10,805 matches
-
motive mai puternice, decât că unul este evreu și altul creștin. Firea ei mă umilește, nu voi suporta asta mult. Gândul de fugă nu mă părăsește. Sunt obicinuit să mi se dea; în inferioritate nu voi accepta să trăiesc.” Făgașul tragic, sau măcar melodramatic al scenariului erotic este corectat spre final, de apariția unui alt personaj feminin, Milly, care prin contrast, îi oferă afecțiune și îl detensionează fără să-i pretindă dragostea. Deși păstreză bănuială că iubirea lui pentru Dania nu
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
pornind de la mesajul intertextual din titlu. Profesorul de franceză dă un test unei clase de eleve de liceu în care le cere să-și exprime preferința pentru cele două eroine ale lui Racine, Andromaca și Hermiona. Faptul că portretele eroinelor tragice îl au ca autor pe profesor, indică predilecția acestuia pentru personaje literare. Holban este primul scriitor român pentru care constructul livresc este mai important decât ființa concretă, cea din carne și oase. În O moarte care nu dovedește nimic notează
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
rezistă fără greutate imprecațiilor lui Pyrus; cu Esther, ce-și riscă viața ca să-și salveze neamul; cu Monime, supusă hotărârilor soartei, decisă să accepte dorința impetuoasă a lui Mitriade, renunțând la propriile sentimente; cu Berenice, ce are curajul, oricât de tragic ar fi, să plece, lăsându-l pe Titus obligațiilor sale imperiale, cu Junie, care cu toată greutatea evenimentelor, nu va ceda fără inelul de nuntă pe deget. Din pricina inchipuirilor lui Racine, Irina ,singura cu respirația veritabilă, mi se pare bicisnică
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
ceda fără inelul de nuntă pe deget. Din pricina inchipuirilor lui Racine, Irina ,singura cu respirația veritabilă, mi se pare bicisnică și fadă.” Dar această serie de personaje raciniene indică faptul că bărbatul din Sandu caută în femeie tocmai nucleul său tragic. Eugen Ionescu afirmă că Irina este un „personaj hermetic”, care „dezminte inteligența rece a lui Sandu printr-un gest grav” și că, după ce închidem coperta cărții, imaginea Irinei va crește în sufletul nostru inegalat de nobilă, de pură, de tristă
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
gidiană a actelor gratuite, o transformă pe Irina într-o eroină de tragedie. Femeia pe care o căutase se afla lângă el, și deși o prezintă ca fiind „fadă”, aceasta este capabilă de sacrificii, învățând de la Sandu să interpreteze partitura tragică a eroinelor lui Racine. Profesorul de franceză le ghicește fetelor „en fleurs” destinele și le analizează. Magda, premianta, cu „chipul ei net, perfecta ei cărare din mijlocul capului, cu silueta proporționată, care trăiește exact, fără nici o îndepărtare de a îndatoririle
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
pielea transparentă tremura ușurel” iar mâinile sunt așezate ca să nu incomodeze. Eroina, cu atitudinea ei retrasă și ceremonială, se transformă într-un haiku vizual: „japoneza se alipise de geam ca o petală.” Pe fața ei mobilă eroul citește un surâs tragic, poate o invitație, dar idila se sfârșește pentru că japoneza coboară în stația următoare. Germanii, priviți ca o națiune în plină expansiune, prusacii cuceritori sunt puși în umbră de micuța japoneză, un exponent al unei civilizații cu un cult pentru economia
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
