10,805 matches
-
pierdută, în mod violent. Modernul Ulise, exilatul om de știință, se întoarce acasă, dar nu mai recunoaște pe nimeni. Nici o întâlnire nu are loc: e un dialog al surzilor la care participă cecitatea surâzătoare a bătrânului savant, istoriile meschine, patetice, tragice ale celor din țara captivă și, mai presus de toate, notele veninoase ale Securității. După studiul plin de compasiune al omenirii care a traversat comunismul (figura complexă, de babă bârfitoare dar bine intenționată, a Vicăi Delcă e sugestivă), Gabriela Adameșteanu
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2211_a_3536]
-
de schimbarea fusului orar (sunt totuși șapte ore la mijloc!) sau de transmisiile matinale (în România) la radio, în timp ce bâjbâiam după telecomandă, îmi spuneam că o să văd un film și o să adorm. La finalul săptămânii newyorcheze, bilanțul poate fi chiar tragic: vreo trei producții cu Michael Douglas și Brave Heart, antologia de hăcuieli cu Mel Gibson în rolul principal, și alte trei prostii pe care le-am revăzut cu această ocazie pentru a enșpea oară. » Am mai înțeles că se întâmplă
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2211_a_3536]
-
puținii scriitori fundamentali încă în viațăă, subiectul (cam tabuă continuă să fie unul de care, dacă am putea fugi, am face-o mâncând pământul. Și totuși, poate pentru că... ...moartea nu e un subiect elitist, ci unul cât se poate de tragic, lumesc, omenesc. Pentru că degajă acea fascinație a lucrurilor obscure, de care te simți atras cu o curiozitate masochistă. Poate pentru că nu cred că nu v-ați pus cel puțin o dată întrebarea: „Eu cum o să mor?“ și pentru că, așa cum o spune
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2175_a_3500]
-
consideră că În cazul culturii contemporane trebuie evitată ideea mult prea simplistă. Ferry nu ignoră masificarea și manipularea că pericole ale industriei culturale, dar subliniază absența interogației filosofice În discursul de artă contemporană că pe un semnal al mutilării sensului tragic. Că pe o consecință aflată În strânsă relație cu rămânerea indistincta În zona subcultura, si cu banalul de factură avangardista. O rămânere nu se știe dacă intenționatbanalizantă sau distinctiv - estetică. Pentru a pune În discuție această rămânere În banal și
Caleidoscop by Jana Gavriliu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91742_a_93366]
-
o poveste cinematografică, nu e neapărat o construcție forțată, doar una logică. M-am gândit câteva zile la ea, cum aș putea povesti cât mai laconic, cum aș putea să adaug zona de umor și, din contră, doza asta de tragic. Ce fel de povești te interesează? Spuneai în alte interviuri că vrei să spui poveștile unei realități? E valabil? Eu aș fi vrut să exploatez caracterul ăsta estic al Europei, dacă vrei. Care este cum? Este foarte sincer. Personajele tale
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2206_a_3531]
-
puteam să îmi explic de ce îmi era rușine de părinții mei. În realitate nu știam nimic despre ei, niște străini, două ființe ciudate pretinzând că le aparțin pentru totdeauna. Mama mergea foarte dreaptă, aproape ca o pană, îmbrăcată în culorile tragice ale Medeei, în timp ce tata înainta puțin aplecat de spate, supus ca un câine Saint Bernard. Când ne-am apropiat de masa rezervată nouă, tata s-a împiedicat de un scaun și i-am remarcat pantalonii uzați și părul alb ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
și asculta fascinată. Putea să vizualizeze scena cu atâta claritate - chiar și mirosul de vopsea din atelier, și pensulele... Sally avusese o viață atât de incitantă, atât de plină de evenimente și atât de romantică, deși într-un mod destul de tragic. Eva încercă să-și aducă aminte de viața ei de la paisprezece ani, când nici măcar nu se întâlnea cu băieți, pe când uită-te la Sally, care se întinsese pe o canapea, într-un atelier de pictură, cu un artist renumit. — Dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
asta e și revelația pe care i-o aduce suferința, că și-a trăit viața ca un animal) într-un „animal pe moarte“? N-ar fi cumva diferența dintre două tipuri de ironie? Una, să zicem, postapocaliptică și una absolut tragică? Duhorile diavolului Dar, ca să revenim la disprețul tău abia mascat față de funcționari, categorie ce mă înghite (dar crede-mă că nu e o apărare pro domo), ce s-ar fi făcut Gogol fără un specimen precum asesorul Kovaliov? Ar fi
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2182_a_3507]
-
