11,725 matches
-
a unui monarh dezarmat în fața nobilimii. Conjurațiile se înmulțesc și, în 1222, nobilii unguri, grupați în jurul fiului suveranului Bela, îi impun o "Bulă de Aur", adevărată renunțare a regelui asemănătoare "Marii Carte" engleze în fața pretențiilor seniorale. Bela IV, venit pe tron în 1235, încearcă zadarnic să repare situația la care a contribuit din plin. În 1241, în plină dezordine interioară, intervine și invazia mongolă, Bela străduindu-se din răsputeri să opună o armată feudală care să-1 combată pe invadator, Cînd, în
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/962_a_2470]
-
Nababi. Existau și familii conducătoare, unele mai vechi, altele mai recente; cele mai vechi descindeau în majoritatea din casta războinicilor, dar uneori și din cea a brahmanilor, precum Piswa din imperiul Mahrattilor. Dar deloc la voia întîmplării era succesiunea la tron, dată fiind importanța acestui lucru pentru asiatici. Succesiunea la tron este stabilită nu de o lege, ci de o tradiție a obiceiului. Acolo unde se păstrează o astfel de "tradiție", succesiunea la tron poate fi sigură. În cartea de legi
India şi Occidentul : studii de istoria culturii by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1393_a_2635]
-
recente; cele mai vechi descindeau în majoritatea din casta războinicilor, dar uneori și din cea a brahmanilor, precum Piswa din imperiul Mahrattilor. Dar deloc la voia întîmplării era succesiunea la tron, dată fiind importanța acestui lucru pentru asiatici. Succesiunea la tron este stabilită nu de o lege, ci de o tradiție a obiceiului. Acolo unde se păstrează o astfel de "tradiție", succesiunea la tron poate fi sigură. În cartea de legi a lui Manu se cere respectarea principiului ca frații să
India şi Occidentul : studii de istoria culturii by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1393_a_2635]
-
deloc la voia întîmplării era succesiunea la tron, dată fiind importanța acestui lucru pentru asiatici. Succesiunea la tron este stabilită nu de o lege, ci de o tradiție a obiceiului. Acolo unde se păstrează o astfel de "tradiție", succesiunea la tron poate fi sigură. În cartea de legi a lui Manu se cere respectarea principiului ca frații să urmeze la tron în funcție de calitățile lor mai mult sau mai puțin bune; lipsește însă orice determinare prin lege iar tradiția este cît se
India şi Occidentul : studii de istoria culturii by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1393_a_2635]
-
nu de o lege, ci de o tradiție a obiceiului. Acolo unde se păstrează o astfel de "tradiție", succesiunea la tron poate fi sigură. În cartea de legi a lui Manu se cere respectarea principiului ca frații să urmeze la tron în funcție de calitățile lor mai mult sau mai puțin bune; lipsește însă orice determinare prin lege iar tradiția este cît se poate de ambiguă*. Organizarea acestor state era apropiată celei feudale, ele fiind împărțite în districte, cîrmuite de mahomedani sau de
India şi Occidentul : studii de istoria culturii by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1393_a_2635]
-
numai în măsura în care erau temuți sau inspirau groaza, și nimic nu le era acordat fără întrebuințarea forței. De fiecare dată cînd trebuia să conducă un suveran nedemn, interveneau corupțiile: comploturi, otrăvirea prinților, miniștrilor, generalilor etc. Un prinț care voia să păstreze tronul pentru el și pentru urmașii lui, putea să-și atingă acest scop numai avînd o continuă neîncredere față de rudele sale; iar severitatea nu era suficientă, era nevoie de duritate. Casta războinicilor era stăpîna țării; dar membrii au foloseau, între ei
India şi Occidentul : studii de istoria culturii by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1393_a_2635]
-
în făgăduințele lui Dum-nezeu. În credință, deci, au stat neclintiți aleșii „cu ochii ațintițiasupra lui Iisus, începătorul și plinitorul credinței (s.n.), Care pentrubucuria pusă înainte-I, a suferit crucea, n-a ținut seama de ocara ei șia șezut de-a dreapta tronului lui Dumnezeu”<footnote Ibidem, 12, 2. footnote>. Credința este urmareaîn toate lui Iisus Hristos! Nimic din ceea ce este plăcut lui Dum-nezeu nu se poate face fără credință. Credința este singura modalitate care asigura legătura omului cu Dumnezeu. De fapt, această
CREDINŢA ŞI MĂRTURISIREA EI by Petre SEMEN ,Liviu PETCU () [Corola-publishinghouse/Science/128_a_428]
-
care nu făcea nimic fără să întrebe pe Dum-nezeu, și-a recunoscut vinovăția umplerii de sine, când nu a mai în-trebat pe Dumnezeu. Dar pocăința lui a făcut-o Dumnezeu „tronullui David” (Luca 1, 32) ca izvor al milei de la „Tronul harului”(Evrei 4, 16). Petru se afunda în valuri, când n-a mai privit la Mântuitorul care mergea pe apele învolburate (Matei 14, 30). Adevărulvieții Mântuitorului dovedit prin Înviere a dezlegat din legături(Ioan 8, 32) și a încins pe
CREDINŢA ŞI MĂRTURISIREA EI by Petre SEMEN ,Liviu PETCU () [Corola-publishinghouse/Science/128_a_428]
-
