuns să-și vopsească și părul ca să pară mai berbant. În realitate, Eugenia, deși își însușise felul de a fi și obiceiurile lumii în care trăia, rămăsese sufletește fata preotului Pintea de la Lechința. De aceea se
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
ei în clipa aceea. Grigore îl denunță: ― Uite-l! N-a recunoscut pe Olga... Nu știa cine e domnișoara care i-a plăcut mai mult din tot spectacolul și pe care vrea s-o laude la gazetă. ― Olguța are să fie fericită, domnule Herdelea!... Nu face nimic că n-ai recunoscut-o. Asta înseamnă doar că trebuie să mai poftești pe la noi, ca să nu ne uiți! făcu Victor strîngîndu-le mâna. Disecară pe interpreți amănunțit, sărind însă cu toții pe Nadina și pe Brumaru
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
care un funcționar de la poștă și un farmacist, foști colegi de școală de la Amaradia. Firește, a cunoscut și pe soții Gavrilaș și chiar a mâncat la ei de vreo trei ori, încîntat de calitățile culinare ale rotunjoarei doamne Gavrilaș și fericind pe Titu că a nimerit-o așa de bine cu masa. Titu însuși, oricât îi era de simpatic să umble cu preotul din satul lui, se simți ușurat când îl mai putu lăsa singur. Afară că îl costase și oarecare
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
sătenilor când știm din ziare, cel puțin, că în multe locuri au început să-și puie în aplicare speranțele într-un mod cât se poate de evident! bombăni Stavrat. Nu încape, prin urmare, nici o îndoială că momentul nu e excesiv de fericit pentru a trata vânzarea unei moșii și încă la fața locului. Tatonările acestea se puteau face perfect și la București. ― Înțeleg reproșurile dumitale, ripostă Nadina contrariată. Dar de ce nu mi le-ai făcut la București? ― V-am prevenit că e
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
din partea gazetei. La el se centralizează toate știrile acuma, cele oficiale, firește. Are o însărcinare specială. E un om simpatic și subțire, mare amator de reclamă. Îți spun detaliile astea ca să știi cum să-l iai... Titu mulțumi mișcat. Era fericit că va putea servi și el pe Grigore Iuga, îndeosebi, care l-a îmbrățișat atât de călduros de la prima întîlnire și nu s-a dezmințit deloc, apoi și pe Gogu Ionescu care, sărmanul, e atât de îngrijorat din pricina Nadinei... Ușa
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
pară rău. Trenul pleca la cinci. Grigore aștepta în gară de la patru. Întâi sosi Titu Herdelea cu un mic buchet de flori albe. Într-un moment de plinătate sufletească, Grigore i-a spus ieri, când au dejunat împreună, că e fericit și că iubește pe domnișoara Postelnicu. Tânărul Herdelea a vrut să fie primul care să felicite pe Olguța măcar printr-o floare, căci prin cuvinte încă nu-și putea permite, ca să nu fie indiscret... Dar mai ținea să comunice lui
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
să se roage, fără să ceară nimic pentru dânșii. Fericiți cei a căror lacrimă nu-i împiedică să vadă lacrima din ochiul celuilalt. Fericiți cei care pot privi în sufletul lor, fără a ști de care parte a privirii sunt. Fericiți cei pentru care aducerea aminte și luarea aminte sunt una. Când lumea era întreagă Singurătățile nu se pun laolaltă. Două singurătăți mici nu fac o singurătate mai mare. La fel cum nu se pot aduna, singurătățile nici nu se pot
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
lovea. Apoi, dintr-odată, pereții se umeziră, se așternu liniștea, ochi numeroși pluteau în jur, privindu-l prietenoși. Putea să înoate, apa era caldă și păstoasă, ca un aluat subțiat cu lapte. Pereții se rotunjeau, lumea se reîntregea, Coltuc era fericit, încă nu se inventaseră cuvintele, dar putea să vibreze și undele vibrațiilor lui se întretăiau cu liniile pământului și ale cerului. Intră în sufletul pietrelor, al cristalelor sclipitoare. Totul era bun și folositor, chiar și moartea, învăluită într-o tunică
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
mi-a spus odată că trebuie să-ți pleci capul atunci când treci pe sub streșinile joase, pentru a evita să te rănești. „Speranțele deșarte nu-mi oferă demnitate“, zicea Fann Sora cea Mare. „Nu există mamă pe lume care să fie fericită să-și vândă copila, dar și-o vinde.“ Unchiul și vărul Ping vin să mă vadă și sunt nevoiți să îngenuncheze. Când unchiul se înclină și mă numește Majestatea Voastră, Ping râde: — Tată, asta-i Orhideea! Căpetenia eunucilor îl plesnește
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
să-l pot invita pe An-te-hai să mi se alăture la micul dejun în loc să mă servească, să se uite la mine cum mănânc și apoi să meargă în camera lui să mănânce igname reci. El apreciază sentimentele mele și e fericit să se înrobească. Știu că își țese viitorul în jurul meu. Dacă devin favorita lui Hsien Feng, poziția lui va crește. Numai că eu nu obțin deloc atenția Majestății Sale. Cât timp trebuie să aștept? O să am vreodată ocazia? De ce nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
așez. Îmi dau seama brusc că drumul spre salvare îmi e inaccesibil. Mă macină disperarea. Simt că am fost împinsă într-o cameră închisă ermetic, unde însăși respirația devine dificilă. Nu a fost nimic adevărat în ideea că voi fi fericită odată ce voi avea stomacul plin. Nu pot să nu fiu ceea ce sunt, adică o femeie care simte că trăiește ca să iubească, iar statutul de soție imperială îmi oferă totul, mai puțin asta. Eunucul se aruncă la pământ și imploră iertare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
i-am cunoscut în sat, băieți aflați în ultimii ani ai adolescenței, care încă mai aveau vocile asemănătoare cu ale unor cocoși tineri. Mie mi-ar plăcea, răspunde Fiul Cerului la propria-i întrebare. S-ar putea chiar să fiu fericit pentru o clipă. Sunt copleșită de curiozitate și mă hotărăsc să îmi asum riscul: — Majestatea Voastră, îmi acordați permisiunea de a pune o întrebare? Da, poți să-mi ceri orice, în afară de sămânța mea. Înțeleg ce vrea să spună și mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
pentru a salva recoltele de invazia lăcustelor. — Vara era caniculară și umedă. Cât vedeai cu ochii, totul era verde. Culturile erau înalte până la brâu: orezul, grâul și meiul se împlineau cu fiece zi. Vremea recoltei nu era departe. Tata era fericit, căci știa că dacă totul mergea cum trebuie până se recoltau culturile, țăranii care locuiau în aproape cinci sute de sate vor putea să supraviețuiască până la sfârșitul anului. Și atunci s-a auzit dintr-odată sunetul roiurilor de lăcuste. S-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
pe mine dimineața, el îmi salută pântecul: — Bună dimineața, Tânăra Voastră Majestate. Solemn, face o plecăciune adâncă: Ce pot să vă aduc la micul dejun? Mă apuc să studiez manuscrise budiste. Mă rog ca pruncul meu să fie mulțumit și fericit înăuntrul meu. Mă rog ca dezvoltarea să nu-i fie tulburată de coșmarurile mele. Chiar dacă voi face o fată, tot am să mă simt fericită și binecuvântată. Diminețile stau în camera scăldată de soare și citesc. După-amiaza îmi exersez caligrafia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]