950 matches
-
temnițelor politice ale dictaturilor carlistă, antonesciană și bolșevică. De la el am aflat, Întâi, ceea ce Îmi confirmă, acum, fotografia: că marele martir Corneliu Zelea Codreanu era un bărbat Înalt, atletic, frumos și viteaz ca un arhanghel. Afirmă adevărul despre frumusețea lui Îngerească și bărbații, nu doar femeile, care au avut șansa extraordinară de a-l vedea și a-l auzi vorbind. Căpitanul știa să Îmbine În chip desăvârșit vorba aspră cu blândețea și cu omenia În fapte. Nu se cunoaște nici o nepotrivire
Zborul unui Înger Înapoi, la cer by Mihai Stere Derdena () [Corola-publishinghouse/Imaginative/865_a_1495]
-
de pretențiile lor absurde. Dar într-o zi, când se lăsase copilărește prea mult pe panta visurilor, o mașină îl răsturnase și se trezise la spitalul Karolinska. Acolo întâlnise iubirea, sub forma unei infirmiere cu ochi blânzi și păr lung, îngeresc. Se numea Duva, Porumbița. Aparținea unei secte religioase - „Preoții noi“ sau „Aleșii Domnului“. Prin Porumbița, Zaharel se convertise și chiar începuse să i se dezlege limba, vorbind limba țării neobișnuit de bine, fusese brusc inițiat în secretele limbii țării. Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
de cașcaval, iar popa Țuică, partener obișnuit în astfel de nevinovate dialoguri sfinte, privi cu tristețe la ceașca goală de țuică pe fundul căreia se vedea un bob de piper și aruncă ochii dezgustat la mezelurile de pe masă, cîntînd: "Pîine îngerească a mâncat omul, bucate le-au trimis lor din destul" - Asta așa e, cuvioase, mare este mila Domnului! confirmă părintele, închinîndu-se larg. Popa Țuică, dăruit de Otilia cu o altă ceașcă de țuică, întrebă pe fată dacă mai are "Țambalul
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
de tot, iar alți doi trecuseră pe furiș În echipa cîștigătoare). Nici chiar Arzubiaga nu era În stare să pună rînduială În debandada asta, cel mult Îi reușea să Înceapă meciurile cum trebuie. Dar nu se supăra. Avea o răbdare Îngerească și niciodată nu lovea pe nimeni. Ce-i drept, nici pe el nu Îndrăzneau să-l faulteze. Multă bătaie de cap le dădea tuturor străinul King; noroc că l-au numit pe taică-su ambasador În Nicaragua și a plecat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
fusta mamelor, zgîriindu-le În disperarea lor, căci nu voiau să se despartă În ruptul capului și erau hotărîți să nu le dea drumul niciodată. Dar atunci se apropiau Mary Trinity și Mary Charity, mirosind a curățenie și de o bunătate Îngerească și Îi mîngîiau pe creștet și le Înțelegeau toate necazurile. Le spuneau că școala era frumoasă și nouă și că o să se simtă foarte bine aici: și pe urmă Îi asigurau că mama o să se Întoarcă mai tîrziu să-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
orbitor și ea nu distingea bine figurile și nu se putea gîndi decît la un pahar de coca-cola de la gheață. Grozav de frumoasă era Susan și ardea de nerăbdare să afle numele toreadorilor care veniseră. Juan Lucas, cu o răbdare Îngerească, Începu să-i explice că impresarul era un pungaș și un nerușinat fiindcă nu-l adusese pe Briceno, care era cel mai bun toreador al sezonului. Apoi Îi spuse, unul cîte unul, numele toreadorilor care veniseră, Îi explică și o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
anunța sosirea În mijlocul grupului și așteptă un surîs al Finitei: „Dar Susana unde-i, Juan?“, Îl Întrebă Finita, foarte fină și el Începu să turuie o poveste interminabilă pe care toți cei din micul grup o ascultară cu o răbdare Îngerească, pînă cînd, deodată, o suflare fierbinte care parcă venea de undeva de sus Îl făcu să spună: „Ei, dar tu, Finita, ce mai faci? Cred că toți te-au felicitat pentru acest palat de cristal...“ CÎnd cea de a doua
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
o cheme la telefon. Sugestia soră-sii i se păru o idee excelentă, nu mai trebuia decît să-l consulte pe duhovnicul ei. Alergă prin urmare să-i povestească totul părintelui Pablo. Acesta, ca Întotdeauna, o ascultă cu o răbdare Îngerească și cu zîmbetul pe buze, Părintele Pabio reuși s-o liniștească spunîndu-i că toate astea erau certuri obișnuite Între băieții de virsta lor și că probabil vara ei Susan nu le dăduse prea multă importanță. Scrisoarea putea să i-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