Nu era chiar atât de tânăr, avea douăzeci de ani, și-l chema Egor. Văzută de foarte aproape, în aerul purpuriu al camerei, fața lui sclipea de mulțimea firelor de păr blond din barba nerasă de câteva zile. Avea fălcile tragic ieșite în afară, nasul mare și drept, cu cartilaje vizibile, verzui, sub pielea uscată, ochi palizi. S-a arătat de la început prietenos față de mine, cum rămăsesem singuri în odaie. Se vede că era obișnuit să sperie în primul moment, dar
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
Ba, într-un rând, Elena îl văzuse din tramvaiul 21 pe soțul ei, care în loc să fie la institut dădea târcoale ceasului electric din piața Bucur Obor, ascultând cum intonează din sfert în sfert de oră un cântec cunoscut. Lucrurile deveneau tragic de complicate pentru inimoasa soție, care încă nu vroia să recunoască în sinea ei tristul adevăr. Toată povestea cu claxoanele dură mai bine de șase luni, timp în care arhitectul, mereu mai nervos și mai nemulțumit, schimbase opt asemenea produse
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
care intră în relație. Astfel, Vadim Maslennikov se verifică prin relația cu ceilalți - relația cu mama sa, relația cu prietenii, relația cu femeia și relația cu ideea, descoperind, de fiecare dată, că aceste raporturi sunt marcate de duplicitate. O duplicitate tragică în care nu atât cinismul și cruzimea sunt cele ce stabilesc distanța, ucigând elanul iubirii filiale, al prieteniei sau al iubirii pentru femeie, cât intensitatea sfâșietoare a percepției celuilalt. Această percepție, căreia i se subliniază excepțional, are un efect final
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2163_a_3488]
-
răsfoi mult timp cu o figură mirată. Într-un sfârșit, complet aiurit, își ridică ochii spre clasa care stătea să izbucnească în hohote, apoi, cât se poate de încet, își mută ochii holbați spre Semionov. - Aașșa o coincidență, șopti el tragic, ridicând din umeri și lăsându-și în jos colțul buzelor. Nota unu fusese deja pusă, prețul fusese plătit, dar Takadjiev care stăpânea la perfecție limba rusă s-a folosit pur și simplu de situație ca să-și amuze colegii, să se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2163_a_3488]
-
trebuit să te întâlnesc, de ce a trebuit să mă îndrăgostesc, de ce ne-am despărțit, de ce ne-am reîntâlnit după atâția ani? Cine s-a jucat cu viețile noastre, care păpușar a tras sforile atât de frumos și totodată atât de tragic? Ai vreun răspuns la întrebările mele, căci eu, deși mi-am bătut capul cu ele, n-am reușit să aflu. Petre, dragule! Nu mai rezist! Nu mai dorm, nu-mi mai găsesc rostul, umblu de colo-colo fără să mai știu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]
-
computerul... Nu se omora cu privitul la televizor, nu-l interesa circul din fiecare zi, din fiecare seară. Își zicea că de la Caragiale nu se schimbase mai nimic în România, din contră, ce la Conu' Iancu era comic, acum era tragic. Dimineața citea, de pe internet. două-trei ziare. Aceleași știri, de care se sătura repede și începea apoi să butoneze pe Google, căutând articole despre inițiative economice în mediul rural, finanțări, târguri de mobilă, fructe de pădure... Când găsea câte ceva interesant își
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]
-
exclamă îngrozit interlocutorul său. Și cum de Abdul-el-Kebir se afla acolo? — Pentru că o revoltă populară răsturnase dictatura, readucându-l la putere, dar tatăl meu n-avea de unde să știe asta. — Măi să fie, ce poveste! Și cum s-a terminat? — Tragic, fiindcă garda personală a lui Abdul-el-Kebir l-a omorât și niciodată n-am știut dacă tata a avut timp să-și dea seama că a greșit. — Ca fiu, ați fi preferat să nu-și fi dat seama... Nu-i așa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
să zăpăcească animalele, animalele reușiră să zăpăcească și să-i neliniștească pe acei oameni, care nici pe departe nu-și puteau închipui că acțiunea lor avea să dezlănțuie o asemenea goană nebună. Minutele ce urmară fură mai mult comice decât tragice. Insuportabila putoare a cadavrelor era dovada că moartea înstăpânise pe acel loc în mod indiscutabil, dar goana nebunească, de colo până colo, a animalelor ce se ciocneau unele de altele, ba chiar și cu oamenii, era un spectacol amuzant, demn
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
umană decât cei trei asasini indiferenți. Nici măcar nu plângea. Nici măcar nu-și blestema soarta și nici nu se lamenta pentru că săvârșise absurda și copilăreasca greșeală care-l adusese în situația de a-și sfârși viața într-un mod atât de tragic. Nu trebuia să scormonească prea adânc în sufletul său ca să accepte că, de fapt, nu era pedepsit pentru simplul delict de a fi vărsat un bidon de ulei într-un nenorocit de puț beduin, ci pentru multe alte delicte, incomparabil
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