străin în fruntea nou creatului stat român. Preocuparea lui Liviu Brătescu de a surprinde împrejurările interne în care are loc lovitura de stat de la 10/11 februarie 1866, dar și modul în care reacționează diplomația europeană la vestea instalării pe tron a unui prinț străin este una deplin justificată. În ciuda contribuțiilor istoriografice importante de până acum, multe întrebări își mai așteaptă încă răspunsul. Iar pentru unele din ele, lucrarea de față vine cu soluționări pertinente și bine argumentate. Cartea se oprește
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
față de statul român și de Al. I. Cuza în egală măsură; reducerea numărului de susținători ai domnitorului în plan intern; declarațiile uneori controversate ale șefului statului, precum aceea din toamna anului 1865, când anunța clar disponibilitatea sa de a părăsi tronul. Cu toate acestea, riscurile unei lovituri de stat și aducerea unui prinț străin în fruntea statului român erau numeroase și de diferite feluri. Acesta era și motivul pentru care complotiștii își făcuseră din vreme diferite calcule și își luaseră felurite
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
fiind conștient, după cum și titlul cărții sale o arată, că țara s-a aflat, timp de câteva luni, într-o mare cumpănă. Ultimele luni ale domniei lui Cuza provocaseră și o profundă criză economică, augmentată ulterior de prelungita vacanță a tronului: să nu uităm că, înainte de a se primi acceptul lui Carol de Hohenzollern, românii fuseseră refuzați de Filip de Flandra. Prin urmare, riscurile asumate la 11 februarie 1866 sunt corect relevate de autor, care arată că inițiatorii acelui act au
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
în două capitole ale cărții: Tentația separatismului și primele provocări politice și Problema evreiască în Principatele Române (1848-1866). Stabilitatea politică nevenind de la sine, doar prin îndepărtarea lui Al. I. Cuza, lunile ce au urmat aducerii lui Carol de Hohenzollern pe tronul Principatelor Române au evidențiat, cât se poate de clar, dificultățile interne ce trebuiau gestionate de noul suveran și de sfetnicii săi. Orientările politice diferite ale celor ce participaseră la răsturnarea fostului domnitor contribuiau acum la acumularea altor tensiuni, care marcau
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
pentru istoria României moderne. Aflat în atenția istoriografiei românești mai mult din perspectiva relațiilor internaționale 1, a locului pe care Principatele Române îl ocupau în acel moment în plan diplomatic, momentul îndepărtării lui Al.I. Cuza și al instalării pe tron al lui Carol I era cu siguranță și unul al acumulărilor, dar și al clarificărilor pe scena politică românească. Tensiunile tot mai mari din cadrul clasei politice de la București luau o turnură deosebită începând cu vara anului 1865. Vizibil deranjați de
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
străin fusese un obiectiv politic formulat încă de la începutul secolului al XIX-lea. Apărut mai întâi ca expresie a modului în care cancelariile unor puteri vecine vedeau asigurarea unui echilibru în această parte a Europei, proiectul prințului străin instalat la tronul Principatelor Române devenea unul susținut de tot mai mulți lideri politici aparținând diferitelor familii ideologice. Lucrul acesta devenise posibil și datorită convingerii, pe care începeau să o aibă destui dintre reprezentanții generației pașoptiste, potrivit căreia stabilitatea politică a Principatelor Române
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
sprijin la sfârșitul anului 1865 și începutul anului 1866. Iată motivul pentru care membrii "coaliției monstruoase" fac numeroase calcule, își iau mai multe măsuri de precauție și, după ce toate acestea sunt analizate, decid în februarie 1866 îndepărtarea lui Cuza de la tron. Modul în care s-a efectuat întreaga operațiune a suportat și suportă desigur numeroase analize doar că, în mod real, adversarilor lui Al.I. Cuza nu le rămâneau prea multe variante la îndemână; cea mai sigură, măcar și pentru a
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
politică a țării. Dacă ne uităm cu atenție la evenimentele ce au loc în primele săptămâni după abdicarea lui Al.I. Cuza, putem spune că România era practic pentru câtva timp pe marginea prăpastiei. Dificultățile economice, însoțite de plecarea de la tron a celui ales șef al statului la 5 și 24 ianuarie, dar și de neacceptarea coroanei românești de către Filip de Flandra, conturau o criză internă profundă, privită cu destul interes (ca să nu spunem chiar entuziasm) de unele cancelarii europene. La
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
probleme pentru a obține cu destule eforturi, inclusiv din partea lui Carol, recunoașterea internațională a domniei acestuia. Tensiunile apărute la scurt timp după lovitura de stat de la 10/11 februarie 1866 chiar între cei care participaseră la îndepărtarea lui Cuza de la tron arătau fragilitatea alianței constituite împotriva "domnului unirii", cauzată de orientările lor politice diferite. O dată ce Al.I. Cuza fusese îndepărtat, lupta politică recăpăta vigoarea și forța de altădată. Impresia pe care ne-o produc luptele politice de acum ține de existența