regret la pălăria ei roșie norocoasă. Dar cât de norocosă putea fi o pălărie imensă și roșie la un interviu de angajare? Oricum, nu avea nevoie de ea - horoscopul spunea că va avea o zi bună, la fel și oracolul îngeresc. Când a ieșit în stradă, a trebuit să treacă peste un bărbat care sforăia la ușa de la intrare. Apoi s-a îndreptat în direcția biroului din Dublin al Randolph Media și, trecând grăbită prin traficul din centrul orașului, repeta din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
ar ține ore de algebră și de latină; ar ajunge direct la episcopat, cu un birou de cardinal și covrigei moi de marțipan la cafea. — Așadar, ce sugerezi să facem? — Mai devreme sau mai tîrziu, va trebui să dezgropăm mumia Îngereștii bătrînici și s-o scuturăm de glezne, ca să vedem ce pică. Pentru moment, o să trag de cîteva fire, să vedem ce mai aflu despre Miquel Moliner. Și n-ar strica să arunc o privire și la Nuria Monfort, care mi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
având treburi, rămăsese la Petersburg) și cu prințul Ș. Întâlnirea a fost bizară; pe Evgheni Pavlovici l-au întâmpinat cu un fel de încântare; cine știe de ce, Alexandra și Adelaida au considerat că trebuie să-i fie recunoscătoare pentru „grija îngerească pe care i-o poartă nefericitului prinț“. Văzându-l pe acesta în starea aceea de boală și înjosire, Lizaveta Prokofievna a plâns din toată inima. După cât se pare, prințului i se iertase totul. Cu acest prilej, prințul Ș. a rostit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
viață, apariții stranii, asemănătoare unor forme crepusculare, ce succed unui incendiu cosmic. Nu este în convulsiunile ei nici urmă de purificare, ci o ură, o amăreală, o înrăire carnală. Mizeria, ca și boala, nu duce la un suflet nevinovat și îngeresc, la o umilință curată și pură, ci la o umilință veninoasă, rea și răzbunătoare, la un compromis ce ascunde răni și patimi chinuitoare. Aceia care nu s-au născut în mizerie, ci au căzut în ea, nu se pot împăca
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
unor spiritualități cum au fost neoplatonismul, gnoza... Vremuri fericite, când creștinii nu luaseră Încă puterea și nu-i trimiseseră la moarte pe eretici. O epocă splendidă, locuită de Nous, străfulgerată de extază, populată de prezențe, de emanații, demoni și cohorte Îngerești. E o știință difuză, dezlânată, veche de când lumea, care datează dinainte de Pitagora, de la brahmanii din India, de la evrei, magi, gimnosofiști și chiar de la barbarii din nordul extrem, de la druizii din cele două Galii și din insulele britanice. Grecii considerau că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
Cervenko era om voinic, spătos, cu o barbă cafenie care-i acoperea aproape tot pieptul și cu niște ochi în care plângea veșnic o suferință tainică. Bologa îl cunoscuse într-un spital la Triest și descoperise în el o inimă îngerească. Era rutean, profesor la un liceu din Stanislau. În fața ofițerilor trecea ca un fel de menonit, fiindcă în doi ani de război niciodată nu pusese mâna pe vreo armă, ci mergea în lupte numai cu un băț de trestie și
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
P. G. XLIV, col. 77D. întrerupere după moarte. Dar Sfanțul Grigorie susține că, anterior căderii, Dumnezeu „a anticipat alegerea omului de a nu se mișcă direct spre ceea ce este bun și, ca urmare a acestei alegeri, căderea să din viața îngereasca”25. Timpurile prezent utilizate aici, adică, alegerea omului „de a nu se mișcă” și „căderea”, sugerează poate că Sfanțul Grigorie se gândește la întregul parcurs al timpului desfășurat instantaneu înaintea lui Dumnezeu. Dacă facem legătură între această anticipare și planul
Adversus haereses. Filosofie creştină şi dialog cultural (IV) by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/150_a_65]
-
pe care îi cunoscuse în concediu, pătrunse în zona verde. Oboseala dispăruse ca prin fum. S-a înseninat la față și, pășind ușor ca un fulg, a reintrat în acel culoar luminos pe care-l cunoștea. Auzea o muzică plăcută, îngerească, pe fondul căreia a început să plutească. Ar fi dorit să nu se sfârșească niciodată. Nu s-a putut bucura prea mult timp. A intrat în zona de întuneric și muzica nu s-a mai auzit. Deplasarea a fost rapidă
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
orb și apropiinduțse de moarte, nea Nicu Tilică mța întrebat dacă nu cumva eu eram ăla care a murit. Însă nimeni nu poate depune mărturie că, în ziua îngropării sale, lui nea Nicu îi crescuse în spinare o singură aripă îngerească ce mirosea a pasăre opărită. Asta sța întâmplat, tot aievea, dar în altă realitate... De ce vța atras construcția unui spațiu rural, cu margini fantastice, când trendul prozei este spre citadin? În nici un domeniu nu țin cont de ceea ce atât de