excesiv de meticulos ar fi putut să-l acuze pentru unele întâmplări petrecute cu ani în urmă în Bosnia, dar era convins că nici celui mai intransigent judecător nu i-ar trece prin minte să-l implice în mod direct în tragicul sfârșit al lui Maurizio Belli. El n-a vrut niciodată să se întâmple tot ce s-a întâmplat. Nici măcar nu i-a trecut prin minte că o absurdă izbucnire de furie, într-un fel justificată de împrejurări, va sfârși într-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
noi să facem decât în momentele de grație sau de mare suferință, nu e numai mutat pietre dintr-o parte într-alta, nu e numai mitul lui Sisif, ci un soi de melodie repetitivă și incantatorie. Și ce o face tragică îi dă în oglindă măreție. Și atunci poate chiar suntem în stare să aducem ploaia sau să scoatem soarele dintre nori. Partea interesantă e că nu știm niciodată sigur. Plecând de la tema unei comunități/umanități uitate de Dumnezeu, tânăra regizoare
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2179_a_3504]
-
de-a rostogolul vreo șase metri. Cauza s-a aflat repede: un vecin rival îGheorghe Lupașcu, poreclit „Tatăl Nostru”), care urmărea să-i ia locul, a scos o treaptă din partea de sus a scării, profitând de întuneric. Bilanțul a fost tragic: o fractură de picior drept, de braț drept cu dislocarea umărului, ceea ce m-a propulsat în funcția de clopotar-șef la treisprezece ani. Grava accidentare i-a adus bunicului, un an mai târziu, moartea. Această pierdere - la care s-au
MEANDRELE DESTINULUI by SORIN-CONSTANTIN COTLARCIUC () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1596_a_2962]
-
de altfel, nu-1 împiedică de la cinstirea câte unei țuici fierte cu secărică și zahăr ars, specialitatea casei. Când are chef, stăm la taifas, relatându mi întâmplări hazlii din copilărie și din armată, că râd de mă cocoșez, dar și situații tragice de la Primărie și Cooperație, când era obligat să le ia din animalele aflate-n bătătura concetățenilor, pentru jertfa umilitoarelor cote. Prin poveștile sale captivante, pline de originalitate și haz, unchiul Vasile mi-a îmbogățit și înveselit tema narativă a unei
MEANDRELE DESTINULUI by SORIN-CONSTANTIN COTLARCIUC () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1596_a_2962]
-
plutonul pe care îl conduceam cel mai sfânt simbol militar, Drapelul Regimentului. Aplicațiile tactice în regim de război au fost periculoase și istovitoare, cu sabia lui Damocles deasupra capului, în special cele de la poligonul de trageri de la Cincu, vestit pentru tragicele accidente cu soldați, „căzuți la datorie”. Aplicațiile din decembrie 1971, în Munții Apuseni, au implicat participarea întregii Armate a Treia, durând o săptămână, în care s-au săpat sute de metri de tranșee și adăposturi de comandă, s-au executat
MEANDRELE DESTINULUI by SORIN-CONSTANTIN COTLARCIUC () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1596_a_2962]
-
produs eliberarea literaturii române de orice complexe de rămânere în urmă față de romanul occidental și de „sincronizare”. „E o literatură (inegală în realizări, firește) a experiențelor asumate sau <<provocate>>, cu orice risc, a marilor neliniști existențiale, a trăirilor febrile și tragice, a intelectualilor chinuiți de întrebări fundamentale, a dramelor consumate în decor citadin.”<footnote Alexandru Călinescu, Anton Holban. Complexul lucidității, Editura Albatros, București, 1972, p. 17 footnote> Anton Holban este inconfundabil în cadrul acestei orientări mai ales pentru că își propune analiza zonelor
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
Autenticitatea biografică e de obicei simulată, aceasta fiind metoda epică. Anton Holban se limitează în scrierile sale la o singură femeie care se transformă în obiect de analiză. Miza existențială a literaturii autenticiste ocupă spațiul extraliterar al biograficului, din moment ce sfârșitul tragic al unui autor poate influența poziția acestuia în ochii cititorilor săi. Întâiul moment când Sandu și Anton Holban devin unul și același personaj, se petrece doar în momentul în care scriitorul moare în urma unei banale operații de apendicită, după ce-
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
cât și ca membru al tribului André așa cum considera contemporanul său G. Călinescu, cel care observa unele paralele tematice în Istoria literaturii române de la origini până în prezent. Iată fragmentul revelator: „Anton Holban era de asemenea gidian, în căutarea de experiențe tragice de relatat nud, fără a trișa literar...Spre a sugera autenticitatea și dealtfel și dintr-o reală inaptitudine literară, scriitotul afectează a fi în imposibilitatea de a „reda prin scris” unele lucruri, ba chiar inutilitatea trascrierii sublimului, reeditând astfel teoria
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]