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
Capitolul I Conservatori și liberali la jumătatea secolului al XIX-lea Un nou regim politic Cunoscut ca an al instaurării monarhiei constituționale în România, 1866 a devenit un reper pentru istoria noastră modernă din perspectiva consecințelor generate de aducerea pe tronul Principatelor Unite a prințului Carol de Hohenzollern. Ca de fiecare dată, momentul instaurării unui nou regim politic devine unul deosebit de tensionat și aceasta pentru că modul în care se finalizează dezbaterile ce au loc în jurul raporturilor dintre diferitele puteri ale statului
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
condițiile în care domnia lui Alexandru Ioan Cuza fusese marcată, dincolo de programul reformator, și de aprige lupte politice între lideri care îi vor supraviețui politic domnului Unirii, era aproape firesc să se prelungească unele confruntări și după îndepărtarea acestuia de la tron. După o domnie care îmbrăcase, în ultimii ani ai existenței sale, serioase accente autoritariste și produsese destule semne de nemulțumire în rândurile unor grupări politice diferite ca program ideologic, multe dintre ele vor încerca în noul climat să se distanțeze
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
domnească între amândouă țările surori"89. Criticile unora dintre membrii familiei Bibescu la adresa domnitorului 90, urmate de intervenții precum cea a lui Grigore Mihail Sturdza din 4 iunie 1859, în care i se readucea aminte de disponibilitatea manifestată pentru părăsirea tronului în favoarea unui prinț străin 91, erau dovezi în privința perceperii lor asupra domniei lui Al.I. Cuza ca o etapă tranzitorie. Declarații precum cea în care se afirma că "Domnul, oricât timp ar guverna, nu poate fi privit decât ca depozitarul
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
gesturi prin care să arate conservatorilor intenția sa de a colabora cu ei, în condițiile în care erau majoritari în cadrul forului legislativ al țării. Impedimentul în această direcție îl reprezenta o permanentă suspiciune generată printre altele și de pretențiile la tron pe care unii dintre conservatori încă le mai nutreau. De aici proveneau numeroasele acuze la adresa guvernului, cu destule remanieri și dizolvarea adunărilor de fiecare dată când opoziția devenea prea vocală 105. Încă din această perioadă a domniei lui Cuza începe
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
au nevoie de conservatori pentru a le oferi legitimitate în ochii Marilor Puteri, dar și datorită influenței acestora în Moldova și în afara centrelor urbane 167. Vrând parcă să fie și mai clar, pe 20 noiembrie 1863, în răspunsul la mesajul tronului vorbind în numele liberalilor radicali, C.A. Rosetti rostea o nouă serie de reproșuri la adresa guvernului condus de Mihail Kogălniceanu care, prin activitatea desfășurată, demonstra o ignorare completă a votului dat de Adunarea Deputaților în diferite probleme. La fel de grav i se
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
doar un exemplu) pentru demararea imediată a unor reforme agrare îi făcea neeligibili. Tensiuni apăreau și datorită speranțelor pe care începeau să le nutrească unii lideri conservatori, pe fondul neacceptării de către marile puteri a unui domn străin, în privința posibilității ca tronul Principatelor să le revină chiar lor185. Din perspectiva contestatarilor lui Al.I. Cuza, foarte importantă devenea acțiunea ce trebuia desfășurată în plan extern unde urmau să fie căutați susținători ai proiectului de aducere a unui prinț străin pe tronul Principatelor
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
ca tronul Principatelor să le revină chiar lor185. Din perspectiva contestatarilor lui Al.I. Cuza, foarte importantă devenea acțiunea ce trebuia desfășurată în plan extern unde urmau să fie căutați susținători ai proiectului de aducere a unui prinț străin pe tronul Principatelor. Acesta era motivul pentru care un om politic cu o experiență importantă precum Anastasie Panu fusese trimis la Paris în vara anului 1864 să informeze pe miniștrii Puterilor Garante asupra conflictului intern ce putea duce România într-o profundă
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
Paris în vara anului 1864 să informeze pe miniștrii Puterilor Garante asupra conflictului intern ce putea duce România într-o profundă criză politică 186. Misiunea lui presupunea și încercarea de a afla posibila reacție a guvernului francez în cazul vacantării tronului și dacă exista speranța de a obține sprijinul pentru instalarea rapidă a unui prinț străin în fruntea statului român care să aplice principiile Convenției de la 1858187. Acțiunea emisarului român debutează încă de la începutul anului 1864 când fusese recomandat unor personalitățti
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]