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2193_a_3518]
-
drept vorbind, nu înțeleg prea bine ce s-a petrecut cu mine atunci și de ce m-am răzvrătit cu atâta înverșunare împotriva unui mort. Fapt e că m-am pomenit deodată gelos la culme pe Dinu și că zâmbetul lui îngeresc mi-a devenit nesuferit, dîndu-mi o poftă devoratoare de a semăna unui diavol. Eram pregătit, fără îndoială, prin temperament și prin caracter pentru această dorință și nu așteptam poate decât un prilej, un pretext, ca să mi-o pun în aplicare
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
acum, tocmai azi, în ochi în ochi, ei bine, da, e da, e da, e da și nu te mint și nu mi-e frică, și privirea lui e urâtă ca tot ce poate fi mai urât dintr-un chip îngeresc care știe asta și am putere în ziua aceea să-i întorc urâțenia înapoi cu un bumerang al ființei mele pe care mă simt stăpână și am putere, am putere, vine dinăuntru, din vorbele care îmi scot forța, urâțenia ta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1988_a_3313]
-
inferioară, lăbărțată și grea ca de cal bătrân. Se oprea, de obicei la un pas înaintea mea și mă cântărea din ochi de la o înălțime, pe care atunci o socoteam amețitoare, revoltat la început și dezarmat mai apoi de seninătatea îngerească a privirilor mele. Parcă-l văd și acum, înfipt, cumpănind pe degetele ciolănoase și neobișnuit de lungi un „Rostopf” oxidat, cu locomotivă pe cadran. Tic-tacul ceasornicului se auzi deslușit până în fundul clasei. - Ce-i cu ăsta? întrebase el pereții, catedra
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
negru, împodobit cu o coroniță de tuci dată proaspătă cu bronz. În săptămâna a patra un suflet de catifea s-a desprins din fața ei, îmbunând-o, înainte de a se înălța, cu dulci făgăduieli, ca să i se întipărească pe chip surâsul îngeresc, pe care moartea nu i l-a putut risipi cu răsuflul ei înghețat. Anul de doliu în odaia Laurei a fost negru și tăcut. Madam Fișic dormita, înghesuită pe scaunul ei de bucătărie. Ședea lângă spirtelnița din sălița antreului, unde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
la fel ca Noe) se taie la un deget. Ctitorul îi arată sihastrului rana și acesta își dă seama de greșeala comisă de primul. Daniil caută paltinul consacrat, pune urechea la rădăcina lui și aude „toaca din cer” (sau „cântări îngerești”). Ștefan face același lucru, auzind și el sunetele divine. Sihastrul îl pune pe domnitor să dărâme construcția incorect plasată și să o refacă pe locul magic stabilit și ritual consacrat : „«Vezi, i-a zis schivnicul, că nu ești bun la
Ordine şi Haos. Mit şi magie în cultura tradiţională românească by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/848_a_1763]
-
1879, ci și Vasile Bogrea în 1921 (51, p. 226) și I.C. Chițimia în 1971 (52, p. 295). După părerea mea, este într-adevăr vorba de un voievod, dar nu de Mihai Viteazul, ci de „mai marele voievod al oștilor îngerești” (7, p. 621), adică de Arhanghelul Mihail. Sf. Mihail (sărbătorit la 8 noiembrie, în ziua de Hranghel, corupere din „Arhanghel”) este un personaj biblic căruia însă i s-au acordat, în folclorul românesc, atribute funerare și psihopompe inedite : este purtător
Ordine şi Haos. Mit şi magie în cultura tradiţională românească by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/848_a_1763]
-
încă și mai rar răsplătit. Succesul totd’auna.“ „Cea mai mare greșeală ce o poate face cineva este să uite că a fost intim cu cineva.“ „Lingușitoria este omagiul pe care un spirit mic îl dă altuia.“ „Bunătatea tinereții e îngerească. Bunătatea bătrâneții e dumnezeiască.“ „Poetul și păianjenul iau firul măruntaielor lor spre a dura clădirile ae riane.“ Balul a produs un beneficiu net de 37 000 lei, care a fost împărțit pe jumătate între Krembser și românii săraci. Din cauza intrigilor
Bucureştii de altădată by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1328_a_2730]
-
tot parcursul povestirii, întrucât ea, această virtute excelentă (în sensul originar al cuvântului), va întârzia momentul deznodământului. Prin urmare, bătrânului Abraham i s-a apropiat sorocul, iar Dumnezeu, pentru a îndulci oarecum vestea, îl însărcinează pe arhistrategul Mihail, conducătorul oștii îngerești și preotul liturghiei cerești, să coboare pe pământ. Abraham îl întâmpină ca pe un oaspete (se afla pe ogor împreună cu doisprezece slujitori), propunându-i fără șovăială să încalece pe doi cai și să meargă împreună acasă. Dar îngerul refuză să
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]