rămâne până la urmă, o virtualitate, chiar și în celelate romane, Ioana ori Jocurile Daniei unde i se oferă oarecare șanse de expansiune erotică.”<footnote Ibidem., p. 99 footnote> Sandu, eroul din Ioana, nu pare în nici un fel maturizat de experiența tragică a sinuciderii Irinei. El e prototipul bărbatului care refuză să se maturizeze. Structurile sufletești ale celor doi naratori sunt apropiate, căci și Sandu din Ioana trăiește o continuă dedublare, subzistând același analist profund, „tovarășul meu interior”, cel care declanșează orgia
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
telefonul nu e nicidecum un trouvaille, ci o idee primită de la Proust. Marcel vorbește de câteva ori la telefon cu Albertine sau cu bunica sa, iar vocile acestora sunt întotdeauna dezbrăcate de convențiile sociale, la telefon personajele își dezvăluie nucleul tragic al subiectului profund, dezbrăcat de haina biografică. Telefonul o așează pe Dania acolo unde este locul tuturor femeilor din romanele lui Holban, în margine, aproape de frontieră. Dar spre deosebire de celelalte discursuri ale lui Sandu, acesta este cu adevărat al unui îndrăgostit
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
e documentare. Elif Shafak povestește cum a petrecut luni de zile în vizite la familii de americani de origine armeană, cum le-a ascultat poveștile și le-a gustat mâncărurile, până când s-a impregnat de toate aceste realități suculente și tragice totodată. Povestea familiei Tchakhmakhchian, armeni nevoiți să emigreze în Statele Unite în urma prigoanei și a genocidului la care sunt supuși în Istanbulul începutului de secol XX, te face pe tine ca cititor să vrei să încerci rețetele de fassoulye pilaki, karniyarik
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2177_a_3502]
-
însă nu pentru toți cei care au întârziat asupra acestei propoziții. Astfel, cel sensibil la contrastul uriaș dintre logică și viață, precum Miguel de Unamuno, poate afla bucurie în fața cuvintelor lui 148 PRIVIND ALTFEL LUMEA CELOR ABSURDE 148. Tertulian. Sentimentul tragic al vieții te poate aduce în acel loc în care o asemenea spusă vine să lumineze partea ascunsă a istoriei omenești. Sau partea obscură a scenei de teatru pe care lumea însăși o reprezintă, după cum lasă a se înțelege scriitorul
Privind altfel lumea celor absurde by Ștefan Afloroaei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/593_a_1017]
-
de testament intelectual și spiritual, a acceptat și el acest parcurs mai lung. Din nefericire, moartea a pus capăt proiectului nostru înainte ca acesta să fie dus la bun sfârșit. Din fericire (dacă se poate vorbi așa într-un context tragică, convorbirile și-au câștigat, în cele trei sute și ceva de pagini realizate, autonomia de carte veritabilă. Moartea lui Octavian Paler m-a marcat profund. Am simțit-o de parcă mi-aș fi pierdut o rudă de sânge ori un prieten drag
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2214_a_3539]
-
politic -, în timp ce copilul rămâne, până la urmă, un puști normal, ce începe totuși să înțeleagă profunzimea minciunii și perversității de care este înconjurat.“ „Glasgow Herald“ „Vocea lui Dzsáta este puternică și convingătoare, iar Regele alb - o privire înduioșătoare asupra unei perioade tragice și stranii din istoria Europei.“ „The Financial Times“ „Deopotrivă fermecătoare și tulburătoare, proza lui Dragomán vorbește în șoaptă despre cenzura politică și emoțională de dincolo de Cortina de Fier, fără să spună nimic cu voce tare.“ Regele alb Traducere din limba
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2214_a_3539]
-
rău ca înainte. Au gazat totul, nu mai ai pe unde să treci. Nici măcar în Kamerra nu ne mai putem ascunde. Au gazat și lângă Bli-Blo Tekka. Tot. Zilele trecute l-au găsit pe profesor făcut piftie în Ghivetta. E tragic. Mai suntem doar o mânuță de gândaci. Săptămâna viitoare pleacă un transport spre etajele superioare. Dacă mai trăim până atunci și reușesc să plec îți mai scriu. Dacă nu, nu. Adio... Și libertate!“ rockin’ by myself Rockul uteciștilor Dumitru UNGUREANU
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2174_a_3499]
-
tema II. După ce auzim niște acorduri sărbătorești, începutul temei inițiale revine ca un vârtej. Se intră în coda, care încheie simfonia într-o atmosferă plină de optimism. SIMFONIA II, op, 36, în RE MAJOR Este o lucrare luminoasă cu prefața tragică (a fost scrisă în perioada Testamentului de la Heiligenstadt). S-a cântat întâia oară la 5 aprilie 1803, în sala teatrului ,,An der Wien”. Simfonia II poate fi considerată ca apogeul stilului reprezentat de Haydn și Mozart. Ea are însă o
Simfoniile lui Beethoven by MIHAIL MANCIU [Corola-publishinghouse/Journalistic/449_a_930]
-
major o melodie mai lumi noasă; amintirea faptelor mari pentru care s-a jerfit eroul descrețește pentru o clipă frunțile plecate. Dar atmosfera de doliu revine odată cu reapariția temei inițiale. O parte scrisă în stil fugato răsună asemeni celor mai tragice pagini de requiem. Către sfârșit, durerea devine copleșitoare. Auzim parcă suspine adânci, înecate de lacrimi. Partea a III-a - scherzo (allegro vivace) - care urmează, constituie un contrast izbitor față de Marșul funebru. Reânvie aici energia, avântul, ritmurile impetuoase; dar totul păstrează
Simfoniile lui Beethoven by MIHAIL MANCIU [Corola-publishinghouse/Journalistic/449_a_930]
-
Virtuozitatea și coloritul orchestral, caracterul spumos al acestui final, amintesc pe alocuri verva muzicii lui Rossini. SIMFONIA IX-a, op. 125, în RE MINOR Cele opt simfonii anterioare, scrise de Beethoven, întruchipează fie voioșia, surâsul și speranțele tinerești, eroismul, încordările tragice, fie frumusețile naturii și poezia dragostei, fie vălmășagul bucuriei nestăpânite. Dar, Simfonia a IX-a, prin sfera conținutului ei emotiv atât de vast, prin construcția ei gigantică, de epopee, ne apare ca o grandioasă sinteză a sensibilității unui artist care
Simfoniile lui Beethoven by MIHAIL MANCIU [Corola-publishinghouse/Journalistic/449_a_930]
-
susținut de fagoți și clarinet. După o parte conclusivă, revine în pianissimo fremătul de la începutul mișcării. Urmează dezvoltarea, prelucrarea materialului melodic, a temelor și motivelor. Se deslușește în această dezvoltare, spunea Bernard, când o voință severă, puternică, când o dezamăgire tragică, iar pe alocuri se ivesc episoade visătoare, lirice, expresii ale idealu rilor frumoase, atrăgătoare, pentru a căror înfăptuire se duce o luptă eroică, cu multe peripeții”. ,,La sfârșitul primei părți, continuă muzicologul sus amintit, încep să se audă sunetele prevestitoare
Simfoniile lui Beethoven by MIHAIL MANCIU [Corola-publishinghouse/Journalistic/449_a_930]
-
că nu mai există margini pentru dezolare și tristețe, renaște iarăși motivul energic al primei teme, afirmând voința de a lupta”. În coda, ultima secțiune a mișcării, apare în registrul grav un motiv persistent, coborâtor. Pe el suflătorii suprapun accentele tragice despre care vorbește muzicologul citat. Partea II-a a Simfoniei nu este, după cum ne-am putea aștepta, o mișcare lentă; e un scherzo; el poartă la început mențiunea de tempo ,,molto vivace” ( în această Simfonie cele două părți mediane sunt
Simfoniile lui Beethoven by MIHAIL MANCIU [Corola-publishinghouse/Journalistic/449_a_930]
-
mult timp rece. Dan Lungu a încercat o esențializare rapidă a acestora în Sunt o babă comunistă!, Corneliu Porumboiu, la fel, în excelentul film A fost sau n-a fost?. Am menționat doar vârfurile. Încercările de descoperire a laturii amuzante, tragice, crude a realității cotidiene comuniste au fost nenumărate. Cărtărescu reface o enciclopedie a gurii lumii, lumea de la coadă, din Securitate sau din familie. Un tsunami nou de locuri comune care se amestecă până la disperarea lectorului cu locurile comune ale propriei
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2178_a_3503]
-
domniei mele”. Îmi place vorba lui vodă, sfințite. Cum văd, îl iubești pe Barnovsci voievod. Nu este singurul din șirul voievozilor Moldovei pe care îi iubesc cu adevărat. Pentru el însă trăiesc și un sentiment de milă, pentru sfârșitul lui tragic. De altfel nu este unicul care plătește cu capul pentru faptele bune închinate Moldovei. Acum însă hai să vedem ce se mai spune despre daniile făcute către mănăstirea Sfântul Sava. Asta-i o treabăușoară ușoară, sfințite. Iaca. Taman la 27
Ce nu știm despre Iași by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/548_a_763]
-
ordinii. S-a uitat adânc la mine, cu o umbră de compasiune: „Nu, nu se poate! Omul de afaceri este egoist, se gândește numai la el...” Așa să fie? Așa să rămânem... Viorel Patrichi Elisabeta Rizea sau arma redutabilă: memoria tragică Prin 1999, am ajuns la Nucșoara, pe Argeș în sus. Voiam s-o cunosc pe Elisabeta Rizea, bătrâna care a uimit România prin dragostea pentru omul ei, urmărit de securiști prin munți. Toamna își lăsa aromele galbene pe tipsia lui
Dracul zidit by Viorel Patrichi () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100968_a_102260]
-
Partidul Democrat al lui Petre Roman, Partidul România Mare și defunctul Partid Democrat Agrar din România. În acest furnicar, Tuța Rizea, cum îi spunea satul, era un fel de lider informal pentru țărăniști. Un om cu o armă redutabilă: memoria tragică. Șapte ani de pușcărie pentru șapte țigări Și totuși, nu pricepeam de ce satul era întors împotriva acestei bătrâne chinuite. Primarul Ion Chelu era omul lui Roman sau așa se spunea. “Avem păduri mari, 3000 de hectare. Am primit cereri și
Dracul zidit by Viorel Patrichi () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100968_a_102260]
-
la apa cea bună...» Crâsnicul lui Sadoveanu Aici, la Măgura, pe Fundu Aței, de-a lungul pârâului Radu, venea Sadoveanu să pescuiască păstrăvi. Aici, între două cârlige, a aflat de la bătrâni povestea Vitoriei Lipan. Întâmplarea este reală, un fapt divers tragic, doar inefabilul s-a prins în crâsnicul conului Mihai și a zburat spre nemurire. Și parcă au trecut veacuri de-atunci. Oamenii îmi par apăsați, fără frumusețea aspră din «Baltagul», culorile ți se oferă în tușe negre, chiar dacă Valea Tarcăului
Dracul zidit by Viorel Patrichi () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100968_a_102260]
-
am decis să apelez la inima dumitale nobilă, care înțelege toate. Existența mea este un martiriu închinat la două ființe dragi: Olimpia și fiul meu. O fatalitate nemiloasă mi-a stat împotrivă de câtăva vreme, încît acum sunt în postura tragică de a nu-mi putea hrăni familia anemiată și debilă. Nu voi face apel la părinții denaturați niciodată. Te rog pe dumneata să fii așa de bun să-mi împrumuți o sută de franci, pe care îi voi restitui la
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
ce plictisită sunt câteodată, ce descurajată! O altă Otilie i se păru lui Felix că i se destăinuie, deși comparația o socotea jignitoare până la un punct, pentru cea dintâi. O întrebă cu fraternitate: - De ce ești descurajată? Poate iei lucrurile în tragic! - O, nu, deloc, crede-mă. Nu prea sunt cuminte, cred că-țidai seama, sunt "o fată faină", cum zice Stănică, dar să nu-ți închipui cine știe ce despre mine. Sunt poate mai nevinovată ca atâtea fete așa-zise oneste. Desigur, Stănică ți-
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]